Εκοιμήθη ο Ηγούμενος της Ι.Μ. Δοχειαρίου Γέροντας Γρηγόριος
Το κύκνειον άσμα του Αγωνιστού Γέροντος Γρηγορίου του Ἀρχιπελαγίτη:
«Έλληνες εξεγερθείτε. Διάβηκε η ώρα. Μήπως είναι και αργά»
Του Ηλία Προύφα
Απεβίωσε πριν 15 λεπτά περίπου, σε ηλικία 76 ετών, από παθολογικά αίτια, ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αγίου Όρους, Γέροντας Γρηγόριος.
Ο κατά κόσμος Γρηγόριος Ζουμής κατάγονταν από την Πάρο και ήταν απόφοιτος τού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πριν από την Εγκαταβίωσή του στο Άγιον Όρος, μόνασε στην Πάρο καί την Πάτμο, «παρά τούς πόδας» των άγιων Πατέρων Φιλόθεου Ζερβάκου καί Αμφιλόχιου Μακρή. Χρημάτισε Ηγούμενος τής Μονής Μυρτιάς καί τής Μονής Προυσού στο Καρπενήσι. Μετά, ενθρονίστηκε Ηγούμενος τής αγιορείτικης Ιεράς Μονής Δοχειαρίου, την οποία αναστήλωσε και επάνδρωσε με επιτυχία.
Καλό Παράδεισο Γέροντα Γρηγόριε. Σε ευχαριστούμε για όλα!
Το κύκνειον άσμα του Αγωνιστού Γέροντος Γρηγορίου του Ἀρχιπελαγίτη: Εγερτήριον Άρθρο στις 30 Σεπτεμβρίου 2018
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΜ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΕΙ ΕΚΘΕΣΗΑὐτὴν τὴν ἔξοδό του τὴν συνοδεύει πλῆθος ἀστυνομικῶν. Μάζεψαν ὅλα τὰ παλληκάρια τῆς Ἑλλάδος καὶ τὰ τοποθέτησαν τεῖχος καὶ προμαχῶνα στὸν πρωθυπουργό! Ἂν ἦταν ἐκλεκτὸς καὶ ἀγαπητὸς στὸν λαό, τί χρειαζόταν αὐτὴ ἡ παρεμβολή; Καὶ ἂν γιὰ κάθε ἔξοδο τοῦ πρωθυπουργοῦ χρειάζεται τόσο προσωπικό, ἡ Ἑλλαδίτσα πόθεν θὰ οἰκονομῆ τὰ χρήματα τῆς ὑπεράσπισής του; Ἴσως τὰ ἀμυντικὰ σώματα στοιχίζουν πιὸ πολὺ ἀπὸ τὴν Διεθνῆ Ἔκθεση τῆς Θεσσαλονίκης. Εἴδαμε ἡγεμόνες, προέδρους δημοκράτες, νὰ περιδιαβαίνουν τοὺς δρόμους τῶν πόλεων σὰν κοινοὶ ἄνθρωποι. Στὴν κρίσιμη αὐτὴν οἰκονομικὴ κατάσταση ποὺ βρισκόμαστε, πρέπει νὰ ὑπάρχουνε τέτοιες πολυτέλειες; Ὁ λαὸς πεινᾶ καὶ οἱ ἀρχηγοί του τὸν τρῶνε σὰν βλασερὸ ψωμί. Φρέσκο εἶναι τὸ ψωμί. Ποῦ εἶναι ὁ πραότατος Δαυΐδ, νὰ ἰδῆ ἀρματωσιά, ποὺ δὲν ἔχει ἐμφανισθῆ ἄλλη φορὰ κάτω ἀπὸ τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου; Ἂς ὑπάρξη σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμο ἡ σύνεση, ἡ εὐλογημένη οἰκονομία, γιὰ νὰ μὴ γυρίζη ὁ κόσμος μὲ τὰ πανέρια τῆς ζητείας. Ὅλοι αἰσθανόμαστε ὅτι ζοῦμε μέσα σὲ χαλάσματα, σὰν ἐκεῖνα ποὺ ἀφήνουν οἱ βάρβαροι λαοὶ μετὰ τὴν πυρπόληση μιᾶς πόλεως. Ἄλλος διώκεται ἀπὸ τὸ σπίτι του, ξεστεγάζεται μὲ τὴν γυναίκα του καὶ τὰ παιδιά του. Ἄλλου ἀποδεκατοῦται ἡ περιουσία του.
Βοήθα, κυβέρνηση, τὴν ἀπόγνωση τοῦ λαοῦ. Ἐμεῖς τὴν ζοῦμε κάθε μέρα στὰ συσσίτια τῶν
ἐκκλησιῶν, στὰ φιλόπτωχα ταμεῖα καὶ στὰ φιλανθρωπικὰ ἱδρύματα ποὺ ἀνήγειραν πτωχοὶ ἄνθρωποι μὲ τὸν κόπο τους καὶ τὸ ὑστέρημά τους. Μὲ τὴν δικαιολογία ὅτι δὲν πληροῦν τοὺς λειτουργικοὺς ὅρους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, τὰ κλείνουν. Γιατί, Ἕλληνα; Μέχρι τώρα τὸ σπίτι σου πληροῦσε ὅρους καλῆς διαβίωσης; Ἡ πουρνάρα κι ἡ σχινιὰ ἦταν ὁ καλύτερος τόπος γιὰ ἀποπάτηση. Δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε τὶς συνθῆκες ποὺ ζήσαμε καὶ μεγαλώσαμε μέχρι τελευταῖα.
Μάννα μοῦ ἀφηγεῖτο ὅτι τὸ σαπούνι στὶς μπουγάδες της ἦταν ἡ στάχτη καὶ τὸ σύνηθες φαγητὸ τὰ λουλούδια τῆς κολοκυθιᾶς γεμιστά. Ζῆ Κύριος ὁ Θεός, νὰ μὴ στερηθοῦμε καὶ τὸν ἀνθὸ τῆς κολοκυθιᾶς. Τὸ φαγητὸ τῶν λαϊκῶν εἶναι φτωχότερο σήμερα ἀπὸ τῆς ἐρήμου.
Νὰ μᾶς κυκλώση τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴν ἀπογοητευθοῦμε. Καὶ τὸν κύριο Τσίπρα ἔνοπλες δυνάμεις, γιὰ νὰ μὴ φοβᾶται τὴν ζωή του!
Ὁ κόσμος ποὺ συγκεντρώθηκε στὴν Ἔκθεση, γυναῖκες, παιδιά, ἡλικιωμένοι, δὲν πῆγαν γιὰ νὰ θωρήσουνε τὸν ἀρχηγὸ ἑνὸς μισεροῦ κράτους. Σκοπὸ εἴχανε νὰ διαμαρτυρηθοῦνε, γιατὶ ὑποκλέπτεται τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας, ἑνὸς κομματιοῦ τῆς Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖο κρατήσαμε μὲ αἷμα. Καὶ ρίξανε δακρυγόνα, γιὰ νὰ ἐξαφανίσουνε τὴν φωνὴ τοῦ Ἕλληνα! Μοῦ φαίνεται ὅτι ξεχάσαμε τὶ εἶναι Ἕλληνας, ξεχάσαμε ὅτι ἡ ἑλληνικὴ καρδιὰ εἶναι λεβεντογέννα καὶ δὲν πεθαίνει ποτέ. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα ἤτανε μιὰ ἐκκλησία καὶ τώρα, μὲ τοὺς τάχατες πρόσφυγες, χρειάζονται βαβυλώνια τείχη, νὰ προφυλαχθῆ ὁ λαός. Μπιλιάρδο παίζει ἡ Εὐρώπη στὴν πλάτη τῶν Ἑλλήνων.Τὸ πάθαμε σὰν τὸν μπαρμπα-Γιάννη μὲ τὴν Μαρουσάρα, ἡ ὁποία τοῦ ἔδινε μὲ τὸ τσόκαρο μὲς στὰ μοῦτρα, κι ὁ ἀγαθὸς μπαρμπα-Γιάννης ἔλεγε: «Μαρουσώ μου, μὲ τὰ σωστά σου τὸ κάνεις ἢ χωρατεύεις;». Ἀλλὰ τοῦ μπαρμπα-Γιάννη τὰ μοῦτρα εἴχανε σπάσει.
Ἕλληνες, ἀντισταθῆτε μὲ ὅποιον ἰσχυρὸ τρόπο μπορεῖτε. Τέρμα οἱ εὐγένειες, γιατὶ δουλεύει τὸ τσόκαρο τῆς Μαρουσάρας. Ἕλληνες, σφίγξτε τὶς γροθιές σας, φύγετε ἀπὸ τὴν πλαδαρότητα, ἀπολέστε τὸν σεβασμὸ τῆς ἐξουσίας. Ἡ κατρακύλα μεγάλη. Δὲν τὴν σταματάει τὸ χαλικάκι, παρὰ μόνον ἡ ὀργὴ τοῦ λαοῦ, ποὺ δὲν ἀπέχει ἀπὸ τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Οἱ ξένοι μᾶς βλέπουν ζιζάνια πάνω στὴν γῆ καὶ θέλουνε νὰ μᾶς ἐξολοθρεύσουν, εἴτε μὲ τὴν πείνα εἴτε μὲ τὴν στέρηση. Ἐξεγέρθητε. Μὴ ὑπνῆτε. Διάβηκε ἡ ὥρα. Μήπως εἶναι καὶ ἀργά.
Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης
==========================================
ΣΧΟΛΙΟ Ὁ Κύριος νὰ ἐνισχύση τοὺς βραχίονες τοῦ Ἕλληνα. Τουρκιὰ καὶ Εὐρώπη, Εὐρώπη καὶ Τουρκιά, πάντα ὁ Ἕλληνας πρέπει νὰ τὰ ἔχη στὰ ἴδια σταθμά, στὴν ἴδια ζυγαριά.
Το κύκνειον άσμα του Αγωνιστού Γέροντος Γρηγορίου του Ἀρχιπελαγίτη: Εγερτήριον Άρθρο στις 30 Σεπτεμβρίου 2018
«Έλληνες εξεγερθείτε. Διάβηκε η ώρα. Μήπως είναι και αργά»
Του Καθηγουμένου Γέροντα Γρηγορίου
Ἕλληνες, ἀντισταθῆτε μὲ ὅποιον ἰσχυρὸ τρόπο μπορεῖτε. Τέρμα οἱ εὐγένειες,... Ἕλληνες, σφίγξτε τὶς γροθιές σας, φύγετε ἀπὸ τὴν πλαδαρότητα, ἀπολέστε τὸν σεβασμὸ τῆς ἐξουσίας. Ἡ κατρακύλα μεγάλη. Δὲν τὴν σταματάει τὸ χαλικάκι, παρὰ μόνον ἡ ὀργὴ τοῦ λαοῦ, ποὺ δὲν ἀπέχει ἀπὸ τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ
ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΜ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΓΚΑΙΝΙΑΖΕΙ ΕΚΘΕΣΗΑὐτὴν τὴν ἔξοδό του τὴν συνοδεύει πλῆθος ἀστυνομικῶν. Μάζεψαν ὅλα τὰ παλληκάρια τῆς Ἑλλάδος καὶ τὰ τοποθέτησαν τεῖχος καὶ προμαχῶνα στὸν πρωθυπουργό! Ἂν ἦταν ἐκλεκτὸς καὶ ἀγαπητὸς στὸν λαό, τί χρειαζόταν αὐτὴ ἡ παρεμβολή; Καὶ ἂν γιὰ κάθε ἔξοδο τοῦ πρωθυπουργοῦ χρειάζεται τόσο προσωπικό, ἡ Ἑλλαδίτσα πόθεν θὰ οἰκονομῆ τὰ χρήματα τῆς ὑπεράσπισής του; Ἴσως τὰ ἀμυντικὰ σώματα στοιχίζουν πιὸ πολὺ ἀπὸ τὴν Διεθνῆ Ἔκθεση τῆς Θεσσαλονίκης. Εἴδαμε ἡγεμόνες, προέδρους δημοκράτες, νὰ περιδιαβαίνουν τοὺς δρόμους τῶν πόλεων σὰν κοινοὶ ἄνθρωποι. Στὴν κρίσιμη αὐτὴν οἰκονομικὴ κατάσταση ποὺ βρισκόμαστε, πρέπει νὰ ὑπάρχουνε τέτοιες πολυτέλειες; Ὁ λαὸς πεινᾶ καὶ οἱ ἀρχηγοί του τὸν τρῶνε σὰν βλασερὸ ψωμί. Φρέσκο εἶναι τὸ ψωμί. Ποῦ εἶναι ὁ πραότατος Δαυΐδ, νὰ ἰδῆ ἀρματωσιά, ποὺ δὲν ἔχει ἐμφανισθῆ ἄλλη φορὰ κάτω ἀπὸ τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου; Ἂς ὑπάρξη σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμο ἡ σύνεση, ἡ εὐλογημένη οἰκονομία, γιὰ νὰ μὴ γυρίζη ὁ κόσμος μὲ τὰ πανέρια τῆς ζητείας. Ὅλοι αἰσθανόμαστε ὅτι ζοῦμε μέσα σὲ χαλάσματα, σὰν ἐκεῖνα ποὺ ἀφήνουν οἱ βάρβαροι λαοὶ μετὰ τὴν πυρπόληση μιᾶς πόλεως. Ἄλλος διώκεται ἀπὸ τὸ σπίτι του, ξεστεγάζεται μὲ τὴν γυναίκα του καὶ τὰ παιδιά του. Ἄλλου ἀποδεκατοῦται ἡ περιουσία του. Ἄλλος αὐτοκτονεῖ. Μόνον ὁ Κύριος καὶ Θεός μας μπορεῖ νὰ συντρίψη θρόνους δυναστῶν.
Βοήθα, κυβέρνηση, τὴν ἀπόγνωση τοῦ λαοῦ. Ἐμεῖς τὴν ζοῦμε κάθε μέρα στὰ συσσίτια τῶν
Μάννα μοῦ ἀφηγεῖτο ὅτι τὸ σαπούνι στὶς μπουγάδες της ἦταν ἡ στάχτη καὶ τὸ σύνηθες φαγητὸ τὰ λουλούδια τῆς κολοκυθιᾶς γεμιστά. Ζῆ Κύριος ὁ Θεός, νὰ μὴ στερηθοῦμε καὶ τὸν ἀνθὸ τῆς κολοκυθιᾶς. Τὸ φαγητὸ τῶν λαϊκῶν εἶναι φτωχότερο σήμερα ἀπὸ τῆς ἐρήμου.
Νὰ μᾶς κυκλώση τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴν ἀπογοητευθοῦμε. Καὶ τὸν κύριο Τσίπρα ἔνοπλες δυνάμεις, γιὰ νὰ μὴ φοβᾶται τὴν ζωή του!
Ὁ κόσμος ποὺ συγκεντρώθηκε στὴν Ἔκθεση, γυναῖκες, παιδιά, ἡλικιωμένοι, δὲν πῆγαν γιὰ νὰ θωρήσουνε τὸν ἀρχηγὸ ἑνὸς μισεροῦ κράτους. Σκοπὸ εἴχανε νὰ διαμαρτυρηθοῦνε, γιατὶ ὑποκλέπτεται τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας, ἑνὸς κομματιοῦ τῆς Ἑλλάδος, τὸ ὁποῖο κρατήσαμε μὲ αἷμα. Καὶ ρίξανε δακρυγόνα, γιὰ νὰ ἐξαφανίσουνε τὴν φωνὴ τοῦ Ἕλληνα! Μοῦ φαίνεται ὅτι ξεχάσαμε τὶ εἶναι Ἕλληνας, ξεχάσαμε ὅτι ἡ ἑλληνικὴ καρδιὰ εἶναι λεβεντογέννα καὶ δὲν πεθαίνει ποτέ. Ὅλη ἡ Ἑλλάδα ἤτανε μιὰ ἐκκλησία καὶ τώρα, μὲ τοὺς τάχατες πρόσφυγες, χρειάζονται βαβυλώνια τείχη, νὰ προφυλαχθῆ ὁ λαός. Μπιλιάρδο παίζει ἡ Εὐρώπη στὴν πλάτη τῶν Ἑλλήνων.Τὸ πάθαμε σὰν τὸν μπαρμπα-Γιάννη μὲ τὴν Μαρουσάρα, ἡ ὁποία τοῦ ἔδινε μὲ τὸ τσόκαρο μὲς στὰ μοῦτρα, κι ὁ ἀγαθὸς μπαρμπα-Γιάννης ἔλεγε: «Μαρουσώ μου, μὲ τὰ σωστά σου τὸ κάνεις ἢ χωρατεύεις;». Ἀλλὰ τοῦ μπαρμπα-Γιάννη τὰ μοῦτρα εἴχανε σπάσει.
Ἕλληνες, ἀντισταθῆτε μὲ ὅποιον ἰσχυρὸ τρόπο μπορεῖτε. Τέρμα οἱ εὐγένειες, γιατὶ δουλεύει τὸ τσόκαρο τῆς Μαρουσάρας. Ἕλληνες, σφίγξτε τὶς γροθιές σας, φύγετε ἀπὸ τὴν πλαδαρότητα, ἀπολέστε τὸν σεβασμὸ τῆς ἐξουσίας. Ἡ κατρακύλα μεγάλη. Δὲν τὴν σταματάει τὸ χαλικάκι, παρὰ μόνον ἡ ὀργὴ τοῦ λαοῦ, ποὺ δὲν ἀπέχει ἀπὸ τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Οἱ ξένοι μᾶς βλέπουν ζιζάνια πάνω στὴν γῆ καὶ θέλουνε νὰ μᾶς ἐξολοθρεύσουν, εἴτε μὲ τὴν πείνα εἴτε μὲ τὴν στέρηση. Ἐξεγέρθητε. Μὴ ὑπνῆτε. Διάβηκε ἡ ὥρα. Μήπως εἶναι καὶ ἀργά.
Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης
==========================================
ΣΧΟΛΙΟ Ὁ Κύριος νὰ ἐνισχύση τοὺς βραχίονες τοῦ Ἕλληνα. Τουρκιὰ καὶ Εὐρώπη, Εὐρώπη καὶ Τουρκιά, πάντα ὁ Ἕλληνας πρέπει νὰ τὰ ἔχη στὰ ἴδια σταθμά, στὴν ἴδια ζυγαριά.
*Άρθρο καταπέλτης από τον καθηγούμενο Γρηγόριο της Ι.Μ. Δοχειαρίου για τη Μακεδονία και τους πολιτικούς. Θα πρέπει να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα του Γέροντα Γρηγορίου και να βγουν μπροστά, πριν να είναι αργά για όλους μας. Οι καιροί είναι πονηροί και άκρως επικίνδυνοι…
Δυστυχῶςὅμως, ἡδιακήρυξη τῆςκατατάξεως τοῦὁσίουἈμφιλοχίου στὶςδέλτουςτῆς Ἐκκλησίας ἔγινε ἀπὸ ἐπίσκοπο, ποὺ οὔτε τὸν συναναστράφηκε οὔτεστὸν δρόμο του περπάτησε. Ἀπὸ μακρόθεν κοίταζε, ἀλλὰδὲν προσήγγιζε.
Τὸ Παράκλητο Πνεῦμα ὅμως δὲν μᾶς ἀφήνει ἀπαρηγόρητουςκαὶ αὐτὸ τὸ ζοῦμε μὲ τὴν ἐμφάνιση ἁγίων ἀνθρώπων στὴνἐποχή μας.Σπεύδουμε τά πλήθη τῶν πιστῶν νὰ ἀσπαστοῦμετοὺς τάφους τους καὶ νὰ ἀναζητήσουμε τὴν ἀνάβλυση τῶνἰαμάτων καὶ τὴν κάθαρση τῶν ψυχῶν μας. Πόσα σύγχροναπροσκυνήματα ἔχουμε. Ὀάσεις μέσα στὴν ξηρασία ποὺπερνᾶμε.
Άρθρο του Καθηγουμένου της Ι.Μ Δοχειαρίου Γέροντα Γρηγορίου: ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ
Το τελευταίο δημοσίευμα του Γέροντος Γρηγορίου
7 Οκτωβρίου 2018
Δυστυχῶςὅμως, ἡδιακήρυξη τῆςκατατάξεως τοῦὁσίουἈμφιλοχίου στὶςδέλτουςτῆς Ἐκκλησίας ἔγινε ἀπὸ ἐπίσκοπο, ποὺ οὔτε τὸν συναναστράφηκε οὔτεστὸν δρόμο του περπάτησε. Ἀπὸ μακρόθεν κοίταζε, ἀλλὰδὲν προσήγγιζε.
Άρθρο του Καθηγουμένου της Ι.Μ Δοχειαρίου Γέροντα Γρηγορίου
ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ
Στοὺς ἔσχατους αὐτοὺς καιροὺς ποὺ ζοῦμε, ὅπου κοιτάξης,σκιὲς θὰ δῆς καὶ ἀποστροφὴ τοῦ φυσικοῦ καὶ τοῦ καλοῦ.Ἄλλαξε τὸ ὕφος καὶ τὸ ἦθος τῶν ἀνθρώπων καὶ μὲπερισσότερο θάρρος μπορεῖς νὰ περπατᾶς σὲ ἔρημους τόπους, παρὰ ἐκεῖ ποὺ κατοικοῦν ἄνθρωποι. «Εἶδα τὸν ἄνθρωπό μου·εἶδα τὸν Θεό μου.» Αὐτὸ δὲν ἔχει σήμερα καμμιὰ ἰσχύ.
Τὸ Παράκλητο Πνεῦμα ὅμως δὲν μᾶς ἀφήνει ἀπαρηγόρητουςκαὶ αὐτὸ τὸ ζοῦμε μὲ τὴν ἐμφάνιση ἁγίων ἀνθρώπων στὴνἐποχή μας.Σπεύδουμε τά πλήθη τῶν πιστῶν νὰ ἀσπαστοῦμετοὺς τάφους τους καὶ νὰ ἀναζητήσουμε τὴν ἀνάβλυση τῶνἰαμάτων καὶ τὴν κάθαρση τῶν ψυχῶν μας. Πόσα σύγχροναπροσκυνήματα ἔχουμε. Ὀάσεις μέσα στὴν ξηρασία ποὺπερνᾶμε.
Τὴν ἁγιότητα τῶν Ὁσίων αὐτῶν καταγγέλλει πρῶτα ὁ λαός.Αὐτὸς εἶναι τὸ στόμα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν φωνή τουἐπισημοποιεῖ ἡ Ἐκκλησία μέσα ἀπὸ τὶς Συνόδους. Πολλοὶ μὲρωτοῦνε:
– Τὸ εἶπε ἡ Ἐκκλησία;
– Τὸ διατυμπανίζει ὁ λαός.
Καὶ πολλὲς φορὲς φαίνεται ὅτι βιάζεται καὶ κτίζει ναοὺς καὶκάνει πανηγύρια. Ὁ λαὸς πάντα πάει μπροστά. Ἔπειτα βέβαια,ὅταν ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία καὶ σφραγίζει τὸ θαῦμα τῆςἁγιότητας, ἐπισημοποιεῖ τὰ τραγούδια ποὺ συνέταξε ὁ λαός,γιὰ νὰ ὑμνήση τὸν πατέρα καὶ τὸν ἅγιο.
Ποιός θὰ πάη σήμερα στὴν Πάρο καὶ δὲν θὰ ἀκούση γιὰ τὰπαλαίσματα, τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ ἀθλήματα τοῦ γέροντοςΦιλοθέου; Λυπούμαστε βέβαια ποὺ ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησίακωφεύει καὶ δὲν μᾶς δίνει τὴν σφραγῖδα.
Τετάρτη, 29η τοῦ μηνὸς Αὐγούστου, ἡ Σύνοδος τοῦΠατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἐσφράγισε τὴν πίστη τοῦλαοῦ καὶ ἀναγνώρισε ἐπίσημα τὴν ἁγιότητα τοῦ ὁσίουἈμφιλοχίου τοῦ Πατμίου. Ὅσα μέρη τὸν γνώριζαν χτύπησανπανηγυρικὰ τὶς καμπάνες καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεό, ποὺ εἶδαν τὴνεἰκόνα τοῦ Ἀμφιλοχίου ἀνηρτημένη στὸ προσκυνητάρι. Ὅλααὐτὰ μᾶς χαροποίησαν πολλά, μᾶς γέμισαν εὐφροσύνη καὶ ὅλοιἀγαλλομένῳ ποδὶ ψάλλουμε τὸ τροπάριό του, ποὺ τὸ εἴχαμεστὸ σεντούκι μέσα καὶ περιμέναμε νὰ κυματίση ἡ σημαία τῆςὁσιότητάς του.
«Τῇ ἀγάπῃ τοῦ Λόγου ὅλος πυρούμενος, ἐξ ἁπαλῶν σουὀνύχων ἀφωσιώθης Θεῷ, εὐλαβείας, Ἀμφιλόχιε, θησαύρισμα·ἐπὶ τῷ στήθει Ἰησοῦ ἠξιώθης προσπεσεῖν μετὰ τοῦἨγαπημένου, κἀκεῖθεν ἤντλησας, μάκαρ, θεολογίας ἔνθεανάματα.»
Δυστυχῶς ὅμως, ἡ διακήρυξη τῆς κατατάξεως τοῦ ὁσίουἈμφιλοχίου στὶς δέλτους τῆς Ἐκκλησίας ἔγινε ἀπὸ ἐπίσκοπο, ποὺ οὔτε τὸν συναναστράφηκε οὔτε στὸν δρόμο τουπερπάτησε. Ἀπὸ μακρόθεν κοίταζε, ἀλλὰ δὲν προσήγγιζε.Γέροντα τὸν ὠνόμασε στὶς ὁμιλίες του, ἀλλὰ ποτὲ δὲνἀσπάσθηκε τὰ κράσπεδα τῶν ἱματίων του. Οἱ ὁμιλίες του δὲνμᾶς ἐκαρδίωσαν καὶ δυστυχῶς οὐδεὶς εὑρέθη νὰ τὸνσταματήση. Λόγος πομπώδης καὶ δικανικός, ποὺ δὲν εἶχετίποτε νὰ ἀκουμπήση στὴν καρδιά μας.
Εἶναι κρῖμα ἐμεῖς οἱ κληρικοὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ διδάξουμετοὺς ἀνθρώπους μὲ κούφια λόγια. Ὁσάκις μαζεύω καρύδια καὶτὰ βρίσκω κούφια, στενοχωροῦμαι. Βλέπω τὸν θεόρατο κορμὸτῆς καρυδιᾶς καὶ τὴν οἰκτίρω. Ἔτσι, ἀκούγαμε καὶ τὸν ὁμιλητὴκαὶ ἔσφιγξε ἡ καρδιά μας, ὄχι βέβαια γιὰ τὸν Ὅσιο, ἀλλὰ γιατὶμᾶς μιλάει γιὰ τὸ μέλι, πόσο νόστιμο εἶναι, χωρὶς νὰ τὸ ἔχειδοκιμάσει ποτέ.
Ποιό ἤτανε τὸ μυστικὸ τῆς ἁγιότητας τοῦ γέροντοςἈμφιλοχίου; Εἶχε ζήσει τὴν περιφρόνηση τῶν ἀνθρώπων, τῶνσυνασκητῶν του, καὶ αὐτὸ τὸν ἔκανε εὐτυχισμένο. Μέσα στὴνκαταφρόνια τὸν ἔβλεπες εὐτυχῆ, χαρούμενο, ἀνεπιτήδευτο. Καὶὅλα αὐτὰ τὰ ὑπέμεινε μὲ ὑπομονή, μὲ καρτερία τῶν μελλόντωνἀγαθῶν, ἀγόγγυστα, ἀκατάκριτα. Οὐδέποτε, ἂν τοῦ λαλούσαμετὰ ἄσχημα τῶν ἀδελφῶν, συμφωνοῦσε μαζί μας, ἀλλὰ ἔκλινετὴν κουβέντα: «Ἒ τὸν εὐλογημένο. Ἐγκατάλειψη Θεοῦ ἔπαθε.Κάνετε προσευχή. Ἔχει ἀνάγκη νὰ τὸν καλύψουμε μὲ τὸ πιὸπολύτιμο βλατίο ποὺ κρατᾶ κάθε ἄνθρωπος στὰ χέρια του.»
Ἀφοῦ ποτὲ δὲν τὸν εἶδες νὰ μετανίζη μέχρι τὰ βαθιά τουγεράματα, δὲν τὸν παρατήρησες ὅτι τὰ μάτια του ἦταν πάντοτεβουρκωμένα ὅταν λειτουργοῦσε, δὲν τὸν ἀπήλαυσες νὰ προσφέρητὴν φιλοξενία καὶ τὴν ἐλεημοσύνη τόσο ἁπλόχερα, ποὺ οἱπλησίον του διερωτῶντο «Τί τοῦ ἔμεινε μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰδοσίματα;», ἀφοῦ δὲν ξέρεις τὰ πατήματά του, γιατί πλησιάζειςτὸ ὄρος νὰ τὸ ἀνεβῆς καὶ νὰ ἀνεβάσης κι ἐμᾶς;
Ζοῦσε τὴν ἀκτημοσύνη καὶ τὴν φτώχεια ὅπως τὰὑποσχέθηκε στὴν μοναχική του κουρά. Δύο πράγματα ἄκουγεςνὰ ψιθυρίζη: τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ» καὶ «ἀδελφοί μου,ὑπάρχει χρεία ὑπομονῆς». Ὁ λόγος του ἦταν μετρημένος· οὔτεὑπερβολὲς ἔλεγε οὔτε ὁράματα καὶ προφητεῖες. Δίδασκε μὲ τὴνπαρουσία του ὅσα σπάνια ἀκοῦμε ἀπὸ ἀνθρώπους. Ἐκεῖνοποὺ τὸν διέκρινε περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἄλλους Γέροντες ἦτανἡ εὐλάβεια. Σὲ ὅλη του τὴν ζωὴ σέβιζε καὶ μπροστὰ στὸν Θεὸκαὶ μπροστὰ στοὺς ἀνθρώπους. Ἔφυγε πλήρης ἔργων ἀγαθῶν.
Ἂν μᾶς ἔδινε ὁ ὁμιλητὴς ἔστω καὶ κάτι μικρὸ ἀπὸ τὴν ζωήτου, θὰ φεύγαμε ὅλοι μὲ πολλὲς ἀναμνήσεις. Τώρα, ἀκούσαμετὸ μαγγανοπήγαδο νὰ γυρίζη, ἀλλὰ δὲν ἀνέβαζε στὶς σέσουλεςνερό. Μακάρι νὰ βρεθῆ αὐτὸς ποὺ θὰ μᾶς δώση τὴν δροσιὰ τῶνλόγων καὶ τῆς ζωῆς τοῦ ὁσίου Ἀμφιλοχίου. Μακάρι νὰ μὴτσιγγουνευθῆ ὁ Θεὸς νὰ στέλνη σὲ μᾶς, ἐδῶ σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμοποὺ ζοῦμε, ἄνθη μυρίπνοα.
Αὐτὰ ποὺ γράφω, δὲν τὰ ἔγραψα ἀπὸ τὴν Πάτμο, ἀλλὰ ἀπὸἕνα ἐρημητήριο ποὺ βρίσκεται στοὺς πρόποδες τοῦ ὄρουςΒερτίσκου. Στάθηκα μακριά, γιατὶ φοβήθηκα τὸν ἑαυτό μου ὅτιθὰ χαλάσω τὴν γιορτή... Ἀπὸ ᾽δῶ, φωνάζω καὶ μόνον ὁ Ὅσιοςμὲ βλέπει καὶ μὲ ἀκούει. Στοὺς πόνους μου, αὐτὸν ἐπικαλοῦμαι.Αὐτὸς εἶναι ἡ συντροφιά μου καὶ ἡ παρηγορία μου.
Ταῖς τοῦ ὁσίου Ἀμφιλοχίου πρεσβείαις, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς.Ἀμήν.
Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης
