Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

''[...]«Αἶσχος, ντροπή σας, ἀπάνθρωποι καὶ σκληροί…».Τρακόσες αἱρέσεις ὑπάρχουν. Ἐξέλεξαν τὴν Ἑλλάδα ὡς τόπον ὅλων τῶν αἱρέσεων. Εἶνε ἡ μόνη γωνιὰ τοῦ πλανήτου ποὺ τοιαύτη ἐλευθερία ἐδόθη...''


''Μεγάλος εἶνε ὁ κίνδυνος τῆς ἀθεΐας καὶ τῶν αἱρέσεων''


Aπο το βιβλίο τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ» σελ 147


ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΕΘΑ ΤΑ ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΣΙΑ

ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΛΕΜΕ ΜΟΝΟ «ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ» ΚΑΙ ΠΥΛΑΙ ΑΔΟΥ ΟΥ ΚΑΤΙΣΧΥΣΟΥΣΙΝ ΑΥΤΗΣ» (Ματθ. 16,18)



Φραγγέλ. ΚυριουΜερικοὶ ἴσως θὰ ποῦνε· «Ἔχει ὁ Θεός…».
Ἔχει ὁ Θεὸς ἀσφαλῶς. Δὲν γίνεται τίποτε πάνω στὴ γῆ ἂν δὲν θέλῃ ὁ Θεός.
Ὁ Θεὸς ὅμως θέλει πάνω στὴ γῆ νὰ εἴμαστε ἀγωνισταί.
Στὰ μαρτυρολόγια, ποὺ διαβάζουμε ὅτι κρεμοῦσαν τοὺς Χριστιανοὺς μπροστὰ σὲ αὐτοκράτορας καὶ τοὺς καίγανε, μένει κανεὶς κατάπληκτος βλέποντας τὴν ἀνδρεία των. Ξέρετε, ὅτι ἐμφανίζονταν οἱ Χριστιανοὶ μπροστὰ στοὺς αὐ­τοκράτορας καὶ τοὺς τυράννους καὶ φώναζαν· «Αἶσχος, ντροπή σας, ἀπάνθρωποι καὶ σκληροί…». Διεμαρτύροντο, ἤλεγχαν, καὶ τότε τοὺς πιάνανε καὶ μαρτυροῦσαν. «Εἰσπήδησις» λεγόταν αὐτό. Tέτοιοι ζωντανοὶ Χριστιανοὶ ἦταν ἐ­κεῖνοι.
Αὐτὸ ποὺ σᾶς λέω τὸ πιστεύω· ὅτι μία μαχητικὴ ὁμάδα ἀθέων μπορεῖ νὰ διαλύσῃ τὴν ἐνορία. Καὶ ἔχουν σύστημα αὐτοί, γιὰ νὰ γκρεμίσουν τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Γι’ αὐτὸ κ᾿ ἐμεῖς πρέπει νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι νὰ ὑπερασπίσουμε τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια. Καὶ νὰ μὴ λέμε μόνο «Ἔχει ὁ Θεός…» καὶ «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16,18). Ἀσφαλῶς, δὲ θὰ σβήσῃ ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὸν κόσμο· ἀλλὰ μπορεῖ νὰ σβήσῃ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, ὅπως ἔσβησε ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία. Ποῦ εἶνε ἡ ἐκκλησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας; Ποῦ εἶνε οἱ πενήντα μητροπόλεις, ποῦ εἶνε οἱ ἄλλες ἐκκλησίες της, ποῦ εἶνε τὰ μοναστήρια της, ποῦ εἶνε τὰ προσκυνήμα­τά της, ποῦ εἶνε τὰ λείψανά της, ποῦ…, ποῦ…, ποῦ…; Δὲν φανήκαμε ἀντάξιοι, καὶ τὰ χάσαμε ὅλα αὐτά. Ὅπως λοι­πὸν δὲ φανήκαμε ἀντάξιοι καὶ ἦρθε ἡ μοιραία στιγμὴ τῆς μικρασιατικῆς καταστροφῆς, ἔτσι θὰ ἔρθῃ καὶ ἡ μοιραία στιγμὴ ποὺ ὁ Θεὸς θὰ δώσῃ κλῶτσο καὶ θὰ μᾶς πετάξῃ καὶ θὰ πάῃ ὁ χριστιανισμὸς κάτω στὴν Ἀφρική. Θ᾿ ἀλλάξῃ τόπο. Θὰ φύγῃ μακριά. Θὰ πάῃ ἀλλοῦ, μέσα στὶς Ἰνδίες, μέσα στὴν Κίνα θὰ πάῃ. Ἐμεῖς θὰ εἴμεθα ἀνάξιοι.
Ἐγὼ τοὺς εἶπα· Βρὲ παιδιὰ προσέξτε, ὁ κίνδυνος τῆς Ἑλλάδος εἶνε ἐκ τῶν αἱρέσεων. Τρακόσες αἱρέσεις ὑπάρχουν. Ἐξέλεξαν τὴν Ἑλλάδα ὡς τόπον ὅλων τῶν αἱρέσεων. Εἶνε ἡ μόνη γωνιὰ τοῦ πλανήτου ποὺ τοιαύτη ἐλευθερία ἐδόθη. Συνεπῶς καὶ ὁ κίνδυνος ἐκ τῆς ἀθεΐας δὲν εἶνε μικρός. Καθ’ ἣν στιγμὴ στὴ Ῥωσία κλονίζεται ὁ ὑλισμός, ἐδῶ ἐμεῖς, πάντοτε ὀπισθοδρομικοί, θὰ εἴμεθα τελευταῖοι ποὺ θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ αὐτὸ τὸ μικρόβιο. Μεγάλος εἶνε ὁ κίνδυνος τῆς ἀθεΐας καὶ τῶν αἱρέσεων.