ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΝΔΙΑΝΟΥ ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ
Το μόνο και το μονό
Ακούμε από ομοφυλόφιλους για να δικαιολογήσουν τον «γάμο» τους και την «υιοθεσία», το επιχείρημα «άλλο το παραδοσιακό, άλλο το πυρηνικό, άλλο το φυσιολογικό, άλλο το νόμιμο, άλλο το δικαίωμα».
Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε γλωσσικά το αυτονόητο, που πάει να επιβληθεί, όπως το εμετικό «να παράξω» που πέταξε κάποια αγράμματη θολοκουλτουριάρα παραταξιακιά αριστεροδέξια αδέξια χοντρή Κυριακή που πίνει στον Άδωνι τον καφέ, αντί του ορθού «να παραγάγω» και έγινε viral την τελευταία δεκαετία. Πριν, δεν υπήρχε γλωσσικά καν ούτε σαν υποψία. Και μη μας πουν οι θολολόγοι ότι η γλώσσα είναι ζωντανή και εξελίσσεται! Ευτυχά θα μας εισάξουν τα νέα και εξαρτιέται από τη συνθήκη; Ευτυχώς η Χαρούλα η Αλεξίου θα το φωνάζει, Εξαρτάται! Τούτα τα γλωσσικά ιδεολογήματα πέραση να μην έχουν, κι όμως οι δάσκαλοι και τα δημοσιογραφικά και πολιτικά πασαλείμματα μάς τα πλασάρουν και οι άκριτοι τα…τεκνοθετούν και τα αμολούν κατόπιν ως ευφυή προς εντυπωσιασμό. Εξαιρείται η απροσεξία. Λυπάμαι αν στεναχωρώ συναδέλφους δασκάλους και άλλους αλλά η αλήθεια είναι αυτή. Γνωρίζουμε πολύ καλά πώς ομιλούν την ελληνική. Οι εξαιρέσεις δεν είναι ικανές να ξεκουμπίσουν τον σάπιο κανόνα.
Και το γλωσσικά αυτονόητο για να χρυσωθεί το χάπι και να απενοχοποιηθεί η ύβρις δεν είναι ούτε το «ομόφυλο» αντί του ορθού ομοφυλόφιλο ούτε η «τεκνοθεσία» αντί του ορθού υιοθεσία. Κάποιος εκτός από το Rexona θα πρέπει να τους μιλήσει και πως το αρσενικό γένος είναι συμπεριληπτικό και να αφήσουν σε γραπτά τον λόξυγκα με τα «οι-ες, τους-τις…» και αρκτικόλεξα της πλάκας. Και επειδή στο πανεπιστήμιο είναι ήδη αργά αν και εκεί γίνονται οι επαναστάσεις, το βάρος πέφτει στην Πρωτοβάθμια η οποία καθεύδει.
Προχωρώντας τη σκέψη και λαμβάνοντας υπόψη από σοβαρούς αρθρογράφους τα επιχειρήματα των όμοιων και ανόμοιων πόλων στη φύση ή της κλειδαριάς και του κλειδιού και όσα άλλα ορθά θεολογικά ή της φυσιοκρατίας για τους αγνωστικιστές τα οποία συναντώνται και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αν υπηρετούν την κοινή λογική, θα αναφερθούμε μόνο «όταν πάντες ομοδοξούσι και έκαστος επιμαρτυρεί» αλλά και στο μονό εκάστου.
Αν για παράδειγμα βγει τελεμαϊντανιαστά η περσόνα Ξανθομαλλιάρα με τον χαζοχαρούμενο Συκοαπίδι και πουν ότι ο βάτραχος μασάει ταραμά, η κατσίκα πέρα που χάνει το δικαίωμά της στη λαϊκή παράδοση, πάντες ομοδοξούμε ότι ο βάτραχος καταπίνει κουνούπια και μάλιστα αμάσητα. Πάντες; Ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι η επιμαρτυρία ενός εκάστου. Πρέπει ένας προς έναν να αποδομείται κοινωνικά η βλακεία και να λοιδορείται η απόκλιση. Πάντες και είς έκαστος επιμαρτυρεί π.χ. ότι το μέλι είναι γλυκό στη γεύση. Ο αντιρρησίας αν επιμένει ότι είναι ξινό, ελκύει την καρπαζιά και θα του βγει ξινό. Όταν δεν υπάρχει τοιαύτη αντίδραση, το κοινωνικό σώμα πάσχει στα ανακλαστικά του από τοιούτους τακτικισμούς.
Αφού λοιπόν ο βάτραχος κατάπιε αμάσητα και το ομόφυλο αρνούμενος να αντιληφθεί ότι ομόφυλοι είμαστε όλοι οι της ίδιας φυλής και την τεκνοθεσία σαν δήθεν ουδέτερο όρο άνευ φύλου, η μειοψηφική πλευρά της επιβολής προσπαθεί να διαχωρίσει έννοιες. Επικαλούνται το νόμιμον δια προγενέστερων νόμων. Ο γνωστός κ. Βαλλιανάτος σε τηλεοπτική αντιπαράθεση με τον κ. Μπογδάνο επαναλάμβανε συνεχώς και συνεχώς πότε με θυμό πότε με ειρωνεία πότε με σιγουριά, ότι υπάρχει ο νόμος που επιτρέπει σε ετεροφυλόφιλους μονογονεϊκούς να υιοθετούν και να μην αρνούμαστε τον νόμο και να πειθαρχούμε. Συνεπώς, αφού μόνος αρσενικός ή θηλυκός υιοθετεί νόμιμα, αν συνάψουν γάμο τα δύο μονά και πάψουν να είναι μόνα, πού το πρόβλημα; Μαθηματική ακρίβεια! Ο γάμος ξεκλειδώνει τον γρίφο. Για όσους ψηφίσουν γάμο και όχι υιοθεσία, που το πρώτο συνεπάγεται αργά ή γρήγορα το δεύτερο. Εκεί, δεν είπε, να τεκνοθετούν. Διότι η γλώσσα είναι μαθημένη να γλιστρά ασυνείδητα προς τη φυσική ροή. Και όχι μόνο ο κ. Βαλλιανάτος. Πολλοί εκφράστηκαν και εκφράζονται και ουδείς δικαιούται να τους απαγορεύσει να εκφράζονται και να ομιλούν. Μάλλον καλόν είναι, εάν υπάρχουν οι αντιστάσεις χωρίς να ανάβουν. Τότε έχει ενδιαφέρον και η αντιπαράθεση σαν ποδοσφαιρικό ντέρπι.
Επειδή όμως ό,τι είναι νόμιμον δεν είναι πάντοτε και ηθικόν όπως είπε δημόσια πολιτικός προ ετών και εξαφανίστηκε από προσώπου πολιτικού βίου, η εμμονή στον νόμο φέρνει στο προσκήνιο τον Κρέοντα και το τέλος αυτού. Αυτό, εις τα υπ’ όψιν, διά την έπαρσιν. Και η έπαρσις περισσεύει και ξεχύνεται αυτές τις μέρες. Κοινώς…pride!
Δεν απορρίπτουν λοιπόν την παράδοση, ούτε την πυρηνική οικογένεια ούτε την επιχειρηματολογία περί γονέων αρσενικού και θηλυκού αλλά ζητούν ίσα δικαιώματα γάμου και υιοθεσίας, ως νόμος ορίζει ακόμη και σε μονογονεϊκές οικογένειες. Όχι δηλαδή μόνο στους άλλους αλλά όπως στους μονούς και στο μονό φύλο. Αυτό είναι το νοητικό σχήμα. Μέχρι πρότινος αυτή η ανομοιογενής ομάδα των 72 συμπεριφορών plus+, άκουγαν γάμο και πάθαιναν ανεμοβλογιά! Τώρα γάμο; Μα γάμος παραδοσιακός και γάμος δικός τους ουδεμία σχέση έχουν. Γάμος όμως τώρα για να διεμβολιστεί ο γάμος και δη ο θρησκευτικός και να ανοίξει ο δρόμος προς την έγχρωμη αγωγή παιδιών.
Κάθε νοητικό σχήμα όταν συναντά άτοπο επαληθεύει το αντίθετο. Σίγουρη μαθηματική τεχνική που δίδει λύση σε προβλήματα. Ο νόμος επιτρέπει την υιοθεσία σε μονογονεϊκή κατάσταση. Είμαι χήρος ή διαζευγμένος ή μόνος και είμαι αρσενικός κατά φύση ή θηλυκός. Εάν πληρώ τις προϋποθέσεις μπορώ να υιοθετήσω παιδί. Το άνυσμα έχει φορά θετική ή αρνητική και πάει προς μία μόνο κατεύθυνση.
Ο αρσενικός μόνο άνθρωπος ή θηλυκός μόνο άνθρωπος που ο «νόμος του κ. Βαλλιανάτου» του επιτρέπει να υιοθετήσει, έχει φορά κατά περίπτωση είτε αρσενική είτε θηλυκή χωρίς να αρνείται την αντίθετη ένωση εάν αυτή θα συνέβαινε και μόνο αυτή. Διότι όταν έγινε πάντες ομοδοξούσαν και έκαστος επιμαρτυρούσε προς αυτήν την κατεύθυνση η οποία δεν άλλαξε ούτε από τον Θεό ούτε από τη φύση, για όσους πιστεύουν στη φύση. Ο μόνος και μονός που γίνεται γονέας λόγω υιοθεσίας νόμιμα, εάν τα κοινωνικά και νοητικά ανακλαστικά είναι σε λειτουργία δεν διανοείται να συνενώσει με άλλο μονό και μόνο ιδίου φύλου.
Ο νόμος δηλαδή κύριε-οι-ες-α και επί τα αυτά, επιτρέπει υπό προϋποθέσεις την υιοθεσία σε μονό άτομο αρσενικό ή θηλυκό μόνο και εκ των ων ουκ άνευ, και την απουσία του άλλου φύλου ουδόλως τη νοεί ως και του ιδίου αλλά του αντιθέτου που λόγω συνθηκών απουσιάζει. Εάν τώρα σεις επεκτείνετε και συνενώσετε νομικά μόνο τα δύο μονά ισχυριζόμενοι ότι επιλύετε κοινωνικό πρόβλημα διά νόμου, το άτοπον που προκύπτει επιλύεται μόνο γόρδια. Απαιτείται όμως ξίφος.