«Που ν᾿ ακουμπησωμε;»

Ρώτησε κάποιος ὑπουργός, καὶ θ᾿ ἀπαντήσω διὰ τῆς «Σπίθας», λέγει, ὅτι ὑπογράψαμε συμφωνία, συμφωνία, συμφωνία! μὲ τὸ ΝΑΤΟ —δὲν ἀνήκω σὲ κανένα κόμμα], δὲν κάνω πολιτικὴ τὴν ὥρα αὐτή· κάτι ἄλλο θέλω νὰ σᾶς πῶ· δὲ μ᾿ ἐνδιαφέρει οὔτε Ἀμερική, οὔτε ῾Ρωσία· ἐγὼ εἶμαι παραπάνω ἀπ᾿ αὐτά, παραπάνω ἀπ᾿ αὐτὸν τὸν κόσμο, τὸν μάταιον κόσμον—, καὶ εἶπε ὁ ὑπουργός· «Ποῦ ν᾿ ἀκουμπήσωμε;». Ἄ, κύριε Ἀβέρωφ, ποῦ ν᾿ ἀκουμπήσωμε; Ἄ, κύριε Ἀβέρωφ, ποῦ ν᾿ ἀκουμπήσωμε; Ἐγὼ σοῦ λέγω λοιπόν, ὁ ταπεινὸς ἐπίσκοπος Φλωρίνης, νὰ μὴν ἀκουμπήσῃς οὔτε στοὺς ῾Ρώσους, οὔτε στοὺς Ἀμερικάνους· ν᾿ ἀκουμπήσῃς ἐπάνω στὸ Θεό, τὸν Θεὸ τῶν πατέρων μας. Μάλιστα, μάλιστα κύριοι! Ἢ ὑπάρχει Θεός, ἢ δὲν ὑπάρχει Θεός. Δὲν θὰ μᾶς σώσουν οὔτε οἱ Ἀμερικᾶνοι, οὔτε οἱ ῾Ρῶσοι. Ποῦ ν᾿ ἀκουμπήσωμε; Στὸ μεγάλο Θεό μας, τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χριστόν. «Εἰ ὁ Θεὸς ὑπὲρ ἡμῶν, τίς καθ᾿ ἡμῶν;» (῾Ρωμ. 8, 31). «Εἰ ὁ Θεός μεθ᾿ ἡμῶν», «οὐδείς καθ᾿ ἡμῶν». Κι ἂν ὁ Θεὸς εἶνε μαζί μας, τότε ὁ ἕνας θὰ (νικάῃ(;) δυσδιάκριτο) Κύριος.
Ποιός τὰ πιστεύει αὐτά; Παραμύθια! Παραμύθια; Ἔ, ἀφοῦ ᾿νε παραμύθια, ἔρχεται ἡ συμφορά, ἔρχεται ἡ καταστροφή, ἔρχεται ἡ μεγάλη λαίλαψ, ἡ ὁποία θὰ σαρώσῃ τὴν ἀνθρωπότητα. Καὶ τὰ μεγάλα αὐτὰ ἔθνη, τὰ κραταιὰ αὐτὰ ἔθνη θὰ συγκρουστοῦν κι ἀπὸ τὴ σύγκρουσιν αὐτὴν θὰ προέλθῃ ὁ «Ἁρμαγεδὼν» τῆς Ἀποκαλύψεως.
Ἀδέρφια μου, Ὁσάκις λοιπόν, ἀγαπητοί μου, εὑρισκόμεθα σὲ τέτοια μέρη, πατοῦμε σὲ ἐδάφη ἱερά. «Στῶμεν καλῶς»!

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό της Ἁγίας Παρασκευῆς Πισοδερίου – Φλωρίνης 31-7-1977