Ο όρκος έχει τη προέλευσή του στη θρησκευτική πίστη και έχει νόηµα, µόνο όταν ο άνθρωπος που επικαλείται το Θεό πιστεύει σε αυτόν και στο ότι, αν τον παραβεί, θα τιµωρηθεί.

Ο ΟΡΚΟΣ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ 

ΖΑΦΕΙΡΗ ΣΟΦΙΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 

Στην παρούσα εργασία διερευνάται ο όρκος ως συνταγµατικό δικαίωµα. Αρχικά θα επιχειρήσουµε να δώσουµε τον ορισµό του όρκου και την ετυµολογική του προέλευση. Στη συνέχεια θα καταγραφεί η ιστορική εξέλιξή του ανά τους αιώνες και ιδίως η παρουσία και η επίδραση που άσκησε στο Αρχαίο Ελληνικό, το Ρωµαϊκό και το Εκκλησιαστικό ∆ίκαιο. Θα εξετάσουµε τη σύνδεσή του µε τη Μυθολογία, τη Λαογραφία και τη Νοµική Επιστήµη. Στη συνέχεια θα αναλύσουµε τα είδη του όρκου, καθώς και τη σχέση του όρκου µε την ελληνική ορθόδοξη εκκλησία και τη διδασκαλία γενικά των πατέρων της ορθόδοξης πίστης. Επίσης γίνεται αναφορά στην ιδιαίτερη σύνδεση του όρκου µε συνταγµατικές αρχές όπως η αρχή της ισότητας και η ανθρώπινη αξία. Το Σύνταγµα άλλωστε καθιερώνει την ορκοδοσία ως προϋπόθεση για την ανάληψη καθηκόντων των ανώτατων πολιτικών αρχών. Εκτός όµως από τον ανώτατο καταστατικό χάρτη αναλύεται η εισαγωγή του όρκου στη λοιπή έννοµη τάξη, σε νοµοθετήµατα πολύ σηµαντικά για την οργάνωση του βίου των ανθρώπων και την εναρµόνιση της συµπεριφοράς τους µε το νόµο.

  ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΡΚΟΥ 

Όρκος: υπόσχεση ή βεβαίωση που δίνεται µε επίκληση ιερού προσώπου ή πράγµατος ως µάρτυρα για την αλήθεια ή όχι κάποιου γεγονότος. Η επίκληση του Θεού έχει την έννοια ότι παραβίαση της υπόσχεσης ή ψεύτικη επιβεβαίωση επισύρει τη θεία τιµωρία. ∆εσµεύει άµεσα ή έµµεσα την τιµή και την προσωπικότητα του προσώπου που το δίνει. Όρκος: (από το αρχ. Έρκος = φραγµός < είργω). Ο όρκος έχει τη προέλευσή του στη θρησκευτική πίστη και έχει νόηµα, µόνο όταν ο άνθρωπος που επικαλείται το Θεό πιστεύει σε αυτόν και στο ότι, αν τον παραβεί, θα τιµωρηθεί. Ο όρκος µπροστά στα θεϊκά σύµβολα υπάρχει από τα πανάρχαια χρόνια και αναφέρεται σε πολλές γραπτές µαρτυρίες (Αιγύπτιοι, Ινδοί, αρχαίοι Έλληνες, Ρωµαίοι, Εβραίοι κ.ά.). Η λέξη όρκος παράγεται από το αρχαίο ρήµα είργω=περιορίζω, εµποδίζω, από το οποίο παράγεται και η λέξη ειρκτή,και σηµαίνει ένα µέσο µε το οποίο ο ορκιζόµενος δεσµεύεται να πει την αλήθεια, διαφορετικά θα υποστεί κυρώσεις. Επίσης η λέξη έρκος= φραγµός, εµπόδιο, µε την οποία συνδέεται ετυµολογικά ο όρκος, σήµαινε αρχικά το πρόσωπο ή το πράγµα που επικαλούνταν ο ορκιζόµενος (συνώνυµη λέξη : ταόρκια). Είναι ένα είδος δυνητικής αυτοκατάρας, η οποία ενεργοποιείται εναντίον αυτού του ίδιου που ορκίζεται, στην περίπτωση που τον παραβαίνει. Η δέσµευση γίνεται στο όνοµα κάποιου θεού. 

ΔΕΣ ΚΑΙ ΕΔΩ: http://www.greeklaws.com/pubs/uploads/2891.pdf