Τρίτη 27 Ιουνίου 2017

Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ “ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ “ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” ΜΑΣ



Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ “ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”
ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ 
ΤΗΣ “ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” ΜΑΣ
ΟΛΗ Η ΓΗ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ:
Οι άνθρωποι του κόσμου, οι άνθρωποι του Θεού, και οι χωριάτες

Οι άνθρωποι του κόσμου

Στις μέρες μας οι άνθρωποι του κόσμου παραδέχονται ότι όλη η γη είναι ένα χωριό, μία κοινότητα, μια παγκόσμια κοινότητα! Κοινότητα είναι μία ομάδα οργανισμών (ανθρώπων, φυτών ή ζώων) που ζουν σε ένα κοινό περιβάλλον και αυτό που την χαρακτηρίζει είναι “η συνεχής αλληλεπίδραση μεταξύ των φορέων που την αποτελούν” [1]. Αν αναλογιστούμε για λίγο τα όσα λέγονται για την “κοινότητα” των φυτών από τους οικολόγους προστάτες, για την “κοινότητα” των ζώων από του φιλοζωικούς, αλλά και για την κοινότητα των ανθρώπων από τους φιλάνθρωπους παγκοσμιοποιητές των ημερών μας, αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος της καταστροφής των τριών αυτών κοινοτικών παραγόντων και την άμεση ανάγκη της από κοινού δράσης μας για την εξασφάλιση της πλανητικής πλέον ισορροπίας... Ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η επιστημοσύνη μας και ο υπέρ καταναλωτισμός έφτασαν τους ειδικούς των παγκοσμίων προβλημάτων να προτείνουν την έξοδό μας από την κρίση δια του διαστήματος! Ο Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος από το Κιλκίς, σε σχετικό άρθρο του με τίτλο “Το «αδιέξοδο» της  ανθρωπότητας και η πρόταση του Στίβεν Χόκινγκ” γράφει: Λέει η είδηση: «Είπε ο Χόκινγκ, πως η Γη απειλείται από την κλιματική αλλαγή, την εξάντληση των φυσικών πόρων και την κατάρρευση της βιοποικιλότητας, γι' αυτό τα διαστημικά ταξίδια είναι ζωτικά, προκειμένου να διασφαλισθεί το μέλλον της ανθρωπότητας. Ξεμένουμε από χώρο και τα μόνα μέρη να πάμε, είναι οι άλλοι κόσμοι. Είναι καιρός πια να εξερευνήσουμε άλλα ηλιακά συστήματα. Η εξάπλωσή μας σε αυτά ίσως είναι το μόνο πράγμα που θα μας σώσει από τους εαυτούς μας. Είμαι πεπεισμένος ότι είναι αναγκαίο οι άνθρωποι να αφήσουν τη Γη» δήλωσε ο Χόκινγκ. «Δεν πρέπει να αρκούμαστε να απολαμβάνουμε το σύμπαν, από τη βολή της Γης. Η Γη απειλείται από τόσα πολλά πράγματα, που είναι δύσκολο να είμαι θετικός». Αυτή - τονίζει ο δάσκαλος - είναι η πρόταση που κάνει ο Χόκινγκ, ο άνθρωπος, του οποίου η γνώμη βαραίνει στο χώρο της παγκόσμιας επιστημονικής  σκηνής. Δηλαδή το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Ο άνθρωπος κατά τον Χόκινγκ, πήρε το δρόμο της καταστροφής και δεν μπορεί ή δεν θέλει να επιστρέψει. Δεν διαβλέπει πισωγύρισμα. Γι` αυτό κάνει έκκληση στους ισχυρούς να ετοιμάζονται το συντομότερο για τη φυγή, την εγκατάλειψη της μητέρας Γης και την αναζήτηση άλλων  αστέρων, που πιθανόν θα είναι κατάλληλοι για επιβίωση....” [2].


Οι άνθρωποι του Θεού
Αν κατά τον Χόκινγκ “Ο άνθρωπος πήρε το δρόμο της καταστροφής και δεν μπορεί ή δεν θέλει να επιστρέψει...”, ο άνθρωπος του Θεού περιμένει από τους θρησκευτικούς αρχηγούς του να απαντήσουν από κοινού στην πρωτοφανή αυτή παγκόσμια ηθική κρίση. Και εδώ το πνεύμα του κόσμου (και η από κοινού δράση) είναι έκδηλο δια των συμπροσευχών, των συνδιασκέψεων, και των παγκοσμίων συμβουλίων των θρησκευτικών κοινοτήτων! Ο Οικουμενισμός αποτελεί την προτεινόμενη λύση. Ο σεβασμός του κόσμου ως προς την διαφορετικότητα των ανθρώπων και η απαίτηση να συνειδητοποιήσει ο κάθε άνθρωπος “την αξία του να είναι ή να νιώθει κανείς μοναδικός” προσλαμβάνεται από τους ανθρώπους του Θεού και οι διαφορετικές θρησκευτικές κοινότητες πλέον αποτελούν όλες μαζί μία εκκλησία, την Εκκλησία “των άλλων”! για χάρη της ειρήνης και της ασφάλειας του κόσμου (ανθρώπων, φυτών ή ζώων)... Εν τέλει η λύση δεν θα έρθει και η ανθρωπότητα θα πάρει το δρόμο της καταστροφής αν οι θρησκευόμενες κοινότητες δεν μπορέσουν ή δεν θελήσουν να επιστρέψουν μετά “των άλλων” σε μία διαφορετική άλλη Εκκλησία, στην “ετερόδοξη εκκλησία” των Οικουμενιστών, των ανθρώπων του Θεού....

Οι χωριάτες
Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης π. Αυγουστίνος Καντιώτης σε ομιλία που έγινε στην Αθήνα, στις 6 Ιουλίου 1972 μιλάει για μια ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, για την Ε.Ο.Κ.: “ Oυαί και αλίμονο· Η ένταξή μας στην ΕΟΚ όχι απλώς εμπορική, αλλά ιδεολογική, ηθική, οικογενειακή, προφητεύω από της θέσεως ταύτης, ότι θα γίνει ο τάφος της Ελλάδος και της ορθοδοξίας και η εξομοίωσή μας προς τα άλλα έθνη τα μακράν ημών... Εδώ στην Ελλάδα εκτός των άλλων κακών... θέλουν να μας φέρουν ένα καινούργιο φρούτο! Τον παπισμό... Ο παπισμός είναι θηρίο της Αποκαλύψεως....Τί εστί παπισμός; Σύνολο αιρέσεων....
Η Ελλάς τους μυρίζει χωριατίλα και θέλουν να μας φορέσουν Ευρωπαϊκό κουστούμι!... Μα, χίλιες φορές με φουστανέλα, χωριάτες, με χωριάτικο κουστούμι και Ελλάδα στην καρδιά... Θέλει η κυβέρνηση να μας αλλάξει την φορεσιά μας! Θέλει να μας φορέσει το κουστούμι που ονομάζεται ΕΟΚ. Να γίνουμε Ευρωπαίοι. Να μιλούμε όπως οι Ευρωπαίοι, να ζούμε όπως οι Ευρωπαίοι, να διώχνουμε τις γυναίκες όπως οι Ευρωπαίοι, να κάνουμε τα όργια των Ευρωπαίων!.....Εμείς όμως θέλουμε να μείνουμε Έλληνες και μόνον Έλληνες, Ορθόδοξοι Χριστιανοί...Όπως πηγαίνουμε στην ευλογημένη πατρίδα μας...σε 50 χρόνια και λιγότερο, θα υπάρχουν όλων των λογιών καρύδια, μόνο Έλληνες Ορθόδοξοι δεν θα υπάρχουν. Μάλιστα, αυτού θα καταντήσουμε εάν δεν δημιουργήσουμε ένα ρεύμα αντιστάσεως...”[3]...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟΤΗΤΑ
Ας ακούσουμε τέλος μία ακόμη φωνή, την φωνή μιας μικρής ομάδας, της Συνάξεως κληρικών και μοναχών, εν σχέσει με την μόνη και μόνιμη μάχη της Ορθοδοξίας με το σύνολο των αιρετικών δοξασιών που εμπεριέχει ο Παπισμός. Απαύγασμα όλων αυτών είναι ο κατ' εξοχήν διαφορετικός άνθρωπος, ο Πάπας, που είναι “ο πρώτος αλάθητος άνθρωπος”, που από εκπρόσωπος του Χριστού έγινε αντιπρόσωπός Του, γι' αυτό και αντίχριστος...” Το ίδιο Πνεύμα - είπε ο Πάπας - δημιουργεί ποικιλομορφία και ενότητα και έτσι διαμορφώνει έναν νέο, διαφορετικό και ενοποιημένο λαό: την παγκόσμια Εκκλησία»! «Ο αντίθετος πειρασμός -είπε- είναι αυτός της αναζήτησης ενότητας χωρίς ποικιλομορφία»!«Η προσευχή -διευκρινίζει- που κάνουμε στο Άγιο Πνεύμα είναι για τη χάρη να λάβουμε την ενότητα Του, αφήνοντας κατά μέρος τις προσωπικές προτιμήσεις. Αγκαλιάζει και αγαπά την Εκκλησία Του, την Εκκλησία μας...” [4].

Η μόνη και μόνιμη μάχη της Ορθοδοξίας με τους έξυπνους ειρηνοποιούς!
Ἡ μόνη μάχη - λέγουν οι πατέρες της συνάξεως - μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως ποὺ δόθηκε στὴν Κρήτη, καὶ παραδόθηκαν οἱ Ὀρθόδοξοι εὔκολα στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐκτὸς ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, ἦταν ἡ ἀντικατάσταση τῆς φράσεως τοῦ κειμένου «ἄλλων χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ ὁμολογιῶν», ποὺ ἀναγνώριζε τὶς αἱρέσεις ὡς ἐκκλησίες, μὲ τὴν φράση «ἄλλων χριστιανικῶν κοινοτήτων καὶ ὁμολογιῶν», ποὺ ἐπρότειναν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ πολλοὶ ἐπίσκοποι ἄλλων ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἀπέρριπτε ὀρθοδόξως τὴν χρήση τοῦ ὅρου «ἐκκλησίες» γιὰ τοὺς αἱρετικούς. Δυστυχῶς ὁ ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ μετ᾽ αὐτοῦ, πλὴν ἑνός, ἐγκατέλειψαν τὴν ὀρθόδοξη πρόταση, χωρὶς συνοδικὴ ἐξουσιοδότηση, καὶ δέχθηκαν νὰ προτείνουν τὴν παρηλλαγμένη, ἀλλὰ οὐσιαστικῶς ἀντιφατική, παράλογη καὶ ἐν πολλοῖς δυσερμήνευτη καὶ ἀκατανόητη φράση «τῶν ἄλλων ἑτεροδόξων ἐκκλησιῶν καὶ ὁμολογιῶν», ἡ ὁποία οὔτε τοὺς αἱρετικοὺς ἱκανοποιεῖ πλήρως, διότι τὸ «ἑτεροδόξων» καταργεῖ τό «ἐκκλησιῶν», οὔτε τοὺς Ὀρθοδόξους διότι τὸ «ἐκκλησιῶν» ἀναιρεῖ τὸ «ἑτεροδόξων». Ὅπως σωστὰ ἐλέχθη, οἱ ἔξυπνοι εἰσηγητές, ἀλλὰ καὶ οἱ ψηφίσαντες τὴν δῆθεν συμβιβαστικὴ καὶ εἰρηνοποιὸ φράση, κοροϊδεύουν καὶ τοὺς μὲν καὶ τοὺς δέ, καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους ποὺ ἀρνοῦνται ὅτι οἱ αἱρετικοὶ εἶναι ἐκκλησίες καὶ τοὺς αἱρετικοὺς ποὺ νομίζουν ὅτι εἶναι ἐκκλησίες· τὸ «ἑτερόδοξες ἐκκλησίες» εἶναι τὸ ἴδιο μὲ τό «πόρνη παρθένος», «σκοτεινὸ φῶς», «ψεύτικη ἀλήθεια», «ὑγιὴς ἀσθένεια» καὶ «ἄθεη θεοσέβεια»..." [5]

Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Ιεροψάλτης

Υ.Γ.

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ: Αλλά όπως πάμε αδέλφια μου, παρ' όλες τις διαμαρτυρίες του ευσεβούς Ελληνικού λαού, που δυστυχώς, είναι αδιοργάνωτος και γι' αυτό δεν φταίει ο λαός, φταίνε οι πνευματικοί ηγέτες, που τον αφήσαν αδιοργάνωτο, εις τρόπον ώστε οι αρουραίοι να ροκανίζουν τας ρίζας του δένδρο της Ορθοδοξίας....Όπως πηγαίνουμε στην ευλογημένη πατρίδα μας...σε 50 χρόνια και λιγότερο, θα υπάρχουν όλων των λογιών καρύδια, μόνο Έλληνες Ορθόδοξοι δεν θα υπάρχουν. Μάλιστα, αυτού θα καταντήσουμε εάν δεν δημιουργήσουμε ένα ρεύμα αντιστάσεως....” [3]

..............................................