"... και τόπος ην ουδείς, τω καταλύματι"
Γράφει ο π. Φώτιος Βεζύνιας
Χριστούγεννα… Δηλαδή Χριστού Γέννα... Όλοι μιλούν για το γεγονός της γεννήσεως, ιδιαίτερα στη σημερινή πτωχή πνευματικά εποχή.
Μιλούν… χρησιμοποιώντας μεγάλα και πομπώδη λόγια!.. Αλλά αλήθεια, έφθασε κανείς να αισθανθεί αυτό που ένιωσαν η Παρθένος Μαρία, ο Μνήστωρ Ιωσήφ και το Θείο Βρέφος στη κοιλιά της μητέρας Του;.. Έχουμε άραγε δοκιμάσει αυτήν την αίσθηση της απόλυτης αδιαφορίας του κόσμου; Της αρνήσεως να συμπεριλάβει έστω και λίγο, μέσα στις τόσες και τόσες φροντίδες του… την φροντίδα μιας γέννας; Μιας γέννας όχι σαν τις άλλες… Μιας γέννας που θα γεννήσει με την σειρά της την Ελπίδα της Σωτηρίας;
Μας το μεταφέρει υπέροχα ο υμνωδός στα προεόρτια των Χριστουγέννων, με το απολυτίκιο: «Ἀπεγράφετο ποτέ, σὺν τῷ πρεσβύτη Ἰωσήφ, ὡς ἐκ σπέρματος Δαβίδ, ἐν Βηθλεὲμ ἡ Μαριάμ, κυοφοροῦσα τὴν ἄσπορον κυοφορίαν· ἐπέστη δὲ καιρός, ὁ τῆς Γεννήσεως, καὶ τόπος ἦν οὐδείς, τῷ καταλύματι, ἀλλ’ ὡς τερπνὸν παλάτιον τὸ Σπήλαιον, τῇ Βασιλίδι ἐδείκνυτο. Χριστὸς γεννᾶται, τὴν πρὶν πεσοῦσαν ἀναστήσων εἰκόνα.»
Μας το περιγράφει πιο πριν ο ίδιος ο Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς λέγοντας: «…καὶ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι. (Λουκ 2,7)». Ναι δεν βρέθηκε ένα απλό κρεβάτι στο κατάλυμα, να φιλοξενήσει τη Γέννηση του Σωτήρος.
Αυτό λοιπόν είναι το φρικτό γεγονός. Η αδιαφορία. Η έλλειψη φροντίδας. Το «….τόπος ἦν οὐδείς, τῷ καταλύματι» για την υποδοχή αυτής της «Γέννας»
Κύριος μας είπε καθαρά «ἐγὼ εἰς τοῦτο γεγέννημαι καὶ εἰς τοῦτο ἐλήλυθα εἰς τὸν κόσμον, ἵνα μαρτυρήσω τῇ ἀληθείᾳ· πᾶς ὁ ὢν ἐκ τῆς ἀληθείας ἀκούει μου τῆς φωνῆς» (Ιω. 18,37).
Μέσα λοιπόν στα δύο χιλιάδες χρόνια… ο κόσμος συνεχίζει ακατάπαυστα να ζει ένα γεγονός «γέννας»…. Μιας πνευματικής «γέννας».
Ναι... είναι ο τοκετός της Αληθείας.
Ο «κοσμικός»… κόσμος.. αλλά δυστυχώς και ο «πνευματικός»… κόσμος, δύσκολα δέχονται να επωμιστούν τις οδύνες ενός τέτοιου τοκετού. Γιατί ο «Χριστός γεννάται».. και γεννάται συνεχώς, μέσα από την αιωνίως αναπαραγομένη Αλήθεια. Η Αλήθεια Του, είναι ο ίδιος ο Κύριος. Και η Αλήθεια της Εκκλησίας Του είναι η Αλήθεια της παρουσίας Του. Αυτός που δέχεται την Αλήθεια της Ορθοδόξου Πίστεως δέχεται τον ίδιο τον Κύριο.. ουσιαστικά.
Αλλά που βρίσκει «κατάλυμα» αυτή η κρυμμένη στην Αλήθεια, παρουσία του Κυρίου μέσα στους αιώνες; Συμβαίνει δυστυχώς όπως εκείνη την κρύα χειμωνιάτικη βραδιά, πριν δύο χιλιάδες χρόνια. Ναι… «τόπος ην ουδείς τω καταλύματι»
Για να μην πλατειάσουμε επτά Άγιες Οικουμενικές Σύνοδοι και «αμέτρητες» τοπικές.. μεγαλύτερες ή μικρότερες με τι ασχολήθηκαν; Ακριβώς με το γεγονός της γεννήσεως της «Αλήθειας». Οι «πόνοι» πολλοί και οι «οδύνες» αβάστακτες.. Μα άραγε πόσοι στην ροή των γεγονότων έτσι όπως μας παραδίδονται από τους Άγιους Πατέρες, έδωσαν «κατάλυμα» στην Αλήθεια της Πίστεως; Ελάχιστοι… «…τόπος ην ουδείς τω καταλύματι».
Και θα ήταν και τελείως αδιάφορο ως γεγονός αν δεν λάμβανε, αυτή η συμπαράσταση και συμπαράταξη με την Αλήθεια, «υπόσταση» στα πρόσωπα των Αγίων Ομολογητών Πατέρων, και Μαρτύρων της Εκκλησίας.
Αυτή την διάφανη Αλήθεια της Ορθοδόξου Πίστεως φρόντισε με μεγάλη «μαεστρία» να την διαστρέψει η αίρεση του οικουμενισμού στην σύνοδο της Κρήτης. Αυτής της Αλήθειας την «Γέννα» καλούμαστε και πάλι ως Εκκλησία να «επιληφθούμε».
Μα δυστυχώς μέσα στους αιώνες το ίδιο σκηνικό. Και.. «οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι.»
Ελάχιστοι κινούνται υπερασπιζόμενοι της Αληθείας.
Οι περισσότεροι με μισόλογα…
Οι περισσότεροι με χρησμούς «ήξεις… αφίξεις».
Η μεγάλη πλειοψηφία αποφαίνεται με το… «ερωτώ σε, έχε με παρητημένον»
Οι ελάχιστοι παρίστανται και συμπορεύονται…
Οι βοσκοί…
Τα άδολα ζώα..
Η φτωχική φάτνη…
Οι εκ της ανατολής μάγοι…
Το ίδιο σκηνικό μετά από δυο χιλιάδες χρόνια. Και όλοι αυτοί όχι στο «κατάλυμα»… αλλά εκεί που δεν υπάρχει το «κατάλυμα». Εκεί που «κατάλυμα» γίνεται εκ του προχείρου… ένας στάβλος… μία φάτνη… ένα χουχούλιασμα ζεστό από τα χνώτα των άδολων ζώων.
Εκεί γεννιέται παιδιά μου και πάλι η «Αλήθεια»… Όπως πριν από δύο χιλιάδες χρόνια.
Γιατί η Αλήθεια… έτσι θέλει να γεννιέται…
Γιατί η Αλήθεια έτσι θέλει να παρουσιάζεται…
Γιατί η Αλήθεια δεν θέλει τα πλούσια και τα φανταχτερά… Αυτά είναι για τους μη έχοντες την Αλήθεια «παπικούς» και όσους τους μιμούνται…
Γιατί η Αλήθεια θέλει να μας δοκιμάζει στους πόνους και τις οδύνες του τοκετού.
Γιατί η Αλήθεια είναι ο ίδιος ο Κύριος…
Να λοιπόν το μήνυμα των Χριστουγέννων για φέτος.
Χριστός γεννάται δοξάσατε_
Χριστός εν Αληθεία πεφανέρωται_
Χριστός επί γης σκιρτήσατε.
Άσωμεν τω Κυρίω Πίστει Ορθή, και εν επιγνώσει,
αιρέσεως αχλύν, πάντες καθάρωμεν.
Καλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα
π. Φώτιος Βεζύνιας.
