"Σ’ όλη μας την ζωή πρέπει να υπακούωμεν στον Θεό απεριόριστα και χωρίς παρεκκλίσεις." (π. Αρσενίου Μπόκα, περί υπακοής)

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς: 1) π. Ματθαίο Χάλαρη (Αγ. Δημήτριος – Δήμος Αγ. Δημητρίου Αττικής)

          2) π. Αντύπα (Ιβηριτικό κελλί Αγ. Άννης – Αγίου Όρους)

 

Ακούγοντας, αγαπητοί πατέρες, σε «βίντεο» ορισμένες εκκλησιολογικές-πνευματικές τοποθετήσεις σας, ευθύς ήλθε στο μυαλό (συνειρμικά) το ιερό κείμενο των Πράξεων (Κεφ. 20, 29-30), όπου ο Απ. Παύλος διατυπώνει (σε προφητεία) μία συνοπτική συνολική προσέγγιση – φανέρωση της διαχρονικής πολεμικής των αιρέσεων εναντίον της αληθινής Εκκλησίας του Χριστού: «εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου και εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα (κακόδοξα) του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών».

Φοβερή προφητεία με διάσταση οικουμενική, που αγκαλιάζει όλες τις ιστορικές περιόδους μέχρι και σήμερα.

Σήμερα, η προφητεία αυτή μας παραπέμπει κατευθείαν στην παναίρεση του οικουμενισμού  και στην «συνοδική» κατοχύρωσή του.

Στις τοποθετήσεις σας αποφύγατε κάθε αναφορά στον οικουμενισμό. Πρωταρχικό σας μέλημα ο οικουμενιστικός επαναπροσδιορισμός Ορθοδοξίας – Εκκλησίας. Χαρακτηριστικές οι συμβουλές που απευθύνει ο π. Ματθαίος Χάλαρης: α) Μείνετε στην Εκκλησία β) Μείνετε στον Επίσκοπό σας.

Αναμφίβολα, πρόθεσή του η δημιουργία ασυλιακής δομής για την αίρεση (οικουμενισμός) μέσα στο χώρο του πληρώματος.

Χωρίς Πατερικές αντιδράσεις θα γίνει πλήρης ενσωμάτωση της οικουμενιστικής θεολογίας στο εκκλησιολογικό πεδίο της Ορθοδοξίας. Αυτό δεν το γνωρίζετε, π. Ματθαίε;

Με τις τοποθετήσεις σας, αγαπητοί Πατέρες, έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι επικροτείται το Ουκρανικό σχίσμα, ως ορθή ενέργεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κων/λεως∙ Έτι δε, πιστεύουμε, ότι ευνοείτε τον οικουμενιστικό μετασχηματισμό της εκκλησίας.

Είναι αγιότητα, π. Ματθαίε, η εννοιολογική στρατηγική παραπληροφόρησης του π. Αντύπα, ότι «δια τηλεφώνου» αφορίσθηκε – καθαιρέθηκε ο σχισματικός Μητροπολίτης Φιλάρετος; Απορούν οι πιστοί, πως «διέφυγε» της ιστορικο-κριτικής και θεολογικής παιδείας του π. Αντύπα η δι’ εγγράφου (του Οικ. Πατριαρχείου Κων/λεως) πνευματική και ηθική επικύρωση της καθαιρέσεως του Μητροπολίτου Φιλαρέτου!

Είδαμε στις ομιλίες σας, αγαπητοί πατέρες, και την «τρέχουσα» αντίληψη ταύτισης των εννοιών «Λάθος» και «αίρεση».

Γι’ αυτό και ο π. Ματθαίος, τόνισε: «αν κάνει λάθος ο επίσκοπος, δεν φεύγουμε από την Εκκλησία».

Δηλ., π. Ματθαίε, ο Συνοδικός Κανόνας (15^ος) της Α-Β Συνόδου, που δίνει εντολή Αποτειχίσεως από τους οικουμενιστές – αιρετικούς επισκόπους, αποτελεί Συνοδική παρότρυνση απομακρύνσεως από την Εκκλησία; Αναμφίβολα, όχι. Συνιστά απομάκρυνση από την αίρεση, που δεν είναι ένα απλό «Λάθος»

Δεν νομίζω, ότι αυτές οι ταυτίσεις οφείλονται σε μη ικανότητα χειρισμού της γλώσσας. Αυτές οι ταυτίσεις οφείλονται σε βαθύτερες (ειδικότερα) νοητικές αντιλήψεις. Συνήθως η «σπουδή των πραγμάτων προηγείται της σπουδής – χρήσεως των λέξεων».

Οι συνειδητοί Αντι-οικουμενιστές έχουν, ως ασφαλή πεδία της αλήθειας, την Γραφή και τις διδασκαλίες των Πατέρων. Λυπούμεθα, αγαπητοί πατέρες, που δεν σας προβληματίζει το καθεστώς της σημερινής οικουμενιστικής εκκλησίας της Ελλάδος.

Στις ομιλίες σας, αποφύγατε τον προσδιορισμό και την διαύγαση της ουσίας του οικουμενισμού.

Ενισχύσατε, έμμεσα, την ένδεια της εκκλησιολογικής οπτικής του πληρώματος.

Πιστεύω, ότι η στοχαστική – φιλοσοφική παρατήρηση του Hegel «κάθε λαός έχει σε τελική ανάλυση το καθεστώς που του αξίζει», ισχύει! Επειδή ο π. Ματθαίος υπέδειξε οι πιστοί να συμπορευθούν με τους οικουμενιστές επισκόπους, ως (δήθεν) πορεία «εντός της Εκκλησίας», παραθέτω εις απάντησιν ένα θαυμάσιο (πατερικό) κείμενο του Ρουμάνου πνευματικού, π. Αρσενίου Μπόκα, περί υπακοής:

«Σ’ όλη μας την ζωή πρέπει να υπακούωμεν στον Θεό απεριόριστα και χωρίς παρεκκλίσεις. Εάν όμως οι πνευματικοί μας οδηγοί, ηγούμενοι και πνευματικοί, γίνονται αιρετικοί – και, συνεπώς, επιβαρύνεται η Εκκλησία με το καθήκον να τους αφορίση ή να τους καθαιρέση – τότε εμείς είμεθα ελεύθεροι από την υπακοή σ’ αυτούς, διότι αυτοί παρεξέκλιναν από την Ορθόδοξη πίστι και ενσυνείδητα πλέον δεν εκφράζουν το θέλημα του Θεού. Όμως η υπακοή μας προς την Εκκλησία δεν σταματά» (Βιβλίο «Βίος, Λόγοι, Νουθεσίες», Σελ. 134 – «ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΥΨΕΛΗ»).

Με αγάπη Χριστού

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ