Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

''(...) η στάση των Αρχιερέων στα θέματα πίστεως, φαντάζει σαν τη σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της υπομονής του πιστού λαού'' († Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Ν. Πῆχος Ἡγούμενος Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς «Ἡ Ζωοδόχος Πηγὴ» Λογγοβάρδας, Πάρου)

Νεοεποχίτικος Οικουμενιστικός Μεσαίωνας

“.. Διὰ τῆς παρούσης καταθέτω ἐνώπιόν σας, ἐνώπιον τοῦ σεπτοῦ
 Σώματος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸν
 σκανδαλισμὸν ἐμοῦ προσωπικῶς, τῆς συνοδείας μου, κληρικῶν, 
μοναχῶν καὶ πλήθους κόσμου, ὁ ὁποῖος κλυδωνίζεται
 ταρασσόμενος ὡς ὑπὸ κυμάτων πολλῶν λόγῳ τῶν ἀλλεπαλλήλων ἑτεροδιδασκαλιῶν, αἱ ὁποῖαι διετυπώθησαν κατὰ καιροὺς ὑπὸ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου μὲ ἀποκορύφωμα τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον (ΑκΜΣ) τοῦ 
Κολυμπαρίου τῆς Κρήτης ..”[1]

† Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Ν. Πῆχος
Ἡγούμενος Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς
«Ἡ Ζωοδόχος Πηγὴ» Λογγοβάρδας, Πάρου
Ήρθε ο καιρός, να γίνουμε θεατές “παραλόγων πραγμάτων”,
 στην Εκκλησία Ι. 
Ήρθε καιρός που γινόμαστε μάρτυρες ιστορικών γεγονότων, με 
πρωταγωνιστές Αρχιερείς, που όταν δεν υποβαστάζονται εναγωνίως,
 ή όταν δε λάμπουν δια της απουσίας τους, τότε  κρύβονται πίσω από επιστημονικοφανείς, κατά βάσιν αθεολόγητους και αντιπατερικούς 
λεκτικούς ακροβατισμούς[2], υποτιμώντας και ευτελίζοντας την όποια 
δογματική συζήτηση σχετικά με την αλήθεια της πίστης και την αίρεση  
 σε φτηνή καφενειακού τύπου ή και πρωϊνάδικη “πολιτική” κοκορομαχία-αντιπαράθεση[3].
Ήρθε ο καιρός, να γίνουμε θεατές “παραλόγων πραγμάτων”,
 στην Εκκλησία ΙΙ. 
Αρχιερείς που δεν αίρονται, δυστυχώς, στο ύψος της ιστορικής τους 
ευθύνης και εμφανίζονται είτε να παρα-μιλούν[4] (δίχως νόημα), είτε
 να παρα-σιωπούν (κυριολεκτικώς). Έχουν πάρει διαζύγιο από την 
αλήθεια, από τα δόγματα και τελικά από την ίδια την πίστη[5]
Έχουνε συζευχθεί την “αιρετική” αγάπη του Πάπα, την “αναγκαστική
 και πάσι θυσία” ενότητα του Οικουμενικού Πατριάρχου και τελικά 
ολάκερη την οικουμενική κίνηση.
Ήρθε ο καιρός, να γίνουμε θεατές “παραλόγων πραγμάτων”,
 στην Εκκλησία ΙΙΙ. 
"Απολαμβάνουμε" Αρχιερείς[6] που ο επαίσχυντος “αντιρατσιστικός νόμος”
 τους βολεύει, το μικρό "άλογο" ποίμνιο τους εξυπηρετεί.  Αρχιερείς που
 με τους αιρετικούς, του αλλοθρήσκους και τους λογής λογής γραφικούς, έρπονται σαν γυμνοσάλιαγκες, ενώ ωρύονται σαν λέοντες[7], στους παραδοσιακούς Ιερείς που ανθίστανται εντός της Εκκλησίας και επιλέγουν 
να επισημάνουν στον οικείο Επίσκοπο, την εκτροπή προς την αίρεση, με 
την πατερική διακοπή της μνημόνευσής του[8].
Ήρθε ο καιρός, να γίνουμε θεατές “παραλόγων πραγμάτων”,
 στην Εκκλησία IV.
Στον πιστό λαό που εκκλησιάζεται και αντιδρά, οι "βασταρούχες" 
και "κολαούζοι" των Δεσποτάδων, που προαλείφονται για μια πατερίτσα[9], ξεπουλώντας κάθε ίχνος αξιοπρέπειας,  κουνούν οι αχάριστοι, πότε το χέρι ειρωνικά και πότε το δάχτυλο υποτιμητικά, ειρωνευόμενοι. Βαθύτατα αθεολόγητοι, μεγαλωμένοι στα ασύλληπτα σκοτάδια του νέου 
Διαφωτισμού της Παγκοσμιοποίησης, γίνονται σκεύη εκλογής, για τον Νεοεποχίτικο Μεσαίωνα, υπηρετώντας και υπακούοντας τις αρχές της παναιρέσεως του Οικουμενισμού.
Ήρθε ο καιρός, να γίνουμε θεατές “παραλόγων πραγμάτων”,
 στην Εκκλησία V. 
Το “θλιβερό” κείμενο “Προς το Λαό”[10], καταγράφεται στη σύγχρονη Εκκλησιαστική μας Ιστορία, σαν το κείμενο που κατάφερε να μείνει 
στην ιστορία, σαν η επιτομή της προχειρότητος, μνημείο θεολογικής ανεπάρκειας, διπλωματικής τραγωδίας, αβάσταχτης ελαφρότητος και ποιμαντικής αδιαφορίας. Ενώ προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών για τα
 ανοίκεια ψεύδη του, από τους πιστούς Ιερείς[11], Ιερομονάχους, Μοναχούς[12] και τον πιστό λαό, κατάφερε να εξοργίσει και τους
 μέντορες του Οικουμενισμού[13].
Αντί επιλόγου
Ζούμε στην εσχατιά της ανοχής μας. Στεκόμαστε στην κόψη της υπομονής. 
Με το πολιτικό προσωπικό να είναι εξωφρενικά ανεπαρκές, με τις
 πολιτικές της Ευρώπης, να γίνονται ολοένα και περισσότερο απάνθρωπες,
 η στάση των Αρχιερέων στα θέματα πίστεως, φαντάζει σαν τη σταγόνα
 που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της υπομονής του πιστού λαού. 
Τώρα είναι η ώρα να πάρετε υπεύθυνα και ξεκάθαρα θέση: 
1. Αποδέχεστε τις αποφάσεις της ψευδοσυνόδου της Κρήτης;
2. Καταδικάζετε την Παναίρεση του Οικουμενισμού;  

ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΤΑΝΥΞΙΣ