ΣΧΟΛΙΟ: Ο Σεβασμιώτατος Κυθήρων προς τον π. Παύλο είπε: «… πρέπει νά ἐφαρμόζεται ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας· «εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον περί τοῦ κακοῦ, εἰ δέ καλῶς, τί μέ δέρεις;»! Τι απαντούμε προς τον Σεβασμιώτατο; Ιδού: Δέσποτα ο Λόγος του Θεού λέει και τούτον τον λόγο: Αλλοίμονο σε όποιον σκανδαλίσει ένα των μικρών "των πιστευόντων εις Εμέ"... συμφέρει (στον σκανδαλοποιό) να κρεμάσει στο λαιμό του μυλόπετρα και να "ριφθή εις την θάλλασαν" (Ματθ. 18,6)...
Αλήθεια, ποιος από τους δύο (2) Πατέρες είναι ο "Μεγάλος"; Έμμεση Απάντηση: Όποιος αγωνίζεται υπέρ της Αληθείας με λόγια και πράξεις.
[Δηλ. ο Πατήρ Παύλος. Όσο για τον Δεσπότη των Κυθήρων... όταν πράξει κάτι το ηρωϊκό, τότε να θέλει να του φιλούν και τα πόδια... και πρώτοι Εμείς.]
(Συνεχίζεται)
Δημήτριος Εμμανουήλ
....................................................
4-5-2025
Τα «ΚΑΚΩΣ ΕΛΑΛΗΣΑ» του Κυθήρων.
Στις 7 Απριλίου 2025 η Μητρόπολη Κυθήρων
«ανέβασε» στην επίσημη ιστοσελίδα της και στον τοπικό τύπο ένα άρθρο με τίτλο: «Ὀφειλομένη ἀπάντησις εἰς τόν Αἰδεσιμολ.
Πρεσβύτερον π. Παῦλον Καλλίκαν» (https://imkythiron.gr/index.php/eidiseis/teleftaia-nea/6401-ofeilomeni-apantisis-eis-ton-aid-presvyteron-p-pavlon-kallikan).
Το άρθρο αυτό υπογράφεται ως «Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως».
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι συντεταγμένο από τον ίδιο τον Μητροπολίτη
Κυθήρων, ο οποίος δεν θέλησε να βάλει την υπογραφή του (ίσως για δικούς του λόγους). Ο προσεκτικός
αναγνώστης του κειμένου ωστόσο είναι εύκολο να το καταλάβει.
Το άρθρο αυτό («εκ της Ιεράς Μητροπόλεως») επιχειρεί να δώσει απαντήσεις από την πλευρά του δεσπότη και να καταδείξει την στάση του ως προς την Αποτείχισή μου. Πρόκειται για ένα σημαντικό – αποδεικτικό άρθρο, το οποίο, αν και σκιωδώς, δείχνει ότι ο μητροπολίτης Κυθήρων (εις το εξής μητ. Κ.) με ανεχόταν όλα αυτά τα χρόνια στα θέματα που θα αναδείξουμε παρακάτω, κάτι που ποτέ δεν μου το έδειξε, και ίσως εξυπηρετούσε αυτό κάποια σκοπιμότητα στο ευρύτερο «παραδοσιακό» κοινό, που τον παρακολουθούσε και τον παρακολουθεί.
Θέλοντας
να εκπληρώσω την επιθυμία, παράκληση και πρόκληση του ιδίου μητ. Κ., όπως την
διατυπώνει στο εν λόγω άρθρο: «… πρέπει
νά ἐφαρμόζεται ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας· «εἰ
κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον περί τοῦ κακοῦ, εἰ δέ καλῶς, τί μέ δέρεις;», συνέταξα
το μακροσκελές αυτό άρθρο. Την μαρτυρία μου. Γνωρίζω ότι ο αναγνώστης θα
κουρασθεί, αλλά είναι μια ευκαιρία να ξεκαθαρίσω για ακόμη μια φορά την θέση και
τους λόγους της Αποτείχισής μου, και να
απαντηθούν τα σχόλια καλόπιστων αναγνωστών. Να καταδείξω την ασυνέπεια και την
κακή οικονομία που δέρει τον μητ. Κ.. Η διακονία μου επί 9,5 χρόνια στην
Μητρόπολη με βοήθησε στο να έχω ιδία αντίληψη των τεκταινομένων του στα θέματα
της Πίστεως (στα οποία και μόνο αναφέρομαι), χωρίς να είμαι απλά ένας
αναγνώστης κάποιων εγκυκλίων του.
Προλογικά και πριν δούμε τα «ΚΑΚΩΣ ΕΛΑΛΗΣΑ» του ΚΥΘΗΡΩΝ θα ήθελα
να επισημάνω τα εξής προς τους αγαπητούς αναγνώστες:
1.
Μην συγχέουν το
προσηνές, απλό, καταδεχτικό, μειλίχιο και φιλακόλουθο του μητ. Κ. με το φρόνημα
του στα της Πίστεως. Άλλο το ένα (το οποίο και δεν έχουμε καθήκον να εξετάσουμε,
άλλο το άλλο. Άλλωστε, «Οὐ γὰρ προσώποις τὸν
Χριστιανισμόν, ἀλλὰ πίστει χαρακτηρίζεσθαι» (Άγιος Γρηγόριος Θεολό-γος, Ἐπιτάφιος εἰς τὸν Μ.
Βασίλειον). Και αλλού:« Πας ο λέγων παρά τα διατεταγμένα, καν αξιόπιστος
η, καν νηστεύει, καν προφητεύει, καν παρθενεύει, καν σημεία ποιεί, λύκος συ
φαινέσθω, προβάτων φθοράν κατεργαζόμενος» (Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος). Δεν εξετάζεται υπ’ εμού σε καμία των
περιπτώσεων ο προσωπικός χαρακτήρας του Κυθήρων, αλλά το εκκλησιολογικό του
φρόνημα στα θέματα που θα θίξω παρακάτω..
2.
Οι αναγνώστες ας μην απολυτοποιούν
τα επί 8ετίας περίπου γραπτά αγωνίας του για την ορθόδοξη πορεία της Εκκλησίας αδιαφορώντας
για τα υπ΄ αυτού πραττόμενα. Θα καταδείξω με αληθινά περιστατικά
ότι υπάρχει ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ λόγων και πράξεών του. Η απουσία των πράξεων, αποδεικνύουν
την αληθοφάνεια των λόγων του, και όχι την αλήθεια αυτών.
3.
Μην πιστεύουμε ότι στις μέρες μας, ημέρες
πασιφανούς πνευματικής κατρακύλας της πλειονοψηφίας των ταγών της Εκκλησίας, αρκεί πλέον το να γράφουμε 5 αράδες
λιβανίζοντας με τίτλους και ψευτο - ευγένειες τους προϊσταμένους μας και
συγχρόνως να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι τους «ελέγχουμε». Οι τελευταίοι μάλλον …
γεμίζουν τα συρτάρια τους, αν δεν γεμίζουν τον κάλαθό τους.
4.
Δεν ισχύει αυτό που πολύ
λένε ότι πιέζω τον μητ. Κ. στην Αποτείχιση. Δεν το κάνω. Οι λόγοι είναι δύο: α.
Κανείς δεσπότης δεν μπορεί να πιεστεί σε αυτό το θέμα, λόγω της επάρατης νόσου
του επισκοποκεντρισμού, που ως γάγγραινα έχει πληγιάσει την διοικούσα εκκλησία,
αλλά και αν σε περίπτωση πρέπει να τον πίεζε κάτι, δεν είμαι εγώ, αλλά είναι
αυτά τα ζοφερά γεγονότα αποστασίας και αιρετικής ομολογίας, που εξόφθαλμα πλέον
λέγονται και πράττονται, και τα οποία καταλαβαίνει και η κουτσή Μαρία (κατά την
γνωστή λαϊκή ρήση), και που δεν χρειάζεται να είναι κανείς πλέον θεολόγος για
να τα καταλάβει.
5.
Μην κάνουν οι αναγνώστες
το συχνό και ανόητο λάθος να τοποθετούν - καθρεφτίζουν τον Κυθήρων έναντι των
πολλών οικουμενιστών δεσποτάδων, που δυστυχώς διαθέτει η Ελλαδική Εκκλησία. Άλλωστε,
ο «Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο Αυτός και εις τους αιώνας». Ας τον τοποθετήσουν, λοιπόν,
έναντι ομολογητών Επισκόπων και Αγίων, που έχει πολλούς να επιδείξει η
Εκκλησιαστική μας παράδοση, αλλά και ενώπιον του Ευαγγελίου, αν θέλουν να είναι
σωστοί και συνεπείς. Δεν συμβιβαζόμαστε με κάτι λιγότερο. Δεν είναι άλλωστε
τυχαίο ότι οι σημερινοί Οικουμενιστές με αρχηγό τον Βαρθολομαίο χρόνια
προσπαθούν να τους εκτοπίσουν αυτούς τους Αγίους, για να μην έχουν μέτρο
σύγκρισης οι πιστοί. Ο Νικόλαος
Σωτηρόπουλος δικαίως απεκάλεσε τον Βαρθολομαίο «αρχιοικουμενιστήν καί αρχιπροδότην τῆς
Πίστεως», λέγοντας ότι «απ’ όλους
τούς αἱρετικούς μέχρι τόν σημερινό αιώνα, 21ο αιώνα, δεν υπήρξε αιρετικός τόσο
μεγάλος όσον ο Βαρθολομαίος».
6.
Δεν υπάρχει μικρή ή
μεγάλη αίρεση. Είτε λίγο
αιρετικός είτε πολύ αιρετικός κατατάσσεται στους αιρετικούς, όπως συμπληρώνει και
ὁ Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς,
ότι «οὐ
μικρὸν ἐν τοῖς περὶ Θεοῦ τὸ παραμικρόν». Γράφει επὶ λέξει ο Άγιος Μάρκος: «Οὐδέποτε διὰ μεσότητος, ἄνθρωπε,
τὰ ἐκκλησιαστικὰ διωρθώθη· μέσον ἀληθείας
καὶ ψεύδους οὐδέν ἐστιν· ἀλλ᾽ ὥσπερ τὸν τοῦ φωτὸς ἔξω γενόμενον ἐν τῷ
σκότει εἶναι ἀνάγκη, οὕτω τὸν τῆς ἀληθείας μικρὸν παρεκκλίναντα τῷ ψεύδει λοιπὸν
ὑποκεῖσθαι φαίημεν ἂν ἀληθῶς».
7. Πολλοί, εσκεμμένως αλλά και
συκοφαντικώς κινούμενοι, θεωρήσαν ότι η Αποτείχισή μου έγινε λόγω προσωπικών
θεμάτων με τον εν λόγω μητ. Κ. Αυτό το έκαναν με το σκεπτικό να
μειώσουν την Αποτείχισή μου και να θεωρηθεί ότι υπάρχει προσωπική κόντρα. ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΕΠ ΟΥΔΕΝΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ. Οι
σχέσεις μας σε Μητροπολιτικό – Εφημεριακό - προσωπικό επίπεδο ήταν άριστες. Και
το στηρίζω με τα εξής: Α. Από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στα
Κύθηρα ως λαϊκός (2015), μέχρι και 2 μέρες πριν την Αποτείχισή μου (εορτή
Χριστουγέννων Κατηχητικών Σχολείων) υπηρέτησα
με την Χάρη του Θεού με όλες μου τις δυνάμεις την Ι. Μητρόπολη Κυθήρων σε
κάθε επίπεδο. Στήριξα προσωπικά τον μητ. Κ. σε πολύ δύσκολες στιγμές του (όσο
κανείς άλλος Ιερέας των Κυθήρων), τόσο ενώπιον της Συνόδου, όσο και ενώπιον του
δικαστηρίου (είτε με άρθρα, είτε με την παρουσία μου). Οι έχοντες γνώση
καταλαβαίνουν. Δεν θα επεκταθώ.
Β. Τη παραπάνω θέση μου
αναγκάζεται να αποδεχθεί φειδωλώς και ακροθιγώς και το εν λόγω άρθρο της Μητροπόλεως,
το οποίο και γράφθηκε μετά την Αποτείχισή μου: «… Ὁ π.
Παῦλος, ὁμολογουμένως, ἦταν ἀφοσιωμένος στίς τρεῖς ἐνορίες του, οἱ ὁποῖες καί
ἦταν εὐχαριστημένες μαζί του. Εἶχε πρόγραμμα ἐξυπηρετήσεως των καί ὁ
ἐκκλησιασμός τῆς Κυριακῆς καί τῶν διαφόρων Ἑορτῶν γίνονταν μέ τήν συμμετοχή καί
τῶν τριῶν Ἐνοριῶν, ὅπου καί ἄν λειτουργοῦσε ὁ Ἱερεύς».
Γ. Από την άλλη πλευρά
θέλοντας ο μητ. Κ. να ενισχύσει το συναίσθημα και να παραπλανήσει τον αναγνώστη
του άρθρου του («εκ της Ιεράς Μητροπόλεως»), ότι πρόκειται τάχα περί αδικίας
στο πρόσωπό του, και συνάμα αγνωμοσύνης του γράφοντος προς αυτόν, σημειώνει στο
τέλος απευθυνόμενος σε εμένα: «… πού ἀπό τήν νεότητά του (στήν ἄλλη Ἱερά Μητρόπολι
Ὕδρας καί Αἰγίνης τόν ἐγνώρισε), τόν ἐστεφάνωσε καί τόν ἐχειροτόνησε μόνο καλά
τοῦ ἔκαμε σέ ὅλα αὐτά τά χρόνια καί ποτέ δέν σκέφτηκε νά τοῦ στερήση τήν
ἐφημεριακή θέσι (γιά ποιό ὄφελος; ἄλλωστε) καί τόν ἐπιούσιο ἄρτο τῆς πολύτεκνης
ἀγαπητῆς οἰκογένειάς του».
Το παραπάνω
είναι ενδεικτικό για να καταλάβει ο αναγνώστης, ότι δυστυχώς ο μητ. Κ. δεν
θέλει να πάρει στα σοβαρά τους λόγους της Αποτείχισής μου, και τους αντιπαρέρχεται
σκαιωδώς και αδιάφορα, παρότι οι λόγοι αυτοί, του είχαν επισημανθεί διεξοδικώς
και ενδελεχώς με σοβαρά θεολογικά επιχειρήματα και παραπομπές υπό άλλου Ιερέως της
Μητροπόλεως από το 2019! Δεν υπήρχε άγνοια λοιπόν από μέρους του, ως
προφασίζεται. Μήπως θεωρεί ότι από το 2019
μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει και κάτι; Δεν έχει προχωρήσει βαθύτερα έτι και
έτι η σήψη και η αίρεση; Μάλλον για τον μητ. Κ. «σαν να μην πέρασε μια
μέρα»! Αυτό αποδεικνύεται από τα γραφόμενα του στο εν λόγω άρθρο : «… Ὑπῆρξε μία παρόμοια περίπτωσις μέ τόν πρίν ἀπό τόν π.Παῦλο Ἱερέα
τῆς Ἐνορίας Καρβουνάδων. Τότε ὁ προκάτοχός του Ἱερεύς ἀποτειχίσθηκε γιά τόν ἴδιο λόγο ἀπό τόν Μητροπολίτη του…».
Ίσως, για αυτό
λοιπόν και καταφεύγει σε τέτοιους βερμπαλισμούς και συναισθηματισμούς («τον στεφάνωσε, τον χειροτόνησε μόνο καλά
του έκαμε…») εντελώς δηλ. άσχετους με το θέμα μας, περί του οποίου και ελέγχεται εδώ.
ΤΑ «ΚΑΚΩΣ ΕΛΑΛΗΣΑ» ΤΟΥ ΚΥΘΗΡΩΝ
Παρακάτω θα αναφερθώ σε πραγματικά
γεγονότα στα οποία ήμουν ο ίδιος μάρτυς, (και έτσι ακριβώς θα τα μεταφέρω). Αυτά
είναι ενδεικτικά του φρονήματος του Κυθήρων και της επαμφοτερίζουσας και «διπλωματικής»
στάσης του, γι’ αυτό και αιρετίζουσας και κατακριτέας. Το πρώτο κεφάλαιο είναι η
περί Οικουμενισμού αιρετίζουσα στάση του Κυθήρων, το δεύτερο η περί
Αποτειχίσεως και το τρίτο η στάση του περί των γεγονότων και προσώπων του
επαίσχυντου νόμου περί των ομοφυλόφιλων. Για κάποιους θα είναι ψιλά γράμματα
και πταίσματα. Κυρίως, για αυτούς που η
ιερατική τους συνείδηση αποκλειστικά στα θέματα της Πίστεως (και όχι ως έτυχε) δεν καθορίζεται από την εκκλησιαστική ζωή και
δεν οριοθετείται από την κανονική μας παράδοση. Αυτή η άμβλυνση της
ιερατικής συνειδήσεως των κατηγόρων μου, επισυμβαίνει όταν οι παραπάνω έχουν εμπειρίες εκκοσμικευμένης «εκκλησιαστικής
ζωής». Προτείνω, αν υποθετικά τύχει κάποιος τέτοιος ρασοφόρος (ή και λαϊκός) να
διαβάζει αυτές τις αράδες, ας μην μπει στον κόπο να συνεχίσει την ανάγνωση.
Χαμένη ώρα για αυτόν.
Α. Περί Οικουμενισμού.
Περιστατικό 1ο: Το 2020 είχα τοποθετηθεί σε μια
Ενορία των Κυθήρων. Κάποια Κυριακή την ώρα της «Τιμιωτέρας» και θυμιατίζοντας
τους πιστούς, διέκρινα έναν άνθρωπο να κάνει τον «σταυρό» του κατά τον τύπο των
Ρωμαιοκαθολικών. Κάλεσα αυτόν τον άνθρωπο (λαϊκός ήταν) αμέσως στο παραπόρτι
του Ιερού και του συνέστησα ευγενικά να αποχωρήσει, διότι δεν επιτρέπεται από
τους Ι. Κανόνες η παραμονή του στον Ι. Ναό, εν ώρα Θ. Λειτουργίας. Ο άνθρωπος
αποχώρησε. Κατόπιν τούτου, και αφού προκλήθηκε αρκετός θόρυβος στα «διαδικτυακά
καφενεία» εναντίον μου, συνέβη να έχουμε σύναξη Ιερέων της Μητροπόλεως. Εκεί
ασχολήθηκαν και με το θέμα αυτό και όσοι πήραν θέση ήταν όλοι εναντίον μου.
Κάποια στιγμή γυρνά προς το μέρος μου ο μητ. Κ., και αυτός αντίθετα διακείμενος
προς εμένα, και μου λέει ενώπιον όλων των ιερέων: «-πάτερ Παύλο, αυτό θα έκανε
ο Χριστός (δηλ. θα έδιωχνε τον ετερόδοξο αυτόν από την Εκκλησία, από την Θ.
Λειτουργία); Δεν θα έδειχνε αγάπη σε αυτόν τον άνθρωπο;». Η άμεση απάντησή μου
ήταν: «-Σεβασμιώτατε, οι Πατέρες που τα οριοθέτησαν αυτά και τα τακτοποίησαν
δεν είχαν αγάπη, δεν είχαν Χριστό;». Δεν πείσθηκε ο μητ. Κ.. Κατόπιν, κάλεσα
τον άνθρωπο αυτόν (τον Ρωμαιοκαθολικό) και του εξήγησα ότι ή θα κατηχηθεί και
θα βαπτισθεί, ή να μην ξανά έρθει στον Ι. Ναό.
Μετά από λίγες μέρες συνέβει
να συλλειτουργούμε με τον μητ. Κ. σε μια Ενορία στα βόρεια του νησιού. Εκεί, την
ώρα της Προσκομιδής ο μητ. Κ. με παρακάλεσε να δέχομαι αυτόν τον άνθρωπο στις
Θ. Λειτουργίες της Ενορίας μου. Του απάντησα ότι η ιερατική μου συνείδηση δεν
το δέχεται και δεν το επιτρέπει, διότι αντίκειται στην εκκλησιαστική μας
παράδοση. Εκείνος επέμενε πεισματικά. Τον ρωτάω: «Σεβασμιώτατε, παίρνετε επάνω
σας την ευθύνη αυτή;». Εκείνος απάντησε καταφατικά. «-Το παίρνω επάνω μου.» Έκανα
προσευχή στον Αγ. Γεώργιο (η Ενορία που λειτουργούσα) να δώσει λύση. Ή να
κατηχηθεί και να βαπτισθεί ο ετερόδοξος ή να μη ξαναπατήσει. Και δόθηκε λύση.
Ήρθε άλλες μια – δύο φορές ο άνθρωπος αυτός και μετά όντως δεν ξαναπάτησε. Ας μας απαντήσει ο μητ. Κ. συμφωνεί με την
παρουσία ετεροδόξων εν ώρα Θ. Λειτουργίας; Στην πράξη καταδεικνύεται ότι
συμφωνεί. Όχι μόνο συμφωνεί, αλλά εξαναγκάζει Ιερέα του να πράξει, παρά τους
θείους και Ιερούς Κανόνες προς βλάβη του ποιμνίου του (συγχρωτισμός Παπικών
μετά Ορθοδόξων εντός Ι. Ναού σε ώρα Θείας Λειτουργίας). Τι θα πράξει, έχοντας
αυτό το φρόνημα, όταν θα του επιβληθεί να συλλειτουργήσει μαζί τους;
Περιστατικό 2ο: Ο μητ. Κ. δεν έχει κανένα πρόβλημα
να μνημονεύει την Αν-ίερη Σύνοδο και μάλιστα γυμνή την κεφαλή ενώπιον
του Αγίου Θυσιαστηρίου. Πώς το τακτοποιεί αυτό στην συνείδησή του; Μου είχε πει
(κάτι το οποίο ισχυριζόταν και το 2020 σε άλλον Ιερέα), ότι όταν λέει « Εν
πρώτοις μνήσθητι της Ιεράς ημων Συνόδου της
ορθοτομούσης…», δεν εννοεί το «της ορθοτομούσης» με το γράμμα Η, αλλά όπου Η βάζει την δίφθογγο ΟΙ
δηλ. «τοις ορθοτομούσοις», δηλ. μνημονεύω,
μου έλεγε ο μητ. Κ., ΟΣΟΥΣ από την σύνοδο ορθοτομούν. Οι άλλοι τι είναι
άραγε και δεν τους μνημονεύει; Μήπως τους θεωρεί αιρετίζοντες, προ συνοδικής
καταδίκης και τους εξαιρεί; Τους έχει κάνει κρυφή Αποτείχιση; Θεωρεί ότι
υπάρχει κάποια Ιερά Σύνοδος, και κάποια Ανίερη Σύνοδος; Δύο Σύνοδοι; Και τελικά αν θεωρείται εκείνος σωστός με το
να δέχεται να μην τους μνημονεύει όλους (αλλά μερικούς) εκείνη την φοβερή ώρα
γυμνή την κεφαλή, γιατί θεωρεί ότι κακώς έπραξα που και εγώ δεν τον μνημονεύω,
λόγω της ταύτισής του στην πράξη και την συμπόρευσή του με αυτήν την ίδια Σύνοδο;
Ας μας πει ο Κυθήρων ξεκάθαρα γιατί δεν
μνημονεύει κάποιους συν-επισκόπους του; Ποιοι είναι αυτοί; Και ποια τα
επιχειρήματα του για την μη μνημόνευση αιρετιζόντων συνεπισκόπων του από αυτόν;
Περιστατικό 3ο: Ο μητ. Κ. δεν θεωρεί πρόβλημα να
μνημονεύει Βαρθολομαίο. Πολλάκις το έχει πράξει και δεν φαίνεται να τον ενοχλεί. Είτε
στην Κίσσαμο, είτε στην Θεσσαλονίκη, είτε στο Άγιο Όρος (στο Πρωτάτο), ο μητ.
Κ. δεν έχει κάποιο θέμα, όπως και ο ίδιος δηλώνει στο εν λόγω άρθρο: «…Καί τότε εἶχε λειτουργήσει ὁ Σεβασμιώτατος
στό Ἅγιον Ὄρος καί στή Θεσσαλονίκη (ἐπί Ἀρχιερατείας τοῦ ἀειμνήστου
Μητροπολίτου Ἀνθίμου) στό κατ’ ἔτος τελούμενο Ἱερό Μνημόσυνο τοῦ μακαριστοῦ
Πνευματικοῦ του πατρός Συμεών Κραγιοπούλου…» και σε άλλο σημείο «… τόν κατηγορεῖ (ενν. ο παπα-Παύλος) γιά τό
ὅτι ἐλειτούργησε στό Ἅγιον Ὄρος, καί κατά τήν Θεία Λειτουργία ἐμνημόνευσε τόν
Ἐπίσκοπο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, πού εἶναι ὁ Οἰκ. Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, βγάζοντας
τό συμπέρασμα ὅτι, ἀφοῦ ἐμνημόνευσε τόν Πατριάρχη, συμφωνεῖ καί ἀποδέχεται ὅλα
ὅσα οἰκουμενιστικοῦ πρωτύπου πρεσβεύει καί διακηρύττει ὁ Πατριάρχης…» Τελικά συμφωνεί ο μητ.
Κ. ότι ο Βαρθολομαίος διακηρύττει και πρεσβεύει όλα όσα «οικουμενιστικού πρωτύπου»; Αν, ναι, γιατί τον μνημονεύει; Γιατί δεν
τα απαριθμεί δημόσια και ευθαρσώς; Αν όχι, γιατί να μνημονεύω τον μητ. Κ.; Για να αποκρούσει αυτή την θέση μου
ο μητ. Κ. δεν φέρει κάποια επιχειρηματολογία θεολογική, όπως θα περίμενε ο
καθένας, αλλά τι απαντά παρακάτω: «Ὁ ἴδιος, ὅμως, ὁ π. Παῦλος, συνοδεύοντας προ μηνός
μικρή ὁμάδα ἐνοριτῶν του σέ προσκύνημα στό Ἅγιο Ὄρος, συμμετεῖχε σέ Ἱερές
Ἀκολουθίες – Θεῖες Λειτουργίες, χωρίς νά συλλειτουργῆ καί νά κοινωνῆ βέβαια,
ὅπου μνημονευόταν τό ὄνομα τοῦ Οἰκ. Πατριάρχη. Δέν «μολύνονταν» τότε μέ αὐτόν
τόν τρόπο αὐτός;»
Άρα, ο μητ. Κ.
αναγνωρίζει και δέχεται εμμέσως ότι όντως μολύνεται με την μνημόνευση του
ονόματος του Βαρθολομαίου ο ίδιος, αφού με ελέγχει λέγοντας ότι και εγώ μολύνθηκα,
που πήγα ως προσκυνητής μόνο, (και όχι ως λειτουργός, όπως εκείνος) και μόνο σε
μια Θ. Λειτουργία (και όχι κατ’ εξακολούθηση, όπως εκείνος), και άρα δεν θα έπρεπε
να τον καταγγέλλω. Άραγε, αν σύμφωνα με τα λεγόμενά του εγώ μολύνθηκα ως
ακροατής (και όντως είχα πρόβλημα εκείνη την στιγμή της μνημονεύσεως του
Βαρθολομαίου και έκλεισα τα αυτιά μου), πόσο μολύνεται ο μητ. Κ.: α) Όταν ο
ίδιος δεν θεωρεί καν πρόβλημα να
μνημονεύει τον αρχιαιρεσιάρχη και Παπαδελφό Βαρθολομαίο ή την αιρετίζουσα
σύνοδο, ως ορθοτομούντες ενώπιον του Θυσιαστηρίου. β) Όταν δεν θεωρεί ότι
ψεύδεται ενώπιον του Τριαδικού Θεού γυμνή την κεφαλή. γ) Όταν δεν κατανοεί
αυτός και αυτοί που συνηγορούν σε αυτήν την «στραβοτόμηση», ότι αυτό ονομάζεται
Θεομπαιξία. Τραγικό! Όταν τελικά δεν
υπολογίζουν αυτό που έχει λεχθεί ότι «φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» καταλαβαίνουν τί τους
περιμένει;!
Περιστατικό 4ο : Τρεις μέρες πριν την ανακοίνωση
στον μητ. Κ. της Αποτείχισής μου ήταν ημέρα Κυριακή και είχαμε την εορτή Χριστουγέννων
των Κατηχητικών σχολείων μας (22/12/2024). Την κύρια ευθύνη για την διοργάνωση
και την εκτέλεση αυτής της εορτής την είχα εγώ. Όταν βγήκα πριν την έναρξη της
εορτής να προϋπαντήσω τον μητ. Κ. και να σκύψω να πάρω την ευχή του, εκείνος με
μια επιδεικτική χειρονομία απέφυγε το χειροφίλημα λέγοντάς μου: «-Να μην σας μολύνουμε πάτερ!» (αυτό
λέγεται έλεγχος συνειδήσεως, εκ μέρους του, και είναι θετικό ότι ακόμη
δουλεύει). Η σωστή απάντηση μου την στιγμή εκείνη θα ήταν «-Καλώς είπας!», αλλά
η αυτόματη αντίδραση μου στην στάση του αυτή, ήταν αυθόρμητη και διαφορετική: «-Εμείς πάντως σας αγαπάμε!», του λέω.
Β. Περί Αποτείχισης
Δεν δέχεται
επ΄ουδενί την Αποτείχιση:
1. Δεν διαβάζει σωστά τον 13 κανόνα και με απειλεί με ψευδή και
ανυπόστατα επιχειρήματα με καθαίρεση. Διαβάζουμε στο άρθρο: «… πρέπει
νά γνωρίζη ὁ π. Παῦλος ὅτι ἡ περίπτωσίς του δέν ἐμπίπτει στόν Κανόνα ΙΕ’ τῆς
Πρωτοδευτέρας Συνόδου, ἀλλά στόν Κανόνα ΙΓ΄ τῆς ἰδίας Συνόδου, ὁ ὁποῖος λέγει:
«Ὅποιος Πρεσβύτερος ἤ Διάκονος γιά δῆθεν σοβαρές κατηγορίες (ὄχι γιά αἵρεσι)
κατηγορεῖ τόν Ἐπίσκοπό του, πρίν ἀπό Συνοδική διάγνωσι καί ἐξέτασι καί τήν
τελική καταδίκη του γι’ αὐτές, σταματήση τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μαζί του
καί δέν ἀναφέρει τό ὄνομά του στίς ἱερές εὐχές τῶν λειτουργιῶν, ὅπως εἶναι
παραδεδομένο στήν Ἐκκλησία, αὐτός νά ὑπόκειται σέ καθαίρεσι καί νά ἀποστερεῖται
κάθε πραγματική τιμή». Πού
βρήκε ο Κυθήρων ότι τον έχω κατηγορήσει για «…
δῆθεν ἐπὶ ἐγκλήμασί
τισι», δηλ. για κάποια δήθεν
ατοπήματα, «εγκλήματα», δηλαδή όχι θέματα πίστεως, αλλά διοικητικές, ηθικές και
οικονομικές ατασθαλίες; Αυτή η ψευδής κατηγορία του Μητ. Κ. δεν έχει πουθενά
έρεισμα, και μάλλον προκαλεί γέλωτα, σε όσους γνωρίζουν την σχέση μου με τον
μητ. Κ., και δυστυχώς για τον ίδιο δεν μπορεί να στοιχειοθετήσει εκ των
πραγμάτων καμία καθαίρεση.
2. Δεν διαβάζει σωστά τον 15ο κανόνα τον οποίο και
απολυτοποιεί. Α. Τον απολυτοποιεί δε
τόσο, όσο τελικά να τον καταργεί στην ουσία. Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται.
Ποτέ ο μητ. Κ. και ο κάθε Κυθήρων δεν θα δεχθεί για τον εαυτό του ότι
αιρετίζει. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος καταγγέλλει για αίρεση τον επίσκοπό του. Ποιος νομίζετε ότι θα
είναι ο πρόεδρος του δικαστηρίου; Ο Επίσκοπος.
Ο Επίσκοπος είναι και ο πρόεδρος του δικαστηρίου. Πώς θα εκδώσει καταδικαστική
απόφαση εναντίον του; Απλά δεν γίνεται. Άλλο παράδειγμα. Πολλοί επίσκοποι κατά
καιρούς αιρετίζουν με πρόσφατο παράδειγμα τον Περιστερίου. Είδατε καμιά Σύνοδο
να κάνει δικαστήριο και να ελέγχει προσωπικά ή να αποφαίνεται με απόφασή της
για την αίρεση ή αιρετίζουσα στάση του συγκεκριμένου επισκόπου της; Γίνεται σήμερα
επισκοπίδια βουτηγμένα στην αίρεση και στην μεταπατερική θεολογία να
κατηγορήσουν ότι γυμνή την κεφαλή αιρετίζει συνάδελφός τους; Ποτέ και ουδόλως. Β.
Ο μητ. Κ. διαβάζοντας τον 15ο
κανόνα τι θεωρεί ότι έχει δικαίωμα; Έχει δικαίωμα αυτός να κάνει ό,τι θέλει
και συγχρόνως να θεωρεί ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σταματήσει να τον
μνημονεύει, μέχρι την Β΄ Παρουσία! Διότι ποτέ ο ίδιος δεν θα κηρύξει αίρεση
(όπως την εννοεί). Παραδείγματος χάριν, τι θα μπορούσα να πει; Ότι τα Τρία
πρόσωπα είναι δύο; Να πει ότι η Αειπάρθενος θα μπορούσε να μην είναι
αειπάρθενος, να μιλήσει εναντίον των Φύσεων του Χριστού κ.α.; Τα είπαν αυτά παλαιότεροι
αιρετικοί. Να συμπορευθεί όμως και να κολυμπά με την παναίρεση του
Οικουμενισμού μνημονεύοντας και συγχρωτιζόμενος και συλλειτουργώντας με τους
θιασώτες της, ΠΟΤΕ δεν θα το θεωρήσει αίρεση. Αλλά είναι.
Άρα, ποτέ δεν θα κηρύξει αίρεση ο Κυθήρων, ούτε ο κάθε
Κυθήρων. Αλλά και να κηρύξει αίρεση δεν θα χρεωθεί έτσι (ως αίρεση), αφού οι
προϊσταμένοι τους έχουν γίνει ένα με τις αιρέσεις. Θέλουν και αγαπούν τις
αιρέσεις, έχουν αδελφοποιηθεί με αυτές στο Κολυμπάρι και στο πρόσωπο του
προδότη Πατριάρχη Κων/πόλεως και στην μνημόνευση που διατηρούν μαζί του
(ταύτιση φρονήματος και πίστεως). Τι τελικά για αυτούς και αν γίνονται
Θεομπαίχτες;
Γιατί κάποιοι πνευματικοί και Ιερείς στηρίζουν
και απολυτοποιούν τον 15ο κανόνα; Διότι έχοντας το άλλοθι ότι ο δεσπότης τους δεν κήρυξε αίρεση (που ως
απέδειξα δεν θα συμβεί μέχρι την Β΄Παρουσία για κανένα των επισκόπων), δεν
έχουν λόγο ούτε να αντιδράσουν προς τον δεσπότη τους, ούτε να αποτειχισθούν.
Ούτε να ξεβολεφθούν, ούτε να χάσουν τον μισθό τους, ούτε να γίνουν
«αποσυνάγωγοι», και να χαρακτηρισθούν τρελοί, ούτε να στερηθούν οι οικογένειές
τους. Έτσι εφησυχάζουν και οι ίδιοι με την οικονομία πλέον υπό μάλης, και
κοιμίζουν τα πνευματικοπαίδια τους, λέγοντας ότι δεν ήρθε ο καιρός, δεν
μπορούμε να προχωρήσουμε σε Αποτείχιση, δεν συντρέχει ο λόγος της αίρεσης, δεν
αιρετίζει ο επισκοπός μας, όλα καλά. Κοιμηθείτε. «Αγρυπνώ» εγώ εδώ για εσάς. Και
καλά μέχρις εκεί. Ας προσέχουν και όσοι τους ακούν. Προχωρούν και παρά πέρα. Το
θράσος και η βλαμμένη «εκκλησιαστική» τους συνείδηση, τους κάνει να στρέφονται
και εναντίον αυτών που επαινεί ο 15ος κανόνας! … Αυτούς πλέον τους
αποθέτουμε στα χέρια και στην Κρίση του Θεού.
Ποιο είναι το δεύτερο
«χρυσό κλειδί» για αυτούς; Το πρώτο είπαμε η απολυτοποίηση – κατάργηση του 15ου
Κανόνα. Το δεύτερο; Η χρήση της επ’
άπειρον "οικονομίας", (κατά
τον ομολογητή και αγωνιστή Γέροντα Μάξιμο Καραβά σήμερα η οικονομία έγινε
παρανομία). Μπορεί δηλ. ο εκάστοτέ επίσκοπος – ψευδεπίσκοπος, πάντοτε να μνημονεύει τον κάθε ό,τι νάναι Κων/πόλεως,
και συγχρόνως να διατείνεται και να παριστά τον Ορθόδοξο δια χαρτοπολέμου και
άλλων εκκλησιαστικών τρικ. Από την μία δεν κηρύττει αίρεση γυμνή την κεφαλή (ως
λέγει), από την άλλη ασκεί οικονομία. Δηλ. ούτε χαλάει το προφίλ του
«παραδοσιακού», ούτε έρχεται σε σύγκρουση με τους ανωτέρους του. Τα έχουμε με
όλους καλά, για πάντα! Δεν διακυβεύεται τίποτε! Το επιχείρημα δε που
χρησιμοποιεί ο μητ. Κ. επ’ αυτού είναι: «…
Ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική
μας Ἱστορία μπορεῖ νά διδαχθῆ (ενν. ο παπα – Παύλος), ἐπί παραδείγματι, ὅτι ὁ
Ἅγιος Κύριλλος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας διέκοψε τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ
τόν αἱρεσιάρχη Νεστόριο, Ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, ὅταν τόν κατεδίκασε ἡ
Γ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος (431 μ.Χ.), καί ὄχι ἐνωρίτερα, παρ’ ὅτι ὁ Νεστόριος 4
χρόνια πρίν διεκήρυσσε τήν αἵρεσί του». Κάτι δεν πάει καλά
όμως με τους χρόνους με το συγκεκριμένο αντεπιχείρημα του μητ. Κ.. Σήμερα κοντά 9 χρόνια και ακόμη
συζητάμε αν η Σύνοδος ή ο Βαρθολομαίος είναι αιρετικοί. Τότε σε 4 χρόνια και πετύχαν
δια Συνόδου την καταδίκη του Νεστορίου. Σήμερα με ένα κλικ τα πάντα
δημοσιοποιούνται και τρέχουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, τότε ένα μήνα (ίσως και
περισσότερο) να φθάσει η μία επιστολή και ένα μήνα να γυρίσει η απάντηση. Τότε μία
ΑΙΡΕΣΗ (του Νεστορίου). Σήμερα ΠΑΝΑΙΡΕΣΗ
(όλος ο ντουνιάς των αιρέσεων). Τα ίδια λοιπόν και όμοια στο επιχείρημά του
αυτό; Αν μας έβλεπε σήμερα ο Άγ. Κύριλλος και τα άκουγε αυτά που ισχυρίζονται και
ζούμε… θα έφριττε!
3. Αγνοεί παντελώς τον 2ο
Ἱερό Κανόνα τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Τοπικῆς Συνόδου (341 μ.Χ.),
ὁ ὁποῖος λέγει : «…μὴ ἐξεῖναι δὲ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις… Εἰ δὲ φανείῃ
τις τῶν ἐπισκόπων, ἢ πρεσβυτέρων, ἢ διακόνων, ἤ τις τοῦ κανόνος τοῖς ἀκοινωνήτοις
κοινωνῶν, καὶ τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι, ὡς ἂν συγχέοντα τὸν κανόνα τῆς ἐκκλησίας».
(
Πηδάλιον, ἐκδ. Β. Ρηγόπουλος, Θεσσαλονίκη 2003, σσ. 407-408).
4.
Αγνοεί τον 31ο Αποστολικό: «Εἴ τις
πρεσβύτερος, καταφρονήσας τοῦ ἰδίου ἐπισκόπου, χωρὶς συναγάγῃ, καὶ θυσιαστήριον
ἕτερον πήξῃ, μηδὲν κατεγνωκώς τοῦ ἐπισκόπου
ἐν εὐσεβείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ, καθαιρείσθω, ὡς φίλαρχος· …».
Δηλαδή, αυτός που κατηγορεί τον Επίσκοπό του για θέμα ευσέβειας και δικαιοσύνης
δεν θεωρείται ως φίλαρχος και δεν καθαιρείται. Επομένως, όποιος κατακρίνει τον
Επίσκοπο για δυσέβεια και για αδικία, αυτός δεν καθαιρείται.
5.
Αγνοεί τον 45ο Αποστολικό:
«Ἐπίσκοπος,
ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω· εἰ δὲ ἐπέτρεψεν
αὐτοῖς ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω».
Αυτά
όμως μαζί και με την πρακτική τους προέκταση μέσα από την Εκκλησιαστική μας
Παράδοση, τον δρόμο δηλαδή που βάδισαν πραγματικά Ομολογητές Επίσκοποι και
Πατέρες, θα τα αναλύσω σε επόμενο άρθρο μου. Θα αποδείξω ότι η ορθή μνημόνευση δεν συμβιβάζεται με τους χρονίζοντες
στην «οικονομία» επισκόπους και γι’ αυτό τελικά ψευδεπισκόπους. Η μνημόνευση αιρετίζοντος προ της Αγ. Τραπέζης
γυμνή την κεφαλή είναι ΨΕΜΑ και ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ενώπιον του Τριαδικού Θεού.
6.
Σε επιστολή που έστειλε και δημοσιεύθηκε σε τοπική ιστοσελίδα των Κυθήρων (https://adellinfm.blogspot.com/2025/04/blog-post_26.html)
και απέφυγε να αναρτήσει ο μητ. Κ. στην επίσημη ιστοσελίδα της Μητροπόλεως με
τίτλο «Επιστολή
προς τον Πρωτοπρεσβύτερο Ματθαῖο Βουλκανέσκου» ο μητ. Κ. αναφέρεται στον σε
Αποτείχιση ευρισκόμενο π. Ματθαίο Βουλκανέσκου. Είναι άξιοι προσοχής οι
παρακάτω διπλωματικοί ελιγμοί του μητ. Κ.: 1. Πουθενά δεν αναφέρει ότι ο εν
λόγω κληρικός είναι σε Αποτείχιση, 2. Πουθενά δεν αναφέρει ότι έχει διακόψει το
μνημόσυνο του Επισκόπου του, 3. Στα αιχμηρά σημεία (που βάλλουν εναντίον του
Πατριαρχείου Αντιοχείας) παραθέτει εντός εισαγωγικών τα λόγια του ίδιου του π.
Ματθαίου, όπως δηλ. τα έχει διατυπώσει ο π. Ματθαίος και 4. Εύχεται με
γενικόλογες ρήσεις Πατέρων. Προς τι αυτή η κάλυψη και διπλωματία; Θόλωση νερών;
Να τον «ευλογούν» και οι μεν («οι παραδοσιακοί») ως συμμεριζόμενον (όχι όμως στην
πραγματικότητα ως συμφωνούντα) και οι δε (συνεπίσκοποι του) ως μη υποστηρίζων
την Αγιοπατερική και Θεοπαράδοτη Αποτείχιση;
Ο νοών νοείτω.
7.
Η κόκκινη γραμμή του μητ. Κ. είναι επί
λέξει και γενικά: «Όταν γίνει το Κοινό
Ποτήριο θα παραιτηθώ». Εδώ δεν μας διευκρινίζει τι εννοεί, ως Κοινό Ποτήριο.
Αν δηλαδή κοινωνήσει ο Πατριάρχης με τον Πάπα (ή κάποιον άλλον αιρετικό, κάτι
το οποίο έχει ήδη συμβεί όχι μία και δύο φορές και γνωρίζω ότι είναι εις γνώση
του μητ. Κ.); ή αν ο ίδιος αναγκασθεί σε Κοινό Ποτήριο;
Είδαμε
στην μέχρι τώρα πορεία του Κυθήρων ότι δεν συλλειτούργησε απευθείας με τους
αιρετικούς της Ουκρανίας, αλλά δεν έχει πρόβλημα πλέον να συλλειτουργεί με
Επισκόπους, που έχουν συλλειτουργήσει μαζί τους (τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια
πρόσεχε πολύ και προβληματιζόταν ποιους επισκόπους θα καλέσει στα πανηγύρια του
νησιού μας). Μήπως το ίδιο θα υποστηρίξει και στο Κοινό Ποτήριο; Θα πει: Δεν
έχω ο ίδιος κοινό Ποτήριο με τον Πάπα, αλλά λόγω οικονομίας θα μνημονεύω όσους είχαν κοινό ποτήριο μαζί του. Το
θα παραιτηθεί πάλι τι εννοεί; Τον αγώνα για πότε τον υπολογίζει; Βλέπετε, οι ασαφείς
κόκκινες γραμμές του, πρέπει διπλωματικά να αιωρούνται για να είναι
ευμετάβλητες κατά τους καιρούς… και τους αέρηδες. Αυτές όμως δεν είναι κόκκινες
γραμμές, αλλά κάποιο άλλο χρώμα.
Γ. Περί ομοφυλοφιλίας
Περιστατικό
1ο : Στις 31.1.2024 ο μητ. Κ. μας συγκάλεσε στην Μητρόπολη για
σύναξη. Εκεί παρουσίασε ένα ψήφισμα προς τους πολιτικούς, που επρόκειτο να ψηφίσουν υπέρ ή κατά του επαίσχυντου νόμου των ομοφυλόφιλων.(https://imkythiron.gr/index.php/eidiseis/teleftaia-nea/6180-psifisma-ieras-mitropoleos-kythiron-antikythiron-tin-31-1-2024). Γνωρίζοντας την
τακτική του μητ. Κ. σε αυτά τα θέματα δηλ. «γράφω και στοπ», αλλά και λόγω της
απουσίας μου σε αυτή την σύναξη, του ζήτησα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου να
μου γνωστοποιήσει το ψήφισμα για να δω αν συμφωνώ ή όχι και ανάλογα να το
υπογράψω ή όχι. Σε απάντησή μου του ζήτησα να προσθέσει και τα παρακάτω ,
αλλιώς ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΨΗΦΙΣΜΑ. Του έγραψα:
|
31 Ιαν 2024, 1:58 μ.μ. |
|
||
|
||||
«… Δεν θα μπει το όνομά μου, και παρακαλώ
να γίνει σεβαστό, αν δεν προστεθούν τα κάτωθι στην τελευταία παράγραφο ("Ιδίως
τους βουλευτές...") του εν λόγω ψηφίσματος:
"... καλούμε και απαιτούμε ως
λειτουργοί της Ορθοδόξου Εκκλησίας... αναλογιζόμενοι: α. τις ευθύνες τους τις
ιστορικές... β. Στην περίπτωση δε που θα υπερψηφίσουν το εν λόγω
Νομοσχέδιο θα προχωρήσουμε κατά το διατεταγμένο στην άμεση αποκοπή τους
από το Σώμα της Εκκλησίας με ότι δηλ. αυτό
συνεπάγεται (αναθεματισμός, αποπομπή τους από τις Εκκλησιαστικές συνάξεις
κ.α. ). Και αυτό διότι θα μετατρέψουν με την υπογραφή τους την βδελυκτή αυτή
διαστροφή και βαρυτάτη θανάσιμη αμαρτία, ως διεξοδικά αναφέρθηκε στο παραπάνω
κείμενο, σε έννομο αγαθό. Συνάμα δε θα κηρύξουν δημοσίως και ευθαρσώς
έτερο Ευαγγέλιο. Σε αυτή την περίπτωση ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας
επιστολή του, προστάζει δύο φορές στην ίδια συνάφεια λόγου, το "ανάθεμα
έστω".1
1. Γαλ. 1,6-9: «Θαυμάζω ὅτι οὕτω ταχέως
μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον, ὃ
οὐκ ἔστιν ἄλλο, εἰ μὴ τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι
τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται
ὑμῖν παρ᾽ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα
ἔστω. Ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται
παρ᾽ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω».
Σεβασμιώτατε,
στην περίπτωση της μη προσθήκης της παραπάνω παραγράφου παρακαλώ να δημοσιευθεί
το ψήφισμα άνευ του ονόματός μου. Ευχαριστώ για την από καρδίας και μόνο
κατανόησή σας.
παπα-Παύλος Καλλίκας».
Ο μητ. Κ. δεν πρόσθεσε την πρότασή μου. Ούτε φυσικά μπήκε το
όνομά μου. Γιατί δεν την πρόσθεσε; Διότι θα έπρεπε να την εφαρμόσει δηλαδή να
αφορίσει τους Σοδομονομίτες με ίσως μεγάλο κόστος για εκείνον. Αντί του
αφορισμού τι υποστήριξε μετά ο μητ. Κ. για τους
Σοδομονομίτες; Ότι δεν θα τους κοινωνήσει (ανάθεμα και αν έρχονται για να
κοινωνήσουν) και ότι δεν θα τους αποδώσει τις πρέπουσες τιμές (ανάθεμα και αν
τις γνωρίζουν και τους νοιάζει). Εκείνοι έρχονται μόνο για την παρουσία. Αυτό
τους αρκεί και τους ικανοποιεί. Ανέξοδη στάση.
Περιστατικό 2ο : Και ήρθε η
στιγμή που Σοδομονομίτες ήρθαν στην
Μυρτιδιώτισσα στις 24.9.2024. Οι Σοδομονομίτες, που είχα δημόσια στο
σύνολό τους και ονομαστικά (τρείς) αφορίσει μετά την ψήφιση με πράξη
αναθεματισμού (https://tasthyras.wordpress.com), στηριζόμενος στις Αποστολικές διαταγές: («… τέλος διά τῶν Ἀποστολικῶν
Διαταγῶν, οἱ ὁποῖες στό σημεῖο αὐτό ἐντέλλονται διά τούς ἱερεῖς τά ἑξῆς : «Πρεσβύτερος
εὐλογεῖ, οὐκ εὐλογεῖται, εὐλογίας δέχεται παρά Ἐπισκόπου καί συμπρεσβυτέρου, ὡσαύτως
ἐπιδίδωσιν συμπρεσβυτέρῳ· χειροθετεῖ, οὐ χειροτονεῖ, οὐ καθαιρεῖ, ἀφορίζει δέ τούς ὑποβεβηκότας, ἐάν ᾦσιν
ὑπεύθυνοι τῇ τοιαύτῃ τιμωρίᾳ» Ἀποστ. Διαταγαί 8,28 –ΒΕΠΕΣ 2,162).
Διήλθαν
αβρόχοις ποσί. Δεν απετράπησαν
της εισόδου τους στον Ι. Ναό της Μυρτιδιώτισσας. Δεν ελέγχθηκαν σε τίποτα. Τους
διανεμήθηκε το Αντίδωρο. Τους δόθηκε προς προσκύνηση ο Σταυρός. Ο μητ. Κ. στο
κήρυγμά του μόνο θρηνολόγησε με γενικόλογα (ως η χήρα που έχασε το παιδί της
και καμιά ελπίδα δεν έχει πια), χωρίς προσωπική αναφορά στους συγκεκριμένους
πολιτικούς, που τον άκουγαν απέναντι και καμαρωτοί στα στασίδια τους. Την
επομένη μάλιστα συνεχάρει (για άλλο λόγο) τον υπουργό Δένδια, που κατέφθασε και
εκείνος στο νησί. Γιατί να τα χαλάσουμε με τον Καίσαρα;
Στο άρθρο «εκ
της Ιερά Μητροπόλεως» μετά την Αποτείχιση μου έγραψε: « Ὁ Μητροπολίτης, βλέποντας τήν ἐφημεριακή διακονία τοῦ π.Παύλου καί τήν συμπόρευσι καί
συνεργασία τῶν ἐνοριτῶν τῶν τριῶν ὡς ἄνω ἐνοριῶν, ἀλλά καί τό ἐνίοτε ἐκρηκτικόν
τοῦ χαρακτήρα του ἔδειξε μεγάλη ἐπιείκεια καί ἀνεκτικότητα πρός αὐτόν, θέλοντας
μέ τήν καλωσύνη καί τήν σιωπή του νά τόν ἐπαναφέρη στήν τάξι (ὅταν προέβη σέ
ἀφορισμό πολιτικῶν προσώπων, πού ὑπερβαίνει τόν ρόλο ἑνός Ἐφημερίου, σέ βαρεῖς
χαρακτηρισμούς «προδότης», «ἀντίχριστος» κ.λπ. σέ κυβερνητικό ἐκπρόσωπο κ.ἄ.),
παρ’ ὅτι γι’ αὐτό κατηγορήθηκε ἀπό ὡρισμένους ἐπικριτές.» Τα παραπάνω που
αναφέρει ο μητ. Κ. αφορούν ενέργειές μου: α. τον Αφορισμό Σοδονομιτών πολιτικών
και β. την ανοικτή επιστολή αντίδρασης για την επικείμενη επίσκεψη του Δένδια
στα Κύθηρα (https://adellinfm.blogspot.com/2024/09/blog-post_69.html)
Τι φανερώνουν
τα παραπάνω; Ο μητ. Κ. μου έδειχνε
μεγάλη επιείκεια και με ανεχόταν, δεν συμφωνούσε με την στάση μου.
Με τι διαφωνούσε, λοιπόν; Διαφωνούσε με
το «αντίχριστοι και προδότες» για όσους ψήφισαν τον επαίσχυντο νόμο; Τι τους
θεωρεί; Γιατί ποτέ δεν μου είπε κάτι
για τις συγκεκριμένες ενέργειές μου; Μήπως τον εμπόδιζε η δική του παραδοχή, δηλ.
αυτό που κάποιες φορές μου έλεγε: -«Πάτερ, αυτό που λες, λέει και η καρδιά μου,
αλλά…». Μήπως το ότι πολλοί σε σχόλια επικροτούσαν τις ενέργειές μου και ενίσχυε
έτσι το παραδοσιακό προφίλ του; Μήπως τελικά επιβάτης σε δύο βάρκες; Γνωστή η
κατάληξη. Άλλωστε, «οὐδείς
δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν…».
Περιστατικό 3ο: Την επομένη
της πανηγύρεως της Μυρτιδιώτισσας, ο Δένδιας καλεσμένος της Εγχωρίου Περιουσίας
γευμάτισε εντός της Ιεράς Μονής Μυρτιδίων (στο Αρχονταρίκι). Εκεί δεν
προσεκλήθει ή προσεκλήθει την τελευταία στιγμή (δεν το εξετάζουμε αυτό τώρα)
και ο μητ. Κ., ο οποίος και δεν παρευρέθει. Τις επόμενες μέρες για κάποιον άλλο
λόγο μου τηλεφώνησε ο μητ. Κ., και μου λέει εκνευρισμένος: -«Είδες πάτερ,
κάλεσαν για φαγητό τον … (δεν μπορώ να αναφέρω τον χαρακτηρισμό) στα
Μυρτίδια!». Εγώ απορημένος του απαντώ: «Ποιόν λέτε;». –«Τον Δένδια, πάτερ μου»
μου απαντά. Και μένω απορημένος. Σκέφτομαι. Εδώ τους έβαλε μέσα στον Ναό στην
Θ. Λειτουργία, καθίσαν σε περίοπτα στασίδια, πέρασαν αβρόχοις ποσί, ήταν δίπλα
του στην λιτανεία και στην περιφορά της Εικόνας στο πανηγύρι της Παναγίας μας,
συνεχάρει τον Δένδια στην ομιλία του στο Καψάλι, και δυσανασχέτησε που έφαγε ο
Δένδιας στα Μυρτίδια στο Αρχονταρίκι της Μονής; Τον έβαλε στα Άγια και τον πείραξε
η τράπεζα; Το «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν
τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν
ὑμᾶς» (Ματθ.7,6) πάει
περίπατο; Χωρεί εκκλησιαστική διπλωματία σε αυτά; Πιστεύω, όχι. Το ναι, ναι και το ου, ου, μάθαμε. Τα σύκα, σύκα και
την σκάφη, σκάφη. Τα άλλα προφάσεις και τερτίπια, που δεν δείχνουν συνέπεια,
κατά την γνώμη μου. Ακολούθησε ακριβώς την γραμμή της Συνόδου στο θέμα της
ομοφυλοφιλίας. Όταν πολύ κοντινό μου συγγενικό πρόσωπο του είπε ότι η γραμμή
και η στάση αυτή της Συνόδου ήταν λάθος και χλιαρή (σ.σ. άρα και εμετική), του απάντησε
ο μητ. Κ.: «Εσύ είσαι πάνω από την Σύνοδο;», όταν δε σε άλλη περίπτωση το ίδιο
πρόσωπο απευθυνόμενο πάλι στον μητ. Κ. του πρότεινε: «Να μην τους δεχόμαστε
στην Εκκλησία τους πολιτικούς αυτούς που υπέγραψαν», εκείνος απάντησε: - «Βάλε
την μάχαιρά σου μέσα.»
Εν κατακλείδι, ας με
συγχωρήσει ο αναγνώστης για το μακροσκελές, αλλά ας γνωρίζει ότι πλέον δεν θα
επανέλθω σε δημόσια αναφορά ονομαστικά περι του μητροπολίτη Κυθήρων. Εύχομαι
(δεν πιέζω) αυτό που του έγραψα και στο κείμενο της Αποτείχισής μου «Δεν επιθυμώ πλέον κάποια επικοινωνία μαζί σας (γραπτή ή προφορική), πλην της είδησης ότι διακόψατε το μνημόσυνο
του Βαρθολομαίου και της ανίερης Συνόδου».
Εφήρμοσα την οικονομία 6 χρόνια κοντά στον μητ. Κ.,
αντιδρώντας σθεναρά δια εγγράφων και πράξεων μου, στην όλο και περισσότερη
χρόνο με τον χρόνο, μήνα με τον μήνα πνευματική κατρακύλα των ταγών μας.
Υποστήριξα με χαρά και συνέπεια, μα και με προσωπικό και οικογενειακό κόστος τις
ορθόδοξες θέσεις της Πίστεώς μας, πάντοτε δημόσια και επώνυμα. Πίστευα ότι οι πνευματικοί
κυματοθραύστες θα δούλευαν, αλλά ο ένας μετά τον άλλο καταποντίζονται, μην
αντέχοντας το βάρος του αγώνα. Συγχρόνως πόναγα και έκλαιγα ως Ιερέας και
πατέρας, όταν οι κόκκινες γραμμές η μία μετά την άλλη ξεθώριαζαν. Το κρασί πια
νέρωνε και συνεχίζει να νερώνει επικίνδυνα. Ο γκρεμνός πλέον χάσκει. Καθεύδουν.
Η Αποτείχισή μου είναι η πρώτη
πραγματικά γενναία δράση μου. Δοξάζω τον Θεό για την γενναία πρεσβυτέρα, που
μου χάρισε δίπλα μου, συμπαραστάτη και βοηθό. Ο Θεός να την έχει πάντοτε καλά. Αν θα επιθυμούσα να χαρώ την Ιερωσύνη που
μου χαρίσθηκε και να τιμήσω τα ράσα μου, αν θα επιθυμούσα να προφυλάξω
πνευματικά την πολύτεκνη οικογένεια, που μου χάρισε ο Θεός, και να
ευαισθητοποιήσω το ποίμνιό, που μου
εμπιστεύθηκε ο Θεός και όποιον ακόμη, δεν μου έμενε άλλος δρόμος, πέραν πλέον
της Θεοπαράδοτης και Αγιοπαράδοτης διακοπής της μνημόνευσης, προς τον
αιρετίζοντα επίσκοπό μου, την οποία και έπραξα. Δόξα τω Θεώ!
Από το 2019 έως και σήμερα παρατήρησα (και δεν είμαι ο
μόνος) ότι όποιος δεν αντιδρά, συνηθίζει. Κακό πράγμα η συνήθεια αυτή.
Συνηθίζει ο πιστός στο άνοστο και άγευστο, στο νερούλιασμα, στο νερομπούλι. Σε
ποιόν αρέσει; Όποιος αφήνεται και λικνίζεται τόσο γλυκά και τόσο ύπουλα στην κούνια
της διοικούσας εκκλησίας σήμερα, βλέπω ότι τον περιμένει η πνευματική
απομάκρυνση από τα χλοερά λιβάδια της Ορθοδοξίας. Η πείνα. Τα ξυλοκέρατα. Η
αποξένωση από το ορθόδοξο φρόνημα των Ομολογητών Αγίων μας γίνεται για αυτόν
χειροπιαστό πλέον σκοτάδι. Γιατί; Διότι τα κριτήρια του πιστού (ρασοφόρου ή
λαϊκού) σιγά –σιγά θολώνουν και δεν το παίρνει χαμπάρι. Η «οικονομία» γίνεται
απαραίτητο και μόνιμο πλέον δεκανίκι για να μπορέσει να επιβιώσει. Πουλά όλη
την ουσία του. Φτωχαίνει με τις δικαιολογίες και τις προφάσεις, που ποτέ δεν θα
τελειώσουν. Σταματημό δεν έχουν. Ψευδεπίσκοποι στο ρόλο της βαλβίδας εκτόνωσης,
ξεγελούν. Προσπαθεί απεγνωσμένα ο άνθρωπος αναγκαστικά πλέον να γαντζωθεί από
κάθε τι το ανθρώπινο. Προσπαθεί να μην χάσει το κύρος του, πουλώντας έναν
ανερμάτιστο δυτικόφερτο ανθρωπισμό. Να μην χάσει τον μισθό του, την φήμη του,
το έργο του απεργαζόμενος την εκκοσμίκευση στον χώρο της Εκκλησίας και τελικά
την βεβήλωσή της. Προσπαθεί να κρατήσει το ποίμνιό του, τα πνευματικοπαίδια
του, χειριζόμενος μια ανέξοδη αλλά αντιπατερική οικονομία (και για αυτό
παρανομία). Φοβάται. Φοβάται μην χάσει την κάθε είδους συνοδεία του, το έργο
του. Δικό του όμως είναι ή του Θεού; Και επειδή είναι του Θεού κάθε έργο μέσα
στην Εκκλησία μας, προς τι ο φόβος άραγε μην το χάσει; Νομίζει ότι αυτός
κόπιασε, πάλεψε, ανέστησε. Τότε όμως, και καλώς φοβάται και πρέπει να φοβάται μην
και το χάσει. Δεν τον ενοχλεί πλέον που χάνει ο ταλαίπωρος τον δρόμο του και
την αποστολή του. Πεισμώνει και θέλει να παρασύρει με την δειλία του και άλλους
στον γκρεμό. Τους δένει, κάνοντας χρήση της θεόσδοτης πνευματικής του εξουσίας.
Θεωρεί, γιατί αλλιώς δεν γίνεται για αυτόν, ότι έχει υπερβεί τους Αγίους μας
Πατέρες σε σοφία, διάκριση, αγάπη και ταπείνωση. Μάλλον νομίζει ότι ξεπερνά και
στην μακροθυμία αυτόν τον τρισάγιο Θεό. Και πουλά ψευτο – αγάπη και αγκαλιές
και φιλιά … και με όλους. Και διαγράφει τον Ένα. Και χάνει ο άνθρωπος, και δεν το
καταλαβαίνει. Όμως με αυτές τις δικαιολογίες και κακές οικονομίες, παρανομίες
πιο σωστά, δεν περνά τις εξετάσεις. Εδώ τα βολεύει. Επάνω όταν κληθεί; Μα και
από εδώ ακόμα μια ωραία πρωία, θα ξυπνήσει με την τιάρα (και όχι μόνο) αγκαλιά
και θα αναρωτιέται, όνειρο ζω; Μα ΗΜΟΥΝ ορθόδοξος, και θα το πιστεύει.
Συγχρόνως θα αναρωτηθεί: - ή μήπως όχι; Που το’ χασα;
Ξυπνήστε
Μοναστήρια, για όνομα του Θεού! Ξυπνήστε Ησυχαστήρια! Ξυπνήστε πνευματικοί
Πατέρες! Ξυπνήστε Ιερείς! Μην πάτε με τους πολλούς! Δεν σας αρέσει; Μην πάτε
ούτε με τους λίγους. Πηγαίνετε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ με ΘΑΡΡΟΣ και ΣΥΝΕΠΕΙΑ
με τον ΕΝΑ !!!
Μετά πολλών και εγκαρδίων ευχών,
παπα-Παύλος Καλλίκας
Ιερέας Μητροπόλεως Κυθήρων και Αντικυθήρων
σε Αποτείχιση του Κυθήρων.
