ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟ «ΡΩΜΗΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΟΙ»
ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ «ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
Αδελφοί εν Χριστώ, η ειρήνη του Χριστού ας είναι μαζί μας.
Ο Μέγας Αντώνιος σ’ έναν από τους πάμπολλους λόγους του «ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ» λέγει: «Είναι μερικοί που έρεψαν τα σώματά τους στην άσκηση και επειδή δεν είχαν διάκριση κατάντησαν μακράν του Θεού»[ 1].
Έχοντας κατά νου τη σοβαρότητα των θεολογικών ζητημάτων και των εκκλησιαστικών πραγμάτων που ταλανίζουν το «Σώμα» της Εκκλησίας μας, κληρικούς και λαϊκούς, θέλουμε εξ αρχής να θέσουμε «ἐπὶ τὴν λυχνίαν» τα λόγια του αειμνήστου π. Αθανασίου Μυτιληναίου (λόγια που συμφωνούν με αυτά του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς), ότι δηλαδή η «Σύνοδος» της Κρήτης, εφόσον γίνει, θα φέρει σχίσματα, σχίσματα, σχίσματα,….και «αιρέσεις»!
Αμαθείς όντως και εμείς εις τα ιερά γράμματα και άμοιροι εμπειριών αγιοπνευματικών, καλούμαστε να εκφράσουμε - οι περισσότεροι - λόγον αληθείας, γι’ αυτό και προστρέχουμε δια προσευχής στον Κύριο της Δόξης, στον Ιησού Χριστό και στις πρεσβείες των αγίων Του.
Αδελφοί εν Χριστώ, ο λόγος περί «αποτείχισης».
Όσα έγραψε ο π. Θεόδωρος Ζήσης πρόσφατα* για την ερμηνεία του «όρου», τα ίδια ακριβώς διαβάσαμε και στην επιστολή σας [1] με θέμα: «Μιά ταπεινή προσέγγιση στό κείμενο τῆς ἐνημερώσεως τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» τῆς Κρήτης πρός τόν Ἑλληνικό λαό (Φεβρουάριος 2017)». Αν και θέσατε ορθώς πολλά και ουσιαστικά ζητήματα «ἐπὶ τὴν λυχνίαν», παρά ταύτα ο περί «αποτείχισης» λόγος έλαμψε «ὑπὸ τὸν μόδιον», και γι’ αυτό με αγάπη δεχτείτε μια απλή διευκρίνιση περί του όρου, την οποία εμάθαμεν οι αμαθείς από «λεξικό»! Και τι μάθαμε; Ότι τα οχυρά ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ σε «Πολεμικά οχυρά» (ενν. προμαχώνας) και σε «οχυρά καταφύγια» (ενν. για τα γυναικόπαιδα) που και τα δύο «είναι οχυρωμένες αμυντικές εγκαταστάσεις» [2], και το πιο σημαντικό αδελφοί, είναι το ότι οι Έλληνες χτίζουν τα οχυρά τους (τα τελευταία 104 χρόνια) μέσα από τα «ΣΥΝΟΡΑ» ΤΟΥΣ!
Αδελφοί, ας αναρωτηθούμε πώς μοιάζουν τα πράγματα, αφού από το «είναι» απέχουμε όλοι μας…. Ποιός κρατά τα Πολεμικά οχυρά και ποιός τα «Καταφύγια»; Αλλά και ποιός δεν θαυμάζει όλους όσους φανερά πολεμούν, και το λέμε αυτό «τειχιζόμενοι» πίσω από τον λόγο του π. Θεοδώρου - τον ακούσαμε με τα αυτιά μας - που είπε: «Σας θαυμάζουμε…»! Αδελφοί, ο Κύριός μας, λίγο πριν από την προδοσία πήγε να προσευχηθεί για όλους εμάς και η απόστασή Του από των μαθητών Του ήταν τόση όση «η βολή ενός λίθου»…
Αδελφοί μας, τα δυο ευλογημένα «οχυρά» να είναι τόσο κοντά, γι’ αυτό αφήστε τις «πέτρες» διότι κι αυτές θα κράξουν και θα πουν (μετά από καιρό): «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;» [3]…
Τέλος, κλείνοντας γόνυ και παρακαλώντας για την τρίσιν μεταξύ μας ειρήνη αλλά και για την αποφυγή παρανοήσεων για το ποιός είναι «εκτός» Εκκλησίας, τουτέστιν «σχισματικός», ας δούμε όλοι ξανά τον λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου [4] και ας έχουμε κατά νου ότι ο άγιος πιθανότατα εννοεί αυτόν που ταράσσει την Εκκλησία με διεστραμμένη «δόξα» (ετεροδοξία, πχ. «θεολογία του προσώπου»), η οποία ζει σε παιδικό στάδιο, αλλ’ όμως ακόμη δεν έχει ωριμάσει ως «άνδρας», για να του αποκόψεις «νομίμως» την «άτιμη κεφαλή του» («ο νοών νοείτω», εν σχέση με την Ακάθαρτη της Κρήτης «Σύνοδο»!)…
Έτσι κάπως το «σχίσμα καταντά αίρεση»! και δεν είναι δυνατόν να θέτουμε πρόσκομμα συνείδησης σε όλους όσους αγωνίζονται πιστεύοντας: «Εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν» και ομολογούν: «…εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών»…
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Επειδή γίνεται λόγος περί «σχίσματος» και «σχισμάτων» αλλά και αναφορά σε λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου, καλόν είναι να έχουμε υπόψη ένα στιγμιότυπο του μαρτυρίου του Νεομάρτυρα Δημητρίου, όπου «τρεις» φορές δέχτηκε «σχίσιμο» της αγίας κεφαλής του και ο άγιος καί τις τρεις φορές με τα τίμια χέρια του ένωσε αυτό, και όπως αναφέρει το Συναξάρι του, δεν φάνηκε ούτε ρωγμή αλλ’ ούτε αίμα έτρεξε!!! [Λόγος περί «σχισιμάτων»]…
Αδελφοί, όσο για τις τρεις «κατηγορίες» που οι αδελφοί μας ΔΙΕΚΡΙΝΑΝ, δηλαδή, α) τους οἰκουμενιστές, β) τους οὐ κατ’ἐπίγνωσιν ζηλωτές, και γ) τους κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτές… καλό είναι να θέσουμε «ἐπὶ τὴν λυχνίαν» [5] τα λόγια πάλι του π. Θεοδώρου που απαντώντας σε δύο εν Χριστώ αδελφές που είχαν εντονότατη την αγωνία από την επικράτηση του «ακάθαρτου Οικουμενισμού», και δια «συνόδου»! Απάντησε: «Εγώ (ενν. ο π. Θεόδωρος) ήμουν ο πρώτος «Οικουμενιστής» και….»!
‘’[… ] και έτσι λάμπει σε όλους όσοι είναι μέσα στην οικία’’
ΜΕ ΤΙΜΗ
ΤΟ Δ.Σ.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1] ΒΙΒΛΙΟΝ: Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Β. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2008, ΣΕΛ. 160
[2] «Πολεμικά οχυρά ή οχυρά καταφύγια είναι οχυρωμένες αμυντικές εγκαταστάσεις. Βρίσκονται συνήθως κάτω από την επιφάνεια του εδάφους αν και υπάρχουν και μερικά που εξέχουν επάνω από το έδαφος. Μερικές φορές έχουνε και ορόφους. Χρησιμοποιήθηκαν πολύ στον πρώτο και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, ογκώδη συγκροτήματα οχυρών χτίστηκαν για να στεγάσουν στρατηγικές υποδομές καθώς επίσης και κυβερνητικά πρόσωπα, ακόμα και για την ενδεχόμενη περίπτωση πυρηνικού πολέμου»
[3] «Ὁ δὲ Σαῦλος ἔτι ἐμπνέων ἀπειλῆς καὶ φόνου εἰς τοὺς μαθητὰς τοῦ Κυρίου, προσελθὼν τῷ ἀρχιερεῖ ᾐτήσατο παρ' αὐτοῦ ἐπιστολὰς εἰς Δαμασκὸν πρὸς τὰς συναγωγάς, ὅπως ἐάν τινας εὕρῃ τῆς ὁδοῦ ὄντας, ἄνδρας τε καὶ γυναῖκας, δεδεμένους ἀγάγῃ εἰς Ἱερουσαλήμ. ἐν δὲ τῷ πορεύεσθαι ἐγένετο αὐτὸν ἐγγίζειν τῇ Δαμασκῷ καὶ ἐξαίφνης περιήστραψεν αὐτὸν φῶς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν γῆν ἤκουσε φωνὴν λέγουσαν αὐτῷ· Σαούλ Σαούλ, τί με διώκεις; εἶπε δέ· Τίς εἶ, κύριε; ὁ δέ Κύριος εἶπεν· Ἐγώ εἰμι Ἰησοῦς ὃν σὺ διώκεις· ἀλλὰ ἀνάστηθι καὶ εἴσελθε εἰς τὴν πόλιν, καὶ λαληθήσεταί σοι τί σε δεῖ ποιεῖν. οἱ δὲ ἄνδρες οἱ συνοδεύοντες αὐτῷ εἱστήκεισαν ἐνεοί, ἀκούοντες μὲν τῆς φωνῆς, μηδένα δὲ θεωροῦντες. ἠγέρθη δὲ ὁ Σαῦλος ἀπὸ τῆς γῆς, ἀνεῳγμένων τε τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ οὐδένα ἔβλεπε. (Πράξεις των Αποστόλων, 9, 1-8)
[4] «Δέν πρέπει νά κάνουμε σχίσματα, θρησκευτικές ἐξωεκκλησιαστικές παρατάξεις καί κόμματα, μέσα κι ἔξω ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία διότι αὐτά εἶναι βλασφημίες κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ ὁποῖες, σύμφωνα μέ τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό δέν πρόκειται νά συγχωρεθοῦν σ’ αὐτούς πού τίς προκαλοῦν, εἰς τόν αἰῶνα τόν ἅπαντα. Ὅποιος σχίζει τήν Ἐκκλησία καί κάνει κόμματα μέσα κι ἔξω ἀπ’αὐτήν, δέν πρόκειται νά συγχωρεθεῖ, νά σωθεῖ καί ν’ἁγιάσει, ἔστω κι ἄν χύσει τό αἷμα του μαρτυρικῶς γιά τόν Χριστό. Τό σχῖσμα εὔκολα δημιουργεῖται καί καταλήγει στήν αἵρεση, ὅμως, πάρα πολύ δύσκολα καταργεῖται καί ἐξαλείφεται» [4].
[5] «(15) οὐδὲ καίουσι λύχνον καὶ τιθέασι αὐτὸν ὑπὸ τὸν μόδιον, ἀλλ᾿ ἐπὶ τὴν λυχνίαν, καὶ λάμπει πᾶσι τοῖς ἐν τῇ οἰκίᾳ», δηλαδή «(15) Ούτε ανάβουν λύχνο και τον θέτουν κάτω από το μόδι αλλά πάνω στο λυχνοστάτη και έτσι λάμπει σε όλους όσοι είναι μέσα στην οικία».
