Β’ ΙΕΡΟΣ ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΕΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ
ΣΥΝΟΔΟΥ
Πάντας
τους εισιόντας εις την Εκκλησίαν, και των ιερών Γραφών ακούοντας, μη
κοινωνούντας δε ευχής άμα τω λαώ, ή αποστρεφομενούς την μετάληψιν της
Ευχαριστίας, κατά τινα αταξίαν, τούτους αποβλήτους γίνεσθαι της Εκκλησίας, έως
αν εξομολογησάμενοι και δείξαντες καρπούς μετανοίας και παρακαλέσαντες, τυχείν
δυνηθώσι συγγνώμης. Μη εξείναι δε κοινωνείν τοις ακοινωνήτοις, μεδέ εν ετεέρα
Εκκλησία υποδέχεσθαι τους εν ετέρα Εκκλησία μη συναγομένους. Ει δε φανείη τις
των Επισκόπων, ή των Πρεσβυτέρων, ή των Διακόνων, ή τις του Κανόνος τοις
ακοινωνήτοις κοινωνών, και τούτον ακοινώνητον είναι, ως αν συγχέοντα τον Κανόνα
της Εκκλησίας.
Ερμηνεία (Αγίου Νικοδήμου
Αγιορείτου)
Συνφώνως με τον θ’ Αποστολικόν και ο παρών Κανών διορίζεται. Λέγει γαρ, ότι πρέπει να αφορίζωνται από την Εκκλησία οι Χριστιανοί εκείνοι, όπου πηγαίνουν μεν εις την Εκκλησίαν εν τη θεία λειτουργία, και ακούουσι τας Γραφάς, δεν συμπροσεύχονται δε με τους πιστούς, ή αποστρέφονται την θείαν Μετάληψιν, ήτοι δεν μεταλαμβάνουν, όχι δια καμμίαν εύλογον αιτίαν, αλλά δια αταξίαν τινά. Όχι ως μισούντας, και συγχαινόμενοι την θείαν Κοινωνίαν, άπαγε! (διότι αν ούτως αυτήν απεστρέφοντο, όχι μόνον εις αφορισμόν, αλλά και εις ανάθεμα τέλειον οι τοιούτοι ήθελαν καταδικασθούν), αλλά δια ταπείνωσιν και ευλάβειαν τάχα αποφεύγοντες αυτήν. Τούτο γαρ αποστροφήν οι Πατέρες ωνόμασαν, κατά τον υπερφυή Ζωναράν.
Αφορίζονται δε ούτοι έως ου να μετανοήσουν, και παρακαλέσαντες να συγχωρηθούν (1). Επειδή δε αφορισμόν ανέφερεν ο Κανών, διορίζει και τούτο, ότι δεν είναι άδεια εις τινα, μήτε εις την Εκκλησίαν αυτούς να υποδέχεται. Όποιος δε Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος ήθελε συγκοινωνήσει με τους τοιούτους ακοινώνητους, ή εν οίκω, η εν Εκκλησία, να γίνεται και αυτός ακοινώνητος από τους άλλους, δια τι με τούτο όπου κάμνει συγχέει και παραβαίνει τους περί τούτου διοριζομένους Κανόνας της Εκκλησίας, δηλ. τον ι’. και ια’. Αποστολικόν. Τους οποίους και ανάγνωθι ομού και τον θ’. Αποστολικόν.