ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΓΟΝΕΙΣ, ΚΗΔΕΜΟΝΕΣ ΚΑΙ «ΜΑΘΗΤΕΣ»
ΘΕΜΑ: Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ», ΚΑΙ, Η «ΕΞΗ»!
Αγαπητοί,
Πάει πολύς καιρός που η λέξη αυτή της διαφορετικότητας στριφογυρίζει
στο μυαλό μου μιας και έχει μπει για τα καλά στην (σχολική κυρίως) ζωή μας. Η
λέξη αυτή της διαφορετικότητας, όπως και κάθε σχετική «λέξη», κατάντησε
δυστυχώς μία «έξις» (=συνήθεια, εθισμός), που μέσα της κρύβει και πολλές άλλες «έξις» και
λέξεις όπως π.χ. δικαιοσύνη, δικαιώματα, ισότητα, ισονομία, σεβασμός, αγάπη,
ειρήνη των λαών, οικουμενικότης, Οικουμενισμός, διάλογος, συμπροσευχές, συγκρητισμός, αποδοχή,
αποδόμηση, μύθος, στερεότυπα…, επίσης (κρύβει) και φράσεις όπως π.χ. όλοι είναι εξίσου άξιοι τιμής, όλες οι
θρησκείες είναι το ίδιο, όλοι οι «θεοί των εθνών» ενδιαφέρονται για την επικρατήση της ειρήνη και της δικαιοσύνης…, αλλά (κρύβει) και συνθήματα π.χ. όχι στο ρατσισμό και στην ξενοφοβία, όχι στην βία και στον προσηλυτισμό,
όχι στην κακοποίηση και στα μαρτύρια, όχι στην εμμονή κάποιων φανατικών και
ψυχολογικά διαταραγμένων (πιστών σε παραδόσεις) που δεν μπορούν να απαλλαγούν από τους
ποικίλους «μύθους» και τα «στερεότυπα», όχι στον πόλεμο, όχι στην φτώχια, όχι στις
διακρίσεις φύλου, όχι στην ενδοσχολική βία, το σώμα μου μου ανήκει, είμαι υπερήφανη για εμένα και το σώμα μου,κ.ο.κ.
Αλήθεια, η λέξη αυτή
είναι τόσο μα τόσο «περιεκτική»; Και, Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο γόνιμη και
πλατιά, τόσο που κοντεύει να σκεπάσει την οικουμένη ολάκερη, με την «θεία σκέπη»
της;
«Σεβασμός» στην Διαφορετικότητα
Υπάρχει άραγε ποιο σεβαστή «λέξη» και έξη[1], απ’ αυτήν του
σεβασμού που η ελληνική ψυχή κρύβει βαθιά μέσα στα (σχολικά) σπλάχνα της; Όχι! Δεν πρέπει λοιπόν να σεβαστούμε όλους τους ανθρώπους; Όχι, Δεν!
Δυστυχώς, Η απάντηση είναι πάλι, όχι! Γιατί, ποτέ κανένας «φανταστικός εθισμός» δεν θα μπορέσει να μας λυτρώσει, να μας σώσει, και κυρίως όταν αυτός αντίκειται
στον ίδιο τον Κύριό μας, τον Ιησού
Χριστό.
Αγαπητοί, Το «πνεύμα» της διαφορετικότητας, είναι ακάθαρτο
και άκρως «ανθελληνικό»! Δεν έχει σχέση καν με «γνώση», με την γνώση του καλού και του κακού,
ούτε καν. Αλλά μόνο μ’ αυτό του Πονηρού! Γιατί, και πως το συμπεραίνουμε αυτό;
«Η διαγωγή» μας
Φίλοι και φίλες της παιδαγωγικής, η ΔΙΑΓΩΓΗ των παιδιών μας προ
πολλού έχει περάσει σε χέρια «ειδικών» στους εθισμούς. Η φτώχια (υλική, ψυχική
και πνευματική) του λαού μας ωθεί τους νέους μας στην παρανομία των «ουσιών» ή στην καλύτερη
περίπτωση στην αδράνεια των «ανέργων», με τη χρήση διαφόρων «ανούσιων» οικονομικών φιλοσοφημάτων,
αλλά, και τα κορίτσια μας υποκύπτουν και πουλούν την «ηθική» τους για χάρη
ολίγων ευρώ λόγω γνώσεων και σπουδών»! Με τα επιδόματα ζει ο Έλληνας, και με
φανταστικά δόγματα διαφορότροπα κλέβεται ο θρησκευτικός του πλούτος. Ανταλλάσουν οι γονείς
το τίμιο χρήμα τους, με ντροπιαστικά και άθλια «εκπαιδευτικά προϊόντα»
(σεμινάρια με 100 και 200 ευρώ, μεταπτυχιακά και γλώσσες, βεβαιώσεις επί των
βεβαιώσεων) που γεμίζουν με τίτλους τιμής τα λεγόμενα «πορτοφόλια» των νέων μας,
καθώς υπερμεγεθύνουν το «επιστημονικό-διαστημικό όραμά τους» τύπου Τζόκερ! Μα πως καταντήσαμε τόσο μα τόσο «φτωχοανόητοι», αλλά,
δεν μπορεί! κάποιο σχέδιο θα έχει ο
Κύριός μας.
Έξις, έξις, έξις!
Η «συνήθεια» λένε πως είναι «δεύτερη φύση».
Αλήθεια πόσο «σάρκες» γίναμε, πόσο «διαφορετικοί» από τους Αγίους πατέρες μας,
πόσο μακρά από το «φύση άνθρωπος και κατά χάρη θεός»; Πόσο κοντά στο «φύσει πολιτικό και οικονομικό ζώο», και πόσο πάλι μακριά από το «ζώο
θεούμενο»; Πόσο μακριά από το παρά φύση «ζώο», από την χοϊκή ζωή;... αλλά αλήθεια Ποιος μας
σώνει από τον «πονηρό» αμετανόητο εαυτό μας; Ποιος μπορεί να μας σώσει, μικρούς
και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και χρεωμένους, όχι από τον «κακό»
(αμαρτωλό) εαυτό μας, αλλά από τον γεμάτο «πονηριά επιστήμονα» του 21ου αιώνα;
Αγαπητοί, επειδή ως «διαφορετικά» μπορεί να νοηθούν και τα «αντίθετα»,
ας μην γίνουμε αντί, «αντίθετοι» (στις «καλές πρακτικές» των προγόνων μας), ή «αντίχριστοι» προσβάλλοντας Εκείνον που
έγινε «άνδρας»… Αυτόν που ο Απόστολος Πέτρος
αποκαλεί "«άνδρα από Θεού αποδεδειγμένον», ο οποίος ανήνεγκε τας αμαρτίας ημών
εν τω σώματι αυτού επί το ξύλον",
και που ο Απόστολος των εθνών, ο Παύλος, κατονομάζει ρητώς "«άνθρωπον Ιησούν Χριστόν», «άνδρα μέλλοντα
κρίνειν την οικουμένην», «γενόμενον εκ γυναικός» και «μορφήν δούλου λαβόντα»,
αφού «εκένωσεν εαυτόν», και πειρασθέντα κατά πάντα καθ’ ομοιότητα προς ημάς,
«χωρίς αμαρτίας» και «μαθόντα, αφ’ ων έπαθε την υπακοήν»".
«Επ ουδενί λόγω» εις την ομοφυλοφιλία. Επ ουδεν-ί
Με τιμή
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Γυμναστής
Πτολεμαΐδα 17 Φεβρουαρίου 2017
[1] έξη (θηλυκό): συνήθεια που αποκτήθηκε με την επανάληψη
μιας πράξης ή με τη συνεχή επίδραση του ίδιου παράγοντα [καθ' έξιν: για κακή,
βλαβερή επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά] → ἕξις και έξις :εθισμός, συνήθεια [το
επίκτητο, η συνήθεια σε αντιδιαστολή προς το κληρονομούμενο] (https://el.wiktionary.org/w/index.php?)
