ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ ΕΝ ΤΗ ΕΡΗΜΩ…
Η ΦΡΟΝΤΙΣ ΔΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ
"Μὴ νομίσητε ὅτι ἦλθον καταλῦσαι
τὸν νόμον ἢ τοὺς προφήτας· οὐκ ἦλθον καταλῦσαι ἀλλὰ πληρῶσαι." (Ματθ. Κεφ.
5ο, 17)
Αγαπητοί,
Την Πέμπτη που μας πέρασε
πραγματοποιήθηκε στην πόλη μας
το γαστρονομικό event που διοργάνωσε ο Εμπορικός
Σύλλογος Πτολεμαΐδας στα πλαίσια της 9ης EGNATIA EXPO [1]. Καλεσμένη ήταν μία
από τις διακεκριμένες σεφ, και όπως αναγνώσαμε «η διαδρομή της
(οποίας) είναι μεγάλη, σε γαστρονομικές συναντήσεις σε όλη τη χώρα, αλλά και
στις τηλεοπτικές της εμφανίσεις μέσω των οποίων την έχει αγαπήσει το τηλεοπτικό
κοινό…». Φυσικά ΤΟ ΑΥΤΌ ισχύει για τους περισσότερους ΕΠΙΦΑΝΕΙΣ ΣΕΦ…
Η λέξη κλειδί ‘’η διαδρομή’’, στην παραπάνω
φράση, άνοιξε την θύμηση και έφερε στον νου μου λίγα λόγια του ιερού
Χρυσοστόμου που πρόσφατα βρήκα στο βιβλίο του Αρχιμ. Γεωργίου Ι. Δημόπουλου με
τίτλο «Ο ΦΩΣΤΗΡ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ» τα οποία και καταθέτω στην αγάπη σας κάνοντας
πρώτα μια απλή εισαγωγή χάριν αληθείας.
Αγαπητοί, είναι πολύ γνωστός ο διάλογος
του Τιμίου Προδρόμου με τους απεσταλμένους ιερείς και Λευΐτες των Ιουδαίων από
τα Ιεροσόλυμα λόγω του ότι ο Ιωάννης
«βάφτιζε συνέχεια» τον λαό του Θεού μέσα στα νερά του ποταμού, «στη Βηθανία πέρα από
τον Ιορδάνη»! Αυτοί λοιπόν τον ρώτησαν: «Εσύ ποιός είσαι;». Και όταν
πήραν τη βεβαιωτική ομολογιακή απάντησή του ότι «Εγώ δεν είμαι ο Χριστός», τότε
πάλι και πάλι ρωτούσαν αυτόν: «Τι είσαι λοιπόν; Εσύ είσαι ο Ηλίας;» Και λέγει: «Δεν είμαι».
«Ο προφήτης είσαι εσύ;» Και αποκρίθηκε: «Όχι» (22). Είπαν λοιπόν σ’ αυτόν:
«Ποιός είσαι; Για να δώσουμε απόκριση σ’ αυτούς που μας έστειλαν. Τι λες
για τον εαυτό σου;» (23). Εκείνος είπε: «Εγώ είμαι φωνή ενός που
φωνάζει δυνατά στην έρημο: “Ισιώστε την οδό του Κυρίου”, καθώς είπεν ο Ησαΐας,
ο προφήτης» (Ιωάν. Α’ 21-23).
Τα παραπάνω όμως λόγια του Ιωάννου
του Θεολόγου για τον Ιωάννη τον Πρόδρομο συνδυασμένα με τις ‘’διατροφικές
συνήθειες’’ του άλλου Ιωάννου, του Χρυσοστόμου, μας βοηθούν να φθάσουμε
πιο γρήγορα στον σκοπό του άρθρου
αυτού! Στα κεφάλαια 12ο και 13ο του «Διαλόγου του Παλλαδίου περί
του βίου Ιωάννου Χρυσοστόμου» αποκαλύπτονται οι 7 λόγοι που ο ιερός πατήρ «έτρωγε μόνος»… Έχουμε αναφερθεί στην ιερότητα του αριθμού επτά και οι
επτά λόγοι που συνθέτουν την αιτία του πράγματος είναι οι εξής:
«(Ποια ήταν η αιτία που
έτρωγε μόνος ο ιερός πατήρ;).
α΄. Κρασί δεν έπινε λόγω ζάλης κεφαλιού· μόνο ποτό από τριαντάφυλλο σε
μεγάλους καύσωνες.
β΄. Το στομάχι του λόγω ασθενείας ήταν περίεργο. Τα έτοιμα μαγειρεμένα
φαγητά του ήταν άνοστα· ζητούσε απλά και απέριττα.
γ΄. Λόγω εκκλησιαστικών φροντίδων ή λόγω συνεχούς ενασχολήσεώς του με την
ερμηνεία δύσκολων χωρίων της Γραφής ξεχνούσε να φάγει. Παρέμενε άσιτος ή έτρωγε
στα πεταχτά.
δ΄. Δεν ήθελε να υποκύπτει σε κοινωνικές συμβατικότητες και ψευτοευγένειες.
«Φάτε πάτερ· μας προσβάλλετε. Κάντε αγάπη και πιέστε λίγο κρασί. Μην είσθε υπερήφανος και Φαρισαίος».
Και άλλα παρόμοια.
ε΄. Ήταν υπερβολικά φειδωλός προς τους ανθρώπους της καλοπέρασης. Θεωρούσε
ιεροσυλία τη διάθεση χρημάτων για τραπέζια δημοσίων σχέσεων και κοινωνικών
αναστροφών και όχι για τις ανάγκες των πτωχών.
στ΄. Πίστευε στην ισότητα των ανθρώπων και στην απόδοση τιμών εξίσου σε
όλους. Ή έπρεπε να κάνει τραπέζι σε όλο το πλήθος της επισκοπής ή σε κανέναν.
ζ΄. Θυμόταν το ρητό των Πράξεων «Ουκ αρεστόν εστίν ημάς καταλείψαντας τον
λόγον του Θεού διακονείν τραπέζαις, επισκέψασθε ούν, αδελφοί, άνδρας εξ υμών
μαρτυρουμένους επτά, πλήρεις Πνεύματος αγίου και σοφίας, ούς καταστήσομεν επί
της χρείας ταύτης· ημείς δε τη προσευχή και τη διακονία του λόγου
προσκαρτερήσομεν» (Πραξ. 6,2-4). Αν οι απόστολοι δεν επέτρεπαν στον εαυτό τους
ούτε με τα τραπέζια των πτωχών να ασχολούνται εις βάρος του κηρύγματος και της
προσευχής, πόσο μάλλον δεν επιτρέπεται στους διαδόχους τους να ασχολούνται με
πρωτόκολλα κοσμικών τιμών και δημοσίων σχέσεων» [2]…
Αδελφοί,
Αν και σε ανθρώπους με κοσμικό
φρόνημα η ζυγαριά μας δεν πρέπει να είναι τόσο της ακρίβειας όσο της οικονομίας,
ας έχουμε υπόψη ως λαϊκοί ότι την ώρα της κρίσης ο άνθρωπος δεν θα μπορεί να
δηλώσει άγνοια των πραγμάτων, και ακόμη ότι την ημέρα της κρίσεως δεν θα μπορεί
να πει καν το «Κύριε ελέησον» σύμφωνα με το ρηθέν: «καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου
καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν
ἡμέρα σωτηρίας·» (Κορινθ Β’ 6, 2), δηλαδή, σε καιρό δεκτό σε άκουσα και σε
ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα. Ιδού, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος. ιδού, τώρα
ημέρα σωτηρίας. Επειδή λοιπόν τότε όλα
θα κριθούν με Θεία Ακρίβεια ας ακούσουμε σήμερα ό,τι ακριβώς λέγει ο ιερός
Χρυσόστομος εν σχέσει με αυτά που αρμόζουν «Εις τον στόμαχον» μας.
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ -ΔΙΑΔΡΟΜΗ!
«Σύμφωνα
με αυτά που είπαμε, δεν πρέπει να δουλεύωμεν εις το σώμα, εκτός από τα
απαραίτητα, αντίθετα πρέπει εις την
ψυχήν να παρέχωμεν ό,τι είναι άριστον με την προσπάθεια να ελευθερώνωμεν αυτήν
ωσάν από δεσμωτήριον από την μετοχήν της εις τα πάθη του σώματος δια της ηθικής
φιλοσοφίας. Αλλά συγχρόνως να προσπαθώμεν να κάνωμεν και το σώμα ανώτερον από
τα πάθη. Εις τον στόμαχον βεβαίως αρμόζει να προσφέρωμεν τα αναγκαία, όχι όμως
και τα περισσότερον απολαυστικά, όπως κάνουν εκείνοι που επινοούν,
επιστρατεύουν τραπεζοκόμους και μαγείρους και
αναζητούν αυτούς παντού εις γην και εις θαλάσσαν να τους εύρουν…» [3].
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Εκπαιδευτικός
Υ.Γ
Άραγε είναι τυχαίο ότι στην λεγομένη
«Θεματική εβδομάδα» που είχε ως γενικό τίτλο της «Σώμα και ταυτότητα», οι εκπαιδευτικοί
μας είχαν τη χαρά να συνεργαστούν τόσο με τους μάγειρες της «Νέας Εποχής» και του
«Οικουμενισμού» όσο και με μάγειρες (διακεκριμένους σεφ) που τρέφουν μόνο το
σώμα διοργανώνοντας φυσικά τραπέζια μόνο με υλική τροφή που αρμόζει σε τρυφηλούς
(«τρίφυλλους») ανθρώπους-μαθητές; «Ας δούμε
λοιπόν την παραπάνω διδασκαλία και ας βάλουμε τον άγιο Χρυσόστομο οδηγό στην εν
Χριστώ ανακαίνισή μας».
ΕΥΡΕΣΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
- ΕΥΡΕΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ!
(ΓΙΑ ΝΑ
ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ! )
Για «τον άνδρα, που είναι πραγματικώς άξιος αυτής της
ονομασίας» ο ιερός Πατήρ προχωράει πέραν της στομαχικής έξης τονίζοντας με στόμα
μαχητικό τα εξής:
«και αναζητούν αυτούς παντού εις γην και
εις θαλάσσαν να τους εύρουν, ωσάν να πληρώνουν φόρους εις κάποιον σκληρόν τύραννον.
Είναι πολύ αξιολύπητοι δια τας επιμόνους αυτάς απασχολήσεις και υποφέρουν όχι
ολιγώτερον από εκείνους που είναι κολασμένοι εις τον άδην και ξαίνουν ασκόπως μαλλιά
για τη φωτιά και μοιάζουν με εκείνους που μεταφέρουν νερό με το κόσκινο και χύνουν
αυτό σε πιθάρι τρύπιο, χωρίς ποτέ να έχουν τέλος οι κόποι τους. Το να ασχολήται
δε κάποιος με κομμώσεις και με ενδύματα πέρα από τα αναγκαία, φανερώνει, ότι ανήκει
ή εις τους δυστυχείς, όπως λέγει ο Διογένης, ή εις τους αδίκους. (Όταν δηλαδή κάποτε
ο Διογένης, ενώ ήταν ακόμη πολύ νέος, είδε κάποιον να καλλωπίζεται, του είπε’ «Ει μεν προς άνδρας, ατυχείς’ ει δε προς γυναίκας, ατυχείς». Δηλαδή, αν μεν καλλωπίζεσαι για να φαίνεσαι
άνδρας, δεν τα καταφέρνεις’ αν πάλιν καλλωπίζεσαι όπως αι γυναίκες, αδικείς την
ανδρικήν σου φύσιν). Ώστε το να είναι και να ονομάζεται κανείς καλλωπιστής,
έχω την γνώμην, ότι πρέπει να θεωρήται κατά τον ίδιον τρόπον επαίσχυντον πράγμα…
Διότι δεν είναι ολιγώτερον εντροπή δια
τον άνδρα, που είναι πραγματικώς άξιος αυτής της ονομασίας, να είναι
καλλωπιστής ή φιλοσώματος, ή κατά τρόπον δουλικόν να υποτάσσεται εις οποιοδήποτε
άλλο πάθος. Διότι η αποκλειστική φροντίς και σπουδή δια την σωματικήν ευεξίαν,
που δείχνει, αποδεικνύει, ότι δεν γνωρίζει τον εαυτό του, ούτε έχει σαφή γνώσιν
του σοφού παραγγέλματος, ότι ο άνθρωπος δεν είναι ό,τι φαίνεται, αλλά χρειάζεται
κάποιαν περισσότεραν σοφίαν, με την οποία θα γνωρίση τον εαυτόν του οποίος τις είναι…» [3]
[3] «Ο
ΦΩΣΤΗΡ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ», ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ Ι. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ. ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ
ΘΕΟΛΟΓΩΝ ‘’Ο ΣΩΤΗΡ’’. ΣΕΛ. 240-243
