''[...] η δουλεία της Εκκλησίας εις την Πολιτείαν, η υποταγή γενικότερον του Πνεύματος εις τον κόσμον" - Η χ ρ ή σ ι ς τ η ς β ί α ς

 ''Θύματα επίσης της βίας υπήρξαν τίμιοι εργάται της Εκκλησίας, αληθινά εγκαλλωπίσματα του Χριστιανισμού, των οποίων η μνήμη θα είνε ιερά εις τας νεωτέρας γενεάς".  

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΖΩΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

                                  

Η κατάστασις της Εκκλησίας ημών, της Μητρός Πάντων των Ελλήνων, είνε από πάσης επόψεως οικτρά. (…) Πας πιστός Ορθόδοξος αναστενάζει, λυγμοί τω έρχονται, καρδία και χείλη ψιθυρίζουν ακαταπαύστως:  «Κύριε! Ανάστησον δι’ ων Συ γνωρίζεις μέσων την σκηνήν την πεπτωκυΐαν».

       […]Αλλ’ η δουλεία της Εκκλησίας εις την Πολιτείαν, η υποταγή γενικότερον του Πνεύματος εις τον κόσμον, κάμνει ν’ αναστενάζη όλον το πλήρωμα της Εκκλησίας. Διότι εκ της δουλείας αυτής προήλθον πλείστα όσα κακά εκ των οποίων τα κεφαλαιωδέστερα είνε τα εξής:

        1.-  Η υπό την πίεσιν της Πολιτείας αντικανονική ε ι σ α γ ω γ ή  τ ο υ  Γ ρ η γ ο ρ ι α ν ο ύ   Η μ ε ρ ο λ ο γ ί ο υ,  η οποία διέσπασε την ενότητα της εν Ελλάδι Ορθοδόξου Εκκλησίας και εδημιούργησε σάλον τεράστιον, του οποίου τα κύμματα κλυδωνίζουν το σκάφος αυτής.

        2.-  Η υπό των Δικαστηρίων  α θ ρ ό α  έ κ δ ο σ ι ς  δ ι α ζ υ γ ί ω ν.  Ενώ ο Νόμος του κυρίου ημών Ιησού Χριστού κηρύττει’  «ους ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω», και ως μόνον λόγον διαζυγίου αναγνωρίζει την αθέτησιν της συζυγικής πίστεως, άθεοι υπουργοί εψήφισαν νόμους, δια των οποίων και δι’ ένα ακόμη πτάρνισμα που δημιουργεί το ασυμβίβαστον του χαρακτήρος, διαλύονται γάμοι…

         3.-   Η  χ ρ ή σ ι ς   τ ης  β ί α ς.  Ενώ ο Νόμος της Καινής Διαθήκης καθορίζει σαφώς την στάσιν της Εκκλησίας απέναντι εκείνων, οι οποίοι δια τον Α ή Β λόγον διαφωνούν με τας αρχάς της, επιτάσσων’  «αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού», η Εκκλησία εγκατέλειψε τελείως την παραίνεσιν, την πειθώ, εχρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί εν ευρεία κλίμακι το ξίφος ως υπέρτατον διαιτητήν των πνευματικών διαφορών αυτής μετά του λαού.  Αρχιερεύς επί κεφαλής αποσπάσματος χωροφυλάκων διέλυσεν ιεράν σύναξιν πιστών, εκρήμνισε τα θεμέλια ευκτηρίου οίκου, καθ’ ην στιγμήν εις απόστασιν ολίγων βημάτων άλλοι έκτιζον ανενοχλήτως νέον οίκον Αφροδίτης !

       Εναντίον της χρησιμοποιήσεως της βίας προς λύσιν θρησκευτικών διαφορών πάσης φύσεως διαμαρτυρόμεθα εντονώτατα. Αρχιερεύς, «ιχθύος αφωνότερος και βατράχου απραγότερος»,  κραδαίνων το ξίφος δια να πολεμήση αντιθέτους ιδέας και συστήματα, ακόμη δε θλιβερώτερον, να καταδιώξη πιστά της Εκκλησίας τέκνα μη προσφέροντα αυτώ γην και ύδωρ, ο τοιούτος αρχιερεύς έχει αποθάνει πνευματικώς. Εφ’ όσον δε ο αρχιερεύς, βάσει αντισυνταγματικού νόμου της Πολιτείας, δύναται να καλή από τηλεφώνου την Αστυνομίαν και να εκδιώκη πέραν των ορίων της Μητροπόλεώς του με συνοδείαν χωροφυλάκων, άτομα, έλληνας πολίτας, φέροντα τιμίως την στολήν του κληρικού, όχι διότι υπέπεσον εις παραπτώματα ποινικού δικαίου, αλλ’ απλώς και μόνον διότι ηνόχλησαν τον βαρούχιον ύπνον της Μητροπόλεώς των και είνε ως εκ τούτου ανεπιθύμητοι εις την επαρχίαν του, αι, εν τοιαύτη περιπτώσει φωνάζομεν και η φωνή μας φθάνει μέχρι των άστρων,  ότι η θρησκευτική ελευθερία εν Ελλάδι είνε ανύπαρκτος, η δε επαρχία του αρχιερέως τούτου δεν είναι πλέον επαρχία της δημοκρατικής μας Πατρίδος, αλλ’ επαρχία που αξίζει να λέγεται επαρχία Μαχαραγιά τινος των Ινδιών.

     Όπως λέγει που  ο Ιερός Χρυσόστομος ερμηνεύων το γνήσιον πνεύμα του Χριστιανισμού, και αν ακόμη η Πολιτεία προσέφερε το ξίφος εις την Εκκλησίαν θα έπρεπε να ειπή:  «Όχι, το ξίφος σου δεν το χρειάζομαι.  Κρατώ εγώ ξίφος κραταιότερον που κόπτει κεφαλάς δαιμόνων, την ρομφαίαν του πνεύματος. Μόνον δι’ αυτής θα αγωνισθώ εν τω κόσμω τούτω και θα κυριαρχήσω των περάτων της γης».

     Εάν ούτως ειργάζοντο οι αρχιερείς, η άμπελος του Κυρίου θα ήτο καθαρά και ουδείς αρουραίος θα ερροκάνιζε τας ρίζας της.  Αλλ’ οι αρχιερείς μας αφήκαν να σκουριάση εις τας θήκας την ρομφαίαν του πνεύματος και άρπαξαν το ξίφος του πρώτου τυχόντος χωροφύλακος. Ουαί αυτοίς !

     Θύματα της βίας ταύτης είνε οι οπαδοί της Εκκλησίας των Παλαιοημερολογιτών, αρχιερείς, ιερείς και λαϊκοί, οι οποίοι προ ετών εδιώχθησαν και εκοιμήθησαν εν κρατητηρίοις δια την εμμονήν των εις το παλαιόν ημερολόγιον. Θύματα επίσης της βίας υπήρξαν τίμιοι εργάται της Εκκλησίας, αληθινά εγκαλλωπίσματα του Χριστιανισμού, των οποίων η μνήμη θα είνε ιερά εις τας νεωτέρας γενεάς.  Αείμνηστοι αγωνισταί της Ορθοδιξίας εδιώχθησαν υπό της επισήμου Εκκλησίας με αποσπάσματα, ως εάν επρόκειτο περί ληστών και δολοφόνων, ενώ αυτοί ήσαν με τας λαμπράς ιδέας των και τον υπέροχον βίον των μεγάλοι του Γένους ευεργέται.

4.-Η  μ ε τ α β ο λ ή  τ  ο υ  Ο ί κ ο υ  τ ο υ  Θ ε ο ύ   ε ι ς   ο ί κ ο ν   ε μ π ο ρ ί ο υ.

(Συνεχίζεται)

«ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΑ», ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΑΣ, ΕΚΔΟΣΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ‘’ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ’’, ΑΘΗΝΑ 1969, Σελ.194-196