ΔΕΥΤΈΡΑ, 29 ΜΑΪ́ΟΥ 20
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΟΥΝΗΣ, ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΟ ΚΑΙ «ΖΗΛΩΤΙΚΟ» ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΗΜΑΤΗ
ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΟ ΚΑΙ «ΖΗΛΩΤΙΚΟ» ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΗΜΑΤΗ
Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Εξ αρχής να αποσαφηνίσω (το κατά δύναμιν) κάτι το σημαντικώτατον, προτού σας κοινοποιήσω το εχθεσινό αντιρρητικόν σχόλιόν μου όπου το κατέγραψα εις το προσωπικόν μου προφίλ στο «Φέϊζμπουκ», κατά τινός προβληματικού κειμένου (κακο)γραμμένον υπό του σεβαστού φίλου και θεολόγου κ. Παναγιώτη Σημάτη.
Όλος ο καταιγισμός άστοχων και άσφαιρων πυρών, υπό μερικών «Ζηλωτών» αντιΟικουμενιστών, κατά της τριανδρίας των ιερώς Αποτειχισμένων Πρωτοπρεσβυτέρων, στηρίζεται κυρίως επάνω στην εξής εύλογη ως ένα βαθμό προβληματική και λογική αντίφαση:
Πώς είναι δυνατόν, οι τρείς Πρωτοπρεσβύτεροι (π. Θεόδωρος Ζήσης, ο π. Νικόλαος Μανώλη και ο π. Φώτιος Βεζύνιας) να διακοπτώσι από την μιά το Λειτουργικόν Μνημόσυνον του οικείου και αιρετίζωντος Μητροπολίτου τους, ενώ ταυτόχρονα από την άλλη, οι ίδιοι Κληρικοί να προτρέπωσι, αλλά και να συμβουλεύωσι τους μαθητές και τα πνευματικά τους παιδιά, εαν θέλωσι, να παραμένουν σταθεροί και σε αγαστή Μυστηριακή Κοινωνία και να συνεχίζουν αυτά, απρόσκοπτα, να μνημονεύουν ή και να συμμετέχωσι σε Λατρευτικές Συνάξεις όπου μνημονεύεται ο αιρετίζων Επίσκοπος;
Αν δεν θέλωσι, οι υπό αυτών ποιμενόμενοι, να εφαρμώσουν την εν λόγω Ποιμαντική Οικονομία, μπρορούσι, ελεύθερα, να ακολουθήσωσι το ιδικό τους ρωμαλέον παράδειγμα, εκείνο της Ποιμαντικής Ακρίβειας της Διακοπής του Μνημοσύνου και της Διακοπής της επιΚοινωνίας με κάθε Αρχιοικουμενιστή και φιλοΟικουμενιστή Πατριάρχη, Επίσκοπο, Μητροπολίτη ή και Πρεσβύτερο.
Δηλαδή, επαναλαμβάνω πιο απλά, το μείζον ερώτημα που προβληματίζει πολλούς αναγνώστες μας: πώς είναι δυνατόν οι ιερά Τριανδρία των συγχρόνων Ομολογητών πατέρων μας, να διενεργώσι για τον εαυτόν τους την Κανονική Ποιμαντική Ακρίβεια (που τους παρέχει το ισχυρόν δικαίωμα ο ΙΕ΄ ιερός Κανών της αγίας Πρωτοδευτέρας Συνόδου) ενώ για τα πνευματικά τους παιδιά, να προτείνωσι, την Κανονική Ποιμαντική Οικονομία;
Δεν είναι λογική αντίφασις ετούτη η παράδοξη ενέργεια;
Απαντούμεν: ΟΧΙ δέν είναι αντίφασις, σύμφωνα με την Πατερική Θεολογία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας. ΟΧΙ δέν είναι αντίφασις, σύμφωνα με την ιερά Παράδοση των Ορθοδόξων. ΟΧΙ δέν είναι αντίφασις, σύμφωνα με το γράμμα και το πνεύμα των ιερών Κανόνων και της Αγίας Γραφής.
Και γιατί δέν είναι αντίφασις παρακαλώ;
Διότι: η λογική αρχή της αντίφασις είναι θεμέλιον και βάση της Αριστοτελικής Λογικής, και δεν είναι καθόλου θεο-λογικόν κριτήριον του απλανώς ορθοδόξως και αλλιευτικώς θεολογείν τον λαόν του Θεού.
Σύμφωνα δηλαδή, με την κοινή λογική, οι πιο πάνω ενέργεια είναι όντως αντιφατική και παράδοξη ενέργεια, αλλά μόνον ΦΑΙ-ΝΟ-ΜΕ-ΝΙ-ΚΩΣ.
Διότι τις Ποιμαντικές και ιεροΚανονικές ενέργειες δεν τις εξετάζομεν υπό τινών φιλοσοφικών ή και φιλολογικών κριτηρίων αλλά υπό τινών απλανών θεολογικών και κανονικών κριτηρίων.
Αυτήν όμως την ειδοποιόν διαφορά ο εκλεκτός και λόγιος θεολόγος κύριος Παναγιώτης Σημάτης και μερικοί (μεμονωμένοι) Αγιορείτες Μοναχοί, όφειλαν ή και οφείλουν, να την έχωσι λάβει σοβαρά υπόψιν τους και να μη την παραθεωρώσι, λες και είναι μία ασήμαντη λεπτομέρεια. Διότι ως γνωστόν, στις λεπτομέριες κρύβεται ο Διάβολος.
Πολλώ δε μάλλον θα πρέπει να γίνει κατανοητόν, στους αναγνώστες «Ζηλωτικών» Ιστολογίων, ότι ο κ. Παν. Σημάτης και ο Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός δεν έχωσι κανονικό ποίμνιον να διαποιμαίνουν και ως εκ τούτου δεν δύνανται να αντιληφθώσι, ευκρινώς και σαφώς, αλλά και με ποιμαντική συμπάθεια, εξάπαντος αγαπητικώς, το Χριστεπώνυμον πλήρωμα όπου βρίσκεται εν πλήρει συγχύσει ελέω του ληστρικού Νεομεσαίωνα εκ Φαναρίου και της σφοδρωτάτης λαίλαπας του αντιΧρίστου και σατανοκινήτου Οικουμενισμού.
Η εν λόγω φαινομενική αντίφασις και κανονικές ενέργειες υπό των τριών Πρωτοπρεσβυτέρων είναι επαινετή, καθότι είναι η μέση και Ιερά Βασιλική Οδός όπου προστατεύει από επικίνδυνες ατραπούς το Βασίλειον Ιεράτευμα.
Παράλληλα είναι και μία μεγίστη ένδειξη καθώς και περίτρανη απόδειξις ότι δεν έχωσι διακόψει την Μυστηριακή Κοινωνία με την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία, και όσο παραμένωσι σε αυτήν την μετριοπαθέστατην ηρωϊκήν στάση είναι καθόλα Εκκλησιολογικόν και ακαταμάχητον επιχείρημα, ότι πολεμώσι εκ παραλλήλου αμφότερες τις δαιμονικές διασπαστικές τάσεις, το Σχίσμα και την Αίρεσιν.
Διότι, είναι ορθή ποιμαντική μέθοδος αλλά συνάμα και ορθόδοξη ιεροΚανονική ενέργεια σύμφωνα με την πάγια Πατερική Θεολογία μας, ενώ κάθε αντίθετον που λέγεται κατά εκείνων, προέρχεται είτε από παχυλήν ημιμάθεια και αμάθεια είτε από εμπάθεια, είτε και από απουσία αδελφικής συμπόνιας περί του ακατήχητου λαού, όπου και καθοδηγεί δυστυχώς τις γραφίδες τινών όπως τον κύριο Παναγιώτη Σημάτη και άλλους προς το αιρετικόν άκρον του «Ζηλωτισμού» και του Σχίσμστος, δια τον υπερβάλλοντα και άμετρον φόβον κατά της αιρέσεως του Συγκρητισμού.
Λίγη εν Χριστώ διάκρισις, διάκρισις δε των πνευμάτων, κύριε Σημάτη μου δεν θα έβλαπτε κανέναν μας. Δυστυχώς, εγώ προσωπικά, και άλλοι αξιόλογοι πατέρες, Κληρικοί και Μοναχοί καθώς και Λαϊκοί θεολόγοι δεν σας έχουμε καθόλου εμπιστοσύνη διότι προωθείτε, είτε εν γνώσει είτε εν αγνοία σας, το σατανόπνευστο Σχίσμα του αντιΟικουμενιστικού αγώνος, υποσκάπτετε τον αντιαιρετικό αγώνα, αλλά και σπέρνετε το ανίερο Σχίσμα μέσα στην Εκκλησία μας.
Καταγγέλνω λοιπόν την απαράδεκτη στάση του συναδέλφου και αδελφού μας κ. Παναγιώτη Σημάτη, ως μία ανίερη ενέργεια και αντιΚανονική σχισματικοαιρετικήν Αποτείχιση. Εννοώ την ιδικήν του αποτείχιση και των ομοφρόνων του. Αλλά και την ανόητη ενέργειά του να κατακρίνει τους ιερώς Αποτειχισθέντας, ως δήθεν κακοδόξους ποιμένες, την θεωρώ, ως ενέργεια άκρως αμαρτωλή και κακόβουλη, διότι ιεροκατακρίνει δημόσια, διότι δεν γνωρίζει να κρίνει και να συγκρίνει με αντικειμενική και αμερόληπτη επιστημοσύνη, και έτσι αδικεί οικτρώς τους εν λόγω Ομολογητές Κληρικούς.
Γι΄ αυτόν τον λόγο, αδελφοί και πατέρες, θα πρέπει προφανώς να εκπαιδευθούμεν καλώς, όσοι ανησυχούμεν περί τέτοιων ζητημάτων, ώστε να διακρίνουμεν κατ΄αρχήν τους ιερώς από τους ανιέρως Αποτειχισθέντας.
Τέλος, επιβεβαιώνω και πιστοποιώ, για χάριν της αλήθειας, ότι: οι τρείς Πρωτοπρεσβύτεροι (σημειώστε, ότι οι δύο Κληρικοί μου είναι παντελώς άγνωστοι προσωπικά) σύμφωνα με τις προσωπικές μου έρευνες και μελέτες δια το όλο ζήτημα, η Διακοπή του Μνημοσύνου αυτών, η διενέργεια της Ποιμαντικής Ακρίβειας, αλλά και η ποιμαντική προτροπή τους περι της Ποιμαντικής Οικονομίας στα περί του βίου των μαθητών και πνευματικών παιδιών τους, είναι καθόλα ορθόδοξη και ιεροΚανονική ενέργεια, και όσοι λένε τα ακριβώς αντίθετα είναι άκρως φεφανατισμένοι και σχισματικοαιρετικοί «Ζηλωτές», και σε βάθως καθαρά αθεολόγητοι, διότι αγνοώσι κατά βάση την Ορθόδοξη Πατερική Εκκλησιολογία.
Απομένει, να προσευχώμεθα θερμώς, όπως ανανήψει και μετανοήσει, εμπράκτως, για την μεγίστη πτώση του ο αξιότιμος θεολόγος κ. Παναγιώτης Σημάτης, όπου κατέγραψε δυστυχώς ένα φοβερά αθεολόγητον κείμενον. Τα ίδια ακριβώς θα ισχύωσι και κατά του Αγιορείτου Μοναχού Μακαρίου Κουτλουμουσιανού, αν όντως συμφωνεί και συνυπογράφει, απόλυτα, το στρεψόδικον και α-νόητο κείμενο του Σημάτη.
Του Παναγιώτη Π. Νούνη
Ορθόδοξος Θεολογών
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΕΨΕΣΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΝ ΜΑΣ ΣΧΟΛΙΟ ΟΠΟΥ ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΙΛ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK:
ΚΡΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΡΡΗΤΙΚΟ* ΣΧΟΛΙΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΗΜΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΑΝΟΥ
Πρόκειται για άκρως στρεψόδικον Α-ΘΕ-ΛΟ-ΓΗ-ΤΟΝ και σοφιστικόν κείμενον, όπου διαστρέφει την αλήθειαν των πραγμάτων, εξάπαντος και αδικεί κατάφωρα τους ιερώς Αποτειχισμένους Κληρικούς (π. Θ. Ζήση, π. Ν. Μανώλη και π. Φ. Βεζύνιας) στηριζόμενον στο κριτήριον της Αριστοτελικής Λογικής.
Η βάση της Αριστοτελικής λογικής όπου διαποτίζει τους φιλοσοφούντας θεολόγους, είναι η λογική αρχή: είτε το ένα ή είτε το άλλο.
Δηλαδή, όταν διενεργείται κάτι ταυτόχρονα, και το ένα αλλά και το άλλο (το αντίθετό του), υφίστατο αντίφαση σύμφωνα με την πάγια κοινή λογική.
Αντίφαση ως προς τι και σύμφωνα με ποιόν κριτήριον;
Σύμφωνα με την Αριστοτελική λογική και το κριτήριον της κοινής λογικής, άρα της φιλοσοφίας.
Δηλαδή ο αξιότιμος Μοναχός Μακάριος Κουτλουμουσιανός [και ο θεολόγος κ. Παναγιώτης Σημάτης] δεν διενεργεί αμειγώς, απλανή, θεολογική κριτική, με ορθόδοξα Πατερικά κριτήρια, αλλά διενεργεί «λογική κριτική» βάση της αριστοτελικής λογικής.
Γι΄ αυτό δεν δύναται να αντιληφθεί, σαφώς και ευκρινώς, ότι οι ορθόδοξοι Ομολογιακοί αγώνες και οι αντιαιρετικοί αγώνες δεν κρίνονται με φιλοσοφικά και λογικά κριτήρια αλλά με ορθόδοξα θεολογικά και απλανή κριτήρια.
Συνεπώς, οι αντιφάσεις που επιλέγει να επικρίνει, είναι φαινομενικές, με βαθειά ΟΡΘΟΔΟΞΑ Εκκλησιολογικά και Πατερικά κριτήρια.
Προφανώς, αστόχησεν ο Μοναχός Μακάριος [και ο κ. Παν. Σημάτης], διότι ΑΔΙΚΕΙ τους ιερώς Αποτειχισμένους Πρωτοπρεσβυτέρους και ελπίζω αυτό να γίνεται από καθαρή θεολογική άγνοια και όχι για άλλους λόγους... και εννοώ, ότι ελπίζω ο Μοναχός Μακάριος (μαζί με τον κ. Π. Σημάτη) να μη υιοθετεί σχισματικοαιρετικές θεωρίες και τάσεις και από ιερώς αποτειχισμένος Καλόγερος, μεταβληθεί, από παγίδα του Αντιδίκου, σε σχισματικοαιρετικός Κακόγερος.
Του Παναγιώτη Π. Νούνη
*Το πιό πάνω σχόλιό μας και οι αντιρρήσεις μας εγράφθησαν εξ αιτίας του κειμένου που ακολουθεί στην επόμενη πηγή, δηλ. στο Ιστολόγιον «ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ». ΠΗΓΗ: Ιστολόγιον «Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση»,https://paterikiparadosi.blogspot.com.cy/2017/05/blog-post_416.html?m=1
ΠΗΓΗ: Χρονολόγιον του «Φέϊζμπουκ: Παναγιώτης Νούνης»,https://web.facebook.com/panagiotisnouni/posts/1386333988126902
