Ανοιχτή επιστολή
Από π. Σωτήριο Παρδάλη, εφημέριο Ι. Ν. Αγ.
Νικολάου Φλωρίνης
προς π. Παίσιον Παπαδόπουλο, ιερομόναχο εφημέριο
Αγίου Ιωάννου Πτολεμαϊδος
Αγαπητέ αδελφέ π. Παίσιε, με μεγάλη προσοχή διάβασα το άρθρο
σου της 4ης Φεβρουαρίου ε.ε με τίτλο «Η ευσέβειά μας στην Ορθοδοξία δεν
εκφράζεται με την γνώμη του Κάιν» και διαπίστωσα από τον τίτλο σου ακόμη ότι
διεκδικείς το «αλάθητο» και θεωρείς τον εαυτό σου μεγάλο «ομολογητή» ισάξιο του
σημερινού εορταζόμενου Μ. Φωτίου και χαρακτηρίζεις τους κληρικούς που έχουν
ευσέβεια στην Ορθοδοξία «Κάϊν» κατά την γνώμη!! ! Αλήθεια, αδελφέ μου, ποιος
σου δίνει το δικαίωμα να χαρακτηρίζεις συλλήβδην τους κληρικούς «Καϊν»; Ποιός
σε κατέστησε κριτήν;
Και δεν παραμένεις στον σκληρό και υβριστικό τίτλο αλλά
συνεχίζεις στο κείμενο «Αυτοί τώρα που ενώ δεν θέλουν τον Οικουμενισμό αλλά δεν
μπήκαν ακόμη στον αγώνα της ομολογίας έργω, διατηρώντας κοινωνία με τους
οικουμενιστές και μνημονεύοντάς τους, θεωρώ ότι κάνουν μεγαλύτερη ζημία
δεδομένου ότι δεν αφήνουν να ξεκαθαρίσει το θολό τοπίο για να δει το ποίμνιο τί
διαστάσεις έχει πάρει η κατάσταση, ώστε να υπάρξει εγρήγορση για να
αντιμετωπισθεί η Παναίρεση, διότι δεν αφήνουν να γίνει αγώνας.» Με
άλλα όχι μόνον σπείρεις ενοχές αλλά και μας εμφανίζεις και επιζήμιους
στο πλήρωμα της Εκκλησίας που υπηρετούμε, κατά σε τον μεγάλο
ερμηνευτή!!!των κανόνων των αγίων και Οικουμενικών Συνόδων, εφόσον δεν ομιλούμε
και δεν αγωνιζόμαστε κατά της αιρέσεως του Οικουμενισμού κάνουμε την μεγαλύτερη
ζημιά στην Ορθοδοξία και αφού δεν ομολογούμε είμαστε δειλοί και εξαρτημένοι……
Πατέρα Παίσιε, αμαρτωλός και ανάξιος είμαι, αλλά δεν ανέχομαι
έστω και εμμέσως να με κατηγορείς ως «αιρετικόν» και «επιζήμιον»
δια την Εκκλησία. Έγινα κληρικός σε μεγάλη ηλικία , γιατί αγαπώ τον Κύριό μας
και ήθελα με τις μικρές μου δυνάμεις να προσφέρω στον Αμπελώνα Του. Δεν είμαι
Θεολόγος, αλλά για τα θέματα αυτά κάθισα και διάβασα και τους Κανόνες μέσω
εγκρίτων ερμηνευτών θεολόγων, ως ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος.
Σύμφωνα με τον π. Επιφάνιο: « ο 15ος Κανόνας της Πρωτοδευτέρας
Συνόδου ομιλεί περί παύσεως του μνημοσύνου Επισκόπου κηρύττοντας δημόσια αιρετικές
διδασκαλίες «γυμνή τη κεφαλή». Ο Κανόνας αυτός είναι δυνητικός και όχι
υποχρεωτικός δια τους κληρικούς. Ούτε ο παύων το μνημόσυνο κληρικός του
Επισκόπου προ συνοδικής καταδίκης αυτού δεν παρανομεί, αλλ’ ούτε και ο
συνεχίζων το μνημόσυνο, αλλά δεν ασπάζεται τις διδασκαλίες του, είναι
κατακριτέος.» Ο Κανόνας αυτός, αδελφέ μου, δεν νομοθετεί
υποχρέωση, αλλά απλά παρέχει δικαίωμα.
Πέραν αυτού ο Επίσκοπός μας π. Θεόκλητος , σύμφωνα με τον
παραπάνω Κανόνα δεν εμπίπτει. Πότε κήρυξε δημόσια αίρεση; Ασπάστηκε τον
Οικουμενισμό; Τον έχεις ακούσει να διδάσκει αιρετικά; Ή επειδή μνημονεύει τον
Πατριάρχη και επικοινωνεί με ενίους Επισκόπους του κλίματος του Πατριαρχείου
διέκοψες το μνημόσυνο; Εάν το έκανες για το τελευταίο, δεν πράττεις ορθά, γιατί
κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται στο παραπάνω κανόνα. Σου συνιστώ με πολύ αγάπη να
τον διαβάσεις με προσοχή και σύνεση και χωρίς προκατάληψη και να αναθεωρήσεις
την απόφασή σου περί διακοπής του μνημοσύνου. Ο Κανόνας αυτός , κατά την
ταπεινή μου γνώμη, θεσπίστηκε για να βάλλει ένα φρένο για να μη δημιουργηθούν
σχίσματα. Και ένα παράδειγμα: Ο Ιερός Χρυσόστομος καθαιρέθηκε παράνομα και
εξορίστηκε. Σαράντα Επίσκοποι παρέμειναν πιστοί στον Χρυσόστομον και αρνήθηκαν
να κοινωνήσουν με του διαδόχους αυτού, παρά την ρητή εντολή του ιερού Πατρός να
μη υπογράψουν την καταδίκη αυτού, αλλά να κοινωνήσουν όμως με τους διαδόχους
αυτού προς αποφυγήν σχίσματος. Ιδού τι είπεν κατά
λέξιν: «Κοινωνήσατε μεν , ίνα μη σχίσητε την Εκκλησίαν, μη
υπογράψετε δε….(«Διάλογος ιστορικός Παλλαδίου, Επισκόπου Ελενουπόλεως»
, Κεφ. Η, Ε.Π. Migne 47,27-28)
Ο Φλωρίνης Θεόκλητος, αγαπητέ π. Παίσιε, ως καθ’ υπερβολή
ευγενής και λεπτός τους τρόπους, έχει θερμές φιλοφρονήσεις προς τον Πατριάρχην
και τον μνημονεύει, όμως ποτέ δεν έθεσε ο Επίσκοπός μας την «αγάπη»
αυτή υπεράνω της αληθείας της Πίστεώς μας. Ο Επίσκοπός μας κατ’
οικονομία ανέχεται άχρι καιρού. Τούτο έπραξε κα ο Μ. Φώτιος. Όπως γνωρίζεις π.
Παίσιε τα πρωτεία και το Filioque Πάπα δεν εμφανίστηκαν ούτε κατά το 1054, ούτε
και τα δύο προηγούμενα έτη 53,52, αλλά στη δύση διδάσκονταν αιώνες πριν. Και
όμως η Εκκλησία κάνοντας χρήση την οικονομία ανέχονταν και τον Πάπα και τις
κακοδοξίες αυτού. Ο Μ. Φώτιος, που γιορτάσαμε σήμερα, όχι μόνο ανέχονταν επί
μακρόν να μνημονεύει στα Δίπτυχα του κακοδόξου Πάπα, αλλά το έτος 855 έγραψε
εγκωμιαστικά για τον πριν τριετίας αποθανόντος Πάπα Ιωάννου Η΄. «Ούτος
τοίνυν ο Ιωάννης ημέτερος ο τον νουν ανδρείος δε την ευσέβειαν… Ούτος ο
κεχαριτωμένος της Ρώμης Αρχιερεύς…»(«Περί της του Αγίου Πνεύματος
μυσταγωγίας, κεφ. 89) Αν ζούσες τότε π. Παίσιε δεν θα δίσταζες μετά από αυτές
τις εκφράσεις φιλοφροσύνης, να ρίξεις κατά πρόσωπο του αγίου Πατρός την
«ρετσινιά» του προδότου!
Αγαπητέ π. Παίσιε, ο άρχων του αιώνος τουτέστιν ο διάβολος
μήπως σου έστησε την παγίδα του Αισώπιου μύθου; «Κατά τον Αίσωπον μια
κακομούτσουνη αλεπού για να μιλούν γι’ αυτήν οι άλλες αλεπούδες έκοψε την ουρά
της». Με την διακοπή του μνημοσύνου μήπως και εσύ ήθελες από μόνος σου να
γίνεις ομολογητής και ήρωας και να ομιλούν για σένα; Μήπως λέγω; Υπόθεση κάνω;
Πρόσεξον, αδελφέμου, γιατί κινδυνεύεις από υπερηφάνειαν.
Tags : π. Παρδάλης Σωτήριος
