Φωτ. ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΛΙΑΣ
ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ Β΄ ΣΤΙΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΕΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΕΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΥ
Είθε ο Κύριος να συγχωρήσει τον αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο το Β΄ για την άδικη αναφορά του στις ιεραποστολικές αδελφότητες (εξ αφορμής των γνωστών γεγονότων του Λυκαβηττού) με την τεράστια θρησκευτική, εθνική και κοινωνική προσφορά(βλέπε kathimerini).
ΟΙ άνθρωποι που στελεχώνουν τις εν λόγω κινήσεις, παρά τα αναπόφευκτα σφάλματά τους, καθό άνθρωποι "σάρκα φορούντες και τον κόσμον οικούντες", κατά το Παύλειο, διακρίνονται έκπαλαι για το ταπεινό τους φρόνημα, τον αγνό ιεραποστολικό τους ζήλο, την ανιδιοτέλεια, την έλλειψη καλλιέργειας του νοσηρού πνεύματος του γεροντισμού και της προσωπολατρείας, την ασκητική τους βιοτή, τη θέση του εαυτού τους στη διάθεση των εκασταχού επισκόπων, προς αρτιότερη και πληρέστερη διεξαγωγή του πολυσχιδούς έργου της Εκκλησίας.
Τα συγκεκριμένα πρόσωπα θυσίασαν οικογένειες, περιουσίες, επιστημονικές και επαγγελματικές καρριέρες για τη δόξα του Χριστού και της Αγίας του Εκκλησίας.
Οι εξ αυτών τυγχάνοντες κληρικοί, έχοντας το φρόνημα του στρατιώτη της Εκκλησίας, διαχρονικά, κάθε άλλο παρά επιδιώκουν να καθέξουν ανώτερα εκκλησιαστικά αξιώματα, όπως άλλοι αρχιμανδρίτες.
Και εκείνοι που εν τέλει δέχθηκαν να επισκοποποιηθούν, κατά την ευλογημένη εκείνη περίοδο της αρχιεπισκοπείας του αισχρώς διαβληθέντος και διεπομένου από γνήσιο εκκλησιαστικό και ιεραποστολικό φρόνημα, μακαριστού Ιερωνύμου του Α (Κοτσώνη), έπραξαν κάτι τέτοιο βαρυαλγούντες και όχι ελαφρά τη καρδία και αγαλλομένω ποδί.
Φαινόμενα, όπως αυτά για τα οποία κατηγορείται ο ιερεύς του Λυκαβηττού (ο υπογράφων το παρόν σχόλιο, ως εικός, δεν λαμβάνω θέση ως μη έχων άμεση αντίληψη και γνώση του πράγματος), τυγχάνουν πάντη ξένα προς το φρόνημα, τη νοοτροπία και την ιστορική πορεία των εν θέματι αδελφοτήτων. Εάν ο αρχιεπίσκοπος διαθέτει κάποια στοιχεία ας τα καταθέσει στην εκκλησιαστική παρεμβολή.
Ουδείς ποτέ, εξ όσων γνωρίζω, ακόμη και οι εχθροί τους, διατύπωσε παρόμοιο ισχυρισμό ή προέβη σε κάποιον σχετικό υπαινιγμό.
Και είναι μυρίων αποριών άξιον, πώς ο ανώτερος πνευματικός ηγέτης της χώρας, ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών δηλονότι, προέβη στις συγκεκριμένες, επίμαχες δηλώσεις.
Ο κ. Ιερώνυμος ο Β΄, δέχθηκε την ευεργετική, πνευματική επίδραση, των αδελφοτήτων.
Και αν δεν απατώμαι, κάτι τέτοιο το έχει παραδεχθεί και αναγνωρίσει.
Ως αρχιερεύς αλλά και ως μέλος της Εκκλησίας καθώς και σαν θεολόγος έχει κάθε δικαίωμα να πρεσβεύει περί των ιεραποστολικών κινήσεων την άποψη που έχει διαμορφώσει για αυτές.
Δεν έχει, όμως, το ηθικό δικαίωμα να διατυπώνει καταφανώς άδικες, αυθαίρετες, ανιστόρητες και ατεκμηρίωτες κρίσεις για αυτές, καθώς επίσης και άσχετους και ανυπόστατους παραλληλισμούς των αδελφοτήτων αυτών με συγκεκριμένα πρόσωπα και πράγματα.
"Εάν δεν υπήρχαν οι ιεραποστολικές αδελφότητες ζήτημα είναι εάν θα υπήρχαν πνευματικοί άνθρωποι εν Ελλάδι", όπως είπε κάποτε και ο μακαριστός, οσίας βιοτής γέρων, π. Επιφάνειος Θεοδωρόπουλος.
Θεωρώ, ότι οι ατυχέστατες και παντελώς άδικες αναφορές του νυν αρχιεπισκόπου προσφέρουν κακίστη υπηρεσία στην Εκκλησία, υπονομεύοντας το ιεραποστολικό Της έργο και τορπιλίζοντας την ενότητα του εκκλησιαστικού σώματος.
Και γι αυτόν το λόγο χρήζουν της ομόθυμης αποδοκιμασίας παντός τιμίου και απροκαταλήπτου μέλους της Εκκλησίας καθώς και της ταχείας και άνευ χρονοτριβής ανασκευής τους από την πλευρά του διατυπώσαντος, αυτές, αρχιεπισκόπου Αθηνών.
Δεν πρόκειται περί παρωνυχίδος, αλλά περί σπουδαιοτάτου και ουσιωδεστάτου εκκλησιαστικού ζητήματος.
Αδικήθηκαν καταφανώς πρόσωπα και συλλογικότητες, με πανθομολογούμενη και υπ αυτών των εχθρών τους αναγνωριζόμενη εκκλησιαστική προσφορά και ο αδικήσας οφείλει να επανορθώσει.
"Ο τρώσας και ιάσεται".
