ΧΡΙΣΤΙΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ φυλ. 264-265, Σεπτέμβριου-Οκτώμβριου 1963 (Α´ἀπόσπασμα)
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
Toῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου
ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟΝ
Ἐκκλησιαστικὰ θέματα
«Ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τὸν θρόνον μου» (Ἡσαΐου 14, 13)
Τὸ κρατίδιον
Τί εἶναι το Βατικανόν; Ὑπῆρξε κἄποτε ἕνα ἐκ τῶν ἰσχυροτέρων Κρατῶν τῆς Εὐρώπης, ποὺ ἔτρεμαν βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνες Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως. Ἀλλὰ τώρα, ὤ τώρα! Ὁποία ματαιότης τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων. Ὁποία παταγώδης διάψευσις ἐγκοσμίων ἐλπίδων καὶ ὀνείρων. Τὸ πανίσχυρον Κράτος τοῦ Βατικανοῦ, ποὺ ἄλλοτε ἐκινητοποίει στρατοὺς καὶ στόλους ὁλοκλήρους, καὶ ἀνεστάτωνεν Ἀνατολὴν καὶ Δύσιν, καὶ ἐταπείνωσε πανισχύρους αὐτοκράτορας, ἔχει τώρα ἀπολέσει τὴν τεραστίαν ἐδαφικήν του ἔκτασιν, καὶ ἔχει περιορισθῆ εἰς μικρὰν λωρίδα γῆς, εἰς ἕν κρατίδιον, τὸ ὁποῖον ὁ ἀπαισίας μνήμης διʼ ἡμᾶς τοὺς Ἕλληνας δικτάτωρ τῆς Ρώμης Μουσολίνι ηὐδόκησε τὸ 1929 νʼ ἀναγνωρίση ἐπισήμως. Διʼ ὑπογραφῆς μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ Πάπα εἰδικῆς συνθήκης, τῆς συνθήκης τοῦ Λατερανοῦ, καθωρίσθησαν τὰ ἐδαφικὰ ὅρια καὶ τὰ κοσμικὰ δικαιώματα τοῦ κρατιδίου. Οὕτω τὸ Βατικανόν, ἐπὶ τῆς δεξιᾶς ὄχθης τοῦ Τιβέρεως κείμενον, ὡς σφὴν ἐντὸς τῆς αἰωνίας πόλεως, ἔχει ἔκτασιν 440 στρεμμάτων γῆς, ἀριθμεῖ πληθυσμὸν 1000 περίπου κατοίκων, καὶ περιλαμβάνει πλῆθος κτιρίων, ποὺ ἀριθμοῦν ἄνω τῶν 1100 δωματίων.
Ὅλων δὲ τούτων τῶν κτιρίων δεσπόζει ὁ περιλάλητος ναὸς τοῦ Ἁγίου Πέτρου, ὁ μεγαλύτερος ναὸς τῆς Χριστιανωσύνης, καὶ τὸ καύχημα τοῦ Παπισμοῦ. Τὸ Βατικανόν, δυνάμει τῆς εἰρημένης συνθήκης, ἔχει ἰδικήν του σημαίαν, ἰδικήν του Ἀστυνομίαν, ἰδικόν του νόμισμα, ἰδικήν του ταχυδρομικὴν ὑπηρεσίαν, καὶ κυβερνᾶται ὑπὸ κυβερνήσεως, τῆς ὁποίας ὅλα τὰ μέλη εἶνε κληρικοί, ἀνώτεροι ἀξιωματοῦχοι τοῦ Πάπα. Διακρίνεται δὲ μεταξὺ ὅλων τούτων ὁ Ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν, τὸ ἐπισημότερον μετὰ Πάπαν πρόσωπον τοῦ Βατικανοῦ, μετὰ τοῦ ὁποίου ἔρχονται εἰς ἐπαφὴν οἱ παρὰ τῆ Ἁγία Ἕδρα διωρισμένοι πρεσβευταὶ τῶν Κρατῶν, τὰ ὁποῖα ἀναγνωρίζουν τὸ Βατικανὸν ὡς Κράτος. Μερικὰ δὲ Κράτη ἔχουν συνάψει μετὰ τοῦ Βατικανοῦ καὶ εἰδικὰς συμφωνίας, τὰ λεγόμενα Κονκορδᾶτα, διὰ τῶν ὁποίων ἡ Δυτικὴ «ἐκκλησία» ἀποκτᾶ ὡρισμένα πλεονεκτήματα ἐκκλησιαστικῆς δράσεως ἐντὸς τῆς περιοχῆς τῶν Κρατῶν τούτων. Ἡ Ἑλλάς, εὐτυχῶς, παρʼ ὅλην τὴν πίεσιν τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, ἥτις ἐπέμενεν εἰς σύναψιν Κονκορδάτου, χάρις εἰς τὴν σθεναρὰν ἀντίδρασιν τῶν μακαριστῶν Ἀρχιεπισκόπων Σπυρίδωνος καὶ Δωροθέου δὲν συνῆψε Κονκορδάτον, καὶ πρεσβευτὴς τῆς Ἑλλάδος παρὰ τῆ Παπικῆ αὐλὴ δὲν ὑπάρχει (Ἰδὲ τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 186 φύλλον τῆς «Σπίθας»).
Τὸ Βατικανόν, κράτος λιλιπούτειον ἐν μέσω τῶν Κρατῶν τοῦ κόσμου, ὡς μία στιγμὴ σημειούμενον εἰς τὸν γεωγραφικὸν χάρτην τῆς Εὐρώπης, καὶ οὔτε ὡς στιγμή, ἴσως νὰ προκαλῆ τὰ εἰρωνικὰ μειδιάματα τῶν πολιτῶν τῶν Κρατῶν ἐκείνων, τὰ ὁποῖα ἐδαφικῶς εἶνε ἑκατομμύρια φορὰς μεγαλύτερα τοῦ κρατιδίου τούτου. Μήπως κἄποιος ἐκ τῶν πανισχύρων δικτατόρων τοῦ κόσμου, μακαρίτης ἤδη, ὁ ὁποῖος διαρκοῦντος ἔτι τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εἴχε λάβει μέρος εἰς τὴν περιβόητον διάσκεψιν τῆς Γιάλτας, καθʼ ἥν οἱ ἀρχηγοὶ τῶν Μεγάλων Δυνάμεων ἐρήμην τῶν λαῶν ἐσφαγίασαν τὰ δίκαια τῶν μικρῶν κρατῶν, μήπως, ὅταν ἔγινε λόγος περὶ τοῦ Βατικανοῦ, δὲν ἐξεφράσθη εἰρωνικῶς καὶ σαρκάζων δὲν ἠρώτησε, πόσας μεραρχίας διαθέτει τὸ Βατικανόν; Ἀπέναντι τῶν πανισχύρων στρατιῶν καὶ στόλων, ποὺ διέθετεν ἄλλοτε τὸ Βατικανόν, τώρα μόλις ἕνας λόχος ἐλβετῶν ὁπλοφόρων ἀπέμεινε, διὰ νὰ ὑπενθυμίζη μελαγχολικῶς περασμένα κοσμικὰ μεγαλεῖα!
Ὅλων δὲ τούτων τῶν κτιρίων δεσπόζει ὁ περιλάλητος ναὸς τοῦ Ἁγίου Πέτρου, ὁ μεγαλύτερος ναὸς τῆς Χριστιανωσύνης, καὶ τὸ καύχημα τοῦ Παπισμοῦ. Τὸ Βατικανόν, δυνάμει τῆς εἰρημένης συνθήκης, ἔχει ἰδικήν του σημαίαν, ἰδικήν του Ἀστυνομίαν, ἰδικόν του νόμισμα, ἰδικήν του ταχυδρομικὴν ὑπηρεσίαν, καὶ κυβερνᾶται ὑπὸ κυβερνήσεως, τῆς ὁποίας ὅλα τὰ μέλη εἶνε κληρικοί, ἀνώτεροι ἀξιωματοῦχοι τοῦ Πάπα. Διακρίνεται δὲ μεταξὺ ὅλων τούτων ὁ Ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν, τὸ ἐπισημότερον μετὰ Πάπαν πρόσωπον τοῦ Βατικανοῦ, μετὰ τοῦ ὁποίου ἔρχονται εἰς ἐπαφὴν οἱ παρὰ τῆ Ἁγία Ἕδρα διωρισμένοι πρεσβευταὶ τῶν Κρατῶν, τὰ ὁποῖα ἀναγνωρίζουν τὸ Βατικανὸν ὡς Κράτος. Μερικὰ δὲ Κράτη ἔχουν συνάψει μετὰ τοῦ Βατικανοῦ καὶ εἰδικὰς συμφωνίας, τὰ λεγόμενα Κονκορδᾶτα, διὰ τῶν ὁποίων ἡ Δυτικὴ «ἐκκλησία» ἀποκτᾶ ὡρισμένα πλεονεκτήματα ἐκκλησιαστικῆς δράσεως ἐντὸς τῆς περιοχῆς τῶν Κρατῶν τούτων. Ἡ Ἑλλάς, εὐτυχῶς, παρʼ ὅλην τὴν πίεσιν τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, ἥτις ἐπέμενεν εἰς σύναψιν Κονκορδάτου, χάρις εἰς τὴν σθεναρὰν ἀντίδρασιν τῶν μακαριστῶν Ἀρχιεπισκόπων Σπυρίδωνος καὶ Δωροθέου δὲν συνῆψε Κονκορδάτον, καὶ πρεσβευτὴς τῆς Ἑλλάδος παρὰ τῆ Παπικῆ αὐλὴ δὲν ὑπάρχει (Ἰδὲ τὸ ὑπʼ ἀριθμ. 186 φύλλον τῆς «Σπίθας»).
Τὸ Βατικανόν, κράτος λιλιπούτειον ἐν μέσω τῶν Κρατῶν τοῦ κόσμου, ὡς μία στιγμὴ σημειούμενον εἰς τὸν γεωγραφικὸν χάρτην τῆς Εὐρώπης, καὶ οὔτε ὡς στιγμή, ἴσως νὰ προκαλῆ τὰ εἰρωνικὰ μειδιάματα τῶν πολιτῶν τῶν Κρατῶν ἐκείνων, τὰ ὁποῖα ἐδαφικῶς εἶνε ἑκατομμύρια φορὰς μεγαλύτερα τοῦ κρατιδίου τούτου. Μήπως κἄποιος ἐκ τῶν πανισχύρων δικτατόρων τοῦ κόσμου, μακαρίτης ἤδη, ὁ ὁποῖος διαρκοῦντος ἔτι τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εἴχε λάβει μέρος εἰς τὴν περιβόητον διάσκεψιν τῆς Γιάλτας, καθʼ ἥν οἱ ἀρχηγοὶ τῶν Μεγάλων Δυνάμεων ἐρήμην τῶν λαῶν ἐσφαγίασαν τὰ δίκαια τῶν μικρῶν κρατῶν, μήπως, ὅταν ἔγινε λόγος περὶ τοῦ Βατικανοῦ, δὲν ἐξεφράσθη εἰρωνικῶς καὶ σαρκάζων δὲν ἠρώτησε, πόσας μεραρχίας διαθέτει τὸ Βατικανόν; Ἀπέναντι τῶν πανισχύρων στρατιῶν καὶ στόλων, ποὺ διέθετεν ἄλλοτε τὸ Βατικανόν, τώρα μόλις ἕνας λόχος ἐλβετῶν ὁπλοφόρων ἀπέμεινε, διὰ νὰ ὑπενθυμίζη μελαγχολικῶς περασμένα κοσμικὰ μεγαλεῖα!
