ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ
ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ ΣΤΙΣ 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017
«Δίδε ἀφορμήν εἰς τὸν σοφὸν καὶ θέλει γείνει σοφώτερος «(Παρ. 9. 9)
Αγαπητοί,
η αίρεση δεν είναι ένα πράγμα ακίνδυνο! Είναι
πολύ επικίνδυνη τόσο όσο και η επίκληση της αυθεντίας. Ο μεταπατερικός
φαρισαϊσμός, η αλαζονεία και η υπερηφάνεια των ιερέων αλλά και των υψηλών
θεολόγων μας, αποτελεί το Νο 1 εσωτερικό κίνδυνο κατά της Εκκλησίας του Σωτήρος
Χριστού.
Ο ιερός
Χρυσόστομος εν σχέσει με το ρητό «αν κανείς σας κηρύξει διαφορετικό
ευαγγέλιο από εκείνο που παραλάβατε, ας είναι ανάθεμα, είτε είμαι εγώ, είτε
κάποιος άγγελος από τους ουρανούς» τονίζει τα εξής: «Ότι
όμως ο Παύλος δεν νομοθετεί να υπάρχουν αιρέσεις αλλά απομακρύνει απ’ αυτές
όλους όσοι τον προσέχουν, άκουσε τι λέγε «αν κανείς σας κηρύξει διαφορετικό ευαγγέλιο
από εκείνο που παραλάβατε, ας είναι ανάθεμα, είτε είμαι εγώ, είτε κάποιος
άγγελος από τους ουρανούς». Δεν θα αναθεμάτιζε όμως και τον εαυτό του και
τον άγγελο αν δεν γνώριζε ότι το πράγμα ήταν ακίνδυνο…»[1]!
Ξεκινώντας με
αφορμή το κήρυγμα του Αρχιερατικού Εορδαίας - με το οποίο φαίνεται πως
συμφωνούν και οι 26 Ιερείς της μητροπολιτικής μας περιφέρειας αλλά και ο πρωτοσύγκελος
- βάζω με τη βοήθεια του Θεού ως βάση τον σωτήριο λόγο του Υιού του, του
Κυρίου ημών Ιησού Χριστού προς τους 12 μαθητές Του. Ενώ αυτοί έτρωγαν τους
είπε: «Αλήθεια σας λέω ότι ένας από εσάς θα με προδώσει».
Τότε λυπήθηκαν πάρα πολύ και άρχισαν να του λένε καθένας ξεχωριστά: «Μήπως εγώ
είμαι, Κύριε;» (Ματθ. 26, 21-22)…
Στην Αγία Γραφή
παρατηρούμε να χρησιμοποιούνται διάφοροι «λόγοι άγνοιας», π.χ. όταν ο Κύριος
ρώτησε πού ενταφίασαν τον Λάζαρο, σαν να μην γνώριζε! Εδώ λοιπόν ο
Ιησούς δεν κάνει φανερό το όνομα του προδότη, του Ιούδα του Ισκαριώτη αλλά
απευθύνεται σε όλους τους μαθητές Του όλων των Αιώνων! Είναι άξιο προσοχής ο
τρόπος που ξεκινά! «Αλήθεια σας λέγω»… Ο Κύριος φυσικά γνώριζε και ως
άνθρωπος πολύ καλά τον Ιούδα τον μαθητή Του ο οποίος κατά τις περιοδείες των
Αποστόλων κήρυττε τον Θείο λόγο Του και ενεργούσε τα θαυμάσια του Θεού. Η
προδοσία λοιπόν είχε συντελεστεί μέσα στις καρδιές των Φαρισαίων και των ολίγων
υπηρετών τους. Ο Διάβολος στο εξής από διαβολέας γίνεται κι αυτός υπηρέτης
αυτών διότι άφησαν το μίσος για τον Δίκαιο να πλημυρίσει την καρδιά. Η
εξουσία πάλι του Καίσαρα στο σχέδιο της προδοσίας Του ήταν (και θα είναι) μαζί
με τους επίσημους της τότε «Διοικούσας Εκκλησίας»! Τότε, γράφει ο
Ευαγγελιστής Ματθαίος, λυπήθηκαν πάρα πολύ και άρχισαν να του λένε
καθένας ξεχωριστά: «Μήπως εγώ είμαι, Κύριε;». Οι μαθητές καθώς ρωτούσαν
τον Κύριο περίμεναν να λάβουν απάντηση αλλά την απάντηση την έλαβε μόνο ένας, ο
προδότης, και με τον τρόπο αυτό φανερώθηκε το όνομα αυτού (αλλά και το τέλος
του δεν μας είναι άγνωστο). Επίσης ακόμη έναν λόγο άγνοιας στοιχειοθετούν
τα παρακάτω λόγια του αποστόλου Παύλου: «αν κανείς σας κηρύξει διαφορετικό
ευαγγέλιο από εκείνο που παραλάβατε, ας είναι ανάθεμα, είτε είμαι εγώ». Είτε
είμαι ακόμη κι εγώ, ο μαθητής που ο ίδιος ο Χριστός με εξέλεξε, ο απόστολος, ο επίσκοπος,
ο κληρικός, ο λαϊκός!
Ο Χριστός
πάντοτε ρωτά ανά τους αιώνες τους μαθητές Του: «Αλήθεια σας λέω ότι ένας από
εσάς θα με προδώσει» και όλοι ανεξαιρέτως τον ρωτούν για να μάθουν την αλήθεια,
ακόμη και ο προδότης! «Μήπως εγώ είμαι, Κύριε;»… Ο Παύλος ως γνήσιος
μαθητής του Κυρίου μετά από καιρό επικαιροποιεί με τη φράση «είτε είμαι εγώ»
το ενδεχόμενο της δική του πτώσης αλλά και της δικής μου, δηλαδή το να κηρύξει
ένας από εμάς τους ορθοδόξους άλλο ευαγγέλιο, «έτερον ευαγγέλιον». Μάλιστα προς τους Γαλάτας γράφει: «Θαυμάζω γιατί έτσι γρήγορα
μετατοπίζεστε από εκείνον που σας κάλεσε με τη χάρη του Χριστού σε άλλο
ευαγγέλιο, που δεν είναι άλλο παρά μόνο είναι μερικοί που σας ταράζουν και
θέλουν να διαστρέψουν το ευαγγέλιο του Χριστού. Αλλά και αν εμείς ή
άγγελος από τον ουρανό σας ευαγγελίζει άλλο εκτός από αυτό που σας
ευαγγελίσαμε, ας είναι ανάθεμα» (Γαλ. 1, 6-8)
Αδελφοί, το να
προδώσει κάποιος από εμάς τους πιστούς τον Σωτήρα Χριστό, δεν πρέπει να μας
ξενίζει. Ο απόστολος Παύλος που γνώριζε πολύ καλά ότι και ασώματη δύναμη (ο Διάβολος)
νικήθηκε και έπεσε από τον ουρανό στη γη γράφει «αν κανείς σας κηρύξει
διαφορετικό ευαγγέλιο από εκείνο που παραλάβατε, ας είναι ανάθεμα, είτε
είμαι εγώ…»!
Δυστυχώς στις ημέρες μας βλέπουμε ότι οι σύγχρονοι
πατέρες μας έχουν μία μεταπατερική αντίληψη περί του θέματος της
προδοσίας που είναι η αίρεση, που είναι η διάδοση ενός άλλου ευαγγελίου ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ,
που είναι ακριβώς αυτό που ενεργείται από τον Πατριάρχη μας και τους συν
αυτώ μέσω της ψευδο-συνόδου της Κρήτης! Αυτοί είναι που θέλουν να διαστρέψουν
το Ευαγγέλιο του Χριστού και σας ταράζουν και όχι εμείς που αντιστεκόμαστε. Δεν
είναι λίγοι οι εκπαιδευτικοί αλλά και ιερείς του Υψίστου που ομιλούν με τρανά
λόγια υπέρ της διαφορετικότητας η οποία αποτελεί τη βάση του Οικουμενισμού ή
καλύτερα το μοναδικό φιλοσοφικό στήριγμά του! Το πλέον τραγικό είναι ότι στη
ληστρική σύνοδο της Κρήτης ονόμασαν τις αιρετικές εκκλησίες ως δήθεν
«Ετερόδοξες Εκκλησίες» με ιστορικό χαρακτήρα ή αλλιώς «Έτερα Ευαγγέλια» που
έχουν και ΙΣΤΟΡΙΑ!
Εν κατακλείδι,
αυτά που υποστηρίζει και ψηφίζει και διαδίδει ως άλλο ευαγγέλιο ο Οικουμενικός
Πατριάρχης Βαρθολομαίος Αρχοντώνης και ο επίσκοπος Φλωρίνης Θεόκλητος Πασσαλής
(μην ξεχνάμε ότι δημοσίως και εκκλησιαστικός, δηλ. μέσα σε Ιερό Ναό, παραδέχτηκε
τη «Σύνοδο της Κρήτης» ως «Αγία» και «Μεγάλη») είναι «παρακαταθήκη ντροπής» και
όχι τιμής και δόξας. Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης έλεγε: «Σήμερα οι άνθρωποι
καταλήγουν από την πολλή μελέτη να είναι μαγνητόφωνα και να γεμίζουν τις κασέτες
τους με περιττά πράγματα. ”Η άνευ πράξεως” όμως “διδασκαλία” είναι κατά τον
Αββά Ισαάκ “παρακαταθήκη εντροπής”…»[2]. Και ο Απόστολος Παύλος πάλι θα πει: «Όπως
το έχουμε προείπει και τώρα πάλι το λέω: αν κάποιος σας ευαγγελίζει άλλο εκτός
από αυτό που παραλάβατε, ας είναι ανάθεμα. Γιατί τώρα ανθρώπους
προσπαθώ να πείσω, κερδίζοντας την εύνοιά τους, ή το Θεό; Ή ζητώ σε ανθρώπους να
αρέσω; Αν ακόμα επιδίωκα να αρέσω σε ανθρώπους, δεν θα ήμουν δούλος του
Χριστού» (Γαλ. 1, 9-10)…Μπαίνοντας στο κυρίως θέμα, που είναι η διάδοση
κάποιων αντιλήψεων από σύγχρονους πατέρες καταθέτω δύο-τρεις λόγους του
αρχιερατικού Εορδαίας και εύχομαι ο Θεός να ανοίξει τα ώτα της καρδίας μας.
Α΄. «Ο Θεός είναι άναρχος αλλά δεν είναι αναρχικός. Δεν έχει
αταξία η Εκκλησία μας. Ο πρώτος που πήγε να κάνει αταξία, ο Εωσφόρος, εξέπεσε,
δημιούργησε το τάγμα των δαιμόνων. Όλα τα άλλα στην Εκκλησία έχουν σειρά και τάξη….»[3]
(Αρχιερατικός Εορδαίας).
Αλήθεια; Μετά από την πτώση του Εωσφόρου δεν είχαμε
την πτώση του Αδάμ και τόσες άλλες π.χ. του Αρείου, του Λούθηρου;… Αλλά
τι λέω ο ταλαίπωρος, ξέχασα ότι οι θεολόγοι του καιρού μας σήμερα διδάσκουν ό,τι
τους λένε οι υψηλοί σύμβουλοί τους, ότι δηλαδή ο Αδάμ και η Εύα είναι μυθικά
πρόσωπα και ότι τα συναξάρια των αγίων μας είναι γεμάτα από υπερβολές!
Και μάλλον είναι ψέμα ότι ο Πατριάρχης μας δήλωσε πριν από δύο μήνες
θαυμαστής του οράματος που είχε ο Λούθηρος για τις «Εκκλησίες»! Τελικά οι
Οικουμενικές Σύνοδοι των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων για ποιόν λόγο έγιναν αφού
«Δεν έχει αταξία η Εκκλησία μας» μετά την πτώση του Εωσφόρου; Αλήθεια, πάλι
τους διωγμούς εναντίων των αγίων μας για την ορθή πίστη τους από εκκλησιαστικής
ιστορικής άποψης ποιοί τους ενεργούσαν;…
Β΄. «Ένα είναι το όπλο μας αδελφοί. Η προσευχή, ο σεβασμός
και η αγάπη και να μείνουμε μέσα στην Εκκλησία. Η Εκκλησία δεν είναι ο
παπάς, ο Δεσπότης, είμαστε όλοι μαζί, αλλά δεν γίνεται χωρίς Δεσπότη και τον
παπά, δεν γίνεται. Ο άγιος Πορφύριος, αυτός ο σύγχρονος γέροντας, έλεγε: «Προτιμώ
να είμαι πλανεμένος μέσα στην Εκκλησία παρά να είμαι νομιζόμενος άγιος εκτός
της Εκκλησίας». Όλα αυτά λοιπόν για μια απλή αποκατάσταση της αλήθειας γιατί δεν
μπορούμε να μιλούμε συνέχεια». [3] (Αρχιερατικός Εορδαίας). Για μια
απλή αποκατάσταση της αλήθειας θυμίζω με τη σειρά μου ότι: «Όταν τον ρωτούσε
κανείς - τον γέροντα Πορφύριο, τον μετά θάνατον άγιο της Εκκλησίας μας -
ποιό είναι το σωστό ημερολόγιο, το παλαιό ή το νέο, συνήθιζε να απαντάει
ότι αυτό είναι ένα επιστημονικό θέμα, να πάτε στους επιστήμονες να σας πουν. Κι
έλεγε ότι ο ίδιος ποτέ δεν θα έφευγε από την Εκκλησία ο,τιδήποτε κι αν συνέβαινε
και συμβούλευε μερικούς κληρικούς που είχανε διαφορές με την επίσημη εκκλησία
να κάνουν το παν για να γεφυρώσουν τη διαφορά και να επιστρέψουν στην Εκκλησία.
Έλεγε μάλιστα: «προτιμώ να πλανώμαι μέσα στην Εκκλησία παρά να φύγω
από την Εκκλησία. Κι έλεγε ότι δεν θα ήθελε να σωθεί μόνος του δίχως την
Εκκλησία κι ότι δεν θα εγκατέλειπε το πλοίο της Εκκλησίας, γιατί έπαθε ρωγμή ή
γιατί κινδύνευε» (Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 195, δ΄
έκδ. 2003)! Επίσης θυμίζω και έναν λόγο του ιερού Χρυσοστόμου εν σχέσει με τη
διαστροφική-αιρετική ερμηνεία ενός ρητού που είπε ο απόστολος Παύλος προς τους
Φιλιππησίους: «Πολλοί το λένε αυτό επιπόλαια και όπως τύχει χωρίς να
διαβάζουν τα προηγούμενα ούτε τα επόμενα, αλλά, αφού τα απέκοψαν από την
συνέχεια των υπολοίπων μερών προς καταστροφή της ψυχής τους, το προβάλλουν
στους πιο αδιάφορους» [1].
Με αφορμή τα
παραπάνω καλό είναι να πούμε α) ότι κάποιοι παλαιοημερολογίτες γύρισαν στο νέο
ημερολόγιο, άλλοι δε, έμειναν «ακέφαλοι» δίχως Δεσπότη αλλά ποτέ δίχως τον
Δεσπότη Χριστό και χωρίς να εμπλακούν σε ομάδες - φατρίες πιστών που έκαναν
«Καινές Συνόδους», και άλλοι πάλι που προχώρησαν σε σχίσμα λόγω του ότι
χωρίστηκαν σε παρατάξεις όπου είχαν τη δική τους διοικητική δομή, με δεσπότη
και παπάδες που όριζαν οι ίδιοι (και αφόριζαν η μία την άλλη). Με τον τρόπο
αυτό αφόριζαν κατά καιρούς τον εαυτό τους μόνο από την «Διοικούσα Εκκλησία» μας
(δίχως να κηρύττουν άλλο ευαγγέλιο). Φυσικά και το θέμα του ημερολογίου είναι
πρώτα και κύρια θέμα πίστεως, μιάς και η Εκκλησία του Χριστού έχει ένα μοναδικό
λατρευτικό τρόπο που συνδέεται διά της παραδόσεως με τον χρόνο (και τον χώρο). Ο
ιερός Χρυσόστομος υποστηρίζει πως πριν ακόμη δοθεί ο Νόμος και οι ιεροί Κανόνες
ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο δύο τρόπους επίγνωσης του Θεού, δύο δασκάλους: τη
φύση και την συνείδηση! Και β) ότι φαντάζει αδύνατον ο άγιος Πορφύριος να
εννοούσε ότι γίνεται ο ιερέας ή ο επίσκοπος να μένουν μέσα στην Εκκλησία ενώ
είναι πλανεμένοι, ενώ ασκούν ποιμαντικό έργο! Καλά, ένας λαϊκός τέλος πάντων το
να έχει ορισμένες ‘’πλάνες’’ λόγω άγνοιας πάει και έρχεται. Ο Αγ. Μάρκος
ο Ασκητής τονίζει σχετικά πως η «άγνοια είναι η «αρχηγικοτάτη των παθών»,
ότι «Από στενή θρησκευτική έννοια σημαίνει την μη γνώσι των θρησκευτικών
αληθειών, των καθηκόντων του ανθρώπου προς τον Θεό και γενικά σημαίνει την μη
γνώση των βασικών αληθειών της πίστεως» (Φιλοκαλία Τόμος Α’ Σελ. 175-176), και
καταλήγει στο εξής παρήγορο: «Στην Καινή Διαθήκη η άγνοια δεν θεωρείται ως
βασική αμαρτία. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος τονίζει στους Αθηναίους, ότι ο
Θεός παραβλέπει τους χρόνους της αγνοίας»… Ένας λοιπόν απλός και ταπεινός
άνθρωπος που δεν αρνείται τον Χριστό και δεν πάει σε κάποια άλλη θρησκεία
και δεν ασκεί ποιμαντικό ή κατηχητικό έργο, πράγματι θα μπορούσε ως άλλος
άσωτος που συνέρχεται να πει: «προτιμώ να πλανώμαι μέσα στην Εκκλησία, παρά
να φύγω από την Εκκλησία»! Αλήθεια τα ίδια λόγια μπορεί να επαναλάβει ο
ΙΕΡΕΑΣ ή ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ για τον εαυτό του;
Ένας σύγχρονος
του αγίου Πορφυρίου, ο άγιος Παΐσιος, μας καλεί να κάνουμε όλοι μας, κληρικοί
και λαϊκοί, ένα σημαντικό βήμα επίγνωσης. Ο γέροντας απαντάει σε ερώτηση
προσκυνητή: «Γέροντα, αν ένας πλανεμένος καταλάβει την πλάνη του και
μετανιώσει, θα μετανιώσουν και οι οπαδοί του;» - «Αν έχει
πραγματική μετάνοια, πρέπει να ταπεινωθεί και να τους πει ότι έσφαλε και να
τους επαναφέρει στον σωστό δρόμο. Αν όμως αποκαλυφθούν οι πλάνες κάποιου
πλανεμένου και ο ίδιος παραμένει στην πλάνη, τότε χρειάζεται να διαφωτιστούν με
τρόπο οι οπαδοί του. Επειδή μερικοί πλανεμένοι φθάνουν να δρουν μέσα
στην Εκκλησία, υπάρχει φόβος, αν οι οπαδοί τους μάθουν ξαφνικά ότι όσα έλεγαν
ήταν πλάνες, να σκανδαλιστούν και να ξεριζωθούν και από την Εκκλησία» (Αναδημοσίευση
από το βιβλίο «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ τ. Γ»). Πράγματι ο
«σκανδαλισμός των ψυχών» είναι μια βαθιά και βαριά υπόθεση την οποία δεν
αγνοούμε τόσο εμείς όσο και πολλοί άλλοι αδελφοί μας που από ανάγκη
αρθρογραφούν! Το παρήγορο πάλι είναι ότι ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης θέτει
θέμα «σκανδαλισμού των οπαδών» του ιερέα και όχι ΠΙΣΤΩΝ…
Γ΄. «Ένα είναι το όπλο μας αδελφοί. Η προσευχή, ο σεβασμός
και η αγάπη και να μείνουμε μέσα στην Εκκλησία. (…) Γι’ αυτό λοιπόν ας
κάνουμε προσευχή. Δεν θα ερχόμαστε στην Εκκλησία μόνο για να πάρουμε. Ερχόμαστε
και για να δώσουμε. Κι αυτή τη στιγμή χρειάζεται να δώσουμε τα γόνατά μας και
τα δάκρυά μας» [3] (Αρχιερατικός Εορδαίας). Στο σημείο αυτό εν σχέσει
και με τους 26 ιερείς που πιθανόν να συμφωνούν με τα λόγια του αρχιερατικού
Εορδαίας, τα έργα του πρωτοσύγκελου Μανάδη και τη γνώμη του επισκόπου Θεόκλητου
για την ψευδο-σύνοδο, θυμίζουμε έναν ακόμη λόγο του αγίου: «Μπορεί
κανείς με την προσευχή να βοηθήσει περισσότερο αλλά τη σιωπή του θα την
εκμεταλλευθούν οι άλλοι και θα πουν “ ο τάδε και ο τάδε δεν διαμαρτυρήθηκαν
επομένως είναι με το μέρος μας συμφωνούν μαζί μας”. Αν δεν αρχίσουν μερικοί να
χτυπούν το κακό, να ελέγχουν δηλαδή αυτούς που σκανδαλίζουν τους πιστούς
θα γίνει μεγαλύτερο κακό» [3]. ΠΡΟΣΟΧΗ! «Που σκανδαλίζουν τους πιστούς» και
όχι απλά τους οπαδούς! Να ποιοί σκανδαλίζουν τους πιστούς, αδελφοί. Οι
σιωπούντες! Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς (1296-1359) αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης,
σε επιστολή του προς «Τὸν εὐλαβέστατον μοναχὸν κὺρ Διονύσιον» (Ε.Π.Ε.4,404) γράφει ότι τρία είναι τα είδη της αθεΐας. Συνοψίζοντας αυτά
ο ιεροκήρυκας π. Μελέτιος Βαδραχάνης γράφει: «Πρῶτο εἶδος ἀθεΐας ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός. - Δεύτερο, ὅτι ὑπάρχει ἀλλά ὄχι ἀλάθητα. - Τρίτο ἡ ἐλλειπῇς παρουσίαση τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ, και η σιωπή ὅταν τὸ κινδυνευόμενον εἶναι ἡ Πίστις»(http://www.pmeletios.com/newSite/index.php/12%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CF%8A%CE%B1/151-2015-02-18-21-52-01). Να γιατί η παύση του μνημοσύνου ενός
πλανεμένου (λόγω σιωπής) επισκόπου που αναγνωρίζει την ληστρική σύνοδο της
Κρήτης ως Ορθόδοξη ήταν θέμα χρόνου…
Δ΄. Μία ακόμη
μεταπατερική παραμόρφωση!
«(…)ας βρούν τον γέροντα (ενν.
τον επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη) κι ας του πουν: έκανες λάθος γιατί
έδωσες στον Αυγουστίνο αυτό το όνομα. Αλλά ο Θεόκλητος (ενν. ο νυν
επίσκοπος Φλωρίνης, ή ο παπά Χρυσόστομος (Τσίρης), ή ο παπά Τιμόθεος, ή ο παπά
Χρυσόστομος, ή ο πάτερ Νικηφόρος (ενν. τον πρωτοσύγκελο της Μητρόπολης Φλωρίνης),
ή ο παπά Χρήστος , ή ο παπά Θεόφιλος, ή ο παπά Γιάννης, ή ο οποιοσδήποτε είναι
αιρετικός γιατί μνημονεύει τον αιρετικό Θεόκλητο ο οποίος μνημονεύει τον
αιρετικό Βαρθολομαίο. Τολμούν να πουν το ίδιο για τον γέροντα Αυγουστίνο
(ενν. πάλι τον πρώην Φλωρίνης Αυγουστίνο)… Δεν γίναμε παπάδες για να πάμε στην
κόλαση. Ούτε για να οδηγήσουμε εσάς στην κόλαση. Είναι ομορφιά να είμαστε
διαφορετικοί αλλά να συνεννοούμαστε(!)…. Η διαφορετικότητα δεν είναι πρόβλημα.
Η ασυνεννοησία είναι πρόβλημα» [3] (Αρχιερατικός Εορδαίας).
Αδελφοί,
έχοντας αρχικά υπόψη ότι αυτός που μας δίνει το όνομά του μας δίνει το όνομα
του πρώτου που αγίασε το όνομα αυτό. Ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης δεν έδωσε το
δικό του όνομα αλλά του γνωστού αγίου Αυγουστίνου Ιππώνος με την γνωστή
παραμορφωμένη ζωή του όταν ήταν φυσικά μακριά από την Αλήθεια! Μία τώρα
επίκαιρη παραμόρφωση των ημερών μας είναι η επίκληση της αυθεντίας-αλάθητου!
«ας βρούν τον γέροντα κι ας του πουν: έκανες λάθος γιατί έδωσες στον
Αυγουστίνο αυτό το όνομα», «Δεν γίναμε παπάδες για να πάμε στην
κόλαση. Ούτε για να οδηγήσουμε εσάς στην κόλαση»! Αυτός ο λόγος του Αρχιερατικού είναι ύβρις προς τον Πατέρα Αυγουστίνο. Φταίει ο Γέροντας για την πορεία όσων ιερέων χειροτόνησε; Ή
ήταν υποχρεωμένος να πιέσει τον Θεό να του αποκαλύψει, προφητικά, τα μέλλοντα να συμβούν ώστε να μη δώσει το όνομά του; Αλήθεια
και ο Άγιος Γέροντας Παϊσιος το 1992 φίλησε το χέρι του πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι εφ’ όσον είχε το προορατικό χάρισμα, ενέκρινε, εκ των
προτέρων τα όσα έκανε ο Πατριάρχης αργότερα; Ο
Θεός αποκαλύπτει στους αγίους Του όσα
θέλει Εκείνος να αποκαλύψει. Όταν ο Μέγας
Αντώνιος προσήλωσε τον λογισμό του στο βάθος των κριμάτων του Θεού και ζήτησε
να μάθει πράγματα και θαύματα, του ήλθε φωνή που έλεγε: «Αντώνιε, τον εαυτό σου
να προσέχης. Γιατί αυτά είναι κρίματα του Θεού και δεν συμφέρει να τα μάθης»
[4]. Κρίμα είναι η βουλή του Θεού, δηλαδή η ανεξερεύνητη θέλησις και κρίσις Του. Ήταν, λοιπόν, υποχρεωμένος να
προγνωρίζει, ο π. Παΐσιος, ότι το 1994 ο νυν Πατριάρχης μας θα
καλούσε σε ενότητα όλους τους αιρετικούς και θα επικαιροποιούσε την άρση των
αναθεμάτων; Ήταν υποχρεωμένος να προγνωρίζει ότι τον Ιούνιο του 2016 στην Κρήτη
ο Πατριάρχης και οι 10 συν αυτώ επίσκοποι θα διέλυαν κάθε συνοδικό θεσμό και
ότι κάτω από την πίεση του πατριάρχη ο κ. Ιερώνυμος και οι 24 συν
αυτώ επίσκοποι της Εκκλησίας της Ελλάδος θα άλλαζαν την απόφαση των 84
που πήραν τον Μάιο (όλοι μαζί συν τω Θεοκλήτω) καθιστώντας την Ελληνική
Εκκλησία παράρτημα του Πάπα ή ομοίωμα κάποιας προτεσταντικής παραφυάδας - Λουθηρανικής
σχολής;…Και αλήθεια τι θα έκαμε ο π. Αυγουστίνος Καντιώτης στη Σύνοδό μας αν
ζούσε σήμερα επί της γης; «Άντε του Βαρθολομαίου θα του έκοβε το μνημόσυνο
σίγουρα! Θα τολμούσε να κόψει και το μνημόσυνο της «ιεράς» ημών Συνόδου
και να μείνει ΑΚΕΦΑΛΟΣ;». ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΕΦΑΛΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ
ΧΡΙΣΤΟΣ Ή Ο ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ, ΠΑΤΕΡΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕ;
Φυσικά το
μείζων ερώτημα δεν είναι τι θα έκανε ο αείμνηστος π. Αυγουστίνος Καντιώτης αλλά
τι κάνουν σήμερα τα υψηλώς μεταμορφούμενα πνευματικά του τέκνα! «Γνωρίζοντας
αυτά, αγαπητοί, και αν ακόμη ανεβούμε στην ίδια την κορυφή της αρετής, ας
θεωρούμε τους εαυτούς μας τελευταίους απ’ όλους, αφού μάθαμε ότι και από τους
ίδιους τους ουρανούς η αλαζονεία μπορεί να καταρρίψει εκείνον που δεν προσέχει,
και ότι από τη ίδια την άβυσσο των αμαρτημάτων η ταπεινοφροσύνη μπορεί να
ανεβάσει υψηλά εκείνον που ξέρει να συμπεριφέρεται με μετριοφροσύνη. Γιατί αυτή
έστησε τον τελώνη μπροστά από το Φαρισαίο, ενώ εκείνη, δηλαδή η αλαζονεία και η
υπερηφάνεια, νίκησε και ασώματη δύναμη, τον Διάβολο, ενώ η ταπεινοφροσύνη και η
επίγνωση των αμαρτημάτων του εισήγαγε το ληστή στον παράδεισο πριν από τους
αποστόλους» [1] (Ιερός Χρυσόστομος, Σελ.425). Ο Μέγας Αντώνιος
επίσης είπε: - Είπε πάλιν: «Είναι μερικοί, που έρεψαν τα σώματά τους
στην άσκησι, και επειδή δεν είχαν διάκρισι κατάντησαν μακράν του Θεού» [5].
ΑΔΕΛΦΟΙ,
ΙΔΟΥ ΓΙΑΤΙ Ο ΓΕΡΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΕΙΧΕ ΠΕΙ τον παροιμιώδη λόγο ΠΩΣ ΑΝ ΚΑΤΙ
ΠΑΕΙ ΣΤΡΑΒΑ ΕΔΩ ΣΤΗ ΓΗ ΘΑ ΣΗΜΑΝΕΙ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ….
Ε΄. Ο αρχιερατικός Εορδαίας έκλεισε το κήρυγμα - ομιλία με
έναν έπαινο προς την κυρίαρχη ιδεολογία της διαφορετικότητας. Είπε: «Πιστεύουμε
στον ένα αληθινό Θεό. Ας είμαστε διαφορετικοί. Είναι ομορφιά να είμαστε
διαφορετικοί αλλά να συνεννοούμαστε. Γιατί αν θέλουμε να ταυτιζόμαστε για να
είμαστε κλωνοποιημένοι είμαστε έξω από την Εκκλησία. Ο Θεός δημιούργησε
τον κόσμο με διαφορετικά στοιχεία. Η διαφορετικότητα δεν είναι πρόβλημα» [3]. Αν
και ο κόσμος έγινε "εκ του μηδενός", "εκ" κάποιου που
υπάρχει ήδη και είναι ο Χριστός, το μείζων είναι ότι αφού δημιουργήθηκε ο
κόσμος εκ του μηδενός υπόκειται στην επιστροφή στο μηδέν και όχι η διαφορετικότητά
του. Ο κόσμος υπήρχε καιρός που δεν ήταν. "Ην ποτέ ότε ουκ ην"!
Αλήθεια, πόσο έχει παραμορφωθεί το κήρυγμα από τον γνωστικισμό της εποχής μας.
Δίκαια η παναίρεση του Οικουμενισμού επιγράφεται ως παναίρεση του
«Οικουμενισμού ή Θρησκευτικού Συγκρητισμού ή Γνωστικισμού». Απαντώ λοιπόν δια
στόματος «ότι αυτό είναι ένα επιστημονικό θέμα, να πάτε στους
επιστήμονες να σας πουν» (Ανθολόγιο Συμβουλών Γέροντος Πορφυρίου, σελ. 195, δ΄
έκδ. 2003).
Μετά τιμής
Δημήτριος Β.
Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης
Υ.Γ.
«Εκείνος που θα θελήση να παιδαγωγήση τους αμετανοήτως
κακούς, θα εξευτελισθή και θα υβρισθή από αυτούς. Εκείνος που θέλει να υποδείξη
τα σφάλματα και να ελέγξη τον κακόν, θα επισύρη συκοφαντίας και αδίκους
κατηγορίας εναντίον του» (Παρ. 9,7).
.
.
[1]ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΕΡΓΑ
27, ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ’’ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ’’ ,ΣΕΛ. 429 / ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Ι.
ΧΡΥΣΟΣΤΌΜΟΥ ΣΤΟ ΡΗΤΟ «ΠΡΟΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΟΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΡΗΤΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΙ «είτε με υποκρισία είτε με ειλικρίνεια ο Χριστός
κηρύσσεται» (Φιλ. 1,8)»
[2](Από το βιβλίο “ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ” ΓΕΡΟΝΤΟΣ
ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Β΄). [3] http://www.eordaia.org/index.php/22-2017-avgoustos/6992-arximandritis-p-avgoustinos-afksonidis-kanoume-prosefxi-kai-den-leme-psemata-deite-ti-eipe-o-arxieratikos-epitropos-eordaias-gia-ta-osa-eginan-sto-monastiri-tis-agias-paraskevis-miloxoriou-iera-panigyris-ierou-naou-metamorfoseos-tis-sotiros-ptolemaidas
[3] Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, Ἅγιον Ὄρος 2004, 304-305.
[4](ΒΙΒΛΙΟΝ: Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Β.
ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2008 Σελ. 158).
[5]ΒΙΒΛΙΟΝ: Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Β.
ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2008, Σελ. 160.
