"Ταπείνωση και (τυφλή) υπακοή ο χριστιανός έχει μόνο στην Εκκλησία";

 

 Μητροπολίτης Φλωρίνης Ειρηναίος, 

Καλύτερα να σφάλω και να είμαι μέσα στην Εκκλησία, παρά να ορθοτομώ, να νομίζω, και να είμαι εκτός Αυτής...

"Λόγια Αγάπης" Αναστάσιμη (Πασχαλιάτικη) εκπομπή με τον π. Αθανάσιο Καμπούρη και καλεσμένο το Μητροπολίτη Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας Ειρηναίο (05-05-2024)

- π. Αθανάσιος

Μία νέα εκπομπή υπό το φως της Αναστάσεως όπου θα συζητήσουμε για το γεγονός της Αναστάσεως και θα φωτίσουμε κάποιες πτυχές αυτού του γεγονότος. 
Ανάσταση! Τι είναι τελικά, Ανάσταση; 

- ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Ανάσταση με λίγες και απλές λέξεις είναι η δυνατότητα που μας έδωσε ο Χριστός μας να γίνουμε αθάνατοι και αιώνιοι άνθρωποι. Πράγματι λοιπόν αυτή η δυνατότητα που μας δίνει ο Χριστός είναι η αιωνιότητα. Δεν ξέρω αν μπορούμε να το καταλάβουμε... 

Είμαστε στην εποχή της απόδειξης... 

Θα ‘ρθει η στιγμή που και οι άπιστοι θα πάρουν τις αποδείξεις τους. Απλώς θα είναι αργά. Και ευχόμαστε να μην είναι και για τον καθένα μας. Να μπορέσουμε να μετανοήσουμε στη ζωή μας και να αγωνιστούμε να ΕΝΩΘΟΎΜΕ με τον Χριστό.

Αλλά ξέρετε (41:43) αυτό, όπως είπα, έχει κάποιες προϋποθέσεις. Θέλει να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, θέλει ταπείνωση και υπακοή. 

Ταπείνωση και υπακοή ο χριστιανός έχει μόνο στην Εκκλησία. 

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ: Να έχετε πίστη, να έχετε υπακοή, να έχετε σιωπή, στον τρόπο που ζείτε! (42:10)

 

Ιερά Πανήγυρις Εορτής Αγίου Πνεύματος στον Μητροπολιτικό ΙΝ Αγίας Τριάδας Πτολεμαΐδας (Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Μητροπολίτη Ειρηναίου)

 

Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΕΙΠΕ...

(Εἰς τὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος Πτολεμαΐδας, Δευτέρα 24 Ἰουνίου 2024)

Σήμερα, ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς συνήγαγε γιὰ νὰ πανηγυρίσουμε ―καὶ γιὰ δεύτερη μέρα ἐπιπλέον καὶ ξεχωριστὰ― τὴ μεγάλη εὐλογία τῆς καθόδου καὶ τῆς παρουσίας, μέσα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ τρίτου προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος, ποὺ εἶναι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα.

Χθές, Πεντηκοστή, διαβάσαμε τὶς ὑπέροχες εὐχὲς τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἐκεῖ ὅπου ὁ Χριστός ―ὁ Τριαδικός μας Θεός, θὰ ἔλεγα καλύτερα― μᾶς ὑπόσχεται ὅτι, τόσο στοὺς ζωντανοὺς ὅσο καὶ στοὺς κεκοιμημένους, ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θὰ πνέει καὶ θὰ τοὺς καθιστᾶ ζωντανοὺς πάντοτε καὶ αἰωνίους, εἴτε εἶναι σ’ αὐτὸν τὸν αἰσθητὸ κόσμο, εἴτε στὸν Οὐράνιο. Ἐπιπλέον ὅμως, δίδεται σὲ ’μᾶς ἡ παρηγοριά, μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ὑποσχέθηκε ὁ ἴδιος ὅτι δὲν θὰ μᾶς ἀφήσει μόνους, ἀλλὰ θά ’ρθει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ὁποῖο ἐμεῖς ζοῦμε καὶ βιώνουμε καὶ παρακαλοῦμε νὰ ἔρθει στὴ ζωὴ καὶ νὰ κατασκηνώσει στὴν ψυχή, στὴν καρδιὰ καὶ στὸ μυαλό μας.

Ὑπάρχει μιὰ ξεχωριστή προσευχὴ ποὺ τὴν ξέρουμε ὅλοι, τὸ «Βασιλεῦ οὐράνιε Παράκλητε», ὅπου παρακαλοῦμε νά ’ρθει ―καὶ πρέπει νὰ τὸ κάνουμε καθημερινὰ― τὸ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ νὰ παραμείνει ἢ καλύτερα νὰ τὸ κρατήσουμε ἐμεῖς, ἀνάλογα μὲ τὸν τρόπο ποὺ ζοῦμε στὴ ζωή μας. Καὶ εἶναι αὐτὸ πού, ὅταν τὸ ἔχουμε, θὰ μᾶς χαρίσει κάτι ποὺ ἔχουμε πολὺ ἀνάγκη. Δύο πράγματα: Καθαρότητα στὴ σκέψη καὶ κυρίως στὴν καρδιά μας καί ἀγάπη καὶ ἔντονα συναισθήματα διακονίας καὶ θυσιαστικῆς προσφορᾶς πρὸς τοὺς ἀνθρώπους (37:36).

Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι, κατὰ τὴ σημερινὴ ἑορτὴ, τὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἀναφέρεται στὴν ἔννοια τῆς Πίστεως, ἀλλὰ καὶ στὴν ἑνότητα ποὺ μέσα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πρέπει νὰ ἔχουμε. Καὶ οἱ Χριστιανοί, κάνοντας ἢ προσπαθῶντας νὰ κάνουμε πράξη τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ θὰ λέγαμε καὶ τὴν μεγάλη Του ἀνησυχία, ποὺ τὴν ἔδειξε μέσα στὴν Ἀρχιερατικὴ Προσευχὴ στὸ ὅρος τῶν Ἐλαιῶν, πρέπει νὰ εἴμαστε ἑνωμένοι καὶ ἁγιασμένοι μὲ ὑπακοὴ καὶ μὲ ταπείνωση μέσα εἰς τὴν Ἐκκλησία (38:34).  

Σήμερα δυστυχῶς, λόγῳ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Διαφωτισμοῦ, ἐπικρατεῖ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἕνας προτεσταντισμός! Νομίζουν, δηλαδὴ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς ὅτι μποροῦν νὰ κρίνουν Συνόδους, Ἐπισκόπους, ἱερεῖς ἢ μποροῦν νὰ ζοῦν τὴν Ἀλήθεια καὶ νὰ Ὀρθοτομοὺν τὴν Πίστη ―ὅπως λέμε στὴν Ἐκκλησία― καὶ νὰ ἑρμηνεύουν τὸ Εὐαγγέλιο μόνοι τους. Κι αὐτὸ εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο! Κι αὐτὸν τὸν κίνδυνο τὸν κρούει πρῶτος ὁ Χριστός, λίγο πρὶν συλληφθεῖ καὶ ὁδηγηθεῖ στὸ Σταυρό. «Κράτα τους», λέγει, «Θεέ μου σὰν νὰ εἶναι ἕνα, ἔτσι ὥστε νὰ σὲ ὑμνοῦν καὶ νὰ σὲ λατρεύουν μὲ σωστὸ τρόπο».

Πρέπει νὰ καταλάβουμε ὅτι οἱ Χριστιανοὶ σήμερα πρέπει νὰ ἐκφράσουνε, καὶ εἶναι ἀδήριτη [=ἐπιτακτικὴ] ἀνάγκη, νὰ ἐκφραστεῖ ὁ Χριστὸς καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου μέσα στὴ κοινωνία ποὺ ζοῦμε. Ὄχι ὅμως μὲ λόγια. Οἱ ἄνθρωποι ὅλοι κουραστήκαμε ἀπὸ τὰ λόγια, καὶ οἱ Χριστιανοὶ δὲν εἴμαστε ἄνθρωποι τῶν λόγων ἀλλὰ πρέπει νὰ γίνουμε ἄνθρωποι τῶν ἔργων (40:21). Ἔρχεται λοιπὸν ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ἔρχονται μετὰ ἀπὸ Αὐτὸν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, τοὺς ὁποίους θὰ ἑορτάσουμε σὲ λίγες ἡμέρες καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς οἱ Πατέρες οἱ Ἀποστολικοί, οἱ μεγαλομάρτυρες, οἱ μάρτυρες, οἱ ὅσιοι μεγάλοι ἀσκητὲς καὶ μοναχοί, οἱ Νεομάρτυρες καὶ ἀκόμη καὶ μέχρι σήμερα ὅλοι οἱ νεώτεροι Ἅγιοι, γιὰ νὰ ποῦν σὲ ὅλους ἐμᾶς τὸ πόσο ἐπικίνδυνο εἶναι νὰ ζοῦμε μόνοι μας μέσα στὸ χῶρο τῆς Πίστης καὶ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς νὰ ὑπάρχει Ἐπίσκοπος καὶ Ἐκκλησία καὶ Σύνοδοι. Εἶναι ἀκόμη πιὸ ἐπικίνδυνο καὶ μᾶς ζημιώνει πνευματικὰ καὶ μᾶς ὁδηγεῖ στὴν πνευματική μας ἀφάνεια καὶ στὸν πνευματικό μας θάνατο, νὰ νομίζουμε ὅτι ἐμεῖς ἔχουμε τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ μποροῦμε νὰ ξεχωρίσουμε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ τὴν ἐλέγχουμε, νομίζοντας καὶ πιστεύοντας ὅτι εἴμαστε σωστότεροι κι ἀπὸ τὸ ἱερό της Σῶμα (42:10).

Νὰ ἔχετε Πίστη, νὰ ἔχετε ὑπακοή, νὰ ἔχετε σιωπὴ στὸν τρόπο ποὺ ζεῖτε! Νὰ ἔχετε εὐγένεια καὶ ποιότητα ἢ καλύτερα νὰ ἔχουμε ―γιὰ ὅλους μας εἶναι καὶ ὅλοι μας τὴν ἔχουμε ἀνάγκη― αὐτὴν τὴν χριστιανικὴ μέθοδο καὶ τὸν τρόπο ζωῆς!

Εὔχομαι ὁλόψυχα τὸ Ἅγιο Πνεῦμα νὰ φωτίζει τὸν καθένα ἀπὸ ἐμᾶς ἔτσι ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ ἐκφράζουμε μὲ τὴ βιοτή μας καὶ μὲ τὴ ζωή μας τὴν ἀληθινή μας Πίστη. Καὶ σήμερα εἶναι ἀνάγκη ἡ Πίστη νὰ ἐκφράζεται μὲ ταπείνωση, μὲ ὑπακοή. [Νὰ ἐκφράζεται] μὲ τὴ σιωπή μας, ποὺ πολλὲς φορὲς εἶναι ἔντονη ὅταν γίνεται, καὶ «ἐκκωφαντική», ἀλλὰ μιλάει ἡ ζωή μας, μιλοῦν τὰ μάτια καὶ ἡ καρδιά μας, διδάσκει ἡ παρουσία μας καὶ ἡ διακονία μας μέσα στὴν κοινωνία ποὺ ζοῦμε. Μόνο τότε μποροῦμε νὰ μεταφέρουμε τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας καὶ νὰ καταστήσουμε χριστοκεντρικὲς τὶς κοινωνίες μας, γιὰ νὰ ζήσουμε ὅλοι εὐτυχισμένοι!

Ἡ εὐχή μας λοιπὸν σήμερα εἶναι τὸ Ἅγιον Πνεῦμα νὰ πνέει στὴ ζωή μας καὶ νὰ καθαρίζει τὴ σκέψη καὶ τὴν καρδιά μας, ἔτσι ὥστε νὰ πορευόμαστε ὅλοι μὲ μοναδικὸ κριτήριο τὴ συνάντησή μας μέ τὸν Ἰησοῦ Χριστό.

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα, νὰ εἴσαστε ὅλοι εὐλογημένοι καὶ γεμᾶτοι στὴ ζωή σας μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. 

 

 ΣΧΟΛΙΟ: Κάπως έτσι ήταν ο τότε διάλογος, ο διάλογος του Πατριάρχη με τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή, όταν ο ΠΡΩΤΟΣ προσπαθούμε να πείσει τον Άγιο να τους ακολουθήσει στον γκρεμό της αίρεσης του μονοθελητισμού. Είναι  "επικίνδυνο", του έλεγε, "να ζούμε μόνοι μας μέσα στο χώρο της πίστης και στη ζωή της Εκκλησίας χωρίς να καθοδηγούμαστε.Είναι επικίνδυνο να εκφράζουμε προσωπικές απόψεις, δημόσιες κατακρίσεις, ζηλωτικούς διαλόγους, χωρίς να υπάρχει Επίσκοπος και Εκκλησία και Σύνοδοι."

ΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ,

«Αλλοτρίας δε βοτάνης απέχεσθαι, ήτις εστίν αίρεσις» ΜΕΡΟΣ Ι΄

 

«Αλλοτρίας δε βοτάνης απέχεσθαι, ήτις εστίν αίρεσις»

(Ορθοδοξία, το φιλόϋλον πυρ και το φιλόθεν πυρ)

ΜΕΡΟΣ Ι΄

Όταν ομολογούμε την Πίστη μας (Ορθοδοξία) στηριζόμαστε, αναπόφευκτα, και στις παραδοθείσες εμπειρίες – διδασκαλίες του Θεοφόρου Ιγνατίου, όπως:

Α) «της συμφωνίας της προς τους αγίους φρόντιζε» (Προς Ήρωνα – Διάκονο Αντιοχείας, Ι, 27).

Β) «”Η πίστις μία, και το βάπτισμα εν” και μία η Εκκλησία, ην ιδρύσαντο οι άγιοι απόστολοι από περάτω εως περάτων, εν τω αίματι του Χριστού, οικείοις ιδρώσι και πόνοις» (Προς Φιλαδελφείς IV, 9-12).

Γ) «Εγώ γαρ και μετά την ανάστασιν εν σαρκί αυτόν οίδα πιστεύω όντα» (Σμυρναίοις ΙΙΙ, 15-16).

Ολόκληρη η ζωή του Αγίου είναι ερμηνεία της Αγίας Γραφής, ως αποδέκτης της πνευματικής διαθήκης των Αγίων Αποστόλων. Δεν υποχώρησε στην πίεση των αιρέσεων, στην πίεση της εύκολης ζωής, στην πίεση του Μαρτυρίου.

ΕΙΘΕ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ…

 

ΕΙΘΕ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙ…

 

Θέμα: «Τὸ κυρίαρχο στὴν ὀρθοδοξία εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο. Οι κανόνες […] ἔρχονται καὶ παρέρχονται»;

«Ότι παρά πάντων να φυλάττωνται οι θείοι Κανόνες απαρασάλευτα.  Οι γαρ μη φυλάττοντες, εις φρικτά επιτίμια υποβάλλονται» (ΠΗΔΑΛΙΟΝ)

 

 

Αγαπητοί, ο επίκαιρος λόγος του αγίου Μαξίμου του Γραικού:  «Ὤ, πῶς ἀξίως νὰ θρηνήση κανεὶς τὸ σκότος στὸ ὁποῖο κατάντησε τώρα ἡ γενεά μας! «Κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσιν» ὡς σκύμνοι ὠρυόμενοι, γιὰ νὰ πλανήσουν μὲ κάθε τρόπο καὶ νὰ ἁρπάξουν ἀπὸ τὸν Θεὸν τοὺς εὐσεβεῖς καὶ νὰ τοὺς προσφέρουν στὸν πατέρα τους τὸν Διάβολο, προσφιλέστατο σ’ αὐτὸν δῶρο.»[1], παρακινεί και πάλι εμάς τους ράθυμους και αμελείς να καταγράψουμε λίγες σκέψεις σχετικά με απόψεις και θέσεις του  θεολόγου κ. Χρυσόστομου Σταμούλη.

«ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ» ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΣΤΑΜΟΥΛΗ

Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας το άρθρο με τίτλο: «Αἱρετικὲς διδασκαλίες τοῦ καθηγητῆ Δογματικῆς καὶ Συμβολικῆς Θεολογίας τοῦ Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ καὶ Κοσμήτορα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ (2021-2024), Χρυσόστομου Σταμούλη.»[2], την κλίμακα αυτή των αιρετικών θέσεων του, σταματούμε μετά πάσης προσοχής και φόβου Θεού στο όγδοο σκαλοπάτι της, όπου ο καλός θεολόγος και συγγραφέας του εν λόγω άρθρου έχει τοποθετήσει το εξής κεφαλαιώδες ερώτημα: «Οι κανόνες έρχονται […] και παρέρχονται»;

Το ερώτημα αυτό προκύπτει από συνέντευξη του κ. Σταμούλη που δόθηκε σε ήπειρο του δυτικού ημισφαιρίου την 26η Ιουλίου 2017, ένα χρόνο μετά την Ψευδοσύνοδο της Κρήτης (της οποίας το αλλότριο πνεύμα ήταν ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή «Οι κανόνες έρχονται και παρέρχονται», και πιο ορθά ότι∙ οι θείοι και ιεροί Κανόνες των 7 Οικουμενικών Συνόδων - πλην των Αποστολικών - έρχονται και παρέρχονται. Άπαγε της βλασφημίας)! 

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς : Μνημονεύουν τὸν μεγαλύτερο βλάσφημο καὶ μεγαλύτερον αἱρεσιάρχην, ὡς «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας». Μία πνευματικὴ ἀποτίμησις τῆς 25ετίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου

 

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς : Μνημονεύουν τὸν μεγαλύτερο βλάσφημο καὶ μεγαλύτερον αἱρεσιάρχην, ὡς «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας». Μία πνευματικὴ ἀποτίμησις τῆς 25ετίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου

Μία πνευματικὴ ἀποτίμησις τῆς 25ετίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου

Ἀφορμὴ γιὰ τὸ ἄρθρο αὐτό μοῦ ἔδωσε ἡ θλίψη ποὺ αἰσθανόμουν ὅταν ἄκουγα νὰ μνημονεύουν, κατὰ τὴν ἱερότερη στιγμὴ τῆς Θείας Λειτουργίας, οἱ ἐπίσκοποι τῶν λεγομένων «Νέων Χωρῶν» τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, τὸν Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖον, καὶ μάλιστα ὡς «ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς Σῆς Ἀληθείας», ἀποτεινόμενοι εἰς τὸν Θεόν, χωρὶς φόβον καὶ χωρὶς ντροπή! 

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Ο γάμος είναι φυσικόν πράγμα. Όταν όμως εσύ αλλοιώνεις κάτι που είναι φυσικόν πράγμα και παντρεύεσαι έναν ομοφυλόφιλο, να ΄το… Είναι γραμμένα αυτά. Ποιος τα διαβάζει; Και ποιος μπορεί να προλάβει το κακό που έρχεται καλπάζον;

 

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος, Διαφοροποιήσεις της πίστεως (Κυριακή του Τυφλού)

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ[:Ιω. 9, 1-38]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα:

                      «ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»

        [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 4-6-2000]  (Β415)                                     

      Ο Κύριος Ιησούς, αγαπητοί μου, είπε κάποτε: «Πλὴν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐλθὼν ἆρα εὑρήσει τὴν πίστιν ἐπὶ τῆς γῆς;». Αλλά ποια πίστη ο Κύριος θα ζητούσε να βρει όταν κατά τη Δευτέρα Του Παρουσία θα επανήρχετο εις την Γην;

    Είναι ένα χωρίο, το οποίο πάρα πολύ με έχει, προσωπικά, εντυπωσιάσει· που έμμεσα δίδεται η πληροφορία ότι δεν θα υπάρχει η πίστις επί της Γης. Δηλαδή συγκεκριμένα, θα είναι σπάνια η πίστις επί της Γης. Και ποία πίστις; Στο Θεανθρώπινο πρόσωπό Του. Δηλαδή προϊόντος του χρόνου, οι άνθρωποι θα παύσουν να πιστεύουν εις τον Ιησούν Χριστόν ως τέλειον Θεόν και τέλειον άνθρωπον. Και τούτο γιατί όλοι μιλούν περί πίστεως, αλλά σε πολλούς χριστιανούς μας, διαφοροποιείται η πίστις. Προσέξτε, διαφοροποιείται η πίστις. Υπάρχει μία πίστις υποκειμενική, με πλείστες όσες παραλλαγές.

     Έτσι συνέβη και τότε που ο Κύριος έκανε το θαύμα της θεραπείας του τυφλού. Ο κάθε ένας έλεγε ό,τι ήθελε. Άλλοι επρόβαλλαν ότι αν το θαύμα ήταν πραγματικό. Άλλοι δέχονταν μεν το θαύμα, αλλά δεν το ομολογούσαν, όπως ακριβώς και οι γονείς του τυφλού δεν το ομολογούσαν - μας το λέγει σαφώς ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, διότι εφοβούντο να μη γίνουν αποσυνάγωγοι, επειδή οι άρχοντες είχαν πει ότι όποιος ομολογεί τον Ιησούν ότι είναι ο Μεσσίας, αυτός θα γίνεται αποσυνάγωγος.

«Αλλοτρίας δε βοτάνης απέχεσθαι, ήτις εστίν αίρεσις» ΜΕΡΟΣ ΣΤ΄

 

«Αλλοτρίας δε βοτάνης απέχεσθαι, ήτις εστίν αίρεσις»

(Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος – Προς Τραλλιανοίς VI, 37-38)

(και περί των δοκούντων αξιόπιστοι είναι και ετεροδιδασκαλούντες)

ΜΕΡΟΣ ΣΤ΄

Όταν ο Άγιος Ιγνάτιος τονίζει: «οι επαγγελόμενοι Χριστού είναι, ουκ εξ ών λέγουσι μόνον, αλλά και εξ ών πράττουσι γνωρίζονται. Εκ γαρ του καρπού το δένδρον γινώσκεται» (Προς Εφεσίους – XIV, 29-31), αναφέρεται στους γνησίως ακολουθούντας τον Χριστό, οι οποίοι μέσα στην Άσκηση, στον αγώνα νεκρώσεως των Παθών, στην βίωση της ταπείνωσης και στην ομολογία της ορθής πίστεως, αγιάζονται. Η ομολογία δεν νοείται εκτός της Ασκήσεως, ως μητέρας του αγιασμού.