ΦΟΒΕΡΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ.

''[...]Διʼ ἡμᾶς θρόνος εἶνε τὸ προφορικὸν καὶ γραπτὸν κήρυγμα, ὁ ἀπερίτμητος τῆς Ὀρθοδοξίας λόγος, καὶ ἐπισκοπὴ εἶνε ὁ λαός, ὅστις μᾶς ἀναγινώσκει καὶ ἀκούει. Παρʼ ὅλα τὰ ἐμπόδια, παρʼ ὅλας τὰς ἀδικίας καὶ διωγμούς, παρʼ ὅλα τὰ ψεύδη, τὰς διαβολὰς καὶ τὰς βδελυρὰς συκοφαντίας, πού, καὶ κατʼ αὐτῆς ἀκόμη τῆς μνήμης τῶν ἀειμνήστων γονέων μας, ἐπὶ μίαν ἤδη εἰκοσιπενταετίαν ἐκτοξεύουν καθʼ ἡμῶν ἄσπονδοι φίλοι καὶ ἐχθροί, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ συνεχίζομεν τὴν πορείαν μας καὶ θʼ ἀποθάνωμεν ἐν τοῖς κόλποις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κηρύττοντες καὶ διαμαρτυρόμενοι ὄχι κατὰ τὰς ἔξωθεν κοσμικὰς φωνάς, ἀλλὰ κατʼ ἐπιταγὴν καὶ μόνον τῆς συνειδήσεώς μας κατοπτριζομένης ἑκάστοτε ἐν τῆ μελέτη τῶν Γραφῶν καὶ τῶν Πατέρων'' (π. Αυγουστίνος Καντιώτης).

                                      
ΦΟΒΕΡΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ 

ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ: Η ΟΔΟΣ ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΥΨΙΣΤΑ

 ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΗ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΜΙΑ 

ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ, ΕΚΤΟΣ ΘΑΥΜΑΤΟΣ, ΟΤΙ Ο ΠΟΝΗΡΟΤΕΡΟΣ, Ο ΘΡΑΣΥΤΕΡΟΣ

 ΚΑΙ 

ΑΝΑΙΔΕΣΤΕΡΟΣ, ΜΕ ΑΦΘΟΝΟ ΛΙΒΑΝΩΤΟ ΚΑΙ ΚΟΛΑΚΕΙΕΣ ΘΑ ΓΙΝΗ 

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ.

Ὁ ἀνορθόδοξος τρόπος ἐκλογῆς ἐπισκόπων, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος, 

ἀπὸ τὸν τουρκικό ζυγό, ἔμπασε κακούς καὶ ἀθεόθοβους ἐπισκόπους στὴν Ἐκκλησία
ΟΙ ΠΟΛΥΑΡΙΘΜΟΙ ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ ΑΣ ΗΣΥΧΑΣΟΥΝ
ΔΕΝ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΜΑΣ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟ
τρέμομεν ἀκόμη μὲ τὴν σκέψιν ὅτι εἶνε δυνατὸν νὰ εὑρεθῶμέν ποτε ἐπὶ ἀρχιερατικοῦ

 θρόνου ἐν τοιαύταις χαλεπαῖς ἡμέραις, καθʼ ἅς καὶ οἱ ὦμοι ἑνὸς Χρυσοστόμου θὰ 

ἐκάμπτοντο.
«ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ» τοῦ Νοέμβριος 1961, φυλ. 242
Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
ΔΗΛΩΣΙΣ
Εἰς ἐφημερίδας τῶν ἐπαρχιῶν καὶ τῆς Πρωτευούσης ἐγράφη, ὅτι πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον καὶ τὸ Ὑπουργεῖον Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων ἀθρόα

 ἀπεστάλησαν τηλεγραφήματα καὶ ἀναφοραὶ ἐκ μέρους ἰδιωτῶν καὶ σωματείων

 τῆς πόλεως Μεσολογγίου καὶ περιχώρων, διὰ τῶν ὁποίων ζητεῖται ἡ εἰς ἐπίσκοπον

 προαγωγή μας.
Ἐπειδὴ ἐξ ἀφορμῆς τῶν ἀναφορῶν καὶ τηλεγραφημάτων τούτων πολὺς θόρυβος 

ἐδημιουργήθη πέριξ τοῦ ταπεινοῦ μας ὀνόματος, κρίνομεν ἀναγκαῖον νὰ προβῶμεν

 εἰς τὴν παροῦσαν δήλωσιν.
Ὁ Κύριος ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφροὺς γνωρίζει, ὅτι οὐδένα ὑπεκινήσαμεν διὰ τὴν

 ὑποβολὴν ἀναφορῶν καὶ τηλεγραφημάτων. Μένομεν σταθερῶς ἀκλόνητος εἰς ὅσα

 ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς προαγωγῆς μας ἔχομεν ἤδη δηλώσει εἰς τὰ ὑπʼ ἀριθ. 193 καὶ 240

 φύλλα τῆς «Σπίθας». Ἡ ὁδός, διʼ ἧς ἀνέρχεταί τις σήμερον εἰς τὰ ὕψιστα ἀξιώματα

 εἶνε γνωστή. Δὲν τὴν ἐβαδίσαμεν. Ἐὰν τὴν βαδίσομεν, θὰ ἤμεθα πρὸ πολλοῦ 

ἐπίσκοπος καὶ μητροπολίτης. Ἀπησχολημένος εἰς τὸ κύριον ἔργον τοῦ κηρύγματος,

 δὲν ἔχομεν καιρὸν νὰ κρούωμεν τὰς θύρας τῶν ἰσχυρῶν. Πρὸ εἴκοσι καὶ πλέον ἐτῶν,

 νεώτατος, ὑπηρέτησα ὡς πρωτοσύγκελλος εἰς τὴν ἱερὰν Μητρόπολιν Ακαρνανίας. 

Τὸ γεγονὸς ὅτι καὶ μετὰ τὴν παρέλευσιν δύο δεκαετηρίδων ὁ εὐσεβὴς λαὸς τῆς Ἱερᾶς

 Πόλεως καὶ τῶν περιχώρων ἐξακολουθεῖ νὰ ἐνθυμῆται τὸν ἱεροκήρυκα, μὲ συγκινεῖ 

βαθύτατα. Δάκρυα ἔρχονται εἰς τοὺς ὀφθαλμούς μου ὁσάκις ἀναπολῶ τὰς ἡμέρας,

 κατὰ τὰς ὁποίας πλήθη λαοῦ κατέκλυζον μέχρι ἀσφυξίας τὸν εὐρύχωρον ναὸν τῆς

 Ἁγίας Παρασκευῆς τοῦ Μεσολογγίου… Ἐκ τῆς ἐργασίας ἐκείνης αὐθόρμητος 

ἐξεπήδησεν ἡ φωνὴ τοῦ λαοῦ. Πρὸς ὅλα τὰ σωματεῖα τῆς πόλεως, τὰ ὁποῖα μὲ

 ἐπὶ κεφαλῆς τὸ Ἐργατικὸν Κέντρον Μεσολογγίου ἐκινήθησαν ὑπὲρ ἡμῶν, αἰσθανόμεθα

 τὴν ἀνάγκην νὰ ἐκφράσωμεν τὰς εὐχαριστίας μας διὰ τὰ ἁγνὰ ἀπέναντι ἡμῶν αἰσθήματα,

 τὰ ὁποῖα ὁ μακρὸς χρόνος δὲν ἠδυνήθη νὰ μαράνη, ἀλλὰ καὶ νὰ δηλώσωμεν ἔτι ἅπαξ

 ἐνώπιον τοῦ Πανελληνίου, ὅτι ὄχι μόνον δὲν ἐπιδιώκομεν τὴν προαγωγήν μας εἰς τὸ

 ὕψιστον ἐν τῆ Ἐκκλησία ἀξίωμα, ἀλλὰ τρέμομεν ἀκόμη μὲ τὴν σκέψιν ὅτι εἶνε δυνατὸν νὰ εὑρεθῶμέιν ποτε ἐπὶ ἀρχιερατικοῦ θρόνου ἐν τοιαύταις χαλεπαῖς ἡμέραις, καθʼ ἅς καὶ οἱ 

ὦμοι ἑνὸς Χρυσοστόμου θὰ ἐκάμπτοντο ὑπὸ τὸ βάρος τῶν ἱερῶν ὑποχρεώσεων ἀπέναντι 

τοῦ Κυρίου καὶ τοῦ πονοῦντος καὶ ἀναστενάζοντος λαοῦ μας.
Οἱ πολυάριθμοι λοιπὸν μνηστήρες τῆς ἐνδόξου καὶ πλουσίας Μητροπόλεως Αἰτωλοακαρνανίας, ἀρχιμανδρῖται, ἐπίσκοποι καὶ μητροπολῖται, καὶ οἱ περὶ αὐτούς, ἀδίκως ἐταράχθησαν. Ἄς ἡσυχάσουν. Τὸ στάδιον τοῦ ἀγῶνος εἶνε ἐλεύθερον ἀπὸ ἡμᾶς. Ἄς διεξάγουν, διʼ ὅλων τῶν

 μέσων τὰ ὁποῖα διαθέτουν, τοὺς ὁμηρικοὺς ἀγῶνας πρὸς κατάληψιν τοῦ ἐπιφθόνου θρόνου. 

Καὶ δὲν ὑπάρχει καμμία ἀμφιβολία, ὅτι, ἐκτὸς θαύματος, ὁ πονηρότερος ἐξ αὐτῶν, 

ὁ θρασύτερος καὶ ἀναιδέστερος θὰ νικήση, καὶ ἐν μέσω κοσμικῶν τιμῶν καὶ ἀφθόνου

 λιβανωτοῦ κολακείας θʼ ἀνυψωθῆ ἐπῖ τοῦ θρόνου. Διʼ ἡμᾶς θρόνος εἶνε τὸ προφορικὸν

 καὶ γραπτὸν κήρυγμα, ὁ ἀπερίτμητος τῆς Ὀρθοδοξίας λόγος, καὶ ἐπισκοπὴ εἶνε ὁ λαός,

 ὅστις μᾶς ἀναγινώσκει καὶ ἀκούει. Παρʼ ὅλα τὰ ἐμπόδια, παρʼ ὅλας τὰς ἀδικίας καὶ διωγμούς,

 παρʼ ὅλα τὰ ψεύδη, τὰς διαβολὰς καὶ τὰς βδελυρὰς συκοφαντίας, πού, καὶ κατʼ αὐτῆς ἀκόμη 

τῆς μνήμης τῶν ἀειμνήστων γονέων μας, ἐπὶ μίαν ἤδη εἰκοσιπενταετίαν ἐκτοξεύουν καθʼ ἡμῶν ἄσπονδοι φίλοι καὶ ἐχθροί, μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ συνεχίζομεν τὴν πορείαν μας καὶ θʼ ἀποθάνωμεν ἐν τοῖς κόλποις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας κηρύττοντες καὶ διαμαρτυρόμενοι ὄχι

 κατὰ τὰς ἔξωθεν κοσμικὰς φωνάς, ἀλλὰ κατʼ ἐπιταγὴν καὶ μόνον τῆς συνειδήσεώς μας κατοπτριζομένης ἑκάστοτε ἐν τῆ μελέτη τῶν Γραφῶν καὶ τῶν Πατέρων.
Ὦ προσφιλεῖς μας καὶ ἀλησμόνητοι ἀκροαταὶ τῆς πόλεως Μεσολογγίου καὶ φίλοι ἀναγνῶσται

 τοῦ περιοδικοῦ τούτου! Ἐὰν μᾶς ἀγαπᾶτε, προσευχηθῆτε, ἵνα τοιαύτα τέλη ἔχωμεν.
Στη φωτογραφία ὁ Γέροντας Μητροπολίτης Μεσολογγίου Ἱερόθεος ‘εγκαινιάζει οἰκοτροφεῖο 

τοῦ π. Αὐγουστίνου στὴν Ἀθῆνα. Καὶ πίσω του, μὲ τὴ μαυρη γενειάδα ὁ ἱεροκήρυκας τῶν

 Ἀθηνων π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης

ΠΗΓΗ: ''ΟΡΘΟΔΟΞΑ ΘΕΜΑΤΑ'' [http://orthodoxathemata.blogspot.gr/2016/05/blog-post_492.html#more]