ΚΥΡΙΕ, ΔΕΙΞΕ
ΜΑΣ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ (ΕΠΙΣΚΟΠΟ) ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ
Στην ορθόδοξη Εκκλησία, τον
οποιοδήποτε ιερωμένο τον αποκαλούμε «Πατέρα»! (Ευθύμιος Στύλιος Μητροπολίτης Αχελώου)
Αγαπητοί, εμείς οι άπειροι στα πνευματικά καλούμαστε
να αρθρώσουμε λόγο, λόγο ανάγκης, απέναντι και αντίθετα σε γνωστικούς
θρησκευτικούς ανθρώπους που σπούδασαν τον άνθρωπο και τον Θεό θεωρητικά,
αλλά όχι βιωματικά όπως οι ψαράδες της λίμνης Γεννησαρέτ που περίμεναν, όπως
και οι Πατέρες τους, τον Μεσσία «κατελθόντα εκ των ουρανών και
σαρκωθέντα εκ Πνεύματος άγιου και Μαρίας της Παρθένου και ενανθρωπήσαντα».
Στις ημέρες
μας, ημέρες εσχάτης προδοσίας της πίστεως αλλά και άρνησης, όπου οι
επίσκοποί μας συνεργάζονται για την ειρήνη και σωτηρία της γης, και όχι του
ανθρώπου, με «ετερόδοξες εκκλησίες», δηλαδή αιρετικές αλλά και με άλλες
θρησκείες, ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής μας στηρίζει με την κατάθεση του
στερεού λόγου του Κυρίου ημών: «Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία·
πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε» (Ιω. 14,1). Ας μη ταράσσεται η καρδία σας με αυτά που
απόψε σας είπα, τόσον δια την προδοσίαν του Ιούδα, όσον και δια την άρνησιν του
Πέτρου. Να έχετε πίστιν στον Θεόν, τον Παντοδύναμον προνοητήν
και κυβερνήτην· να έχετε πίστιν και εις εμέ τον Μεσσίαν!
Δυστυχώς στις
ημέρες μας οι ποιμένες μας, ιερείς, επίσκοποι και πατριάρχες, με υποκριτικό
τρόπο καθώς αρχίζουν από το «Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν» καταλήγουν στο «εἰς ἐμὲ πιστεύετε» εννοώντας τον εαυτό τους! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο επίλογος του απαράδεκτου κειμένου «ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ» που αποτελεί ένα νέο είδος «συγχωρωχαρτίου» και «άφεσις» που εξέδωσε η Εκκλησία της Ελλάδος εν σχέσει με την ονομαζόμενη «Αγία και
Μεγάλη Σύνοδο» του Κολυμπαρίου ! Έγραψαν σ’ αυτό: «Κατακλείοντας το μήνυμα
αυτό, επιθυμούμε να σας διαβεβαιώσουμε ότι όλοι οι Επίσκοποι της Εκκλησίας της
Ελλάδος αγρυπνούμε και παραμένουμε αμετακίνητοι στην Ορθόδοξη πίστη και
αφοσιωμένοι στην Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» [1].
Για να
καταλάβουμε αλλά και να βεβαιωθούμε ότι τέτοιου είδους διαβεβαιώσεις της
«Κρατικής Εκκλησίας» είναι απαράδεκτες και επικίνδυνες καλό είναι να θυμηθούμε
κάτι από τον βίο ενός μεγάλου Αγίου και Πατέρα της Εκκλησίας μας: «Δια να
εννοήσωμεν καλύτερα τον κίνδυνον, που διέτρεχεν η Εκκλησία εκ των αιρετικών
αυτών δοξασιών, πρέπει να ενθυμηθώμεν, ότι αι αιρεσιάρχαι και οι οπαδοί των δεν
παρουσιάζοντο ως εχθροί της πίστεως, αλλά ως ενδιαφερόμενοι να επικρατήση η
ορθή πίστις, την οποίαν όμως τόσον οικτρώς παρεμόρφωναν, και ότι ανέπτυσσαν
επιχειρήματα υπέρ των θέσεών των, το σφαλερόν των οποίων δεν ήσαν όλοι εις
θέσιν να αντιληφθούν, και δι' αυτό πλείστοι παρεσύροντο εις αυτάς. Από αυτά
εννοούμεν πόσον η πίστις είχεν ανάγκην γενναίων υπερμάχων και υπερασπιστών και
πόσον μεγάλη θα είναι η συμβολή του Βασιλείου εις την επικράτησιν της ορθής
πίστεως.»[2].
Δυστυχώς!
Δυστυχώς στην μεταπατερική εποχή που ζούμε η φωνή των επισκόπων
αποκρύπτει τον Χριστό και προβάλει τον επίσκοπο ως «Παντοδύναμο,
προνοητή, και κυβερνήτη» της Εκκλησίας του Χριστού ακυρώνοντας
παντελώς την θέση και το ρόλο των λαϊκών μέσα στην Εκκλησία αλλά και αυτών των
κληρικών! Δυστυχώς η ερμηνεία του Κυριακού λόγου «και εις εμὲ πιστεύετε» (Ιω. 14,1), δεν έχει σήμερα ευθεία
αναφορά στο Χριστό και στους Αγίους Πατέρες, δηλαδή στην Μία, Αγία, Καθολική
και Αποστολική Εκκλησία Του, αλλά στον επίσκοπο και στην «Επισκοπική Εκκλησία»
αφού θεωρεί ότι όπου επίσκοπος εκεί και η «Εκκλησία», ενώ αυτό που
ισχύει είναι ‘’όπου η αλήθεια ο Χριστός, εκεί και η Εκκλησία Του’’!
Δυστυχώς! «Σε
λίγο μέσα εις τις Ακολουθίες μας θα λέμε βλαστήμιες και θα θεωρούνται ότι είναι
Ορθοδοξία» (π. Γεώργιος Μεταλληνός) [3].
Ας είδωμεν… Από τον 1ο μέχρι τον 14ο
στίχο του 14ου κεφαλαίου ο μαθητής της Αγάπης παρουσιάζει ότι «O
Ιησούς είναι η οδός που οδηγεί στον Πατέρα». Ο δέκατος στίχος έχει
ιδιαίτερο ενδιαφέρον! Ο Κύριος απευθύνεται στον Φίλιππο και απαντά
εν σχέσει με την θερμή παράκληση «Κύριε, δείξον ημίν
τον πατέρα και αρκεί ημίν» (Ιω. 14,8). Απαντώντας ο
Κύριος φανερώνει ότι Αυτός μόνος είναι αχώριστα ενωμένος με τον Πατέρα , ότι
είναι και μένει μέσα στον Πατέρα και ότι ο Πατήρ είναι και μένει μέσα σ’ Αυτόν!
«Δεν
πιστεύεις ότι εγώ είμαι αχώριστα ενωμένος με τον Πατέρα, ότι είμαι και μένω
μέσα στον Πατέρα και ότι ο Πατήρ είναι και μένει εις εμέ; Ακριβώς διότι είμαι
ενωμένος με τον Πατέρα, τα λόγια τα οποία εγώ σας διδάσκω, δεν τα λέγω από τον εαυτόν
μου, αλλά ο Πατήρ, ο οποίος μένει μέσα εις εμέ, ενεργεί δι' εμού όλα αυτά τα
θαυμαστά έργα που βλέπετε και ακούετε» (Ιω. 14,10). Από την αλήθεια του λόγου αυτού
γεννιούνται τρία βασικά ερωτήματα:
Α΄. Είναι ορθή
η «πίστη» ότι ο επίσκοπος ως άνθρωπος «είναι» αχώριστα ενωμένος με
τον Θεό, δηλαδή με τον Χριστό και τους αγίους Πατέρες, επειδή απλά και μόνο
είναι «εις τύπον καὶ τόπον Χριστού»; Ο Κύριος
όπως γράψαμε φανερώνει ότι Αυτός μόνος είναι αχώριστα ενωμένος με τον
Πατέρα και ουδείς άλλος! Να πώς εξηγούνται τα πολλά ναυάγια πίστεως των
επισκόπων και των Πατριαρχών που υπάρχουν στον ιστορικό σκοτεινό βυθό της
αίρεσης! Να γιατί ο Ιησούς είναι η Μία και Αγία οδός που οδηγεί στον Πατέρα…
Β΄. Μπορούμε να
πούμε για τον επίσκοπο ότι «είναι και μένει μέσα στον Πατέρα και ότι ο Πατήρ
είναι και μένει μέσα σ’ αυτόν»; Ναι μεν, λέγεται ότι ο επίσκοπος είναι
εις τύπον και θέση Χριστού, ότι δηλαδή μένει και παραμένει μέσα στον Πατέρα,
αλλ’ όμως όταν διαστρέφει φανερά (με τα λόγια και τις πράξεις του) την
αποκάλυψη του Υιού Του ο Πατήρ «είναι και μένει μέσα σ’ αυτόν»;
Γ’. Και σε
πρακτικό επίπεδο. Αν ο πνευματικός μου πατέρας έπαψε να είναι οπαδός της «Μίας»
Εκκλησίας του Χριστού και των Αγίων Του, και έγινε μαζί, φίλος του
Καίσαρα και του Οικουμενικού κινήματος για την ένωση της οικουμένης σε «Μία
Οικουμενική Εκκλησία», εγώ ως λαϊκός και πνευματικό του παιδί
δύναμαι να μένω «αχώριστα ενωμένος» μαζί του; Έχω το δικαίωμα να ακολουθώ
αλλότριο ποιμένα ή καλύτερα έναν ψευδοδιδάσκαλο, έναν ψευδεπίσκοπο, όταν μάλιστα
υπάρχουν ιεροί κανόνες που κανονίζουν την στάση των πιστών έναντι των λυκοποιμένων;
Και άσχετα αν κάποιοι λένε ότι δεν με υποχρεώνει κανείς ποια είναι η θέση και ο
ρόλος της συνείδησης στον άνθρωπο;
Συνοψίζοντας τα
παραπάνω ερωτήματα στη φράση: «Δείξε μας τον πατέρα», ο Κύριός μας πάλι
μας απαντά διά των Αγίων του! Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος λέγει: «Τότε, των φιλοθέων,.. ἅπαντα τὰ πρόσωπα δακρύοντα καὶ πόθῳ ἐρωτῶντας, μήποτε ῥῆμα Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς;»[3]. Τότε, θα λέγουν οι
άνθρωποι: Πουθενά ακούγεται κήρυγμα; Εν σχέσει με το «τότε» ο π. Αθανάσιος
Μυτιληναίος απαντά: Τότε, που «οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας θα
θεωρούνται ξεπερασμένοι»! Στηριζόμενος στον λόγο του Προφήτη Δανιήλ που
λέγει: «και υπονοήσει του αλλοιώσαι καιρούς
και νόμον», ο αείμνηστος Πατέρας λέγει:
«Εξάλλου τι είναι αυτό που λέγει ο Δανιήλ ο Προφήτης;
«καί ὑπονοήσει τοῦ ἀλλοιῶσαι καιρούς καί νόμον»! Αλλοιώσαι νόμον, να αλλοιώσει τον νόμον. Είναι η
τρίτη διαθήκη. Οι Πατέρες και οι Άγιοι της Εκκλησίας θα θεωρούνται
ξεπερασμένοι. (…) Όταν υπάρχουνε οικουμενισταί κληρικοί, ή
μασονίζοντες ή μασόνοι, ή αιρετικοί: - ορθόδοξοι, που είναι κρυμμένοι, δεν
φαίνονται -μα είτε Πατριάρχαι είναι αυτοί, είτε επίσκοποι είναι, είτε
αρχιμανδρίται, πρεσβύτεροι, διάκονοι, ό,τι είναι, και οι άνθρωποι αυτοί λέγουν
πράγματα αιρετικά, όπως επί παραδείγματι:
–Οι Ιεροί Κανόνες είναι ξεπερασμένοι.
–Το Πηδάλιον δεν έχει καμία σημασία και αξία.
–Οι νηστείες να καταργηθούν.
–Η εγκράτεια θεωρείται παρωχημένο πράγμα.
-Σήμερα ζούμε σε μία Νέα Εποχή, πρέπει τους νέους μας
να τους δούμε με άλλο μάτι, μπορούν να ζουν την γενετήσια ζωή και λοιπά, και
λοιπά …
(…) Αλλά τότε. Ω τότε… Τι γράφει ο Άγιος Εφραίμ ο
Σύρος; «Τότε των φιλοθέων,.. ἅπαντα τὰ πρόσωπα δακρύοντα καὶ πόθῳ ἐρωτῶντας, μήποτε ῥῆμα Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς; Καὶ ἀκούῃ, ουδαμού». Θα λέγουν οι άνθρωποι. Πουθενά ακούγεται κήρυγμα; Και η απάντησις: Πουθενά.
Πουθενά κήρυγμα. Πουθενά»[4].
ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΗΡΥΓΜΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ! ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΙΑΚΟΠΗ...; ΠΟΥΘΕΝΑ! ΚΡΙΜΑ…
«Ωστόσο, εδώ εκείνο που πρέπει να προσέξουμε, γιατί
φαίνεται πια ότι το ποίμνιον πρέπει να φυλάει μόνο του τον εαυτό του. Έτσι
φαίνεται. Προσέξτε τι είπα. Μην περιμένετε να σας φυλάξουμε εμείς. Λυπούμαι.
Φυλάξτε τον εαυτό σας, αγαπητοί. Φυλάξτε τον εαυτόν σας. Εάν δεν φυλάξετε εσείς
τον εαυτόν σας μην περιμένετε να σας φυλάξει κάποιος άλλος. Λυπούμαι που το
λέγω αλλά σας εξήγησα. Ποιά τρύπα στο καλάθι να βουλώσουμε εκεί που φθάσαμε; Το
αντιλαμβάνεσθε και μόνοι σας. ..» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)[5].
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης
[2] (ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ι. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ, "Ο ΦΩΣΤΗΡ ΤΗΣ
ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ'' ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ "Ο ΣΩΤΗΡ", ΑΘΗΝΑΙ-ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1998,
ΣΕΛ. 63,64)
