Η παρηγορητική
παρουσία του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, μέσα από τις επιστολές του, αλλά και του π. Θεοδώρου Ζήση μέσα από τις
ομιλίες του, στον αγώνα ομολογίας απέναντι στην αίρεση του Οικουμενισμού
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ
Ι.Μ. ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΛΟΧΩΡΙΟΥ
«Και κατά τις πέντε, όταν εξήλθε, βρήκε άλλους να έχουν
σταθεί και τους λέει: “Γιατί έχετε σταθεί εδώ όλη την ημέρα αργοί”; Του
λένε: “Γιατί κανείς δεν μας μίσθωσε”. Τους λέει: “Πηγαίνετε κι εσείς στον
αμπελώνα”» (Ματθ. 20, 6-7).
Ένα
χαρακτηριστικό των ημερών μας είναι η ταχύτατη αλλαγή των δεδομένων. Ο κόσμος
μας αλλάζει ημέρα με την μέρα και ώρα με την ώρα. Ακόμη και οι ειδικοί αναλυτές
δεν είναι σε θέση να πουν τι θα ισχύει σε ένα εξάμηνο ώστε οι καλώς
εμπορευόμενοι να επενδύσουν μετά βεβαιότητας τα χρήματά τους ή τον χρόνο
σπουδής τους για την απόκτηση ειδικών γνώσεων, επαγγελματικών και άλλων. Ένας
οργασμός νομοθετικός με οικουμενιστικό χαρακτήρα συνδέει όλο τον πολιτισμένο
κόσμο σε ένα οργανισμό αλλιώτικο και αλλόκοτο, διαφορετικό και μοντέρνο,
ντυμένο μεν με τα αγαθά της νέας επιστημονικής γνώσης, χορτασμένο δε, από ένα
πλήθος ιχθύων τεχνολογικής προελεύσεως, που όμως βιώνει το αβέβαιο, το ασταθές
των κινήσεων και το απρόβλεπτο των αποτελεσμάτων. Κόποι και πόνος, ξενύχτια
και πτυχίο αχρηστεύονται στη στιγμή, η ανεργία μόνιμη απειλή.
Σταματούμε στη μεγάλη
απειλή της ανεργίας - αεργίας που αντιμετωπίζουν κυρίως οι νέοι άνθρωποι
για να περάσουμε από την αβεβαιότητα που έχουν οι άνθρωποι του κόσμου στη
βεβαιότητα και τη ‘’βεβαιοπιστία’’ που θα πρέπει σήμερα να έχουν οι εργάτες του
Χριστού (οι αργοί ως χθες μοναχοί,
κληρικοί και λαϊκοί της Εκκλησίας μας) που σήμερα ανέλαβαν να υψώσουν τη σημαία
της αποτείχισης πάνω στα εγκαταλειμμένα αποστολικά τείχη αλλά και να κλείσουν
με τη βοήθεια και συμβολή των αγίων Πατέρων μας τις τρύπες που οι εχθροί του
Χριστού πέτυχαν τα τελευταία 114 έτη με τις οικουμενιστικές βολές των
υπερσύγχρονων όπλων τους.
Στους έσχατους
αυτούς καιρούς ο Κύριος καλεί πάντας ημάς να εργαστούμε στον αμπελώνα του που
ως γνωστόν περιβάλλεται από πέτρινο φράκτη («ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν» Ματθ. κα’ 33-42). Στην αποκάλυψη λοιπόν των πετρών που ορίζουν και συνθέτουν τα
αποστολικά τείχη της Εκκλησίας Του καλεί όλους μας ο Κύριος ως άλλους τεχνίτες
για να ξηλώσουν τα σαθρά επιχρίσματα του Οικουμενισμού και μαζί τα σάπια
επιχειρήματα των οικουμενιστών επισκόπων και θεολόγων του καιρού μας. Η
διαδικασία αυτή ακόμη και σήμερα στην ορολογία των μαστόρων λέγεται, αποκάλυψη
(της πέτρας)! Μετά από την αποκάλυψη της πέτρας ακολουθεί φυσικά το αρμολόγημά
της χάρη σταθερότητας. Πλούσιο υλικό αρμολόγησης μας δίνει ο π. Θεόδωρος μέσα
από τις επιστολές του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτου, προς δόξαν του Αγίου
Πνεύματος που είναι ο άγιος και μεγάλος Παρηγορητής μας. Εργαλείο αρμολόγησης
στα χέρια ημών ας γίνουν τα παρακάτω βεβαιόπιστα λόγια του π. Θεοδώρου: «Σε μια άλλη επιστολή που ιδιαίτερα με
ανέπαυσε και έχει σχέση με όλους μας, λέει ο άγιος Θεόδωρος απευθυνόμενος σε
μια μονάζουσα μοναχή ότι μπορεί να έφυγες από το μοναστήρι, να διαλύθηκε το
μοναστήρι αλλά μη στεναχωριέσαι γιατί όλοι εμείς τώρα είμαστε ένα μοναστήρι,
είμαστε μία συνοδεία. Δες τι ωραία που το λέει. «ο παρών καιρός τοιούτος»,
τέτοιος είναι ο καιρός, «ως αναγκάζει ημάς μεριμνάν υπέρ αλλήλων». Ο καιρός μας
αναγκάζει να σκεφτόμαστε ο ένας για τον άλλον, να μαζευόμαστε όλοι, να
ενισχυθούμε, να ενθαρρυνθούμε, να ειδωθούμε, να μεριμνούμε. (…) Πρέπει να
φροντίζουμε τώρα ιδιαίτερα ο ένας για τον άλλο… Για ποιόν λόγο; «Δια το της
ισοψυχίας και ομοπιστίας αξίωμα». Διότι έχουμε ένα αξίωμα, ότι είμαστε ισόψυχοι
και ομόπιστοι. Έχουμε την ίδια ψυχή και την ίδια πίστη. (…) Όσοι είμαστε υπέρ
της αληθείας είμαστε μία συνοδεία. Είμαστε μία Εκκλησία. Εμείς είμαστε η
Εκκλησία τώρα, εμείς είμαστε μία συνοδεία, εμείς οι οποίοι κρατούμε αυτήν την
πίστη. Μην σκέπτεσθε τις ανοησίες που λένε οι άλλοι: «είστε εκτός Εκκλησίας.
Εκκλησία είναι ο Δεσπότης». Εμείς είμαστε η Εκκλησία, εμείς που είμαστε με την
αλήθεια, εμείς είμαστε η Εκκλησία. «Συνεκαλέσατο ο Θεός άπαντας τους
αντεχομένους της αληθείας ως μίαν Εκκλησίαν, ηγούν, συνοδεία». Και λέει όπως
συμβαίνει σε ένα μοναστήρι όπου ο ηγούμενος φροντίζει για όλους τους καλογήρους
έτσι κι εμείς πρέπει μεταξύ μας να φροντίζουμε σαν να είμαστε στο ίδιο
κοινόβιο. Τι ωραία αυτή η εικόνα! Όλοι εδώ εμείς από δω από κει το ίδιο
κοινόβιο με πολλά μετόχια. Σε επισκέπτομαι με το γράμμα μου. Και της λέει «Και γαρ
ως αληθώς βεβαιόπιστος», αυτός που έχει βέβαια πίστη, «αμετακίνητος εστί… της
αγάπης του Χριστού». Μόνον αυτοί που δεν έχουν σταθερή πίστη αμφιταλαντεύονται.
Ο βεβαιόπιστος. Τι ωραίο επίθετο, ε! Βεβαιόπιστος. Ο βεβαιόπιστος, αυτός που
έχει βεβαία την πίστη…» (22:30-30:00 https://www.youtube.com/watch?v=Q8Nu65MSQJI )
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ
Υ.Γ.
«Αδελφοί μου πρέπει να σας πω κι εγώ κάτι με τη σειρά
μου. Έχομε την πληροφορία ότι ανήκομε εις το λείμμα; Έχομε αγαπητοί μου την
πληροφορία ότι αν ανήκομε εις το λείμμα της Εκκλησίας θα εξακολουθήσουμε να
ανήκομε; Μήπως κάποια ώρα, κάποια στιγμή που ίσως τα συμφέροντά μας να τρίζουν
θα καμφθούμε; Γνωρίζομε ότι ολίγοι θα είναι εκείνοι που θα έχουν μείνει πιστοί
όταν θα έρθει ο Κύριος ξανά στη γη; Το λείμμα θα σωθεί. Να το ξέρετε, το λείμμα
θα σωθεί. Το λέγει σαφώς αυτό ο Απόστολος Παύλος. Αυτό, το ότι το λείμμα θα
σωθεί, δεν πρέπει καθόλου να μας πτοεί και να πούμε, μόνο το λείμμα θα σωθεί;
Αυτό θα σωθεί και πρέπει να μας χαλυβδώνει, να ανήκομε εις το λείμμα. Να
αποκτήσομε την συνείδησίν ότι ανήκομε εις το λείμμα».
