Προτείνομεν ὡς νέον Φλωρίνης…
Παρέμβασις πιστῶν τῆς Ἱ. Μ. Φλωρίνης: Ἐπείγουσα ἐπιστολὴ πρὸς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον
Μακαριώτατε, σεβασμιώτατοι ἀρχιερεῖς.
Ὅπως εἶναι γνωστό, μετὰ τὴν ὑποβληθεῖσα παραίτηση τοῦ Μητροπολίτη Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου, ἡ Μητρόπολη κηρύσσεται σὲ χηρεία καὶ ἐπίκειται ἡ ἐκλογὴ νέου ποιμενάρχη ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως προβλέπεται ἀπὸ τὸν Καταστατικό της Χάρτη.
Μὲ τὴν παροῦσα παρέμβασή μας, ὡς μέλη τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, ἀπευθυνόμενοι σὲ καθένα ἀπὸ σᾶς ξεχωριστά, τοὺς Σεβασμιώτατους μητροπολίτες ποὺ συγκροτοῦν τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ποὺ θὰ ἀποτελέσουν τὸ σῶμα τῶν ἐκλεκτόρων τοῦ νέου Μητροπολίτη μας, ἐπιθυμοῦμε νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἔμπονη ἀγωνία μας, τὶς σκέψεις καὶ τοὺς προβληματισμούς μας ἐν ὄψει τῆς ἐπικείμενης ἐκλογῆς.
Θεωροῦμε ὅτι δικαιούμαστε νὰ ἐκφραστοῦμε καὶ νὰ ἔχουμε λόγο στὴν ἐκλογὴ τοῦ νέου μας ποιμενάρχη. Κάτι τέτοιο ἀποτελεῖ τόσο δικαίωμά μας ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες, ὅσο καὶ ἐπιταγὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας συνειδήσεως καὶ τῆς Ἁγιοπατερικῆς Παραδόσεως. Τὸ λαϊκὸ στοιχεῖο, μὲ βάση τὸ Κανονικὸ Δίκαιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, δὲν συμμετέχει μὲ παθητικὸ τρόπο στὴν ἐκκλησιαστικὴ ζωή, ἀλλὰ ἐνεργά, ἀφοῦ, κατὰ τὴν μνημειώδη διακήρυξη – ἐγκύκλιο τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τῆς 6ης Μαΐου 1848, ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ «τὸν φύλακα τῆς Ὀρθοδοξίας»[1] καὶ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀξίζει νὰ σημειώσουμε, τὴν πάγια ἐκκλησιαστικὴ τάξη ποὺ ἐπικρατοῦσε τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες, ὅταν δὲν εἶχε ἀκόμη λόγο ἡ Πολιτεία στὴν ἐκλογὴ τῶν ποιμένων, μὲ βάση τὴν ὁποία ὁ πιστὸς καὶ εὐσεβὴς λαὸς ἦταν αὐτὸς ποὺ ἐξέλεγε τοὺς ἐπισκόπους ποὺ ἐπρόκειτο νὰ τὸν διαποιμάνουν. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ἀκόμη καὶ ὁ εἰδωλολάτρης Ρωμαῖος αὐτοκράτορας Ἀλέξανδρος Σεβῆρος ἐμιμεῖτο τοὺς Χριστιανοὺς στὸ θέμα τῆς συμμετοχῆς τοῦ λαοῦ στὴν ἐκλογὴ τῶν ἀρχόντων!
Ἐπίσης, ρητῶς οἱ Ἀποστολικὲς Διαταγὲς ὁρίζουν: «Ἐπίσκοπος νὰ χειροτονεῖται ἄνδρας ἄμεμπτος σὲ ὅλα, ἄριστος καὶ ἐκλεγμένος ἀπ’ ὅλο τὸ λαό. Αὐτός, ἀφοῦ προταθεῖ, νὰ κρίνεται ἀποδεκτὸς σὲ κοινὴ σύναξη ποὺ θὰ γίνει ἡμέρα Κυριακὴ ἀπὸ τὸ λαό, μαζὶ μὲ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς παρευρισκομένους ἐπισκόπους. Καὶ ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς συνάξεως [ἐν προκειμένῳ, ὁ ἀρχιεπίσκοπος] ρωτάει τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τὸ λαό, ἂν αὐτὸς εἶναι ἐκεῖνος πού ζητοῦν νὰ γίνει ἐκκλησιαστικός τους ἄρχοντας»[2].
Πρὸς ἐνίσχυση τῶν ὅσων παραθέσαμε μέχρι στιγμῆς, ὑπενθυμίζουμε ὅτι ὁ Μέγας Ἀθανάσιος «μὲ τὴν ψῆφο ὅλου τοῦ λαοῦ ἀνῆλθε στὸν θρόνο τοῦ Μάρκου»[3]. Ἐπίσης, μὲ τὴν ψῆφο τοῦ λαοῦ ἐκλέχθηκαν καὶ οἱ Ἀμβρόσιος Μεδιολάνων, Μέγας Βασίλειος, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Αὐγουστῖνος Ἱππῶνος, Εὐστάθιος Ἀντιοχείας, Νεκτάριος Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἄλλοι. Ὁ δὲ (πρὸ τοῦ σχίσματος) πάπας Ρώμης Λέων ὁ Α΄, σὲ μία ἐπιστολὴ του τονίζει χαρακτηριστικὰ ὅτι «ἐκεῖνος ποὺ προΐσταται ὅλων, ἀπ’ ὅλους ἂς ἐκλέγεται».
Ἑπομένως, ὁ πιστὸς λαὸς καὶ δικαιοῦται καὶ ὀφείλει νὰ ἔχει λόγο στὴν ἐκλογὴ τῶν ποιμένων του. Σε αὐτή, λοιπόν, τὴ γραμμὴ στοιχούμενοι κι ἐμεῖς καὶ λαμβάνοντας ὑπόψη τὸ ἔγγραφο-ἐπιστολὴ παραιτήσεως τοῦ ἀπερχόμενου Μητροπολίτη κ. Θεοκλήτου, στὸ ὁποῖο παρακαλοῦσε καθένα ἀπό σᾶς, τοὺς ἐκλέκτορες μητροπολίτες στὴν ἐπικείμενη συνεδρίαση τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας μὲ σκοπὸ τὴν ἐκλογὴ τοῦ διαδόχου του, νὰ «ἐπιβλέψετε» καὶ στοὺς «ἄξιους ἀρχιμανδρίτες καὶ συνεργάτες»[4] του, σᾶς ἀπευθύνουμε θερμὴ ἔκκληση νὰ ἐπιλέξετε ὡς Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας, ἕνα ἀπὸ τὰ πρόσωπα ποὺ διακονοῦν εὐδοκίμως καὶ ἀξίως ἀπὸ ἐτῶν ἢ ἔχουν διακονήσει στὸ παρελθόν, στὴ συγκεκριμένη μητρόπολη, κοντὰ στὸν μεγάλο Πατέρα Αὐγουστῖνο Καντιώτη, ὁ ὁποῖος μὲ τὴν ἀνεπανάληπτη ποιμαντορία του ἀνέδειξε τὴ μητρόπολή μας σὲ ὑπόδειγμα ποιμαντικῆς, ὁμολογιακῆς καὶ ἱεραποστολικῆς δράσεως.
Εἶναι λογικό, ἠθικό, δίκαιο καὶ ἐπωφελὲς γιὰ τὴν τοπική μας Ἐκκλησία νὰ ἐκλεγεῖ Μητροπολίτης ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀρχιμανδρίτες ποὺ ζοῦν καὶ δραστηριοποιοῦνται ποιμαντικὰ στὴν περιοχή μας ἢ καὶ κάποιος ἀπὸ ἐκείνους ποὺ στὸ παρελθὸν διακόνησαν ἐδῶ. Δόξα τῷ Θεῷ, ὑπάρχουν τέτοια κατάλληλα καὶ ἐνδεδειγμένα πρόσωπα στὴ μητρόπολή μας. Μεταξὺ αὐτῶν, λοιπόν, γιὰ τὴ συμπλήρωση τοῦ «τριπρόσωπου», προτείνουμε, αὐθόρμητα, τοὺς ἀρχιμανδρίτες Εἰρηναῖο Χατζηεφραιμίδη, Ἐπιφάνιο Χατζηγιάγκου καὶ Μελέτιο Βαδραχάνη (χωρὶς νὰ θέλουμε νὰ ἀδικήσουμε καὶ ἄλλους ἀξιόλογους Ἀρχιμανδρίτες). Οἱ δύο πρῶτοι διακονοῦν εὐδοκίμως στὴν περιοχὴ τῆς Φλώρινας ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν, ἐνῷ ὁ τρίτος διακόνησε θεοφιλῶς στὸ παρελθὸν στὴν περιοχὴ τῆς Ἐορδαίας. Οἱ ἐν λόγῳ κληρικοὶ διαθέτουν ἀγάπη πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, ἱεραποστολικὸ ζῆλο, πανθομολογούμενο ἦθος ἀλλὰ καὶ πολὺ ἀξιόλογα μορφωτικὰ καὶ ἐπιστημονικὰ προσόντα. Ἡ μακροχρόνια παρουσία τους δίπλα στὸ μακαριστὸ Αὐγουστῖνο ἀποτελεῖ σημαντικὸ πλεονέκτημα καὶ ἀσφαλὲς ἐχέγγυο τῆς μὴ διαψεύσεως τῶν προσδοκιῶν μας στὴν περίπτωση ποὺ ἕνας ἐξ αὐτῶν ἐκλεγεῖ Μητροπολίτης. Ἐπιπροσθέτως, οἱ προαναφερθέντες ἀρχιμανδρίτες διακρίθηκαν καὶ γιὰ τὸν ἁγνὸ καὶ ἄδολο πατριωτισμό τους, τὸν ὁποῖο διακηρύττουν ἀπὸ ἄμβωνος, ἀλλὰ καὶ ἐμπράκτως, ὅπως κάτι τέτοιο πιστοποιεῖ ἡ ἀγωνιστικὴ στάση τους ἀπέναντι στὴ “Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν”.
Εἰδικότερα: Ὁ π. Εἰρηναῖος ἐργάστηκε ὡς ἱεροκήρυκας καὶ κατηχητὴς στὴν ἀκριτικὴ μητρόπολή μας, διετέλεσε Καθηγητὴς Πανεπιστημίου, ἔχει προσφέρει πηγαῖα συγγράμματα (καὶ συνεχίζει τὴ σχετικὴ συγγραφικὴ παραγωγή του), μελέτησε ἰδιαίτερα τὸν ἅγιο Αὐγουστῖνο καὶ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, κατέχει ἄριστα τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ καὶ λατινικὴ γλῶσσα, μετέφρασε ἀρκετὰ θεολογικὰ βιβλία καὶ χαίρει ἐκτιμήσεως ἀπὸ ὅλους.
Ὁ π. Ἐπιφάνιος ὑπηρέτησε (ὡς φυσικὸς) στὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐκπαίδευση, κατέχει μεγάλη θεολογικὴ παιδεία, ὅπως πιστοποιοῦν τὰ πρωτότυπα ἐκκλησιαστικὰ συγγράμματά του, ἔχει ἱεραποστολικὴ δράση στὴν Ἀφρικὴ καὶ ἔχει προταθεῖ ὡς ἐπίσκοπος, κατ’ ἐπανάληψη, γιὰ τὴν Ἀφρικὴ καὶ τὴν Κύπρο, ἀλλὰ ἀρνήθηκε τὶς προτάσεις ἀπὸ ἀφοσίωση στὴν ἐδῶ ποιμαντικὴ ἀποστολή του.
Ὁ π. Μελέτιος ἔχει ἐργασθεῖ στὴν ἐξωτερικὴ ἱεραποστολή, κατέχει καλὰ τὴν ἐκκλησιαστική, ἐθνικὴ καὶ πολιτικὴ μας ἱστορία, ὑπηρέτησε εὐδοκίμως τόσο ὡς ἐφημέριος, ὅσο καὶ ὡς ἱεροκήρυκας, ἔχει συγγράψει σπουδαῖα βιβλία μὲ οὐσιαστικὴ συμβολὴ στὴν θεολογικὴ ἑρμηνεία καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία, κατέχει σπάνιο χάρισμα λόγου, ὑπηρετεῖ εὐδοκίμως τώρα στὴν Ἱ. Μητρόπολη Θηβῶν & Λεβαδείας παράγοντας ἀγλαοὺς καρπούς.
Ἡ μητρόπολη Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἐορδαίας ἔχει τὴν ἰδιαιτερότητα νὰ βρίσκεται στὴν ἐσχατιὰ τῆς Ἑλλάδας, σὲ μία ἐθνικὰ κρίσιμη θέση καὶ ἡ κρισιμότητα αὐτὴ προσλαμβάνει κορυφαία σπουδαιότητα μετὰ καὶ τὶς λυπηρὲς ἐκκλησιαστικὲς ἐξελίξεις ποὺ σχετίζονται μὲ τὴ χορήγηση Αὐτοκεφαλίας στὴν ἐκκλησιαστικὴ δομὴ τῶν Σκοπίων.
Βεβαίως, πάνω ἀπ’ ὅλα ἵσταται ἡ Ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία ποὺ πρέπει νὰ διέπει τὸ φρόνημα καὶ τὴν πράξη τοῦ καθενὸς ἀρχιερέα. Ὑπ’ αὐτὸ τὸ πρῖσμα θεωροῦμε ἀδιανόητο νὰ ποιμάνει τὴν παραδοσιακὰ ἀντιοικουμενιστικὴ μητρόπολή μας κάποιος ἐπίσκοπος μὲ ἀμβλυμμένα κριτήρια περὶ τῆς μοναδικότητος τῆς Ὀρθοδοξίας ὡς τῆς μόνης ἀσφαλοῦς ὁδοῦ σωτηρίας, δηλαδὴ κάποιος οἰκουμενιστὴς ποὺ θὰ ἀναγνωρίζει ἐκκλησιαστικὴ ὑπόσταση στοὺς αἱρετικοὺς καὶ θὰ συμπροσεύχεται μαζί τους (καθὼς καὶ μὲ ἀλλοθρήσκους) ἢ ποὺ θὰ δικαιολογεῖ τέτοιες ἐνέργειες καὶ δὲν θὰ τὶς θεωρεῖ καταδικαστέες. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς θεράποντες τῆς ἐκκοσμίκευσης καὶ τοῦ συσχηματισμοῦ μὲ τὸν κόσμο καὶ τὸ κοσμικὸ φρόνημα κληρικούς, ποὺ ἀντὶ νὰ κάνουν τὸν κόσμο Ἐκκλησία πράττουν τὸ ἀντίθετο, νοθεύοντας καὶ ἀλλοιώνοντας τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἦθος μὲ τὶς ―εἰς βάρος τῶν εὐαγγελικῶν καὶ ἱεροκανονικῶν ἐπιταγῶν― καινοτόμες πρακτικές τους.
Μὲ σαφήνεια ἡ Καινὴ Διαθήκη καθορίζει τὰ χαρακτηριστικὰ ποὺ πρέπει νὰ ἔχει ὁ Ἐπίσκοπος, στὴν Α΄ πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολή, 3:2-7.
Συμπερασματικά, ἐπιθυμοῦμε ὁ νέος Μητροπολίτης μας νὰ εἶναι, ὅπως τονίζει χαρακτηριστικὰ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, Θεὸκλητος καὶ Δημὸκλητος, καὶ ἡ ἐκλογή του νὰ μὴ ἀποτελέσει προϊὸν συναλλαγῶν καὶ προσυνεννοήσεων μεταξὺ τῶν ἐκλεκτόρων, νὰ διαθέτει ἀκραιφνὲς Ὀρθόδοξο φρόνημα καὶ ἐκκλησιαστικὸ ἦθος, νὰ μὴ διέπεται ἀπὸ πνεῦμα δεσποτισμοῦ καὶ ἀπὸ ἐξουσιαστικὲς τάσεις σὲ βάρος τῶν κατωτέρου βαθμοῦ κληρικῶν, τῶν μοναχῶν καὶ μοναζουσῶν τῶν ἱερῶν μονῶν τῆς περιφερείας του καθὼς καὶ τῶν μελῶν τῶν Ὀρθοδόξων ἱεραποστολικῶν ἀδελφοτήτων, νὰ μὴν διώκει σεπτοὺς καὶ ὁμολογητὲς κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ποὺ διαμαρτύρονται καὶ ἀποδοκιμάζουν τίς, περὶ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη, προδοτικὲς ἐνέργειες ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωματούχων.
Μακαριώτατε, σεβασμιώτατοι ἀρχιερεῖς, κλείνοντας θὰ θέλαμε νὰ σᾶς παρακαλέσουμε νὰ λάβετε σοβαρὰ ὑπ’ ὄψη σας τὴν πρότασή μας. Δὲν θεωροῦμε ὀρθὸ καὶ πρέπον νὰ λάβει χώρα στὴν ἱστορικὴ μητρόπολή μας αὐτὸ πού, δυστυχῶς, συμβαίνει συνήθως, δηλαδὴ νὰ πληρωθεῖ ὁ θρόνος τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας ἀπὸ ἀρχιμανδρίτη ἄγνωστο στὸ πλήρωμα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, τὴ στιγμὴ ποὺ ἄξιοι ἀρχιμανδρίτες διακονοῦν ἀξίως ἀπὸ ἐτῶν ἢ ἔχουν διακονήσει ἐπίσης ἀξίως πρὸ ἐτῶν σὲ αὐτή, ἔχουν κερδίσει τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ πιστοῦ λαοῦ καὶ ἔχουν θρονιασθεῖ στὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν. Μάλιστα, ἐπιθυμοῦμε, ἡ ἐπιλογὴ τοῦ νέου Μητροπολίτη Φλωρίνης, ἐκ τῶν τριῶν ἀρχιμανδριτῶν ποὺ προτείναμε, νὰ γίνει μὲ τὸν ἀποστολοδίδακτο τρόπο τῆς ρίψεως κλήρου, (ὅπως συνέβη στὴν περίπτωση τῆς ἐκλογῆς τοῦ Ἀποστόλου Ματθία στὴ θέση τοῦ ἀποθανόντος προδότη Ἰούδα. Πράξ.1, 16-26), ὥστε νὰ ἐρωτηθεῖ, ἐπιτέλους, καὶ μία φορὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ νὰ μὴ καλεῖται, πρὸ τετελεσμένων γεγονότων, μόνο γιὰ τὴ χειροτονία τοῦ ἑκάστοτε νέου μητροπολίτη!
Σᾶς ἀσπαζόμαστε μὲ σεβασμό.
Ἀπὸ τὴ συντονιστικὴ ἐπιτροπή:
Ἐλευθεριάδου Ἑλένη, Φλώρινα. Μυρωνίδης Νικόλαος, Φλώρινα. Νάνης Λυκοῦργος, Φλώρινα. Τσιούκης Χρῆστος, Φλώρινα. Γρηγοράκης Γρηγόριος, Πτολεμαΐδα. Πεϊτσίνης Ἀθανάσιος, Πτολεμαΐδα.
(Βρίσκεται σὲ ἐξέλιξη συλλογὴ ὑπογραφῶν ποὺ θὰ σταλοῦν ἔγκαιρα στὴν Ἱερὰ Σύνοδο).
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
1. Νικοδήμου Μίλας, «τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Δίκαιον», σελ. 309. 2. ΒΕΠ 2, 142 στὸ βιβλίο η΄, κεφ. δ΄ «Ἐπίσκοπον χειροτονεῖσθαι …ἐν πᾶσιν ἄμεμπτον, ἄριστον δὴ ὑπὸ παντός τοῦ λαοῦ ἐκλελεγμένον. Οὐ ὀνομασθέντος καὶ ἀρέσαντος συνελθών ὁ λαὸς ἅμα τῷ πρεσβυτερίῳ καὶ τοῖς παροῦσιν ἐπισκόποις ἐν ἡμέρᾳ Κυριακῇ συνευδοκείτω. Ὁ δὲ πρόκριτος τῶν λοιπῶν (ἐπισκόπων) ἐρωτᾶ τὸ πρεσβυτέριον καὶ τὸν λαόν, εἰ αὐτὸς ἐστιν, ὅν αἰτοῦνται εἰς ἄρχοντα». 3. Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ναζιανζηνοῦ, «Λόγος εἰς τὸν Μ. Ἀθανάσιον», κεφ. η΄. «Ψήφῳ τοῦ λαοῦ παντὸς ἐπὶ τὸν Μάρκου ἀπάγεται θρόνον».. 4. Ἀπὸ τὴν ἐπιστολὴ παραίτησης τοῦ Μητροπολίτη Θεοκλήτου «…κατὰ τὰς ἐπικειμένας Ἀρχιερατικάς ἐκλογάς διὰ τὴν πλήρωσιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φλωρίνης ἐπιβλέψη καὶ ἐπὶ τοὺς διακονοῦντας θυσιαστικῶς ἐν αὐτῇ ἀξίους Ἀρχιμανδρίτας, τοὺς ἡμετέρους συνεργάτας» orthodoxtimes.gr
