Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

"Η ΑΣΥΛΙΑ ΤΗΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ ΩΣ ΥΨΙΣΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ"…

"Η παιδεραστία δεν είναι αμάρτημα αλλά μια παραλλαγή της ομοφυλοφιλίας"! (Ο Ιταλός καρδινάλιος Ταρσίζιο Μπερτόνε)



"Η ΑΣΥΛΙΑ ΤΗΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΣ ΩΣ ΥΨΙΣΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ"…
 ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

1) Ο Πολωνός πάπας Βοϊτύλα ξαμόλησε από την έδρα του ότι η έκτρωσις "ο πιο ύπουλος φόνος" στους παπικούς απαγορεύεται αυστηρώς ως βαρύτατο αμάρτημα, αλλά στις μοναχές επιτρέπεται ως μη αμάρτημα ως συνέχεια της αυτοθυσίας των "διότι λέγει πως αλλιώς θα μπορέσουν να συνεχίσουν απερίσπαστες το ιεραποστολικό τους έργο;"
2) Ο Γερμανός πάπας Βενέδικτος στην Κωνσταντινούπολη απήγγειλε το Πιστεύω δύο φορές την ίδια στιγμή μια με το Filioque και μια δίχως το Filioque (λατινικά και αγγλικά), εννοώντας "κολοκύθια με τα δόγματα τώρα θα ασχολούμαστε;". Ένα είναι το σπουδαίο να είστε υπήκοοι μου(και φορολογούμενοι μου).
3) Ο Ιταλός καρδινάλιος Ταρσίζιο Μπερτόνε το 2010 στην παγκόσμια αγανάκτηση και κατακραυγή για τις παιδεραστικές σοδομιτικές δραστηριότητες πλήθους παπικών επισκόπων και λοιπόν κληρικών σε ανήλικα αγόρια διακήρυξε αδιάντροπα "Η παιδεραστία δεν είναι αμάρτημα αλλά μια παραλλαγή της ομοφυλοφιλίας"! 
Ένα ή δύο σημεία δεν ορίζουν ένα επίπεδο τρία όμως σημείο ορίζουν. Χωρίς αυτή  την τρίτη δήλωση του Μπερτόνε δεν θα ερμηνεύαμε σ' όλο το βάθος τους τις δυο προηγούμενες με αυτή όμως την τρίτη ερμηνεύομε και τις τρεις. Δηλαδή το ύψιστο και διαχρονικό δόγμα του παπισμού είναι "οι άγαμοι κληρικοί" που έχουν το αλάθητο του κάθε πάπα ασυλία σεξουαλικής ακολασίας και διαστροφής, διότι όλοι τους εργάζονται δια το κοσμοκρατικό χαλιφάτο της Ρώμης από το 325 μ.χ έως και σήμερα. Αυτό εκτός από δόγμα ομολογίας είναι κι ένα στρατολογικό σάλπισμα προς τους επισκόπους και πρεσβυτέρους των ορθοδόξων Εκκλησιών. "Ελάτε σε εμάς για να έχετε δογματική ασυλία ακολασίας". Αυτό ξεσήκωσε πολλά φιλοπαπικά βαρβάτα άλογα του πολέμου και πολλές φοράδες που επιθυμούν διακαώς την ένωση τους με το χαλιφάτο του κάθε πάπα. Βεβαίως ο Χαλίφης πάπας Ρώμης δεν τους θέλει γυμνούς αλλά να έχουν μαζί τους και λαό ώστε να μαζεύει τους φόρους. Από το 325 μ.χ και πέρα ο κάθε επίσκοπος Ρώμης είναι πλέον αιρεσιάρχης, μιας πολύ βρόμικης νικολαϊτικής αίρεσης αβαπτίστων, και όσοι πειθαρχούν στους αβάπτιστους είναι όπως οι άγγελοι του εωσφόρου που πειθαρχούν σε αυτόν. Και από τότε έχουν επάνω τους την κατάρα του Θεού, της οποίας αποτέλεσμα είναι σήμερα τα διαστρεμμένα σοδομιτικά χάλια των κιναίδων (πούστηδων) και αρσενοκοίτων (κολομπαράδων), οι οποίοι "Επορεύθησαν οπίσω σαρκός ετέρας (αλλιότικης) ως Σόδομα και Γόμορα. Γένεσις: 19,4. Είθε να κάνουν γρήγορα την ένωση τους για να ξεβρωμίσει και η Εκκλησία του Κυρίου από τα κατακάδια που φέρουν πρόσωπο ανθρώπου. 
Εμείς δεν μπορούμε να τους διώξουμε, τουλάχιστον όμως να μη τους ακολουθούμε εκεί όπου λειτουργούν και να τους καταγγέλλουμε στον πιστό λαό πας και φύγουν.
Βέβαια αυτό σημαίνει διώξεις ίσως και φυλακίσεις. Αυτό όμως σημαίνει και πίστης στον Σωτήρα μας Χριστό.