Εὐχαριστήριον πρὸς τὸν π. Χρυσόστομο Τσίρη
Ἀγαπητὲ πάτερ Χρυσόστομε, σὲ εὐχαριστῶ διὰ τὸν μισθὸν πού μοῦ ἔβαλες μὲ τὸ ἄρθρο σου, εἰς τὸν Οὐρανό. Διότι ὁ Κύριος λέγει: «Μακάριοι ἔστε, ὅταν ὀνειδίσωσι ὑμᾶς καὶ διώξωσιν ὑμᾶς καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ’ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ» (Λούκ. 6, 22)
Δὲν θὰ σοὺ ἀπαντήσω σ’ αὐτὰ ποὺ γράφεις ἀλλὰ θὰ σοῦ θέσω μερικὲς ἐρωτήσεις γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν θέλω ἐγὼ ἀπάντηση ἀλλὰ νὰ τὶς δώσεις εἰς τὴν Ἱερατικήν σου συνείδηση.
Καὶ σὲ ἐρωτῶ:
1ον Ὁ πάπας εἶναι αἱρετικός; Ἐὰν εἶναι, ὅπως καὶ εἶναι, τότε ἐπιτρέπονται τὰ σταυροαγκαλιάσματα καὶ τὰ σταυροφιλήματα καὶ ἡ ἐπίκλησις εἰς αὐτὸν παρὰ τοῦ Βαρθολομαίου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ, ὡς «Ἁγιώτατον ἀδελφόν»;
2 ον Οἱ προτεστάντες εἶναι μωσαϊκόν, σατανικῶν ἐφευρέσεων; Ἐὰν εἶναι, τότε ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης γιατί τὶς ὀνόμασε «Ἐκκλησίες»; (Ὅπως καὶ τὸν Παπισμόν). Ἐπίσης ὁ Πατριάρχης ἀναγνωρίζει τὸ «Π.Σ.Ε.», τὸ καταχρηστικῶς ἀποκαλούμενον «Παγκόσμιο Συμβούλιον ἐκκλησιῶν». Εἰς τὴν πραγματικότητα παγκόσμιον συνονθύλευμα αἱρέσεων, ἕναν ἀντίχριστον ὀργανισμὸν εἰς τὸν ὁποῖον συστεγάζονται περισσότερες ἀπὸ 400 προτεσταντικὲς παραφυάδες! Ἐσὺ τί γνώμη ἔχεις, πάτερ Χρυσόστομε;
3ον Ὁ Μονοφυσιτισμὸς εἶναι αἵρεσις καταδικασμένη, ὁριστικῶς καὶ ἀμετακλήτως, ἀπὸ τὴν Τέταρτην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον; Ἐὰν εἶναι, τότε γιατί τὴν ἀναγνωρίζει τὸ Πατριαρχεῖον ὡς «Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ»; Τί ἔχεις νὰ πεῖς γι’ αὐτό, πάτερ;
4ον Οἱ ἄλλες θρησκεῖες εἶναι ἀνθρώπινα ἐπινοήματα καὶ πλάνες τοῦ διαβόλου; Ἐὰν εἶναι, τότε γιατί ὁ Πατριάρχης τὶς ἀναγνωρίζει ὡς «Θρησκεῖες τοῦ Θεοῦ»; Ἐσύ, πάτερ Χρυσόστομε, συμφωνεῖς μαζί του;
5ον Ἐδῶ καὶ 20 αἰῶνες ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία λειτουργεῖ Συνοδικῶς καὶ δὲν ἀναγνωρίζει πρωτεῖον ἐξουσίας σὲ κανέναν ἐπίσκοπο. Ἐσχάτως ὅμως τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, διὰ τοῦ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρου, διακήρυξε ὅτι ὑπάρχει πρωτεῖον καὶ εἰς ἠμᾶς τοὺς
Ὀρθοδόξους, τὸ ὁποῖον κατέχει ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ὡς ἄλλος «Πάπας τῆς Ἀνατολῆς»! Συμφωνεῖς πάτερ;
6ον Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης εἶχε σύμβουλο μία γυναίκα τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς Ἀμερικῆς, ἔστω καὶ ἂν εἰς τὴν θέση τοῦ Προέδρου εὐρίσκετο ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος; Ναὶ ἢ ὄχι;
7ον Ὁ Φλωρίνης Θεοκλητὸς ποὺ ἐνῶ γνωρίζει ὅλες αὐτὲς τὶς προδοσίες, ὄχι μόνον ἀδιαφορεῖ καὶ σιωπεῖ, ἀλλὰ καὶ μᾶς διαφημίζει τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, ἔχει εὐθύνες ἐνώπιόν του Θεοῦ;
Μὲ κατηγορεῖς ὅτι ἀσέβησα πρὸς τὸν Ἐπίσκοπο- Μητροπολίτη ἐλέγχοντάς τὸν. Ὁ Κύριος ὅμως εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν λέγει ὅτι ««Ἐγὼ ὅσους ἐὰν φιλῶ, ἐλέγχω καὶ παιδεύω (ἐκπαιδεύω)» (Ἀποκ. 3,19). Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Κύριος ἐκείνους ποὺ ἀγαπᾶ τοὺς ἐλέγχει, σημαίνει ὅτι ὁ ἔλεγχος εἶναι ἀπόδειξη ἀγάπης. Ἀντιθέτως ἡ κολακεία εἶναι ἀπόδειξις ἀδιαφορίας ἢ ἀγνοίας πρὸς τὴν ὀρθὴν πορείαν τῆς ζωῆς τοῦ ἄλλου. Ὁ δὲ κολακευόμενος, ὅταν δέχεται τὴν κολακεία σημαίνει ὅτι δὲν ἐπιθυμεῖ τὴν διόρθωσή του. Ἄλλωστε καὶ ἡ Ἁγία Γραφή, Παλαιὰ Διαθήκη, λέγει «ἔλεγχε σοφόν, καὶ ἀγαπήσει σὲ» (Πάρ. 9,8), καὶ πάλι «μὴ ἔλεγχε κακούς, ἴνα μὴ μισήσωσι σὲ» (Πάρ. 9,8), καὶ «ὁ δὲ μισῶν ἐλέγχους ἄφρων» (Πάρ. 12,1).
Καὶ σὲ ἐρωτῶ:
8ον Ὅταν οἱ ἐπίσκοποί της ἑλλαδικῆς Ἱεραρχίας συνῆλθαν, ἡμέραν Κυριακή, σὲ Σύνοδο διὰ νὰ ἀκυρώσουν τὸν ἀφορισμὸ τοῦ ἐπισκόπου Ἀμβροσίου πρὸς τὸν πρωθυπουργὸ καὶ τοὺς συνεργάτες του διὰ τὸ κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν, ἐνῶ ἀδιαφοροῦν διὰ τὴν εἰς δίκην παραπομπὴν τοῦ Μητροπολίτη Κερκύρας, πράττουν σωστά;
Καυχῶνται ὅτι εἶναι «εἰς τόπον καὶ τύπον Χριστοῦ» καὶ «διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων»· θεωρητικὰ εἶναι, ἀλλὰ ὡς πρὸς τὴν ζωὴν εἶναι τελείως ἀντίθετοι μὲ τὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων Του.
Ὅταν τὸν Κύριο τὸν προσκάλεσε κάποιος Φαρισαῖος σὲ δεῖπνο ἐκεραύνωσε τοὺς Φαρισαίους καὶ τοὺς νομικοὺς μὲ ἐκεῖνα τὰ φοβερὰ «οὐαί»!
Όταν σὲ ἄλλη περίπτωση ὁ Χριστὸς ἔπιασε τὸ μαστίγιο καὶ ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ τὸ Ἱερό τους ἐμπόρους τοῦ Ναοῦ λέγοντας «γέγραπται, ὁ οἶκός μου οἶκος προσευχῆς κληθήσεται· ὑμεῖς δὲ αὐτὸν ἐποιήσατε σπήλαιον ληστῶν» (Μάτθ. 21,13), δηλαδή, «εἶναι γραμμένο, ὁ Οἶκος μου θὰ ὀνομασθῆ οἶκος προσευχῆς· ἀλλὰ ἐσεῖς τὸν ἐκάματε, μὲ τὴν αἰσχροκέρδειαν καὶ τὴν ἀπληστίαν σας, σπήλαιον ληστῶν».
Σε ἄλλη πάλι περίπτωση ὅταν ὁ Κύριος ρώτησε τοὺς Ἀποστόλους «τίνα μὲ λέγεται εἶναι;» (Μάτθ. 16,15), ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἀπήντησε: «σὺ εἰ ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος (ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου)» (Μάτθ. 16,16). Καὶ ὁ Κύριος τοῦ εἶπε «μακάριος εἰ, Σίμων Βαριωνά, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψε σοί, ἂλλ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς.» (Μάτθ. 16,17), καὶ συνεχίζοντας, ὁ Κύριος τους ἀποκάλυψε τώρα ποὺ θὰ μεταβοῦν εἰς Ἱεροσόλυμα θὰ τὸν συλλάβουν οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ θὰ τὸν παραδώσουν εἰς τοὺς Ρωμαίους, οἱ ὁποῖοι θὰ τὸν σταυρώσουν καὶ σὲ τρεῖς ἡμέρες θὰ ἀναστηθεῖ. Τότε ὁ Πέτρος –πάτερ Χρυσόστομε- τὸν ἀπέτρεψε ἀπὸ τοῦ νὰ μεταβῆ εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ νὰ σταυρωθῆ. Καὶ ὁ Κύριος τὸν πρὸ ὀλίγον μακαρίσας Πέτρον, ἀπεκάλεσε «σατανᾶ» («ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ· σκάνδαλόν μου εἰ· ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων.» (Μάρκ. 8,33)).
9ον Σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς περιπτώσεις ποῦ ἀναφέραμε ὁ Κύριος ἐνήργησε ἀπὸ ἀγάπη ἢ ἔλλειψη ἀγάπης; Τί γνώμη ἔχεις, πάτερ Χρυσόστομε;
Ἐκφωνώντας τὰ φοβερὰ «Οὐαί», ἐκδιώκοντας ἀπὸ τὸν Ναὸ τοὺς καπηλεύοντας τὴν ἱερότητα τοῦ Ναοῦ, καὶ τὸν πρὸ ὀλίγων λεπτῶν μακαρίσαντα Ἀπόστολο Πέτρο, ἀπεκάλεσε σατανᾶ ἐπειδὴ δὲν ἐνδιαφέρετο γιὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ γιὰ τὸ θέλημα τῶν ἀνθρώπων. Ἄρα αὐτὸς ποὺ φρονεῖ τὰ τῶν ἀνθρώπων –πάτερ Χρυσόστομε- καὶ ὄχι τοῦ Θεοῦ εἶναι, κατὰ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου, σατανᾶς.
10ον Ὅταν λοιπὸν ὁ Μητροπολίτης μᾶς εἶπε ὅτι θὰ κάνουμε ὑπακοὴ εἰς τοὺς νόμους τῶν ἀντιχρίστων πολιτικῶν, φρονοῦσε τὰ τοῦ Θεοῦ ἢ τὰ τῶν ἀνθρώπων;
11ον Ὅταν ὁ Ἀμερικῆς Ἐλπιδοφόρος ἐπέβαλε διὰ τὴν Θείαν Κοινωνίαν κουταλάκια μίας χρήσεως , διὰ νὰ μὴν μεταδοθεῖ ὁ
λεγόμενος «κοροϊδοιὸς» εἰς τοὺς πιστούς, μέσω τῆς Θείας Κοινωνίας, ἐβλασφήμει κατὰ τοῦ Θεοῦ ἢ ὄχι;
12ον Ὥστε τὸ Πανάγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ Πανάγιον Αἷμα Τοῦ εἶναι φορεῖς μικροβίων καὶ ὄχι ‘’ζωῆς αἰωνίου’’ καὶ ‘’εἰς ἄφεσιν ἀμαρτιῶν’’;
13ον Καὶ ἐάν, ὅπως πράγματι θὰ συμβεῖ, ἐκδοθῆ νόμος ὥστε ἡ Θεία Κοινωνία νὰ μετατραπῆ σὲ «ὄστια», ὅπως τοῦ Πάπα, θὰ πρέπει νὰ «ὑπακούσουμε» ἢ νὰ ἐπαναστατήσουμε;
14ον Γιὰ δὲ τὴν τελευταία ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας νὰ ἐπιβαρύνει τοὺς πτωχοὺς ἐφημερίους, πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων εἶναι πολύτεκνοι, μέ 400 εὐρὼ γιὰ τὴ μὴ χρήση μάσκας ἐντός του Ἱεροῦ Ναοῦ, τί θὰ ἔλεγες γιὰ τοὺς δεσπότες αὐτούς; Εἶναι πατέρες ἢ πατριοί; Ποιμένες ἢ λύκοι;
Ἐὰν δὲ ἀκόμα θεωρῆς, παρ' ὅλα αὐτὰ, ὅτι «ἀσεβῶ» κατὰ τῶν ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι σὲ κανέναν ἀντίχριστο νόμο τῶν ἀντιχρίστων κυβερνώντων δὲν ἀντέδρασαν δυναμικά (ὅπως τῶν νόμων τοῦ αὐτόματου διαζυγίου, τῶν ὁμοφυλοφίλων, τῆς σεξουαλικῆς διδασκαλίας, ἀπὸ τὰ νηπιαγωγεῖα ἕως τὰ λύκεια, καὶ πολλοὺς ἄλλους ἀντιχρίστους νόμους τοὺς ὁποίους παραλείπω διὰ νὰ μὴν μακρύνεται ὁ λόγος), τότε δὲν ἔχω τί ἄλλο νὰ σοῦ πῶ, ἀλλὰ νὰ σοῦ εὐχηθῶ νὰ ἀντιληφθῆς ὅτι παραπάνω ἀπὸ τὴν ὑπακοὴ εἰς τοὺς ἀντιχρίστους νόμους γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς καὶ μοναχούς, ἰσχύει τὸ «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5, 29).
Εὔχομαι ὁ Κύριος νὰ μᾶς φωτίζει ὥστε νὰ καθοδηγοῦμε τὰ πρόβατά Του εἰς ὁδὸν σωτηρίας.
Μὲ ἀγάπη Χριστοῦ,
ὁ συμπρεσβύτερός σου
π. Μάξιμος Καραβᾶς
18/10/2020
