π. Αυγουστίνος Καντιώτης: Οποία δε είνε η επίδρασις της συγχρόνου Ελληνικής κοινωνίας επί των παιδικών και νεανικών ψυχών, τούτο θέλομεν εις το παρόν εξετάσει

ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΧΟΛΕΙΟΝ

«Πάντες εξέκλιναν, άμα και ηχρειώθησαν. Ουκ έστι ποιών χρηστότητα, ουκ έστι έως ενός» (Ψαλ. 13,3)

Πλήθος σχολείων

            Υπήρχεν, αγαπητοί μας αναγνώσται, υπήρχεν εποχή καθ’ ην τα σχολεία εν Ελλάδι ήσαν σπάνια. Χιλιόμετρα έπρεπε να βαδίσουν τα μικρά παιδιά, να διαβούν δυσβάτους τόπους και χειμάρρους, να βραχούν, να κινδυνεύσουν δια να φτάσουν εις το σχολείον και να μάθουν  γ ρ ά μ μ α τ α,  τ ο υ  Θ ε ο ύ  τ α  π ρ ά γ μ α τ α. Ολίγα τότε τα σχολεία. Αλλ’ από τα ολίγα εκείνα σχολεία έβγαιναν άνθρωποι με την βαθυτέραν της λέξεως σημασίαν.

             Τώρα τα σχολεία εις τον τόπον μας έγιναν πολλά…

Μικρά τα αποτελέσματα

              (…) Παρ’ όλον το πλήθος των σχολείων, των διδασκάλων και καθηγητών, παρ’ όλους τους κόπους των και τα τεράστια έξοδα του Ελληνικού λαού, τα αποτελέσματα της αγωγής των ελληνοπαίδων εν τοις εκπαιδευτηρίοις δεν είναι εκείνα, τα οποία προσδοκά η αδιάφθορος συνείδησις του έθνους, η οποία οραματίζεται μίαν  χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ή ν  Ε λ λ ά δ α  φ ά ρ ο ν  π ν ε υ μ α τ ι κ ό ν  ε ν  μ έ σ ω  τ ο υ  σ υ γ χ ρ ό ν ο υ  κ ό σ μ ο υ. Θα το είπωμεν και θα  λυπήσωμεν πολλούς…

Τα παιδιά ηχώ της κοινωνίας

            Ελάχιστα, μηδαμινά τα αποτελέσματα των εκπαιδευτικών, των καλών εκπαιδευτικών, εκείνων, δηλαδή, εν τη ψυχή των οποίων τα αιώνια ιδανικά παραμένουν ως βράχοι ακλόνητοι εν μέσω της παλιρροίας του σύγχρονου κόσμου… Διατί; Διότι ό,τι αυτοί επιμελώς κτίζουν επί των θεμελίων της ορθής αγωγής των Ελληνοπαίδων, έρχεται και κρημνίζει ένα άλλο σχολείον, του οποίου η επίδρασις εις τας παιδικάς και νεανικάς ψυχάς είνε βαθυτέρα και διαρκεστέρα. Το σχολείον αυτό είνε  η  σ ύ χ ρ ο ν ο ς  κ ο ι ν ω ν ί α.  Αυτή είνε  τ ο  μ έ γ α  σ χ ο λ ε ί ο ν…

Ναι! Διδάσκαλος της νεολαίας όλη η κοινωνία. Τι δε αυτή διδάσκει; Μεγάλα και υψηλά; Μεγάλα και υψηλά θα φρονή τότε και θα πράττη η νεότης. Μικρά και ταπεινά; Μικρά και ταπεινά θα φρονή τότε και θα πράττη η νεότης. Ως έλεγέ τις εκ των νεωτέρων Ελλήνων φιλοσόφων, ο αείμνηστος Ανδρούτσος, τα παιδιά  ε ί ν ε  η  η χ ώ  τ η ς  κ ο ι ν ω ν ί α ς. Οποία δε είνε η επίδρασις της συγχρόνου Ελληνικής κοινωνίας επί των παιδικών και νεανικών ψυχών, τούτο θέλομεν εις το παρόν εξετάσει» (π. Αυγουστίνος Καντιώτης)

 «ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ», ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ», ΑΘΗΝΑΙ, Σελ.158-171