Η εἰκόνα τοῦ ἰδανικοῦ (ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ) διδασκάλου
ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ;
ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΟΙ
ΕΚΛΕΚΤΟΙ
Ἄς μὴ καταλήξωμεν ὅμως, ἀγαπητοί μου, μὲ ἀπαισιοδοξίαν διὰ τὸ
μέλλον τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας. Παρʼ ὅλην τὴν διάβρωσιν τὴν ὁποίαν ἔχουν ὑποστῆ
οἱ χαρακτῆρες κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη, παρʼ ὅλην τὴν διείσδυσιν ἀντιχριστιανικῶν
καὶ ὑλιστικῶν ἰδεῶν, των ὁποίων φορεῖς καὶ κήρυκες καὶ ὑποφῆται ἐγένοντο
περιβόητοι παιδαγωγοί, Ἡροστράτου δόξαν ζηλώσαντες, ὑπάρχουν, δόξα τῶ Θεῶ, ὑπάρχουν
καὶ διδάσκαλοι καὶ καθηγηταί, οἱ ὁποῖοι κρατοῦν τὰς Ἑλληνικὰς καὶ χριστιανικὰς
παραδόσεις, εἶνε ἀφωσιωμένοι εἰς τὸ ἔργον
των καὶ ὑπὲρ τὰ ἀτομικὰ καὶ οἰκογενειακὰ συμφέροντα θέτουν τὰ πνευματικὰ
συμφέροντα τῶν παιδιῶν, ποὺ ἐνεπιστεύθη εἰς αὐτοὺς ἡ πατρίς. Κοπιάζουν διʼ
αὐτά. Δαπανοῦν καὶ ἐκ τοῦ πτωχοῦ βαλαντίου των διὰ τὴν πρόοδον τοῦ σχολείου.
Ἀνησυχοῦν
καὶ τρέμουν διὰ τὴν διαγωγὴν τῶν μαθητῶν των. Χαίρουν καὶ ἀγάλλονται διὰ τὴν
πρόοδόν των. Ὡς ἄγγελοι τοὺς παρακολουθοῦν καὶ ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ σχολείου. Καὶ
δύναται νὰ ἐπαναλάβουν καὶ αὐτοὶ τὸ Γραφικόν˙ «Ἰδοὺ ἐγὼ καὶ τὰ παιδία ἅ μοι ἔδωκεν
ὁ Θεός» (Ἡσ. 8, 18˙ Ἑβρ. 2, 13).
Πρὸς αὐτοὺς τοὺς ἐκλεκτοὺς διδασκάλους, ὅσον ὀλίγοι καὶ ἄν εἶνε,
στρεφόμεθα καὶ λέγομεν, ὅτι ἔρχονται ἡμέραι πονηραὶ διὰ τὴν Ἑλληνικὴν Παιδείαν.
Ἄνδρες πονηροὶ καὶ γόητες θὰ προκόψουν πρὸς τὸ χεῖρον καὶ θὰ παρασύρουν πλῆθος ἐκπαιδευτικῶν,
οἱ ὁποῖοι εἶτε ἐκ δειλίας εἴτε ἐκ συμφέροντος εἴτε καὶ ἐξ ὑποκρυπτομένης
συγγενείας ἰδεῶν θὰ λιβανίζουν τοὺς ἰσχυροὺς παράγοντας τῆς Παιδείας καὶ θὰ ἐπιδοκιμάζουν
καὶ τὰς πλέον παραδόξους καὶ ἐξωφρενικὰς θεωρίας των.
Σεῖς, οἱ ὀλίγοι, μνήμονες
ἀειμνήστων προκατόχων, διδασκάλων τοῦ Γένους, μὴ δειλιάσετε. Μὴ φοβηθῆτε τὸν
φόβον αὐτῶν. Σταθῆτε ἑδραίοι καὶ ἀμετακίνητοι ἐν τῆ πίστει καὶ τῆ ἀρετῆ.
Ἐν
μέσω ἀθλίων συναδέλφων σας καὶ ἐπιθεωρητῶν, οἱ ὁποῖοι θὰ χειροκροτοῦν καὶ θὰ
ζητωκραυγάζουν φρενιτωδῶς ἀπίστους καὶ ἀθέους διὰ νʼ ἀπολαύουν τὰς εὐνοίας των,
σεῖς κρατήσατε τὴν θέσιν σας. Καὶ ἀντισταθῆτε γενναίως. Φυλάξατε τὰς νεωτέρας
Θερμοπύλας, νὰ μὴ εἰσέλθη ὁ νεοβαρβαρισμός.
Καὶ εἶε ἐξ ὑμῶν διασώζων τὴν εἰκόνα
τοῦ ἰδανικοῦ διδασκάλου ἀξίζει περισσότερον ἀπὸ ἀναρίθμητον πλῆθος διδασκάλων,
οἱ ὁποῖοι πνίγουν τὴν φωνὴν τῆς συνειδήσεως καὶ προδίδουν τὸ καθῆκον των. Διὰ σᾶς
ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς δὲν θὰ εἴπη ποτέ˙ Ποῦ ὁ διδάσκαλος; Διὰ σᾶς θὰ εἴπη˙ Ἰδοὺ ἕνας
πραγματικὸς διδάσκαλος!
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ
π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ‘Ιανουαρίου 1965, 277
