"H ΑΓΑΠΗ...ΟΥ ΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΚΟ" {Α΄ΚΟΡΙΝΘ 13,5] ΣΚΕΨΕΙΣ... ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ
Η Αγία γραφή, η μοναδική πηγή των γνώσεων και δη γνώσεων σωτηρίας, μας διδάσκει ότι η τακτική των εκτρώσεων έρχεται σε αντίθεση με την διδασκαλία του Θεού "ου φονεύσεις". Έρχεται επίσης
σε αντίθεση με την διδασκαλία του Θεανθρώπου, ότι δηλαδή πρέπει να κάνουμε στους άλλους όσα θέλουν να κάνουν εκείνοι σε εμάς. Έφ όσον όλοι επιθυμούμε να ζήσουμε και όχι να φονευθούμε, μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο καθένας επιθυμεί τη ζωή. "Η αγάπη...ου λογίζεται το κακό" λέγει το Άγιο Πνεύμα δια στόματος του απ.Παύλου.
Εισαγωγικά α'
Η παραδοχή της ολοκληρωμένης ανθρώπινης, ακόμη και πνευματικής ζωής του εμβρύου, αν και υποστηρίζεται από τις σύγχρονες επιστημονικές σπουδές- την κυματική δραστηριότητα του εγκεφάλου του εμβρύου, την γενετική, την σπουδή των χρωματοσωμάτων και την εμβρυολογία- αυτή αναγνωρίστηκε πρώτα από τους θεόπνευστους Βιβλικούς συγγραφείς. Οι θεοφόροι πατέρες της εκκλησίας εξ αρχής ακόμη εστράφησαν στην Αγια Γραφή, για να επιβεβαιώσουν τη στάση της εκκλησίας εναντίον της έκτρωσης, της θυσίας δηλαδή των νηπίων και της βρεφοκτονίας καθώς και εναντίων των μη επιθυμητών παιδιών, τα οποία είχαν ήδη γεννηθεί. Οι πατέρες πίστευαν ότι η ανεκτίμητη αξία της ανθρώπινης ζωής, ιδιαίτερα η εμβρυακή και νηπιακή ζωή του Χριστού ήταν επιβεβαιωμένη. Όπως παρατήρησε ο Τερτυλλιανός, ο Θεός λοιπόν, όπως προφητεύτηκε κατέβηκε και μπήκε μέσα σε μια παρθένο και έγινε σάρκα στη μήτρα της και γεννήθηκε Θεός και άνθρωπος ενωμένος. Η σάρκα γεννημένη από το Πνεύμα αναπτύσεται,αυξάνει κατά την ανθρώπινη φύση,ομιλεί,διδάσκει,ενεργεί και είναι ο Χριστός. Ο άγιος Κύριλλος γράφει " Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής αποστάλθηκε απο το Αγιο Πνεύμα ενόσω ήταν ακόμα στη μήτρα της μητέρας του¨" Ο ίδιος ο Ιωάννης ενώ ήταν στη κοιλιά της μητέρας του, σκίρτησε από χαρά. Και εκεί είδε, όχι με τα σαρκικά μάτια, και αναγνώρισε τον Κύριο εν πνεύματι" Η εκκλησία έβλεπε πάντοτε τον Χριστό ως Θείο και μοναδικό πρόσωπο από τη στιγμή της σύλληψής του. Επί πλέον κατά τον ίδιο τρόπο θεωρούσε όλους τους ανθρώπους που είναι εικόνες του Χριστού, ως πλήρη ανθρώπινα όντα και άξια αγάπης και της προστασίας, ακόμη και τότε που βρισκόταν στη μήτρα της μητέρας του. Ο προφήτης Ιερεμίας λέγει " Πριν ακόμα σε πλάσω στη μήτρα εγώ σε γνώριζα. Και πριν βγεις από τη μήτρα σε αγίασα και σε έκανα προφήτη για τα έθνη" { κεφ. 1,5} Ο απ, Παύλος λέγει " Όταν δε ευδόκησε ο Θεός, ο οποίος με ξεχώρισε από τότε που ήμουν στη κοιλιά της μητέρας μου και με κάλεσε με τη χάρη Του" { Γαλ. 1,5 }. Αλλα και ο προφήτης Ησαίας όπως και ο Ιώβ και ο προφήτης Δαυίδ μίλησαν για ολοκληρωμένη ανθρώπινη ακόμη και πνευματική ζωή του εμβρύου { κεφ. 49,1 1-10, 9-11 και ψαλ. 138,13
Εισαγωγικά β'
Eίναι διδακτικό νά σημειωθεί, όπως τονίζει ο Kowiacsk, ότι στήν Αγία Γραφή η λέξις που χρησιμοποιείται για το αγέννητο παιδί και συγκεκριμένα για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή είναι το βρέφος, όπως την ίδια λέξη χρησιμοποεί ο απ.Λουκάς και για τον Χριστό στη φάτνη {κεφ. 2,12}
Πράγματι η Κ. Διαθήκη δεν έχει ειδική λέξη για το έμβρυο. Για την Αγία Γραφή το έμβρυο είναι ένα παιδί. Η Εκκλησία πάντοτε θεωρεί την ανθρώπινη ζωή ιερή απο την στιγμή της σύλληψης της. Και αυτό ισχύει ανα τους αιώνες πριν ακόμη η ανθρώπινη γνώση επιβεβαιώσει γενετικά ότι το έμβρυο αποτελεί πλήρη άνθρωπο. Επί πλέον δε η Εκκλησία αρνείται να προσδιορίσει μια συγκεκριμένη στιγμή για το πότε ένα αναπτυσσόμενο έμβρυο "γίνεται άνθρωπος" ακριβώς όπως οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, και μόνο αυτοί, σε έναν αγώνα που σχετίζεται με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αρνήθηκαν να καθορίσουν την ανθρωπότητα με βάση το χρώμα του δέρματος. Η Εκκλησία διδάσκει ότι το πέρασμα απο τη μήτρα της μητέρας δεν αποτελεί ένα μαγικό ανθρωποποιητικό γεγονός, πολύ δε περισσότερο απο το ότι έχει γεννηθεί κάποιος λευκός άνδρας Ευρωπαίος δεν αποτελεί το κατ΄εξοχήν γνώρισμα της ανθρώπινης φύσεως. Σήμερα με την πραγματική επιστήμη { και όχι την ανθρώπινη μωρία} την μελέτη της ανάπτυξης των εγκεφαλικών κυμάτων και της εξέλιξης του εμβρύου, με τη βοήθεια της εμβρυολογίας,της εμβρυοσκόπησης και της γενετικής, γνωρίζουμε ότι ένα αναπτυσσόμενο νεογνό έχει όλα τα χρωματοσώματα, τα γενετικά και βιολογικά γνωρίσματα. Οπως κάθε άλλος άνθρωπος. Έτσι η γνώση και η Χριστιανική ηθική επιβεβαιώνουν μια υψηλού επιπέδου αντίληψη για την αγέννητη ζωή. Κάθε δε συζήτησις για το τι είναι ένα αγέννητο παιδί, οφείλεται στην πολιτική " Θεολογία και όχι στην Επιστήμη"
Εισαγωγικα γ΄
Η υπογεννητικότητα και οι εκτρώσεις δεν είναι τυχαία γεγονότα που λαμβάνουν χώρα αποκλειστικά και μόνο στους χριστιανικούς λαούς. Η αποστασία που ξεκίνησε με το σχίσμα και ολοκληρώθηκε με τον Λούθηρο και τα παρακλάδια του προτεσταντισμού, ακόμη δε και των Ορθοδόξων Χριστιανών, λαμβάνει σάρκα και οστά μέσα στην Ε.Ο.Κ όπου συνάγονται τα έθνη σε συναγωγή μία.Δια τις ημέρες αυτές ο μοναχός Ευάγριος έγραφε " τώρα τι πρέπει να πω για τον δαίμονα ο οποίος
κάνει την ψυχή αναίσθητη? Πως με το πλησίασμα του η ψυχή απομακρύνεται από τη φυσική της κατάσταση και απογυμνώνεται από τον εαυτό της, από το σεβασμό και το φόβο του Θεού, μη θεωρώντας πλέον την αμαρτία ως αμαρτία η την παρανομία ως παρανομία? Θυμάται την κόλαση και την αιώνια κρίση ως απλές λέξεις...γελά με τη φωτιά η οποία κάνει τη γη να τρέμει. Εσύ μπορεί να χτυπάς το στήθος σου καθώς μια τέτοια ψυχή σέρνεται προς την αμαρτία αλλά αυτή ούτε καν το αντιλαμβάνεται. Μιλάς για την ντροπή μπροστά στους ανθρώπους και αυτή σε αγνοεί όπως ένα γουρούνι κλείνει τα μάτια του και ορμά πάνω στο φράχτη" { από το βιβλίο του Αμερικανού συγγραφέα Σαίφερ " η 'Εσχατη Ανατομία" }
