25. «Είπον ουν αυτώ: "Τις ει; Ίνα απόκρισιν δώσωμεν τοις πέμψασιν ημάς. Τι λέγεις περί σεαυτού;" Έφη: "Εγώ φωνή βοώντος εν τη ερήμω: Ευθύνατε την οδόν Κυρίου καθώς είπεν Ησαΐας ο Προφήτης". Και οι απεσταλμένοι ήσαν εκ τών Φαρισαίων. Και ηρώτησαν αυτόν και είπον αυτώ: "Τι ουν βαπτίζεις, ει συ ουκ ει ο Χριστός ούτε Ηλίας ούτε ο Προφήτης;» Ιωάν. Α: 22-25
«Είπον ουν αυτώ: "Τις ει; Ίνα απόκρισιν δώσωμεν τοις πέμψασιν ημάς. Τι λέγεις περί σεαυτού;" (στίχ. 22).
 Αφού οι απεσταλμένοι τών Ιουδαίων άκουσαν από τον Ιωάννη, ότι δεν είναι αυτός ο Χριστός ή «ο προφήτης», τότε τού είπαν: Ποιος είσαι; Πες μας, για να δώσουμε απάντηση σε αυτούς που μάς έστειλαν. Τι φρονείς για τον εαυτό σου; Οι Ιουδαίοι άρχοντες δεν παραδέχθηκαν τον Ιωάννη. Ο εγωισμός δεν τούς άφηνε να παραδεχθούν έναν ανυπόδητο πολίτη τής ερήμου. Εν τούτοις το πρόσωπο τού Προδρόμου τούς απασχολούσε και τούς προβλημάτισε. Γι’ αυτό και οι απεσταλμένοι τού υποβάλλουν αλλεπάλληλα ερωτήματα και επιμένουν κι ανυπομονούν να μάθουν, τι φρονούσε ο Ιωάννης για τον εαυτό του.
«Έφη: "Εγώ φωνή βοώντος εν τη ερήμω: Ευθύνατε την οδόν Κυρίου καθώς είπεν Ησαΐας ο Προφήτης"» (στίχ. 23)
Απαντώντας ο Ιωάννης στο ερώτημα, τι φρονεί για τον εαυτό του, είπε: Εγώ είμαι φωνή ενός, ο οποίος φωνάζει δυνατά στην έρημο, ισιάξατε το δρόμο τού Κυρίου, όπως είπε ο προφήτης Ησαΐας. Οι προφήτες προφήτευαν για τον Μεσσία, αλλά κατ’ εξαίρεση τρεις προφήτες προφήτευσαν και για προφήτη, τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Ο ένας είναι ο Ησαΐας, ο άλλος ο Μαλαχίας και ο τρίτος είναι ο Ζαχαρίας, ο πατέρας τού Ιωάννου. Η μεγαλοσύνη τού Ιωάννου φαίνεται και από τούτο, αφού είναι προφήτης που προφητεύτηκε, και μάλιστα όχι από έναν, αλλά από τρεις προφήτες. Προφητεύτηκε δε και από άγγελο, μάλιστα τον αρχάγγελο Γαβριήλ.
Το εδάφιο τού προφήτου Ησαΐα που ανέφερε ο Ιωάννης είναι παράδοξο, διότι ομιλεί για φωνή ενός που βοά στην έρημο. Γιατί όμως βοά στην έρημο; Για να τον ακούσουν τα άψυχα στοιχεία τής ερήμου; Όχι βέβαια, αλλά μέσα στην έρημο, δια μέσου τού πνευματικού χαρίσματος τής διοράσεως, ο Ησαΐας έβλεπε τα μέλλοντα και πλήθη ανθρώπων.
Ο Ιωάννης «επόλισε» την έρημο, δηλαδή την μετέβαλε σε πόλη! Με την προφητική του δύναμη και την ασκητική ζωή του από τις πόλεις και τα χωριά τράβηξε τον κόσμο προς την έρημο. Άδειαζαν οι άνθρωποι πόλεις και χωριά και συνέρρεαν στην έρημο για να δουν και να ακούσουν τον θαυμαστό προφήτη.
Ως πρόδρομος τού Χριστού ο Ιωάννης έλεγε: «Ευθύνατε την οδόν Κυρίου». Στην Ανατολή, όταν επρόκειτο να επισκεφθεί ο ηγεμόνας έναν τόπο, εξομάλυναν και ίσιαζαν το δρόμο από τον οποίο θα περνούσε. Απ’ αυτό ορμάται ο Πρόδρομος τού Χριστού και φωνάζει προς τα πλήθη: Ισιάξατε το δρόμο τού Κυρίου. Έρχεται ο Κύριος, ο αληθινός ηγεμόνας! Βάλτε πνευματικές μπουλντόζες, θα λέγαμε σήμερα, και ισιάξατε το δρόμο, για να διαβεί ο Κύριος. Προετοιμάστε τις ψυχές σας για να υποδεχθείτε τον Κύριο. Συμφώνως προς τον λόγο, «Ευθύνατε την οδόν Κυρίου», ο Ιωάννης ήταν πρόδρομος τού «Κυρίου», με το κήρυγμά του δηλαδή προετοίμασε το δρόμο, για να διαβεί ο ερχόμενος μετά από Εκείνον «Κύριος». Αυτό το «Κύριος» στα Εβραϊκά είναι Γιαχβέ. Ο «Κύριος» όμως που ακολούθησε μετά από τον Πρόδρομο είναι ο Ιησούς! Άρα ο Κύριος Ιησούς Χριστός, εις πείσμα τών Μαρτύρων τού Ιεχωβά, είναι ο Γιαχβέ, ο Αληθινός Θεός τής Παλαιάς Διαθήκης!
«Και οι απεσταλμένοι ήσαν εκ τών Φαρισαίων» (στίχ. 24)
Ο στίχος σημαίνει: Οι δε απεσταλμένοι τού Ιουδαϊκού Συνεδρίου προς τον Ιωάννη Ιερείς και Λευίτες, ήταν από τούς Φαρισαίους, οι οποίοι ήταν θρησκευτική τάξη τών Ιουδαίων. Στην αρχή ήταν καλοί, αλλά κατόπιν διεφθάρησαν και κατήντησαν εγωιστές, αυτάρεσκοι, τυπολάτρες και υποκριτές. Ήταν επίσης συντηρητικοί, ή μάλλον υπερσυντηρητικοί και γι’ αυτό τον λόγο θεωρούσαν το βάπτισμα τού Ιωάννου ως καινοτομία, ως νεωτερισμό, κάτι δηλαδή που έφερε αλλαγές στον τρόπο ζωής τών Ιουδαίων κι εκτροπή από την Ιουδαϊκή Θρησκεία. Ο Ευαγγελιστής λοιπόν αναφέρει τούς Φαρισαίους, τούς ανθρώπους τής συντηρητικής τάξως τών Ιουδαίων, για να δικαιολογηθεί το ερώτημα που υποβάλλεται στον Ιωάννη για το βάπτισμα, συμφώνως προς τον επόμενο στίχ.25.
«Και ηρώτησαν αυτόν και είπον αυτώ: "Τι ουν βαπτίζεις, ει συ ουκ ει ο Χριστός ούτε Ηλίας ούτε ο Προφήτης;» (στίχ. 25)
Υπέβαλαν λοιπόν οι απεσταλμένοι τών Φαρισαίων στον Ιωάννη το ερώτημα: Γιατί λοιπόν βαπτίζεις, αφού εσύ δεν είσαι ο Μεσσίας ούτε ο Ηλίας ούτε ο προφήτης, ο κατ’ εξοχήν προφήτης που προφητεύτηκε από τον Μωυσή; Στο ερώτημα αυτό υπάρχει αυθάδεια. Οι Φαρισαίοι εννοούν, ότι θα μπορούσαν να δεχθούν το βάπτισμα εάν προερχόταν από τον Μεσσία ή έστω από τον Ηλία ή «τον προφήτη», τον οποίον, όπως είπαμε εις το προηγούμενο μάθημα, διέκριναν ως ξεχωριστό πρόσωπο από τον Μεσσία, ενώ στην πραγματικότητα είναι το ίδιο πρόσωπο. Από τον Ιωάννη οι Φαρισαίοι δεν μπορούσαν να δεχθούν το βάπτισμα. Αλλά εδώ γεννάται η εξής απορία: Γιατί οι Φαρισαίοι θα μπορούσαν να δεχθούν το βάπτισμα από τον Ηλία, όχι όμως από τον Ιωάννη; Με βάση ποια λογική το βάπτισμα τού Ηλία θα ήταν παραδεκτό, το δε βάπτισμα τού Ιωάννου θεωρείται απαράδεκτο;
Οι Φαρισαίοι τον προφήτη Ηλία τον θεωρούσαν αυθεντικό πρόσωπο ενώ τον Ιωάννη όχι. Για ποιο λόγο όμως απέρριπταν τον Ιωάννη ως απεσταλμένο τού Θεού και αυθεντικό πρόσωπο; Πού να φαντάζονταν οι ταλαίπωροι Φαρισαίοι, ότι ο υιός τού Ζαχαρία και τής Ελισάβετ και ο τρομερός ασκητής τής ερήμου δεν ήταν εις το παραμικρό ελάχιστος από τον Ηλία, αλλά ήταν όμοιος και ανώτερος εκείνου;
Πού να φαντάζονταν, ότι ο Ιωάννης ήταν ο «μείζων εν γεννητοίς γυναικών» (Ματθ. 11: 11και Λουκ. 7: 28), δηλαδή ο μεγαλύτερος από τούς γεννημένους από τις γυναίκες, ο μεγαλύτερος από τούς άνδρες μέχρι την εποχή εκείνη; Ο εγωισμός και η προκατάληψη δεν τούς άφηναν να καταλάβουν και να εκτιμήσουν την μεγαλοσύνη τού Ιωάννου. Έτσι συμβαίνει πάντοτε. Οι άγιοι, οι όντως μεγάλοι, όταν ζουν, υποτιμώνται, περιφρονούνται και αντιμετωπίζονται με αυθάδεια, αλλά όταν πεθαίνουν, τότε τιμώνται και υμνολογούνται. Ο Ιωάννης όμως ούτε μετά θάνατον αναγνωρίσθηκε από το έθνος του, αλλά θα αναγνωρισθεί όταν αναγνωρισθεί και ο Χριστός από αυτό.
Αγαπητοί αδελφοί να είμαστε συντηρητικοί, αλλά όχι υπερσυντηρητικοί, όπως οι Φαρισαίοι. Να είμαστε ταπεινοί, απροκατάληπτοι και πολύ προσεκτικοί στην εξέταση προσώπων και πραγμάτων, για να μπορούμε να κρίνουμε δικαίως και να αξιολογούμε ορθά και να τιμάμε τούς ανθρώπους τού Θεού. Εάν οι Φαρισαίοι εξέταζαν κι ερευνούσαν με πολλή προσοχή τη ζωή τού Ιωάννου και τα θαύματα γύρω από την σύλληψή του, δεν θα αυθαδίαζαν προς αυτόν, αλλά θα θαύμαζαν και θα υποκλίνονταν ενώπιόν του.
|
