ΗΜΕΡΙΔΑ
Β’ Οικουµενική Σύνοδος Βατικανού
50 χρόνια Πίστης και Ελπίδας
Σάββατο 9 Νοεµβρίου 2013 - Λεόντειο Λύκειο Πατησίων
50 Χρόνια από τη συγκρότηση της Β’ Συνόδου του Βατικανού: Σκέψεις ενός Ορθόδοξου Επισκόπου
Εισήγηση του Σεβ. Μητροπολίτου Δηµητριάδος και Αλµυρού κ. Ιγνατίου
Η Β’ Σύνοδος του Βατικανού αποτελεί µεγάλο ιστορικό γεγονός όχι µόνο για τη Ρωµαιοκαθολική Εκκλησία, αλλά και για ολόκληρο το Χριστιανικό κόσµο.
Ιδιαίτερα για την Ορθόδοξη Εκκλησία το γεγονός αυτό ενέχει εξαιρετική σηµασία, η οποία εξακολουθεί ακόµη να υφίσταται, και θα συνεχιστεί ακόµα για µεγάλο χρονικό διάστηµα.
Αποτελεί, συνεπώς, χρέος για κάθε Ορθόδοξο πιστό και ιδιαίτερα για έναν υπεύθυνο επίσκοπο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να στοχαστεί επάνω στη σηµασία του ιστορικού αυτού γεγονότος µε την ευκαιρία της συµπληρώσεως µιας ολόκληρης πεντηκονταετίας από την πραγµατοποίησή του.
Ποιες αλλαγές επέφερε το γεγονός αυτό στη ζωή της Ρωµαιοκαθολικής Εκκλησίας και πώς επηρεάζουν οι αλλαγές αυτές τις σχέσεις Ρωµαιοκαθολικών και Ορθοδόξων;
Πού βαδίζουν οι σχέσεις αυτές µετά την παρέλευση 50 ολόκληρων χρόνων, και τι µπορούµε να ελπίζουµε για το µέλλον των σχέσεων των δύο µεγάλων παραδόσεων του Χριστιανισµού µε βάση τις αρχές που έθεσε η Β’ Σύνοδος του Βατικανού;
Στα ερωτήµατα αυτά θα ήθελα να επικεντρώσω την παρέµβασή µου, στη σηµερινή συνάντηση. 1. Οι αλλαγές στη στάση της Ρωµαιοκαθολικής Εκκλησίας απέναντι στις άλλες Εκκλησίες και οµολογίες Είναι γνωστό ότι πριν από τη σύγκληση της Β’ Βατικανικής Συνόδου το Βατικανό απέρριψε κατηγορηµατικά κάθε συµµετοχή της Ρωµαιοκαθολικής Εκκλησίας στην Οικουµενική Κίνηση.
Η Κίνηση αυτή είχε αρχίσει να εκδηλώνεται στις αρχές του 20ου αιώνα και σ’ αυτήν συµµετείχε από την αρχή, και µάλιστα µε ρόλο πρωταγωνιστικό, και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Το Οικουµενικό Πατριαρχείο ήδη το 1902 µε εγκύκλιο του Οικουµενικού Πατριάρχου Ιωακείµ Γ’ απευθύνθηκε προς τις Ορθόδοξες Εκκλησίες µε την προτροπή να αναπτύξουν σχέσεις αδελφικές µε τις µη Ορθόδοξες Εκκλησίες και οµολογίες, το δε 1920 µε τη γνωστή Συνοδική Εγκύκλιο απηύθυνε πρόσκληση προς όλες τις χριστιανικές Εκκλησίες να συγκροτήσουν «Κοινωνίαν» στα πρότυπα της «Κοινωνίας των Εθνών» της εποχής εκείνης.
Αυτό αποτέλεσε τη βάση για τη δηµιουργία του Παγκόσµιου Συµβουλίου Εκκλησιών στο Άµστερνταµ το 1947, στο οποίο µετείχαν όλες οι εκτός του λεγόµενου «Σιδηρού Παραπετάσµατος» (κοµµουνιστικών κρατών) Ορθόδοξες Εκκλησίες.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ: ΕΔΩ
Σάββατο 9 Νοεµβρίου 2013 - Λεόντειο Λύκειο Πατησίων
50 Χρόνια από τη συγκρότηση της Β’ Συνόδου του Βατικανού: Σκέψεις ενός Ορθόδοξου Επισκόπου
Εισήγηση του Σεβ. Μητροπολίτου Δηµητριάδος και Αλµυρού κ. Ιγνατίου
Η Β’ Σύνοδος του Βατικανού αποτελεί µεγάλο ιστορικό γεγονός όχι µόνο για τη Ρωµαιοκαθολική Εκκλησία, αλλά και για ολόκληρο το Χριστιανικό κόσµο.
Ιδιαίτερα για την Ορθόδοξη Εκκλησία το γεγονός αυτό ενέχει εξαιρετική σηµασία, η οποία εξακολουθεί ακόµη να υφίσταται, και θα συνεχιστεί ακόµα για µεγάλο χρονικό διάστηµα.
Αποτελεί, συνεπώς, χρέος για κάθε Ορθόδοξο πιστό και ιδιαίτερα για έναν υπεύθυνο επίσκοπο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, να στοχαστεί επάνω στη σηµασία του ιστορικού αυτού γεγονότος µε την ευκαιρία της συµπληρώσεως µιας ολόκληρης πεντηκονταετίας από την πραγµατοποίησή του.
Ποιες αλλαγές επέφερε το γεγονός αυτό στη ζωή της Ρωµαιοκαθολικής Εκκλησίας και πώς επηρεάζουν οι αλλαγές αυτές τις σχέσεις Ρωµαιοκαθολικών και Ορθοδόξων;
Πού βαδίζουν οι σχέσεις αυτές µετά την παρέλευση 50 ολόκληρων χρόνων, και τι µπορούµε να ελπίζουµε για το µέλλον των σχέσεων των δύο µεγάλων παραδόσεων του Χριστιανισµού µε βάση τις αρχές που έθεσε η Β’ Σύνοδος του Βατικανού;
Στα ερωτήµατα αυτά θα ήθελα να επικεντρώσω την παρέµβασή µου, στη σηµερινή συνάντηση. 1. Οι αλλαγές στη στάση της Ρωµαιοκαθολικής Εκκλησίας απέναντι στις άλλες Εκκλησίες και οµολογίες Είναι γνωστό ότι πριν από τη σύγκληση της Β’ Βατικανικής Συνόδου το Βατικανό απέρριψε κατηγορηµατικά κάθε συµµετοχή της Ρωµαιοκαθολικής Εκκλησίας στην Οικουµενική Κίνηση.
Η Κίνηση αυτή είχε αρχίσει να εκδηλώνεται στις αρχές του 20ου αιώνα και σ’ αυτήν συµµετείχε από την αρχή, και µάλιστα µε ρόλο πρωταγωνιστικό, και η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Το Οικουµενικό Πατριαρχείο ήδη το 1902 µε εγκύκλιο του Οικουµενικού Πατριάρχου Ιωακείµ Γ’ απευθύνθηκε προς τις Ορθόδοξες Εκκλησίες µε την προτροπή να αναπτύξουν σχέσεις αδελφικές µε τις µη Ορθόδοξες Εκκλησίες και οµολογίες, το δε 1920 µε τη γνωστή Συνοδική Εγκύκλιο απηύθυνε πρόσκληση προς όλες τις χριστιανικές Εκκλησίες να συγκροτήσουν «Κοινωνίαν» στα πρότυπα της «Κοινωνίας των Εθνών» της εποχής εκείνης.
Αυτό αποτέλεσε τη βάση για τη δηµιουργία του Παγκόσµιου Συµβουλίου Εκκλησιών στο Άµστερνταµ το 1947, στο οποίο µετείχαν όλες οι εκτός του λεγόµενου «Σιδηρού Παραπετάσµατος» (κοµµουνιστικών κρατών) Ορθόδοξες Εκκλησίες.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ: ΕΔΩ
