Στην κόλαση ενός σεμιναρίου «προσωπικής ανάπτυξης»…
Με την αφέλεια των 21 χρόνων της η Κάρλι πίστεψε ότι πήγαινε σε κέντρο ευεξίας και προσωπικής ανάπτυξης, ενώ επρόκειτο για σέκτα στην οποία ταλαιπωρήθηκε για 13 χρόνια. Το 1996, η Κάρλι Μακόνκυ ήταν 21 χρόνων πτυχιούχος πανεπιστημίου με πνευματικές αναζητήσεις. Έτσι, μια επίσκεψη στο φεστιβάλ Mind Body and Spirit για μια «πνευματιστική ανάγνωση» του … μέλλοντος της φάνταζε σαν ένας υπέροχος τρόπος να περάσει τη μέρα.
Αυτό όμως που δεν της αποκάλυψαν από τα μελλούμενα, ήταν ότι στο πλαίσιο ενός σεμιναρίου ευεξίας, κρυβόταν μια ύπουλη απειλή που σύντομα θα την απορροφούσε ολόκληρη, σταδιακά θα έκλεβε όλη την ελευθερία της, την οικογένειά της και την ελεύθερη της βούληση.
Το άτομο που δήθεν «προέβλεπε» το μέλλον της Κάρλι, ήταν μέλος μιας Αυστραλιανής σέκτας που ψάρευε νέα μέλη με πρόσχημα την εγγραφή τους σε σεμινάριο προσωπικής ανάπτυξης…
Για την Κάρλι, που διψούσε για καθοδήγηση στη ζωή της, φάνηκε ότι αυτό ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόταν. Έτσι υπέγραψε.
Της λέχθηκε ότι κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου θα γινόταν αρχικά μια «διάσπασή» της και στη συνέχεια «ανοικοδόμησή» της, προσφέροντάς της όλες τις ικανότητες που χρειαζόταν στη ζωή της.
Για το λόγο αυτό, όταν το πρώτο πενθήμερο του συνεδρίου κατέληξε «όλοι να φωνάζουν και να κλαίνε», δεν συνειδητοποίησε αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και συμφώνησε να συμμετάσχει στο δεύτερο μέρος.
«Ο σκοπός ήταν να καθαρίσεις δήθεν την ‘κυτταρική σου μνήμη’ από ‘αναμνήσεις’ απ’ αυτή τη ζωή, περασμένες ζωές και τους προγόνους σου μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζουν ‘πρόσβαση’», δήλωσε η Κάρλι στο περιοδικό Mamamia.
«Στην πραγματικότητα ήταν πολύ ψυχοπλακωτικό. Ήταν εκεί 80 περίπου άνθρωποι που ούρλιαζαν, δάγκωναν μαξιλάρια και κλωτσούσαν μαύρα χαλάκια γυμναστικής».
«Έτσι, στο τέλος αισθάνεσαι κάπως πιο ελαφρύς αλλά και πιο φοβισμένος (!) και ξέρεις πολύ καλά ότι ακόμα κουβαλάς εκείνο το ‘βάρος’ για το οποίο όλοι μιλούμε και θέλουμε να ξεφορτωθούμε».
Όλο, όμως, το «ψυχοπλάκωμα» του «εισαγωγικού προγράμματος» ένταξης στην ομάδα, δεν ήταν τίποτε μπροστά στη φυσική και νοητική κακοποίηση που θα υφίστατο η Κάρλι κατά τη διάρκεια της «εκδρομής» που ακολουθούσε.
Μετά που η αρχηγός της σέκτας ανακοίνωσε ουρλιάζοντας τους κανόνες του ταξιδιού, η Κάρλι και οι υπόλοιποι ανέβηκαν σε λεωφορεία με τα παράθυρα καλυμμένα με μαύρα πλαστικά και ταξίδεψαν για 10 περίπου ώρες χωρίς διακοπή μέχρι που έφτασαν σ’ ένα απομονωμένο αγρόκτημα.
Για τις επόμενες επτά μέρες, η Κάρλι και οι ανυποψίαστοι νεοεισερχόμενοι υποβάλλονταν σε ένα πιεστικό και εξαντλητικό πρόγραμμα το οποίο, με φωνές και ουρλιαχτά, εξαναγκάζονταν ν’ ακολουθήσουν.
«Κάθε πρωί έπρεπε να τρέχουμε, να πηδούμε γυμνοί σε λίμνες με παγωμένο νερό και μας τιμωρούσαν με διάφορους τρόπους, με ‘καθίσματα’ και ‘κάμψεις’».
«Κατά τη διάρκεια εκείνης της εβδομάδας κοιμηθήκαμε συνολικά περίπου 17 ώρες, παρακολουθήσαμε ολονύκτιες διαλέξεις, αναγκαστήκαμε να παρακολουθήσουμε σκληρά πορνό. Μας έβαζαν ένα-ένα να σταθούμε γυμνοί πάνω σε μια σκηνή, ενώ οι υπόλοιποι σχολίαζαν το σώμα μας και στη συνέχεια έπρεπε να πεις πως έβλεπες εσύ το σώμα σου».
Τώρα η Κάρλι αναγνωρίζει ότι αυτή ήταν η αρχή μιας διαδικασίας ελέγχου του νου και άσκησης ολοκληρωτικού ελέγχου εκ μέρους της σέκτας αλλά, εκείνη την εποχή εξακολουθούσε να θεωρεί ότι όλα ήταν μέρος της διαδικασίας «διάσπασης και ανασυγκρότησης».
«Αυτό που οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν σχετικά με αυτές τις σέκτες ή καταστροφικές λατρείες (cults) είναι ότι δεν πας γνωρίζοντας ότι θα ενταχθείς σε κάτι τέτοιο. Δεν πας να ενταχθείς σε μια ομάδα που ξέρεις ήδη τι κάνουν και πως βλάπτουν τους ανθρώπους.
«Πας σκεπτόμενος ότι θα συμμετάσχεις σε σειρά σεμιναρίων προσωπικής ανάπτυξης», προειδοποιεί η Κάρλι.
Με τη ψευδαίσθηση ότι τελικά αυτά τα σεμινάρια θα την βοηθούσαν να γίνει καλύτερο και πιο επιτυχημένο άτομο, συνέχισε να συμμετέχει «στο ένα μετά το άλλο» μέχρι που της έγινε τόση πλύση εγκεφάλου και βυθίστηκε τόσο βαθιά στον κόσμο της σέκτας ώστε να πιστεύει και τους πλέον εξωφρενικούς ισχυρισμούς της αρχηγού.
Όπως λέει η Κάρλι, η αρχηγός ισχυριζόταν ότι είναι μετενσάρκωση του Ιησού Χριστού, της βασίλισσας της Ατλαντίδας και ότι γνώριζε πότε θα γινόταν η συντέλεια του κόσμου: το Δεκέμβριο του 2012.
«Ένας βασικός λόγος που παραμέναμε στην ομάδα ήταν αυτά που μας έλεγε ότι θα γίνει κάποιου είδους ‘Αρμαγεδώνας’, θα έρθει το τέλος του κόσμου, ο άξονας της γης θα μετακινηθεί, θα γίνει ολοκληρωτική καταστροφή», ανέφερε η Κάρλι στο περιοδικό mamamia.
«…και ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουμε ήταν να την ακολουθήσουμε. Ισχυριζόταν ότι είχε όλα τα απαραίτητα για την επιβίωσή μας, ότι είχε θεραπευτικές ικανότητες, ότι γνώριζε τα πάντα για γεωργικές καλλιέργειες και ότι όλοι θα ζούσαμε στα αγροκτήματά της και θα είμαστε ασφαλείς».
Τον Ιανουάριο 2010 ύστερα από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς μέρα και νύχτα, χωρίς πληρωμή στο αγρόκτημα της αρχηγού, η Κάρλι αποφάσισε να φύγει. Έβαλε στο αυτοκίνητο τα τρία μικρά παιδάκια της και πήγε να βρει τον πρώην σύζυγό της ο οποίος είχε ήδη εγκαταλείψει τη σέκτα κάποια χρόνια πριν.
Η Κάρλι λέει ότι μέσα σε λίγα λεπτά από την αποχώρησή της από τη σέκτα και την εγκατάστασή της σε ασφαλές μέρος, επανήλθε η ικανότητά της για κριτική σκέψη και άρχισε να βλέπει καθαρά, αυτά που δεν αντιλαμβανόταν ενόσω βρισκόταν υπό τον έλεγχο της σέκτας και της αρχηγού της.
«Η λογική μου μου έστελνε τώρα ξεκάθαρο μήνυμα ότι ‘εκείνη η γυναίκα ήταν αρχηγός καταστροφικής λατρείας (cult), ότι επρόκειτο για μια σέκτα’».
Μέσα από την προσωπική της εμπειρία, την οποία έχει μεταφέρει σε βιβλίο με τίτλο The Cult Effect, η Κάρλι παρατηρεί ότι ο οποιοσδήποτε μπορεί να παρασυρθεί στα πλοκάμια μιας σέκτας.
"Όλοι μπορούν να παγιδευτούν σε μια σέκτα αν βρεθούν σε λάθος μέρος τον λάθος χρόνο».
