Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017

Αγίασε τους αγαπώντας την ευπρέπεια του οίκου σου."

Ευπρέπεια και δόξα

            Λίγο πριν το τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο ιερέας απευθύνει στο λαό την προτροπή: Εν ειρήνη προέλθωμεν. Ας αναχωρήσουμε με ειρήνη.
Η λειτουργία είχε αρχίσει με την προτροπή: Εν ειρήνη του Κυρίου δεηθώμεν. Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο με ειρήνη.
 Τώρα, στο τέλος μας προτρέπει να επιστρέψουμε στον κόσμο πάλι με εἰρήνη· σαν μάρτυρες και κήρυκες της Βασιλείας του Θεού.
            Και μετά οπό αυτήν την προτροπή, ο ιερέας, στέκει μπροστά στην εικόνα του Χριστού, και του απευθύνει την «οπισθάμβωνο ευχή», με την οποία του ζητάμε:
•           Αγίασε τους αγαπώντας την ευπρέπεια του οίκου σου.
•           Ανταπόδωσέ τους δόξα με την θεϊκή σου Δύναμη.

Ευπρέπεια του οίκου του Θεού είναι η θεία χάρη και ευλογία Του που μας την χαρίζει τόσο πλούσια στη Λειτουργία.
Στον οίκο του Θεού έχουμε την μέγιστη αποκάλυψη-φανέρωση της Χάρης και Δόξας Του, που είναι η Θεία Ευχαριστία, το σώμα και το αίμα του Χριστού. Κάτι μεγαλύτερο, κάτι αγιότερο δεν υπάρχει!
Παρακαλούμε, λοιπόν, τον Θεό να αγιάσει αυτούς που αγαπούν την ευπρέπεια του οίκου Του. Προφανώς, όσο περισσότερο την αγαπούμε, τόσο μεγαλύτερος γίνεται ο αγιασμός μας. Αλλά η αγάπη μας για την Δόξα του Θεού εκφράζεται στην πράξη από το πόσο είμαστε πρόθυμοι να κοπιάσουμε για να καθαρίσουμε τον εαυτό μας «από παντός μολυσμού-αμαρτίας σαρκός και πνεύματος».
Περισσότερο από όλους τους χριστιανούς δοξάσθηκαν οι άγιοι. Γιατί δεν λογάριαζαν κόπους και «έξοδα» στον αγώνα τους εναντίον των παθών και των αδυναμιών τους. Γι᾿ αυτό και η παράκληση «ανταπόδωσέ τους δόξα  με την θεϊκή σου Δύναμη» εξαρτάται από τον κόπο που καταβάλλουμε στον πνευματικό μας αγώνα.
Συνεπώς, το αίτημά μας αυτό, ουσιαστικά, σημαίνει: αξίωσε μας να τρέχουμε όλο και πιο πολύ στην Εκκλησία σου (=οίκο Σου). Γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουμε να αντισταθούμε στο αμαρτωλό φρόνημα του κόσμου. Και τότε θα καταλάβουμε καλά, αυτό που ο Χριστός τονίζει: Η Βασιλεία του Θεού είναι μέσα σας. Άρα, είναι γεγονός του νυν και του αεί και της αιωνιότητας.
Αρχιμ. Ν. Κ.
(«Λυχνία»-Νικοπόλεως, Ιούνιος 2011)