Η μεγάλη συνάντησή μας μ' Αυτόν τον ξένο
ΘΕΜΑ: «ΕΝΑ ΔΙΛΗΜΜΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ!
ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΞΕΝΟ Ή ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ;»
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Αποκλειστικά για την katanixis.gr
Αγαπητοί,
Στις ημέρες μας γίνεται πολύς λόγος για μία ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ, τη συνάντησή μας με τον ΑΛΛΟΝ! Αν και το πρόβλημα του Ορθοδόξου Χριστιανού είναι ο δοξολογικός μικροσυντονισμός με τον εν Χριστώ ΑΔΕΛΦΟ εν τη Εκκλησία, η συνάντηση και η επικοινωνία του με τον ΠΛΗΣΙΟΝ εν τω κόσμω, και κυρίως η τροπική εν Χριστώ αποξένωσή του από τον κόσμο χάρη κοινωνίας με ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΞΕΝΟ* "ὅστις οἶδενξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους".., οι οικουμενίζοντες νομίζοντες άλλα αντ' άλλων επιδιώκουν τον θρησκευτικό γραμματισμό μικρών και μεγάλων, πλουσίων πνευματικά και πτωχών, ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ (ενν. ορθοδόξων) και ΔΟΥΛΩΝ.
Ένας ύμνος οικουμενιστικός για τον "άλλον χριστιανό" και υπέρ των "άλλων θρησκειών" μέσα σε ορθόδοξο Ναό ήταν και η πρώτη ομιλία του νέου επισκόπου Καβάλας ο οποίος έπλεξε το εγκώμιο του ΑΛΛΟΥ. Έφτασε ο άνθρωπος αυτός, στο σημείο να πει πως ο σκοπός του Θεού, η Εκκλησία είναι "Εργαστήριο ανθρωπιάς"(!), και πως "ο λόγος για τον οποίο ερχόμαστε στην Εκκλησία είναι κατεξοχήν η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΙΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ. Επιθυμούμε – είπε - να συναντηθούμε με τον ΑΛΛΟΝ, αλλά με κάποιον ΤΡΟΠΟ που υπερβαίνει την καθημερινότητα. Ερχόμαστε – συνεχίζει - στην Εκκλησία για να γίνουμε πιο ανθρώπινοι, για να διαρρήξουμε τους όποιους δεσμούς μας με κάθε τι που στέκει εμπόδιο για τη συνάντηση και την επικοινωνία μας με τον ΑΛΛΟΝ" [1].
ΑΝΘΡΩΠΙΑ – ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ - ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΣ
Οι Απόστολοι αλλά και οι άγιοι Πατέρες γνωρίζοντας καλά Αυτόν, τον Ιησού Χριστό τον Υιό του Θεού τον μονογενή, και έχοντας κατά νου τη δυναμική που κρύβει η κατ' εικόνα δημιουργία μας, μας πιστοποιούν ότι "τώρα είμεθα τέκνα του Θεού, αλλ' ακόμη δεν έχει φανερωθή τι θα είμαστε στο μέλλον" (Α' Ιωάν. 3,2). Ο απόστολος της του Χριστού Αγάπης, ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, μας βεβαιώνει γι' Αυτόν (το άλφα με Άλφα κεφαλαίο): "Γνωρίζοντες όμως ότι όταν ο Χριστός φανερωθή με όλην αυτού την δόξαν, θα γίνωμεν ΟΜΟΙΟΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΟΞΑΝ, διότι θα τον ίδωμεν όπως είναι εις όλην του την θείαν δόξαν, η οποία θα είναι και ιδική μας δόξα" (Α' Ιωάν. 3,2).
Αλλ' αλλοίμονο, οι εκκοσμικευμένοι επίσκοποι του νυν αιώνα αγνοούν το πόσο πλούσια και θαυμαστή αγάπη έχει δώσει ο Πατήρ σε εμάς μόνο τους Ορθοδόξους ώστε να ονομασθούμε "τέκνα θεού", και γι' αυτόν τον λόγο υπερασπίζονται τον Οικουμενισμό, δηλαδή τον ΑΛΛΟΝ με τις ΑΛΛΕΣ "ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ" του, ΑΝΤΙ ΑΥΤΟΝ και την Εκκλησία ΤΟΥ που δεν είναι "εργαστήριο ανθρωπιάς" αλλά μοναδικός Τόπος και Τρόπος, Τόπος Συνάντησής μας με αυτόν τον Σωτήρα Χριστό και δι’ Αυτού με τον "Πατέρα ημών" και μαζί ο πιο απλός και ταπεινός Τρόπος Θέωσης του παράξενου -ιδιότροπου ανθρώπου που παύει ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ να εμφανίζει χαρακτηριστικές ιδιαιτερότητες στη ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ του, να είναι ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟΣ, ΔΥΣΑΡΕΣΤΟΣ και να ενοχλείται ή να επηρεάζεται εύκολα από τους ΑΛΛΟΥΣ και από ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ...
Αγαπητοί, να γιατί οι επίσκοποί μας αλλά και οι κοσμικοί οπαδοί τους μας καταδιώκουν, μας δικάζουν και μας καταδικάζουν.., ότι δεν κατανοούν τον δοξασμένο αγώνα μας που κατ' ουσίαν οι ενέργειές μας γίνονται λόγω της πλούσιας και θαυμαστής αγάπης που μας έδωσε ο Υιός: γι' Αυτόν, για τον Πατέρα, και για το Άγιον Πνεύμα. Ο οικουμενιστικός - εκκλησιαστικός και δήθεν δοξολογικός τρόπος συνάντησής μας με τον άλλον όχι μόνο δεν μας φέρνει πιο κοντά στους ανθρώπους και στον αληθινό Θεό, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, αλλά αντίθετα φέρνει τη μεγάλη συμφορά μέσα στην οικουμένη (ενν. τον αντίχριστο) και τη δίκαια οργή του Θεού πάνω στα κεφάλια μας, στα κεφάλια των παιδιών μας ή μαθητών μας αλλά και στις πόλεις μας, καθώς μας απομακρύνει από ΑΥΤΟΝ. Πολύ εύστοχα έχει ειπωθεί πως ο Οικουμενισμός είναι πρόδρομος του Αντιχρίστου και επίσης από τον π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο ότι το τέρμα του Οικουμενισμού είναι ο Σατανισμός... Αλλά, πολύ διδακτικό είναι κι ΑΥΤΟ: "(..)το όνομά του (ενν. του Νώε) είναι συνδεδεμένο, όπως γνωρίζεις, αναγνώστη μου, με ένα τρομερό γεγονός των χρόνων εκείνων, που κόστισε τη ζωή όλων των ανθρώπων που ζούσαν τότε. Αυτό το γεγονός είναι γνωστό με το όνομα "κατακλυσμός"..." (Π.Ν. Τρεμπέλας). Μην ξεχνάς λοιπόν ότι ο "κατακλυσμός" ήταν όνομα και θέμα μεγάλης αδικίας από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλά και αμαρτίας λόγω παράβασης έστω και ΜΙΑΣ των 10 Εντολών του Νόμου, και πως "κόστισε τη ζωή όλων των ανθρώπων που ζούσαν τότε".., ενώ Σήμερα ο Οικουμενισμός των 10 προκαθημένων που είναι θέμα βλασφημίας, που αθετεί την θεότητα και μαζί το υπέρ παν όνομα του Ιησού που σημαίνει Σωτήρ και της Σωτηρίας που προσφέρει μέσα από την Εκκλησία Του, ποιο άραγε θα είναι το κόστος ή καλύτερα το "τέλος"; Πάλι μην ξεχνάς κι Αυτό: Το πικρό γεγονός, το γνωστό με το όνομα "αποκλεισμός" (ενν. των αποτειχισμένων)... καθώς αποκλείει κάθε συνάντηση και επικοινωνία μόνο με "αυτούς" ως δήθεν σχισματικούς εν σώματι, ως νόες διαταραγμένους αλλά και κακόφημους ως "ρήτορες του μίσους"!!
Το ιστορικό ερώτημα που γεννιέται εδώ είναι αν η Αγία Γραφή και η διδασκαλία των Αγίων Πατέρων μας έχουν ως κεντρικό θέμα την ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΙΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ή την αγάπη προς τον πλησίον μας αλλά και την αγάπη προς ΑΥΤΟΝ τον ΞΕΝΟ!!! Πόσο όμορφα η υμνολογία της Εκκλησίας μας ψάλλει Αυτόν τον Άγιο και Μεγάλο Ξένο που είναι και ο Νυμφίος της Εκκλησίας: "Δος μοι ΤΟΥΤΟΝ τον ξένον, Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω. Δος μοι ΤΟΥΤΟΝ τον ξένον, ον ομόφυλοι, μισούντες θανατούσιν ως ξένον..." [1]!
ΕΝ ΤΕΛΕΙ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΞΕΝΟ Ή ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ; ΤΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 'Η ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ "ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ";
(Συνεχίζεται)
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Εκπαιδευτικός ΠΕ 11
[*1] Ο ύμνος αυτός διαβάζεται ή ακούγεται στις εκκλησίες τη Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ μετά την περιφορά του επιταφίου.
Τὸν ἥλιον κρύψαντα τὰς ἰδίας ἀκτίνας, καὶ τὸ καταπέτασμα τοῦ ναοῦ διαρραγέν, τῷ τοῦ Σωτῆροςθανάτῳ, ὁ Ἰωσὴφ θεασάμενος, προσῆλθε τῷ Πιλάτῳ καὶ καθικετεύει λέγων· δός μοι τοῦτον τὸν ξένον,τὸν ἐκ βρέφους ὡς ξένον ξενωθέντα ἐν κόσμῳ· δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντεςθανατοῦσιν ὡς ξένον· δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ξενίζομαι βλέπειν τοῦ θανάτου τὸ ξένον· δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὅστις οἶδεν ξενίζειν τοὺς πτωχούς τε καὶ ξένους· δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃνἙβραῖοι τῷ φθόνῳ ἀπεξένωσαν κόσμῳ· δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ἵνα κρύψω ἐν τάφῳ, ὃς ὡς ξένοςοὐκ ἔχει τὴν κεφαλὴν ποῦ κλῖναι· δός μοι τοῦτον τὸν ξένον, ὃν ἡ Μήτηρ καθορῶσα νεκρωθέντα ἐβόα·Ὦ Υἱὲ καὶ Θεέ μου, εἰ καὶ τὰ σπλάγχνα τιτρώσκομαι, καὶ καρδίαν σπαράττομαι, νεκρόν σε καθορῶσα,ἀλλὰ τῇ σῇ ἀναστάσει θαρροῦσα μεγαλύνω. Καὶ τούτοις τοίνυν τοῖς λόγοις δυσωπῶν τὸν Πιλᾶτον ὁεὐσχήμων λαμβάνει τοῦ Σωτῆρος τὸ σῶμα, ὃ καὶ φόβῳ ἐν σινδόνι ἐνειλήσας καὶ σμύρνῃ, κατέθετο ἐντάφῳ τὸν παρέχοντα πᾶσι ζωὴν αἰώνιον καὶ τὸ μέγα ἔλεος. (https://www.youtube.com/ watch?v=NPSkkrSUms8)
