Η Πρωτόθρονη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως τίμησε τον ιδρυτή της Άγιο Απόστολο Ανδρέα τον Πρωτόκλητο
 |
| Βαρθολομαίος 'ο μη δεχόμενος τους αμαρτωλούς'! |
Κανὼν ΜΣΤ´
Ἐπίσκοπον, ἢ πρεσβύτερον, αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα ἢ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάττομεν. Τίς γὰρ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;
Ερμηνεία
«Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να αποστρέφωνται τους αιρετικούς, και τας των αιρετικών τελετάς. Μάλλον δε αυτοί, οι αιρετικοί δηλ. πρέπει να ελέγχωνται και να νουθετώνται από τους επισκόπους και Πρεσβυτέρους, μήπως ήθελαν καταλάβουν και επιστρέψουν από την πλάνην των. Δια τούτο ο παρών Κανών διορίζει ότι, όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος ήθελεν αποδεχθή ως ορθόν και αληθινόν το βάπτισμα των αιρετικών ή την παρ’ αυτών προσαγομένην θυσίαν, ο τοιούτος, προστάζομεν να καθαιρεθή. Επειδή ποίαν συμφωνίαν έχει ο Χριστός με τον διάβολον; Ή ποίαν μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστον; Διότι εκείνοι όπου δέχονται τα παρά των αιρετικών, ή τα όμοια φρονήματα εκείνων έχουσι και αυτοί, ή το ολιγώτερον δεν έχουσι προθυμίαν να ελευθερώσουν αυτούς από την κακοδοξίαν των. Οι γαρ συνευδοκούντες εις τας εκείνων τελετάς, πώς δύνανται να ελέγξουσιν αυτούς δια να παραιτήσουν την κακόδοξον και πεπλανημένην των αίρεσιν;»[1].
 |
| Βαρθολομαίος 'ο αντίχριστον εαυτόν ποιήσας'! |
Κανών ΝΒ'
Εἴ τις ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος, τὸν ἐπιστρέφοντα ἀπὸ ἁμαρτίας οὐ προσδέχεται, ἀλλ᾿ἀποβάλλεται, καθαιρείσθω· ὅτι λυπεῖ Χριστόν, τὸν εἰπόντα· Χαρὰ γίνεται ἐν οὐρανῷ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι.
Ερμηνεία
«Τον ερχόμενο προς με ου μη εκβάλλω έξω, λέγει ο Κύριος» (Ιωαν. στ’ 37). Δια τούτο και οι θείοι Απόστολοι εις τούτον τον Κανόνα διορίζουσιν ότι όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, δεν υποδέχεται τον από αμαρτίας επιστρέφοντα και μετανοούντα, αλλά αποβάλλει τούτον και αποδιώκει, ως ο Ναυάτος εκείνος, συγχαινόμενος αυτόν, τρόπον τινά, και αποστρεφόμενος δια τας αμαρτίας του, ας καθαίρεται διότι με τούτο οπού κάμνει λυπεί τον Χριστόν, όστις είπε «χαρά γίνεται εις τον ουρανόν (ήτοι εις τους εν ουρανώ Αγγέλους), δια ένα αμαρτωλόν, όπου μετανοεί από τας προτέρας του αμαρτίας (Αποκ. ι, 7). Και αν αυτός πάλιν ο ίδιος είπεν «ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους, αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοια» (Ματθ. θ' 13), φανερό ότι ο μη δεχόμενος τους αμαρτωλούς, εναντιείται και αντιπράττει τω Χριστώ, ο δε εναντιούμενος τω Χριστώ, δεν είναι μαθητής αυτού, ο δε μη ων μαθητής, ουδέ άξιος είναι να έχη την ιερωσύνην. Πώς γαρ δύναται να την έχη, και να είναι δεκτός τω Χριστώ, ο αντίχριστον εαυτόν ποιήσας, και εναντιούμενος τω εκείνου θελήματι;» [2].
[1] ΠΗΔΑΛΙΟΝ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Σελ. 51-54
[2] βλ. παραπομπή No1, σελ. 69
