Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος αντιπράττει τω Χριστώ!
Η ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΗΔΑΛΙΟΥ
(Θέμα α΄: Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος ευλογεί)
Θέμα β΄: Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος αντιπράττει τω Χριστώ
«Οἱ «ἐγκεφαλικῶς νεκροί» ἀσθενεῖς δέν εἶναι βιολογικῶς νεκροί, καί γιά τόν λόγο αὐτόν ἡ ἀφαίρεση τῶν ζωτικῶν τους ὀργάνων γιά μεταμοσχεύσεις σηματοδοτεῖ τήν ἀφαίρεση τῆς ζωῆς τους.» (Κωνσταντίνος Γ. Καρακατσάνης) [1]
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Ο εισαγωγικός λόγος περί ευλογίας του π. Αθανασίου Μυτιληναίου που αποτελεί ερμηνευτικό σχόλιο πάνω στον στίχο «Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὸν Νῶε καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς.» (Γεν. 9,1) ως άλλος θεοδρόμος αστέρας συνεχίζει να φωτίζει τον δρόμο προς το Πηδάλιο (που είναι τόπος αλλά κυρίως ο τύπος όλων των αρωματικών φυτών και δένδρων του Παραδείσου). Το κήρυγμα του Πατρός πάνω στο Βιβλίο της Γενέσεως και συγκεκριμένα στην μετά τον Κατακλυσμό Διαθήκη του Θεού με το Νώε ξεκινά με την «Εὐλογία τοῦ Νῶε», μεταβαίνει στην «Κρεωφαγία» και φτάνει έως την «Νέα Διαθήκη» [2].
Τα ερμηνευτικά σχόλια τώρα του πατρός Αθανασίου πάνω στην «Κρεωφαγία» είναι άμεσα συνδεδεμένα με την Πατερική ερμηνεία του 63ου Αποστολικού Κανόνα που καταθέτει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης εντός του Πηδαλίου. Θυμίζουμε τις δύο πρώτες σειρές: «Επειδή και ο Θεός δίδωντας τον περί των βρωμάτων νόμον εις τον Νώε, είπεν αυτώ· «Ως λάχανα χόρτου δέδωκα υμίν τα πάντα, πλην κρέας εν αίματι ψυχής ου φάγεσθε.» (Γεν. 9, 3-4)» [3].
Α΄. Η συμφωνία του Θεού με το Νώε ως θεμέλιο του 63ου Αποστολικού Κανόνα
Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ερμηνεύοντας το «Καὶ εὐλόγησεν ὁ Θεὸς τὸν Νῶε καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ» (Γεν. 9,1) στέκεται μετά πάσης προσοχής και θέτει στους ακροατές του το εξής ερώτημα: «Δεν είναι αρκετό το ότι ο Θεός έκανε τους ανθρώπους, έπρεπε να προβεί και εις ευλογίαν;».
- Όπως ενθυμείσθε όταν ο Θεός έκανε τους Πρωτοπλάστους, τους ευλόγησε (Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων· «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς». Γεν. 1,27 -28)». «Τίθεται όμως το ερώτημα! Δεν είναι αρκετό το ότι ο Θεός έκανε τους ανθρώπους, έπρεπε να προβεί και εις ευλογίαν; Διότι εκείνο το οποίο εξέρχεται από τα χέρια του Θεού, δεν είναι καθ’ εαυτόν ευλογημένο; ΄Καθ’ εαυτόν΄ ευλογημένο; Και πρέπει ο Θεός επιπλέον να το ευλογήσει;
Αγαπητοί αδελφοί, μεγάλη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ο Θεός ευλογεί εκείνο που ο ίδιος δημιούργησε (Το ‘γιατί’ όπως θα δούμε αφορά άμεσα την υπόθεσή μας).
- Ε, λοιπόν αγαπητοί μου, ο Θεός εκείνο το οποίον δημιουργεί αυτό δύναται να εκτραπεί και στο καλό και στο κακό. Διότι το κάνει ο Θεός κατά τέτοιον τρόπον που να έχει εν εαυτώ την ελευθερία. Και ομιλώ φυσικά για τα λογικά όντα. Αλλά, πρέπει να τεθεί όμως και η ευλογία για να υπάρξει η ευόδωσις. Και ο Θεός ευλογεί τώρα τους ανθρώπους και πλάει στους ανθρώπους ευλογεί και την λοιπήν κτιστήν δημιουργίαν. Διότι δεν είναι αρκετό ο Θεός να έχει κάνει κάτι. Αυτό το κάτι πρέπει να το ευλογήσει, πρέπει να ευοδωθεί.» [4].
Αδελφοί, «αυτό το κάτι» που «πρέπει να το ευλογήσει» ο Θεός, διότι «πρέπει να ευοδωθεί» είναι ή όχι το «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς»; Πώς όμως θα ευοδωθεί, θα έχει επιτυχή έκβαση και θα ολοκληρωθεί το θέλημα αυτό του Θεού όταν η τακτική του Κάιν (της αδελφοκτονίας) γενικευτεί; Πώς ο (Άγιος) λαός του Θεού θα φτάσει να κατακυριεύσει τη γη όταν σε όλους τους αιώνες ο ανθρωποκτόνος Διάβολος και τα βολικά όργανά του μεθοδεύουν τον ολοκληρωτικό αφανισμό (αν είναι δυνατόν σε μία μόνο μέρα) των Δικαίων ή αλλιώς των Εκλεκτών και μαζί όσων ζουν κοντά τους και λογικά επηρεάζονται από την διδασκαλία και το παράδειγμά τους;
Πριν εμφανίσουμε την ιεροκανονική απάντηση που δίνουν οι Άγιοι Πατέρες στο διπλό ερώτημα: «Γιατί πρόσταξε ο Θεός να μη τρώμε αίμα; γιατί δεν πρέπει να τρώγεται αίμα;», ξαναλέμε· πως όλοι οι όροι της συμφωνίας Του με τον Νώε αποσκοπούν στο να ευοδωθεί το Πανάγιο θέλημά του που δεν είναι η καταστροφή του ανθρώπου αλλά η Σωτηρία - διάσωση αυτού και όλης της Κτίσης ώστε να αυξηθεί αριθμητικά ο κατάλογος των γενεών έως ότου έλθει η «Προσδοκία των εθνών», ο απόγονος της Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας για να συντρίψει τους εχθρούς Του, δηλαδή όλους εκείνους που αντιβαίνουν στο κατά πάντα και δια πάντα Άγιο Θέλημά του.
Ιδού λοιπόν τι λέγει ο Θεός στον Νώε (και στους απογόνους του) αμέσως μετά την εν λόγω απαγόρευση: «Ευλόγησε τότε ο Θεός τον Νώε και τα παιδιά αυτού και είπε προς αυτούς· «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και απλωθήτε εις όλην την γην και γενήτε κύριοι αυτής»» (Γεν. 9, 1)…, «Δια δε το αίμα των συνανθρώπων σας, το οποίον τυχόν με τα χέρια σας εγκληματούντες θα χύσετε, θα τιμωρήσω δια των αγρίων ζώων, τα οποία θα εξαπολύσω εναντίον σας. Αλλά και δι' άλλου ανθρώπου θα τιμωρήσω εκείνον, ο οποίος αφαιρεί ανθρωπίνην ζωήν. Εκείνος δηλαδή ο οποίος χύνει αίμα ανθρώπου, εις τιμωρίαν του δια το εκχυθέν υπ' αυτού αίμα, θα φονευθή και θα χυθή έτσι και το ιδικόν του αίμα, διότι εγώ ο Θεός εδημιούργησα κατ' εικόνα ιδικήν μου τον άνθρωπον και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του αφαιρέση την ζωήν.» ( Γεν. 9, 5-6).
Και καταλήγει ξαναευλογώντας : «Σεις δε αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε όλην την γην και γενήτε κύριοι αυτής”» (Γεν. 9,7) [5].
Γιατί πρόσταξε ο Θεός να μη τρώμε αίμα; Γιατί δεν πρέπει να τρώγεται αίμα;
Πολλαπλές απαντήσεις του ερωτήματος βρίσκουμε στην ερμηνεία του 63ου Αποστολικού Κανόνα.
«Διάφοροι είναι αι αιτίαι, δια τας οποίας επρόσταξεν ο Θεός να μη τρώγη τινάς αίμα. Ο Θεοδώρητος λέγει, ότι, δια τούτο δεν πρέπει να τρώγηται αίμα, δια τι αυτό είναι η ψυχή του ζώου. Όθεν ο μεν εσθίων κρέας χωρίς του αίματος, είναι το ίδιον, ωσάν να εσθίη και λάχανον άψυχον. Ο δε μετά του αίματος, φανερόν, ότι εσθίει ζώου ψυχής.Ο Χρυσόστομος λέγει, ότι δια τούτο δεν πρέπει να τρώγηται το αίμα, διότι αυτό ήτον αφιερωμένον εις μόνον τον Θεόν. Ή και διότι θέλωντας ο Θεός να εμποδίση τους ανθρώπους να μη χύνωση ανθρώπινα αίματα, δια τούτο προστάζει μηδέ το αίμα των ζώων να τρώγωσιν ίνα μη κατ' ολίγον εκ τούτου συνειθήσουν εις τας ανδροφονίας.»
Αγαπητοί, ως άλλη ευχή από τα χείλη του π. Αθανασίου ακούσαμε ότι «πρέπει να ευοδωθεί». Είπε: «Αυτό το κάτι πρέπει (ο Θεός) να το ευλογήσει, πρέπει να ευοδωθεί», δηλ. ό,τι ο Θεός συμφώνησε με τον Νώε πρέπει και να το ευλογήσει, να το ευλογήσει διότι «πρέπει να ευοδωθεί». Πρέπει (ο ερχομός του αναμενόμενου Μεσσία) να πραγματωθεί.
Όμως πώς δύναται να ευοδωθεί, να ολοκληρωθεί το Θέλημα αυτό του Θεού όταν οι άνθρωποι συνηθίζουν χρόνο με τον χρόνο σε «ανδροφονίες», δηλαδή ανθρωποκτονίες (εμβρυοκτονίες, ευθανασίες, αυτοκτονίες, γενοκτονίες κλπ.);
Πώς γίνεται να εκπληρωθεί ο λόγος του Θεού όταν κάποιοι πληρώνουν για να κατακλυστεί π.χ. η γη από συνθήματα του τύπου «Μην κάνετε παιδιά, διότι ο πλανήτης έχει υπερπληθυσμό και παρουσιάζει εξάντληση των διαθέσιμων πόρων», «Ο πλανήτης μας δεν έχει την δυνατότητα να θρέψει όλους τους ανθρώπους…», «One Planet, One Child», «Εμείς επιλέξαμε ένα»!, ή «Εμείς επιλέξαμε το Childfree!», «Το πιο στοργικό δώρο που μπορείτε να δώσετε στο πρώτο σας παιδί είναι να μην κάνετε δεύτερο»; Και πάλι όταν συν τω χρόνω επιδιώκουν να «εκπαιδεύσουν» μικρούς και μεγάλους στο «ότι ο υπερπληθυσμός είναι η βασική αιτία της εξάντλησης των πόρων, της εξαφάνισης ειδών, της φτώχειας και της κλιματικής αλλαγής»; [6].
Και πάλι, πώς να μην ευχηθούμε ο Θεός να βάλει το χέρι Του ώστε να μην πνιγούμε όχι σε νερά, αλλά μέσα σε αίματα;
- Όταν και σύμφωνα με (μαρτυρία για) τον άγιο Παΐσιο η έπαρση για την «ζωοποίηση του λήπτη» μπορεί «να γίνει αιτία εφευρέσεως τρόπων να σκοτώνουν τους ασθενείς, για να τους πάρουν τα όργανά τους»; [7].
- Όταν σύμφωνα με τη μαρτυρία του π. Κωνσταντίνου Στρατηγοπούλου είναι «πλάνη» αυτό «πού προβάλλεται ἀπό τίς θέσεις τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Βιοηθικῆς», ότι δηλαδή «Ὁ λήπτης λαμβάνει θνητό σῶμα, ὁ δότης δίνει ἀπό τήν ἀθάνατη ψυχή του»; [8].
Μήπως τελικά το αδικοχαμένο αίμα των σφαγιασθέντων (σφραγισθέντων) συνανθρώπων μας, μήπως γίνει η αιτία να φάνε και τις δικές μας σάρκες τα γειτονικά «άγρια θηρία», ως εκπλήρωση της τιμωρίας που είπε ο Θεός στο Νώε; «Καὶ γὰρ τὸ ὑμέτερον αἷμα τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἐκ χειρὸς πάντων τῶν θηρίων ἐκζητήσω αὐτὸ» (Γεν. 9,5), δηλ. «Δια δε το αίμα των συνανθρώπων σας, το οποίον τυχόν με τα χέρια σας εγκληματούντες θα χύσετε, θα τιμωρήσω δια των αγρίων ζώων, τα οποία θα εξαπολύσω εναντίον σας.»;
Συμπέρασμα: Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος αντιπράττει τω Χριστώ
Διότι, Α) Μία από τις βασικές αιτίες που ο Θεός είπε στο Νώε να μην τρώει κρέας με αίμα ή μονάχα αίμα είναι για να μην με την πάροδο του χρόνου και των γενεών φτάσουν οι απόγονοί του στο σημείο να συνηθίσουν στις ανθρωποκτονίες και γενοκτονίες, γιατί όχι και σε νέου τύπου ανθρωποφαγίες – ανθρωποθυσίες;
Β) Δύο βασικές αρχές της Πίστεώς μας είναι η μίμηση των Αγίων, και η τήρηση και επιτήρηση των Θείων Εντολών. Οι Απόστολοι - των οποίων διάδοχοι είναι οι επίσκοποί μας - ως γνήσια τέκνα υπακοής και εφαρμογής των εντολών του Θεού συνέταξαν εν Συνόδω τον 63ο Κανόνα ως νέα ευχή (αποτρεπτική του φόνου) ώστε ο Θεός, το Άγιον Πνεύμα να ξαναευλογήσει (Λόγω νέας Διαθήκης, της Καινής) προκειμένω να υπάρξει η ευόδωση της προστασίας της ζωής όλων των ανθρώπων «διότι εγώ ο Θεός εδημιούργησα κατ' εικόνα ιδικήν μου τον άνθρωπον και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να του αφαιρέση την ζωήν.» (Γεν. 9,6), αλλά και ολόκληρης της κτίσης έως Συντέλειας.
Ομοίως και σύμφωνα με τους Αποστόλους πράττουν και οι άγιοι Πατέρες στα τέλη του 18ου αιώνα με τη συγγραφεί του Πηδαλίου που αποτελεί σύνοψη νομική της Παλαιάς αλλά και της Καινής (και όχι μόνο). Σκοπός τους; Να ωφεληθούν τόσο οι σύγχρονοι ορθόδοξοι Χριστιανοί, όσο και οι απόγονοί τους μέσα από την υπακοή και αδίστακτη εφαρμογή όλων των όρων της αυτής Διαθήκης.
Γ) Το Συνοδικό γράμμα με τις «ΒΑΣΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ», με τις «ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ» αλλά και με τις «ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ» κλπ, διακατέχεται από πνεύμα πλάνης, όπως αυτό διαπιστώνεται από θέσεις και απόψεις σύγχρονων γεροντάδων και Αγίων της Αγίας μας Εκκλησίας. Ακόμη δε, και λαϊκών:
«Επί πλέον, παραθεωρείται παντελώς ολόκληρη η επιστημονική «γραμματεία» περί του «καρδιοαναπνευστικού» θανάτου, αλλά και η εκκλησιαστική περί καρδίας «ως κέντρου ζωής». Για την τέτοια «παράλειψη», μάλιστα, έχει ασκηθεί και σφοδρή αντιπαράθεση εκ μέρους ειδημόνων της Ορθοδόξου Εκκλησίας.» [9]
«Με τη «δωρεά» των οργάνων του ο άνθρωπος προαποφασίζει ότι εις αόριστο και άγνωστο χρόνο θα «δωρίσει» τα όργανά του, όταν βρεθεί στην κατάσταση του «ΕΝ» υποκαθιστώντας έτσι το Θείο θέλημα του τερματισμού της επί γης ζωής του με το δικό του ανθρώπινο θέλημα.» [10].
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αδελφοί, ‘Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού’!
Ας επιλέξουμε την καλή ανυπακοή από την κακή υπακοή [11], και ας υιοθετήσουμε το σύνθημα αυτό, το Αναστάσιμο: «Μη μου άπτου» (Ιω. κ’, 17)! Μ’ αυτό λοιπόν ας μαστίσουμε κάθε υπέρμαχο των μεταμοσχεύσεων που αν και Χριστιανός αρνείται με τα έργα του την πίστη στον Θεάνθρωπο Χριστό, στην Ανάστασή Του, στο Θεοειδές σώμα Του και στο «θεοειδές» Σώμα που είναι η Εκκλησία Του, της οποίας είμαστε (ανάξια) «μέλη»!
«Γι’ αυτό μη μ’ εγγίζεις»!
«Μη με πλησίασης, μη με αγγίξης» [12].
(Συνεχίζεται)
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Πτολεμαΐδα 2-12-2022
………………………
[2] Ομιλία Μυτιληναίου: Εὐλογία τοῦ Νῶε. - Κρεωφαγία. - Νέα Διαθήκη. http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/genesis/genesis_010.mp3?fbclid=IwAR0qzBNVLguud8qFnoC-N5eh_J1E0t-v4WwJJdkC_T8CjjgHAeysnKW-ZPA
[3] «ΠΗΔΑΛΙΟΝ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ 2003, ΣΕΛ.81
[4] βλ. παραπομπή Νο2 (Χρόνος, 3:18)
[5] «ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9- Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΤΟ ΝΩΕ-Ο ΝΩΕ ΚΑΙ ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΟΥ» https://orthodoxoiorizontes.gr/Palaia_Diathikh/Genesis/Genesis_kef.6-11.htm#Kef.9
[6] βλ. παραπομπή Νο3
[7] Μαρτυρία (αυθεντική περί της σχετικής τοποθετήσεως του αγίου Παϊσίου):
«Ο σεβαστός αγιορείτης Ιερομόναχος και πνευματικός Γρηγόριος, εκ του στενοτάτου περιβάλλοντός του, ερώτησε τον πατέρα Παΐσιον για το θέμα των μεταμοσχεύσεων και τα συναφή με αυτό αναφυόμενα προβλήματα. Ο Γέροντας απαντώντας επέτρεψε μεν την μεταμόσχευσιν ενός εκ των διπλών οργάνων, αλλ' απέκλεισε κατηγορηματικώς την αφαίρεσιν και μεταμόσχευσιν οργάνων αναγκαίων δια την επιβίωσιν, σε οποιαδήποτε περίπτωσιν, αφού δι' αυτής προξενείται η θανάτωσις του δότου. Χρησιμοποίησε μάλιστα δια κατοχύρωσιν της θέσεώς του τα ακόλουθα δύο επιχειρήματα: Πρώτον, ότι αποτελεί ανεπίτρεπτον παρέμβασιν αντιστρατευομένην το δημιουργικόν έργον του Θεού, από την μια θανατώνοντας τον δότη, και από την άλλην δημιουργώντας μας την έπαρσιν για την «ζωοποίησιν» του λήπτου. Και δεύτερον, ότι θα γίνει αιτία εφευρέσεως τρόπων να σκοτώνουν τους ασθενείς, για να τους πάρουν τα όργανά τους.» (https://www.agiosgeorgioshaidarioy.gr/paisiosmetamosxeyseis.html)
[8] Πλάνες καί ψεύδη γύρω ἀπό τό θέμα τῶν Μεταμοσχεύσεων» πρωτ. Κων/νου Στρατηγοπούλου (ἀπομαγνητοφωνημένη εἰσήγηση). https://emmadimitris.blogspot.com/2022/11/blog-post_39.html
[9] Άρθρο: «Προβληματισμοί από τις βασικές θέσεις επί της ηθικής των μεταμοσχεύσεων της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος (Αθανάσιος Β. Αβραμίδης, , Καρδιολόγος – Καθηγητής Παθολογίας Παν/μίου Αθηνών)» https://alopsis.gr/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CE%AF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9/
[10] Κωνσταντίνος Γ. Καρακατσάνης, «ΕΚΓΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ – Ταυτίζεται με το θάνατο του ανθρώπου;», UNIVERSITY STUDIO PRESS, Β΄ έκδοση, σελ. 119-120
«Ποιος αποφασίζει για την ώρα του θανάτου του ανθρώπου;»
«Κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, όπως αναγράφεται στη νεκρώσιμη ακολουθία, «της συμφυΐας ο φυσικώτατος δεσμός θείω βουλήματι αποτέμνεται», δηλαδή, «ο πολύ φυσικός σύνδεσμος της φυσικής συναφείας (ψυχής-σώματος) αποχωρίζεται με Θεϊκή θέληση» και «Κύριος θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις άδου και ανάγει» (Α΄ Βασιλειών, β, 6), δηλαδή «ο Κύριος θανατώνει και παρέχει (και διατηρεί) τη ζωή, κατεβάζει (τον άνθρωπο) στον άδη και επαναφέρει στη ζωή».
Η ίδια σαφέστατη θέση, η οποία απηχεί και υπενθυμίζει τη διδασκαλία των μεγάλων Καππαδοκών Πατέρων, διατυπώνεται και στα ακόλουθα αποσπάσματα ευχών της Εκκλησίας μας: «Σον γαρ ως αληθώς και μέγα όντως μυστήριον, Δέσποτα των απάντων και ποιητά η τε πρόσκαιρος λύσις των σων κτισμάτων και η μετά ταύτα συνάφεια και ανάπαυσις η εις τους αιώνας», δηλαδή «Ιδικό Σου (είναι) αληθώς και μεγάλο πράγματι μυστήριο, Δέσποτα και δημιουργέ των απάντων και η πρόσκαιρη διάλυση των δημιουργημάτων σου και η μετά από αυτά συνένωση (της ψυχής με το αφθαρτισθέν σώμα) και αιωνία ανάπαυση», όπως και ότι «ο χρόνους μετρών τοις ζώσι, και καιρούς θανάτου ιστών,…», ότι δηλαδή «ο Κύριος (είναι αυτός), ο οποίος καθορίζει τα όρια της ζωής και την ώρα του θανάτου στους ανθρώπους).
Με τη «δωρεά» των οργάνων του ο άνθρωπος προαποφασίζει ότι εις αόριστο και άγνωστο χρόνο θα «δωρίσει» τα όργανά του, όταν βρεθεί στην κατάσταση του «ΕΝ» υποκαθιστώντας έτσι το Θείο θέλημα του τερματισμού της επί γης ζωής του με το δικό του ανθρώπινο θέλημα.
Πώς όμως γνωρίζει ο άνθρωπος σε ποια κατάσταση πνευματική θα ευρίσκεται, όταν θα καταστεί «ΕΝ»; Και εάν εκείνη την ώρα βρίσκεται σε πτωτική κατάσταση; Δεν θα ήθελε να έχει καιρό να ανανήψει;»
[11] Μαρτυρία (αυθεντική περί της σχετικής τοποθετήσεως του αγίου Παϊσίου):
«Ο σεβαστός αγιορείτης Ιερομόναχος και πνευματικός Γρηγόριος, εκ του στενοτάτου περιβάλλοντός του, ερώτησε τον πατέρα Παΐσιον για το θέμα των μεταμοσχεύσεων και τα συναφή με αυτό αναφυόμενα προβλήματα. Ο Γέροντας απαντώντας επέτρεψε μεν την μεταμόσχευσιν ενός εκ των διπλών οργάνων, αλλ' απέκλεισε κατηγορηματικώς την αφαίρεσιν και μεταμόσχευσιν οργάνων αναγκαίων δια την επιβίωσιν, σε οποιαδήποτε περίπτωσιν, αφού δι' αυτής προξενείται η θανάτωσις του δότου. Χρησιμοποίησε μάλιστα δια κατοχύρωσιν της θέσεώς του τα ακόλουθα δύο επιχειρήματα: Πρώτον, ότι αποτελεί ανεπίτρεπτον παρέμβασιν αντιστρατευομένην το δημιουργικόν έργον του Θεού, από την μια θανατώνοντας τον δότη, και από την άλλην δημιουργώντας μας την έπαρσιν για την «ζωοποίησιν» του λήπτου. Και δεύτερον, ότι θα γίνει αιτία εφευρέσεως τρόπων να σκοτώνουν τους ασθενείς, για να τους πάρουν τα όργανά τους.» (https://www.agiosgeorgioshaidarioy.gr/paisiosmetamosxeyseis.html)
[11] βλ. παραπομπή Νο8 [π. Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος: «Στό νεκροταφεῖο πού ἔχω τόν πρῶτο ξάδερφό μου, ἐκεῖ ἦταν πρωτεπιστάτης ἕνας ἱερωμένος, ὑπέρμαχος τῶν μεταμοσχεύσεων, ἱκανός προπαγανδιστής τους. Τόν ρώτησα «ξέρεις τί κάνεις; ἀποτελεῖ πλάνη».Καί τί μοῦ εἶπε; «Δέν φταίω ἐγώ· εἶναι θέμα ὑπακοῆς». Αὐτό εἶναι ὑπακοή;»]
[12] Άρθρο: Πώς προέκυψε η φράση «Μη μου άπτου» https://www.dogma.gr/diafora/pos-proekypse-frasi-mi-mou-aptou/62744/
