Ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν γιά τίς δηλώσεις τοῦ Σεβ. Ν. Ἰωνίας γιά τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν
Κατόπιν τῶν πρωτοφανῶν δηλώσεων τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ν. Ἰωνίας κ. Γαβριήλ γιά τό χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, τοῦ ὁποίου τόν ὀρθόδοξο χαρακτήρα ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν ἔχει ὑπερασπιστεῖ μέ κάθε νόμιμο μέσο, αἰσθανόμαστε τήν ἀνάγκη νά ὑπενθυμίσουμε στό Σεβασμιώτατο, καθώς καί σέ κάθε ἄλλον πού ἀπαξιώνει τό συνταγματικῶς καί δικαστικῶς κατοχυρωμένο ὁμολογητικό προσανατολισμό τοῦ μαθήματος, τά ἀκόλουθα:
Ὁ ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλληνοπαίδων ὁμολογητικός χαρακτήρας τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν κατὰ τὰ δόγματα, τὶς ἀρχὲς καὶ τὴν Ὀρθόδοξη ἱερὰ παράδοση τῆς Ἀνατολικῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ὅπως ἔχουν διατυπωθεῖ στοὺς ἀπαρασαλεύτους ἀποστολικοὺς καὶ συνοδικοὺς κανόνες, συνιστᾶ, κατὰ τὴν παγία Νομολογία τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, τὸ κυριώτερο στοιχεῖο τῆς διδασκαλίας τούτου τοῦ μαθήματος, δεδομένου ὅτι συνάπτεται ἀφ' ἑνὸς μὲν πρὸς τὸ κατοχυρούμενο ὑπὸ τοῦ Συντάγματος καὶ τῆς ΕΣΔΑ δικαίωμα τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων γονέων νὰ παρέχεται στὰ τέκνα τους θρησκευτικὴ παιδεία σύμφωνη πρὸς τά ἐν λόγῳ δόγματα, τήν ἱερὰ παράδοση καὶ τίς ἀρχὲς τῶν συγκεκριμένων γονέων, ἀφ' ἑτέρου δὲ πρὸς τὴν ἀντίστοιχη ὑποχρέωση τοῦ κράτους νὰ μεριμνᾶ γιὰ τὴν άνάπτυξη τῆς συγκεκριμένης ὀρθοδόξου θρησκευτικῆς συνειδήσεως στοὺς Ὀρθοδόξους Ἑλληνόπαιδες διὰ μέσου ἀκριβῶς τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν.
Ἐπιπροσθέτως, οἱ πάντες, συμπεριλαμβανομένων τῶν ἐν Ἑλλάδι ἱερῶν μητροπόλεων καὶ τῶν νομικῶν τους ἐκπροσώπων, ὀφείλουν σύμφωνα μὲ τὴν παράγραφο 5 τοῦ ἄρθρου 95 τοῦ Συντάγματος νὰ σέβονται καὶ νά εφαρμόζουν τὶς ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, μηδαμῶς δικαιούμενοι νὰ τίθενται οὐσιαστικῶς ἐνάντιοι πρὸς τὸ περιεχόμενο καὶ τὸ διατακτικό τους, ὁσάκις μάλιστα δροῦν ἤ ὁμιλοῦν ὑπὸ δεδομένη θεσμικὴ ἰδιότητα, τῆς ὁποίας τυγχάνουν φορεῖς.
Ἐξ ἄλλου ὁ μητροπολίτης Νέας Ἰωνίας οὐσιαστικὰ ὑπαινίσσεται ὅτι δὲν θὰ πρέπει κἄν νὰ ἔχει γνώμη ἡ Ἐκκλησία γιὰ τὸ περιεχόμενο τοῦ μαθήματος καὶ συνακόλουθα τῶν βιβλίων τῶν θρησκευτικῶν. Γιά νά διατηρήσει τό συνταγματικά κατοχυρωμένο χαρακτήρα του τό μάθημα, ἴσως θά ἔπρεπε νά προτιμηθεῖ μία τέτοια λύση, δεδομένου ὅτι ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶχε συστήσει εἰδικὴ ad hoc ἐπιτροπὴ, ἡ ὁποία καὶ εἶχε συντάξει συναφῆ ἔκθεση, διὰ τῆς ὁποίας ἐν ὀλίγοις προέβαλλε ὅτι δὲν ὑπῆρχε κανένα πρόβλημα μὲ τὰ νέα (τότε) προγράμματα τοῦ μαθήματος, παρά τίς ἀντίθετες ἀποφάσεις τῆς Ἱεραρχίας, ἡ ὁποία σέ ὅλες τίς αποφάσεις της προκρίνει τήν ὀρθόδοξη ὁμολογητική κατεύθυνση τοῦ μαθήματος. Τὰ πορίσματα καὶ οἱ ἀπόψεις τῆς ἐν λόγῳ ἐπιτροπῆς, τὰ ὁποῖα καὶ χρησιμοποίησε ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ἡ τότε ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, οὐδόλως ἔπεισαν τοὺς ἀκυρωτικοὺς δικαστές. Τὴν συγκεκριμένη εἰσήγηση τῆς ὡς ἄνω ἐκ μητροπολιτῶν ἐπιτροπῆς τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας εἴχαμε ἀντικρούσει ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας ἰσχυρισθέντες ὅτι καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ ἐπιτροπή της αὐτή, ὅπως καὶ ὅλες οἱ μητροπόλεις καὶ οἱ μητροπολίτες ὀφείλουν νὰ σέβονται τὸ ἐκ τῆς ΕΣΔΑ δικαίωμά μας ὡς γονέων ὅπως τυγχάνουν τὰ τέκνα μας θρησκευτικῆς παιδείας σύμφωνης πρὸς τὰ δόγματα, τὶς ἀρχὲς καὶ τὴν ἱερὰ παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τοῦτο ἐπαναλαμβάνουμε σήμερα δοθείσης τῆς ἐπίμαχης δημοσίας τοποθετήσεως τοῦ μητροπολίτου Νέας Ἰωνίας.
Καλεῖται ὁ μητροπολίτης Ν. Ἰωνίας νὰ ἀναγνώσει προσεκτικὰ τὶς ἀκυρωτικὲς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ καί κυρίως νά ἀναλογιστεῖ τό πνευματικό συμφέρον τῶν χριστιανοπαίδων, γιά τό ὁποῖο ὡς ποιμήν ὀφείλει νά ἀγρυπνεῖ, καὶ ἐν συνεχείᾳ νὰ ἀνασκευάσει δημοσίᾳ τὶς ἀντικείμενες πρὸς τὶς ἐν λόγῳ ἀποφάσεις ἀπόψεις του, δεδομένου μάλιστα τοῦ γεγονότος ὅτι τόσον οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες πολῖτες, ὅσον καὶ τὰ τέκνα τους ταλαιπωρήθηκαν ἐπὶ σειρὰν συναπτῶν ἐτῶν ἀπὸ τὶς ἀντορθόδοξες ἐμπνεύσεις τῆς κυβερνήσεως Τσίπρα, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ὁποίων ἐπιδιώχθηκε ὁ παράνομος προσηλυτισμὸς τῶν παιδιῶν μας σὲ ἕτερες θρησκεῖες καὶ αἱρετικὰ δόγματα, τὰ ὁποῖα μὲ ὠμὸ καὶ βλάσφημο τρόπο ἐξισοῦντο μὲ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, ὅπως καὶ τὸ πάνσεπτο πρόσωπο τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὰ πρόσωπα ἀνθρώπων, ἱδρυτῶν καὶ διδασκάλων ἄλλων θρησκειῶν. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι ἡ συγκεκριμένη παράνομη παράλληλη διδασκαλία στοιχείων ἄλλων θρησκειῶν ἐκρίθη εἰδικῶς ὰπὸ τὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ὅτι συνιστοῦσε προσηλυτισμό, ὅτι ἐνεῖχε τὸν κίνδυνο προκλήσεως πλάνης, συγχύσεως καὶ ἐν τέλει κλονισμοῦ τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως στοὺς μαθητὲς ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς βασικῆς ἐκπαιδεύσεως καὶ κυρίως στοὺς μικροὺς μαθητές, τοῦ Δημοτικοῦ σχολείου. Καθ' ὅλη τὴν μαύρη αὐτὴν περίοδο τὰ παιδιά μας ἀφέθηκαν οὐσιαστικὰ χωρὶς τὴν διδασκαλία ὀρθοδόξου μαθήματος θρησκευτικῶν, γεγονὸς ποὺ προξένησε τὴν δεδικαιολογημένη μῆνιν καὶ ἀντίδραση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας ποὺ κάθε ἔτος ἀπέρριπτε τὰ συναφῆ ἀντορθόδοξα προσηλυτιστικὰ βιβλία, ἐπιστρέφοντάς τα στὸ ὑπουργεῖο παιδείας ὡς "ἀπαράδεκτα".
