«ΠΛΑΝΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΠΛΑΝΩΜΕΝΟΙ»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ ΜΕ ΤΙΤΛΟ
«Νέος μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας ο Αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Λαφτσής. Άξιος! Άξιος! Άξιος!»
ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΕΚΛΟΓΗΣ - ΜΙΚΡΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ - ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ
«Πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι.» (Προς Τιμόθεον Β΄ γ΄10-15)
Αγαπητοί αδελφοί της Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας,
Σήμερα 9 Οκτωβρίου 2023 ο πιστός λαός της Εορδαίας πληροφορήθηκε ότι «Το Σεπτό Σώμα της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου, εξέλεξε τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως, Αρχιμ. Ειρηναίο Λαφτσή, ως νέο Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας με 61 ψήφους, ενώ στο τριπρόσωπο έλαβε 63 ψήφους», επίσης ότι «Αύριο, Τρίτη 10 Οκτωβρίου, ο Θεοφιλέστατος Εψηφισμένος Μητροπολίτης θα δώσει ενώπιον του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και των Μελών της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος το λεγόμενο “Μικρό Μήνυμα”, ενώ λίγο αργότερα στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη το “Μεγάλο Μήνυμα”» [1].
Την είδηση αυτή, το αποτέλεσμα δηλαδή της ψηφοφορίας, εξέπεμψε μεταξύ άλλων κοσμικών ειδησεογραφιών και η ιστοσελίδα «ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ» με τον τίτλο: «Νέος μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας ο Αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Λαφτσής. Άξιος! Άξιος! Άξιος!».
Η πρώτη λοιπόν πρόταση του εν λόγω άρθρου, αν και εξοργιστική, έγινε η καλή αφορμή αυτής της συγγραφής, μιάς και η «αγία γνώση» ημών των λαϊκών περί της «εκλογής των επισκόπων» αποδεικνύεται επικίνδυνα ελλιπής (μάλιστα σε καιρό που όλοι και παντού ζητούν την αναγνώριση και νομική κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους, θρησκευτικών, πολιτικών, οικονομικών, «οικολογικών-σεξουαλικών» και άλλων).
Ιδού τι γράφει ο συντάκτης: «Ο αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Λαφτσής, “πνευματικό παιδί” του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου Β΄ και πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως είναι από σήμερα ο νέος μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας και διάδοχος του παραιτηθέντος μητροπολίτη Θεόκλητου.» [1].
Αλήθεια, ο αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Λαφτσής, είναι από σήμερα ο νέος μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας;
Ας απαντήσουμε στο εξ αφορμής ερώτημά μας, μιας και η άποψη αυτή, ότι δηλαδή «είναι από σήμερα ο νέος μητροπολίτης Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας» είναι άποψη και πολλών Χριστιανών αδελφών μας, λαϊκών και κληρικών.
1. ΠΕΡΙ ΕΚΛΟΓΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ – ΤΡΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
Αγαπητοί, σήμερα, Δευτέρα, 9 Οκτωβρίου 2023 είχαμε απλά την εκλογή του εν λόγω Αρχιμανδρίτη και όπως μετά την εκφώνηση «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος» ο ιερεύς δεν βγαίνει αμέσως να κοινωνήσει τους πιστούς (ακόμη κι όταν πρόκειται για προηγιασμένη Θεία Λειτουργία), το αυτό και εδώ. Θα πρέπει να διαβαστούν και απαγγελθούν πολλές ακόμη «Ευχές», «Κύριε ελέησον» και «Αμήν»!
Καταρχήν να ευχηθούμε ο εκλεγείς Μητροπολίτης -πριν χειροτονηθεί- να κριθεί και να αποδειχθεί «Άξιος».
Α) Αλλ’ όμως τι σημαίνει, να κριθεί και να αποδειχθεί «Άξιος», τι σημαίνει «κρίσις» Επισκόπου;
Αυτό έχει ενδιαφέρον να δούμε πρώτα απ’ όλα.
Κατά την ιεροκανονική Παράδοση της Εκκλησίας ο λαός του Θεού, κληρικοί και λαϊκοί ήταν αυτοί που εξέλεγαν τον νέο Ποιμένα-Επίσκοπό τους. Ο Πρώτος (ενν. ο Αρχιεπίσκοπος) και οι λοιποί επίσκοποι πριν από τη χειροτονία, έπρεπε να ΚΡΙΝΟΥΝ, δηλαδή να ΕΓΚΡΙΝΟΥΝ την συγκεκριμένη εκλογή-επιλογή του πιστού λαού, αφού πρώτα θα εξέταζαν, μαζί με τον λαό, αν ο εκλεγείς έχει ορθή Πίστη και βίο, «αν ο υποψήφιος ορθώς και περί την πίστιν και περί τον βίον έχη» [2 /σελ. 25].
Ο Π. Τρεμπέλας, συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο “ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΕΝ Τῌ ΕΚΚΛΗΣΙᾼ, «Τὸ Βασίλειον ἱεράτευμα»’ σημειώνει: «Επρόκειτο δηλαδή να κριθή η υπό του λαού γενομένη εκλογή αν είχε καλώς. Και μόνον εάν επεκυρούτο και υπό των αρχιερέων η εκλογή, θα ενεδύοντο τα άμφια αυτών και οι λοιποί αρχιερείς και ο υποψήφιος. Άλλως (διαφορετικά) η χειροτονία θα ανεβάλλετο. Της χειροτονίας επικυρουμένης υπό των αρχιερέων παρείχετο εις τον υποψήφιον η πρώτη σφραγίς «συνεπιψηφίζοντος και επισφραγίζοντος» του πρώτου των επισκόπων…» [2 /σελ. 26]
Ένα ερώτημα που θέτει, αλλά και απαντά ο Τρεμπέλας βοηθάει τα μέγιστα στην πλήρη κατανόηση των επίμαχων φράσεων, «Κρίση Επισκόπου» και «Εκλογή Επισκόπου». Ιδού: «Γεννάται, εν τούτοις, το ερώτημα: Και οι Ιεροί Κανόνες οι επιβάλοντες, ως φρονούσι σύγχρονοι τινες, την υπό επισκοπικών Συνόδων τη συμμετοχή και του Πρώτου εκλογήν των επισκόπων τι γίνεται;» δηλαδή «τι γίνεται μ’ όσους υποστηρίζουν ότι οι Ιεροί Κανόνες επιβάλλουν την εκλογή των επισκόπων από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος;».
Το ερώτημα που θέτει είναι καθοριστικό. Τι γίνεται με αυτούς που θέλουν η «οικονομία» να πάρει τη θέση της «ακρίβειας»; Δηλαδή, η εκλογή των επισκόπων, να συνεχίσει να γίνεται αποκλειστικά από Επισκόπους και όχι «ψήφω και δοκιμασία των πρεσβυτέρων και παντός του ευαγούς κλήρου και της ιεράς συγκλήτου και του φιλοχρίστου λαού» (όπως δηλαδή εξελέγη ο Κυζίκου Γερμανός, Πατριάρχης) ή «κοινή εκλογή παντός του λαού» (όπως ο Άγιος Ταράσιος) ή «Ψήφω του λαού παντός» (όπως εξελέγη) και ο Μ. Αθανάσιος, ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων και ο Μ. Βασίλειος και ο προκάτοχος αυτού Ευσέβειος και ο θείος Χρυσόστομος και ο Ευστάθιος ο Αντιοχείας (τω 323)…» [2 /σελ. 19-20]
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΡΕΜΠΕΛΑ: «Θα φανεί ίσως παράδοξος ο ισχυρισμός, ότι οι Ιεροί Κανόνες ου μόνον δεν αποκλείουν την συμμετοχήν του λαού εις τας επισκοπικάς εκλογάς, αλλά εκ τούτων τινές και προϋποθέτουν αυτήν. Εις τρόπον ώστε ν’ αποδεικνύεται και εν προκειμένω σαφώς, ότι οι ενθυμούμενοι τους Ιερούς Κανόνας μόνον όταν πρόκειται να διεκδικήσουν παποκρατικώς εξουσίαν και δικαιώματα, τα οποία δεν τους ανήκουν, παραθεωρούν το αληθές πνεύμα των Ιερών Κανόνων [σ.σ. δηλαδή το Άγιον Πνεύμα] και αρπάζονται από φρασίδια και λέξεις τούτων, εις τας οποίας προσδίδουν εννοίας, τας οποίας ταύτα δεν έχουν.» Και συνεχίζει [προσδίδοντας το ακριβές νόημα των λέξεων: Κατάστασις, Χειροτονία και Κρίσις]: «… Και δια να μάθωμεν την πραγματικήν των σημασίαν, δεν έχομεν ανάγκην να προσφύγωμεν εις λεξικά, αλλ΄ εις αυτούς τους ιερούς κανόνας… Τί λέγουν και περί τίνος ομιλούν οι ιεροί κανόνες ούτοι; Περί καταστάσεως μόνον και περί χειροτονίας και περί κρίσεως γινομένης υπό των επισκόπων προ της χειροτονίας. Δεν λέγουν τίποτε περί εκλογής. Οι ενιστάμενοι δε δεν φρόντισαν να μάθουν και να διακριβώσουν, τι σημαίνουν οι όροι αυτοί. (…) Η κατάστασις λοιπόν προϋποθέτουσα την υπό του λαού εκλογήν περιελάμβανε την μετά κρίσιν υπό των επισκόπων και δη του Πρώτου επικύρωσιν της εκλογής και την επακολουθούσαν ταύτη ευθύς χειροτονίαν. Εντεύθεν ο όρος κατάστασις συνδέεται στενώς, τόσον προς την χειροτονίαν, όσον και προς την προηγηθείσαν εκλογήν, ήτις άνευ της επικυρώσεως έμενεν εκκρεμής και υπό κρίσιν και δεν είχέ τι το οριστικόν» [2 /σελ. 21-23]
Β) Και αν ο εκλεγείς δεν έχει ορθή πίστη και ορθή ζωή, τι γίνεται με την χειροτονία και με την εγκυρότητα της «Αποστολικής διαδοχής»;
Αδελφοί, μετά την εκλογή του υποψηφίου απ’ όλο τον λαό και την επικαιροποίηση της αυτής εκλογής δια «Βιαίας πνοής», δηλαδή με το «Άξιος», αλλά και πριν την κρίση - έγκριση των Επισκόπων (ώστε να τελεστεί το Μυστήριο της Χειροτονίας εν τη Θεία Λειτουργία), θα έπρεπε ο εκλεγείς μετά το πέρας του Όρθρου να δώσει ενώπιον όλων Ομολογία Πίστεως. «Επρόκειτο δηλαδή να κριθή η υπό του λαού γενομένη εκλογή αν είχε καλώς» [2 /σελ.26],
Τότε, «οι αρχιερείς ανέρχονται (σε εξέδρα) μετά το πέρας του όρθρου προκειμένου ν’ ακούσουν την υπό του υποψηφίου απαγγελλομένην ομολογία πίστεως, την άλλως «ασφάλειαν του συμβόλου» λεγομένην» [2 /σελ. 26],
«Και μόνον εάν επεκυρούτο και υπό των αρχιερέων η εκλογή, θα ενεδύοντο τα άμφια αυτών και οι λοιποί αρχιερείς και ο υποψήφιος. Άλλως (διαφορετικά) η χειροτονία θα ανεβάλλετο…» [2 /σελ.26].
Και όλα αυτά για χάρη της «διαφύλαξης της αποστολικής διαδοχής εν τη Ιερωσύνῃ». Ο Τρεμπέλας θα γράψει:
«… ἡ ἀποστολικὴ διαδοχὴ ἐν τῇ ἱερωσύνῃ κατασφαλίζεται οὐχὶ τόσον διὰ τῆς μεταδόσεως αὐτῆς διὰ τῆς ἐξωτερικῆς κανονικῆς τελετῆς τοῦ μυστηρίου ὑπὸ ἐπισκόπων κεχειροτονημένων ἐν τῇ μιᾷ, Ἁγίᾳ καὶ ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ, ἀπαραιτήτου καὶ ταύτης, ὅσον διὰ τῆς ἀκολουθούσης αὐτῇ καὶ ἀπαρεγκλίτως συνεχιζομένης διαφυλάξεως ἀνοθεύτου καὶ ἀκιβδήλου τῆς παραδόσεως καὶ τῶν κανόνων τῆς πίστεως καὶ ὁμολογίας τῶν ὑπὸ τῶν Ἀποστόλων παραδοθέντων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν». [2 /σελ.123].
Γ) Αν όμως κάποιος ή κάποιοι φωνάξουν ανάξιος; («Τι συνέβαινεν, εάν διετυπούτο υπό τινών ρηταί κατά του υποψηφίου κατηγορίαι;»)
Τότε η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ δυσκόλευε! Ιδού τι επακολουθούσε: Η «χειροτονία θα ανεβάλλετο» μέχρι να κατατεθούν οι «αποδείξεις», να εξεταστούν οι μάρτυρες, να κριθούν τα στοιχεία και να βγει το αποτέλεσμα - πόρισμα. Αν ήταν ψευδείς ή ανυπόστατες οι μαρτυρίες, τότε ορίζονταν «νέα ημέρα» προς χειροτονία…
«Η χειροτονία ανεβάλλετο και καθώς αι 6 και 137 Νεαραί του Ιουστιανού αποσαφούν, « εις τις… προς την της επισκοπής χειροτονίαν παρέλθοι, αντείποι δε τις και φήσειε συνειδέναι το των ατόπων αυτώ, μη πρότερον αξιούσθω της χειροτονίας, πριν αν εξέτασίς τε των προσηγγελμένων γένηται και φανείη πανταχόθεν ανεύθυνος». Κηρύττουν δε αι Νεαραί αύται άκυρον την χειροτονίαν, ήτις άνευ της τοιαύτης εξετάσεως θα απετολμάτο. Εάν όμως ο λαός και ο κλήρος απήντων (απαντούσε) ομοφώνως το άξιος, τότε κατά τας Αποστολικάς Διαταγάς εχώρουν (προχωρούν) οι επίσκοποι ευθύς και εν συνεχεία επί την χειροτονίαν, και ούτως η κατάστασις συνετελείτο.» [2 /σελ. 26]
Όμως, Γιατί οι ιεροί Κανόνες, δηλ. η ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, ορίζουν ο παρών πιστός λαός να φωνάξει «Άξιος» (όπως και σήμερα) όταν αυτός ο ίδιος ο λαός ήταν που φανέρωνε στο σώμα της Ιεραρχίας το όνομα του υποψηφίου - ηγαπημένου;
Αδελφοί, ως σύντομη απάντηση να πούμε ότι την στιγμή εκείνη -πριν την μικρή σφραγίδα- δινόταν η τελευταία ευκαιρία να εκφράσει, όποιος θα ήθελε την ένστασή του, λόγω του ότι «όλοι, όλα δεν τα γνωρίζουν». Ο νοών νοείτω! Ο ιερός Χρυσόστομος αναφέρει τρεις λόγους που η κρίση μας δεν είναι δίκαια! Ένας είναι το ότι δεν τα γνωρίζουμε όλα, άλλος ότι δεν γνωρίζουμε τα κίνητρα κάποιου, κλπ..
Βλέπουμε λοιπόν εδώ και πάλι την σοφία των αγίων Πατέρων που ήθελαν την τελευταία κριτική φωνή («άξιος» ή «ανάξιος») να την έχει ο πιστός λαός, ως αληθινά φρουρός και φύλαξ της Ορθοδοξίας.
Παραδοσιακά Συμπεράσματα:
♦ Θέλημα Θεού (θεόσδοτη) είναι η εκλογή του Επισκόπου να γίνεται «Ψήφω του λαού παντός»! Το δικαίωμα της εκλογής επισκόπων υπό επισκόπων είναι δοτόν, «Δοτόν έχουν τούτο οι επίσκοποί του, εφ’ όσον ο λαός είναι ακόμη άωρος και η ομαδική συμμετοχή του εις τοιαύτας εκλογάς δύναται να οδηγήση και εις αταξίας. Αλλ’ όταν ο λαός ωριμάση…» [2 /σελ. 34].
♦ Οι Ιεροί Κανόνες ομιλούν αποκλειστικά για «Κρίση» του υποψηφίου Επισκόπου από τον Πρώτο (ενν. Αρχιεπίσκοπο) και τους παρόντες Επισκόπους.
♦ Οι Επίσκοποι κρίνουν-εγκρίνουν αλλά δεν εκλέγουν Επίσκοπο! Άλλος ο εκλέγων (ο πιστός λαός) και άλλος ο εγκρίνων (οι Αρχιερείς εν Συνόδω).
♦ Αλίμονο σ΄ εκείνους που κάνουν το πικρό-γλυκό, δηλαδή που εμφανίζουν την «οικονομία» ως ευλογημένη πρακτική και την «Ακρίβεια» ως κακή πρακτική- προτεσταντίζουσα.
♦ «Ο αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Λαφτσής, είναι από σήμερα ο νέος μητροπολίτης Φλωρίνης»! Την φράση αυτή δεν μπορούμε να την πούμε παρά μόνο μετά την τέλεση του Μυστηρίου της Χειροτονίας.
♦ Ακόμη και όταν οριστεί η ημέρα της χειροτονίας, πάλι δεν μπορούμε να πούμε: «Ο αρχιμανδρίτης Ειρηναίος Λαφτσής, είναι από σήμερα ο νέος μητροπολίτης Φλωρίνης», για τους λόγους που ήδη αναφέραμε.
♦ Αν ο λαός δεν φωνάξει το «Άξιος» την κυριακάτικη εκείνη ημέρα -ή ακόμη χειρότερα φωνάξουν «ανάξιος!»-, οι αρχιερείς δεν δύνανται να προβούν - προβάλουν καμία «κρίση», πόσο μάλλον να την επιβάλουν.
2. ΠΕΡΙ ΜΙΚΡΟΥ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ
Για το νόημα των φράσεων «ΜΙΚΡΟ ΜΗΝΥΜΑ» και «ΜΕΓΑΛΟ ΜΗΝΥΜΑ» να πούμε ότι αυτό εύκολα συμπεραίνεται - αποκαλύπτεται από τα παρακάτω:
- «Μετά την κατ’ ιδίαν ακρόαση, ενώπιον του Πατριάρχου και Αρχιερέων του Θρόνου, έγινε το Μικρό Μήνυμα της εκλογής τους, εκφράζοντας την εγκάρδια ευγνωμοσύνη τους για την προαγωγή τους. Στη συνέχεια, στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου παρουσία Αρχιερέων, της Πατριαρχικής Αυλής και άλλων κληρικών και λαϊκών προσκυνητών, οι τρείς εψηφισμένοι Επίσκοποι, διαδοχικά, τέλεσαν την Ακολουθία του Μεγάλου Μηνύματος, κατά την οποία τους ανακοινώθηκε εν εκκλησία η εκλογή τους, εκείνοι δε απάντησαν με το κείμενο της Ευχαριστίας, αποδεχόμενοι το “επίταγμα”.» [55]
-«Αύριο, Τρίτη 10 Οκτωβρίου, ο Θεοφιλέστατος Εψηφισμένος Μητροπολίτης (ενν. ο Αρχιμ. Ειρηναίος Λαφτσής) θα δώσει ενώπιον του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου και των Μελών της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος το λεγόμενο «Μικρό Μήνυμα», ενώ λίγο αργότερα στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη το «Μεγάλο Μήνυμα».» [99]
Ας αναδείξουμε και εδώ την φωνή του Τρεμπέλα, λίγες ακόμη Παραδοσιακές γραμμές του που έχουν σχέση με δύο άλλες παραδοσιακές φράσεις κλειδιά, δηλαδή την «Μικρή Σφραγίδα» και την «Μεγάλη Σφραγίδα».
«Της χειροτονίας επικυρουμένης υπό των αρχιερέων παρείχετο εις τον υποψήφιον η πρώτη σφραγίς «συνεπιψηφίζοντος και ε π ι σ φ ρ α γ ί ζ ο ν τ ο ς» του πρώτου των επισκόπων, ίνα κατά την προς την Αλεξανδρέων εκκλησίαν επιστολήν της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου είπωμεν. Πράγματι· κατά μαρτυρίαν τινά του Κωδινού… «δει γινώσκειν, ότι οι μεν άλλοι αρχιερείς χειροτονούνται σφραγιζόμενοι εκ δευτέρου. Την μεν πρώτην σφραγίδα καλούσι μικράν, την δε δευτέραν μεγάλην, ήτις εστί χειροτονία» [2 /σελ. 26, 27]
ΜΙΚΡΟΣ ΕΠΙΛΟΓΟΣ - ΔΥΟ ΜΕΓΑΛΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Αδελφοί μου, ο άγιος Παΐσιος, τότε, είπε ότι σιγά σιγά θα φύγει η Παράδοση και θα μείνει η Παράβαση (σ.σ. και μαζί οι Παραβάτες να διοικούν την Εκκλησία εφόσον αυτοί εκλέγουν νέους Νόμους, αντιπνευματικούς-αντιπατερικούς έως και αντίχριστους). «Καταλαβαίνετε τί πάει νὰ γίνη; Θὰ φύγη ἡ παράδοση καὶ θὰ μείνει ἡ παράβαση! Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρὸ εἶναι αὐτό;», έλεγε. Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν από το προφητικό του στόμα εξαιτίας των τότε αποφάσεων που παίρνονταν στις λεγόμενες προσυνοδικὲς διασκέψεις της Πανορθοδόξου Συνόδου. Π.χ. «Εις την Α΄ Διάσκεψιν της προπαρασκευαστικής της αγίας και μεγάλης Συνόδου της κατά Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας Διορθοδόξου Επιτροπής, της εν τω Ορθοδόξω κέντρω εν Γενεύη (Chambesy) συνελθούσης από 16 μέχρι 28 Ιουλίου 1971. Η Επιτροπή δ’ αύτη επελήφθη της εξετάσεως του υπό της Β΄ υποεπιτροπής υποβληθέντος β ρ α χ υ τ ά τ ο υ προσχεδίου περί της «πληρεστέρας συμμετοχής του λαϊκού στοιχείου εν τη λατρευτική και τη άλλη ζωή της Εκκλησίας» κατά την συνεδρίαν αυτής της 26ης Ιουλίου. Η υποεπιτροπή όμως έκρινεν, ότι «το θέμα τούτο δεν απασχολεί ιδιαιτέρως την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, δεν είναι, το γε νυν έχον, φλέγον και δεν συνιστά πρόβλημα δι’ αυτήν» [3].
Αντί λοιπόν να εκλέγει ο πιστός λαός του Θεού (που εκκλησιάζεται, κοινωνεί και πονάει την Εκκλησία) τον Ποιμένα του και οι Επίσκοποι απλά να ΚΡΙΝΟΥΝ - ΕΓΚΡΙΝΟΥΝ τη δεδομένη εκλογή, γίνεται το ακριβώς αντίθετο ή καλύτερα το απόλυτο, δηλαδή, και εκλέγουν και εγκρίνουν και με το ζόρι σε «παντρεύουν» (ενν. δια της Χειροτονίας). Εδώ ας αναλογιστούμε ότι η Εκκλησία δίδαξε την Δημοκρατία εις τον κόσμο.
«Υπήρξε δε τοσούτον λαμπρώς εκπεφρασμένον και κοινή διαβεβοημένον το πνεύμα τούτο (ενν. της αποστολικής Εκκλησίας), ώστε και εθνικός συγγραφεύς ο Lampridious λέγει περί του ειδωλολάτρου Αλεξάνδρου Σευήρου (222-225), ότι ούτος εν τη συμμετοχή του λαού γινομένη εκλογή των αρχόντων εμιμείτο τους Χριστιανούς!» [2 /σελ. 19].
Παραδοσιακά Συμπεράσματα
● Το δικαίωμα της εκλογή επισκόπων υπό επισκόπων είναι δοτόν,
«Δοτόν έχουν τούτο οι επίσκοποί του, εφ’ όσον ο λαός είναι ακόμη άωρος και η ομαδική συμμετοχή του εις τοιαύτας εκλογάς δύναται να οδηγήση και εις αταξίας. Αλλ’ όταν ο λαός ωριμάση και όταν εν πλήρει επιγνώσει ανυψωθή εις πράγματι ζων σώμα του Χριστού, θα αναλάβη πλήρως και του δικαιώματός του τούτου την άσκησιν. Διότι ούτε οι βασιλείς, ούτε αι κοινοβουλευτικαί κυβερνήσεις, ούτε μόνος ο κλήρος, ούτε μόνοι οι επίσκοποι αποτελούν την Εκκλησίαν, το βασίλειον ιεράτευμα και λαός εις περιποίησιν και κληρονομίαν του Κυρίου εκλήθη όχι από ανθρώπους, αλλ’ από αυτό το Πνεύμα του Θεού, ο λαός των πιστευόντων, η Εκκλησία του Χριστού, εις διακονίαν της οποίας ετέθη υπό του Κυρίου και η τάξις των κληρικών (ιερέων και Αρχιερέων-Πατριαρχών)» [2 /σελ. 34].
● Όταν με το ζόρι σε «παντρεύουν»!
Ο π. Αθανάσιος Μυτιληναίος λέγει πως και σ’ αυτήν την περίπτωση, λόγω απουσίας της Ελευθερίας στην εκλογή του Νυμφίου - το Μυστήριο του Γάμου καθίσταται άκυρο, ασχέτως αν ο ιερεύς που ιερούργησε ήταν κανονικός, κανονικότατος. Το Μυστήριο τελεσιουργείται αλλά καθίσταται άκυρο.
Ο λόγος αυτός του αγίου Πατρός παραπέμπει όλους ημάς, αγαθούς και πονηρούς, στην απόρριψη του υιικού εκείνου δημοσίου γράμματος [4] περί των υποψηφίων ηγαπημένων μας που διαβιβάστηκε εις την σεβαστή Ιεραρχία μας. Παραπέμπει όλους ημάς, κληρικούς και λαϊκούς στην συνοδική πράξη εκλογής του Αρχιμανδρίτη Ειρηναίου ως υποψηφίου Νυμφίου, και ευτυχώς εκπέμπει ένα καθαρό σήμα ή καλύτερα ένα «Πρώτο Σημάδι» και μια «Μικρή σφραγίδα» περί του αντιπατερικού νου των αγίων Συνοδικών μας.
Εκπέμπουμε το λοιπόν κι εμείς με την σειρά μας, ένα «Μικρό Μήνυμα» προς τον ελληνικό λαό:
Άγιοι αδελφοί και Πατέρες,
ΤΟΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ ΔΕΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΜΕ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ, ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΩΣ ΝΥΜΦΙΟ ΗΓΑΠΗΜΕΝΟ ΕΞΩΘΕΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ;
ΠΟΣΟ ΚΡΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΡΙΜΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΝΥΜΦΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΜΑΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΘΥΜΗΣΕ!
ΠΟΣΟ ΚΡΙΜΑ ΕΧΕΙ Ο ΕΝ ΛΟΓΩ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΝΥΜΦΙΟΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΝΑ ΑΡΠΑΞΕΙ ΤΗΝ ΝΥΜΦΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΜΟΝΗ ΕΥΧΗ ΜΙΑ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ
ΠΟΣΗ ΑΡΑΓΕ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΝΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ ΕΙΣ ΧΕΙΡΑΣ ΦΙΛΟΔΟΞΩΝ. ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ, ΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΕΙΣ ΘΡΟΝΟΝ ΥΨΗΛΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ, ΝΑ ΠΕΙ Ο,ΤΙ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΙΕΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΕΝ ΒΑΘΕΙ ΓΗΡΑΣ: «Θελήματι Θεού εις την πολιτείαν εν ακμαία ηλικία ήλθον· αλλ’ όμως από νέου ήδη εγήρασα. Γνωρίζω δε, ότι μετά τον θάνατΟν των επισκόπων συνήθως υπό των φιλοδόξων και φιλινείκων αι Εκκλησίαι συνταράσσονται, και εκείνο δια το οποίον συχνάκις έλαβον πείραν και εθλίβην, οφείλω, όσον εξαρτάται από εμέ, να προλάβω, ίνα μη θίξη και την ενταύθα πολιτείαν… Λοιπόν, προλαμβάνων το να ερωτήση τις ποία είναι η θέλησίς μου, η οποία πιστεύω, ότι και του Θεού θέλησις είναι, καθιστώ γνωστήν ταύτην εις πάντας υμάς: τον πρεσβύτερον Ηράκλειον θέλω διάδοχόν μου.» [5].
Σημειώσεις
[2] Πᾶν. Τρεμπέλας, «ΟΙ ΛΑΪΚΟΙ ΕΝ Τῌ ΕΚΚΛΗΣΙᾼ, «Τὸ Βασίλειον ἱεράτευμα»’’, Ἔκδοσις δευτέρα, ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ «Ο ΣΩΤΗΡ», ΑΘΗΝΑΙ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 1976
[3] Έμμεση απάντηση εις την «Αποχαιρετιστήρια εγκύκλιο του Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κ. Θεοκλήτου» https://neaflorina.gr/2023/10/emmesi-apantisi-eis-tin-quot-apochairetistiria-egkyklio-toy-mitropoliti-florinis-prespon-kai-eordaias-k-theoklitoy-quot/
[4] Ανοιχτή επιστολή πιστών της Ι. Μητροπόλεως Φλωρίνης: Προτείνουμε τρεις άξιους αρχιμανδρίτες για νέο μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας https://neaflorina.gr/2023/10/anoichti-epistoli-piston-tis-i-mitropoleos-florinis-proteinoyme-treis-axioys-archimandrites-gia-neo-mitropoliti-florinis-prespon-kai-eordaias/
[5]Βλ. παραπομπή Νο3
