ΣΧΟΛΙΟ; ΔΕΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΥΛΟΥΘΗΣΗ ΤΩΝ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟ-ΕΠΗΡΕΑΣΜΟΥ
«Αυτές (ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ διέπονται από ένα υψηλό και άγιο και ειλικρινές πνεύμα) ήταν η παρηγοριά της ζωής μου και θα είναι η παρηγοριά του θανάτου μου» (φιλόσοφος Σοπενάουερ (1788-1860)
 |
| «Σήκω, Ινδία, και κυρίευσε τον κόσμο (της παιδείας) με την πνευματικότητα σου» (Ινδός Γκουρού Βιβεκανάντα Σικάγο 1893) |
Λατρευτικοί ύμνοι της αρχαίας Ινδίας
βίντεο: http://youtu.be/u1VRV0MtgHQ (α' μέρος)
http://www.youtube.com/watch?v=sYgukHY-mvo (β' μέρος)
Περιγραφή
Τη μαγνητοφώνηση αυτή την έκανα προσωπικά όταν σπούδαζα γιόγκα στην Ινδία.
Τραγουδά ο Παντμα-νάμπαν, ένας πενηντάχρονος συμφοιτητής μου που είχε κάνει καριέρα στο τραγούδι και είχε βραβευτεί από την κυβέρνηση της Κεράλα (Νότια Ινδία) για την τέχνη του.
Ο Παντμανάμπαν είχε σπουδάσει για έξι χρόνια τα τραγούδια της αρχαίας κουλτούρας της γιόγκα, του πολιτισμού που έγραψε τις Βέδες και περιέγραψε το σύμπαν παρόμοια με τον τρόπο που το περιγράφει σήμερα η κβαντική φυσική - δηλαδή ως μια κατ’ ουσίαν μη υλική και ενιαία οντότητα που εξαρτάται από τη νόηση και στην οποία ο χώρος και ο χρόνος έχουν περιορισμένη, και σχετική μονάχα, αλήθεια και ισχύ.
Αλλά η φιλοσοφία της Βεδάντα δεν ήρθε σε εμάς με την κβαντική φυσική του εικοστού αιώνα. Αντανακλάται στον Πυθαγόρα και τον Πλάτωνα, με ιδέες όπως η πνευματική σημασία της γεωμετρίας και των αριθμών, η μουσική των σφαιρών, το κακό κάρμα ως αιτία επώδυνων μετενσαρκώσεων μέχρι τον τελικό εξαγνισμό, η σημασία του συντονισμού με τον συμπαντικό νου για την προσωπική κάθαρση, τα ανώτερα πεδία στα οποία υπάρχουν οι ψυχές που έχουν θεωθεί, η ψευδαίσθηση του υλικού κόσμου (που στη Βεδάντα αποκαλείται «μάγυα», ενώ στον Πλάτωνα εκφράστηκε γλαφυρά στην Αλληγορία του Σπηλαίου). Παρόμοια ο Ηράκλειτος μίλησε για τη συνεχή ροή/αλλαγή των πάντων και το πυρ ως πηγή του κόσμου. Η συνεχής ροή είναι στις Βέδες ο αεικίνητος νους, τον οποίο προσπαθείς να ακινητοποιήσεις μέσω του διαλογισμού και της πνευματικής ζωής. Είναι εκείνοςπου φέρνει στην ύπαρξη το παροδικό και το μεταβλητό, που επικαλύπτουν και κρύβουν το αιώνιο υπόβαθρο. Το πυρ δε, είναι η ενέργεια κουνταλίνι, η συμπαντική ενέργεια, μέσα από την πτώση της οποίας ήρθες στον θνητό κόσμο, και μέσα απ’ την άνοδο της οποίας γυρίζεις στον αθάνατο κόσμο.
Όλες αυτές οι ιδέες δεν εκφράστηκαν για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα. Προϋπήρχαν στην Ινδία των Βεδών, και μετά, απ’ εκεί, στην Αίγυπτο, όπου ταξίδεψαν ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας (Δεν υπονοώ βέβαια ότι οι μυστικιστές της αρχαίας Ελλάδας δεν ήταν από μόνοι τους μεγαλοφυείς. Απλώς λέω ότι αυτά που είπαν, δεν ήταν οι πρώτοι που τα είπαν. Οι φιλοσοφίες και οι θεοί στον αρχαίο κόσμο ταξίδευαν από κουλτούρα σε κουλτούρα, όπως σήμερα το MTV βρίσκεται σε όλα τα σπίτια και οι πορνοστάρ στο κεφάλι όλων των αντρών, μέσα από τα DVD και την εξάπλωση του ίντερνετ).
Στα νεότερα χρόνια, η ινδική φιλοσοφία άρχισε να γίνεται γνωστή στη Δύση μετά την κατάληψη της Ινδίας από τους Βρετανούς. Ο φιλόσοφος Σοπενάουερ (1788-1860) είπε:
«Οι Ουπανισάδες (μέρος των Βεδών) είναι παράγωγα της πιο μέγιστης ανθρώπινης σοφίας και θεωρώ την προέλευσή τους σχεδόν υπεράνθρωπη. Η μελέτη τους ήταν για την ψυχή μου πηγή μεγάλης έμπνευσης και παρηγοριάς. Από κάθε τους πρόταση ανέρχονται βαθιές, αυθεντικές και μεγαλειώδεις ιδέες, και στο σύνολό τους διέπονται από ένα υψηλό και άγιο και ειλικρινές πνεύμα. Σε όλο τον κόσμο δεν υπάρχει μελέτη τόσο επωφελής και εξυψωτική όσο η μελέτη των Ουπανισάδων. Αυτές ήταν η παρηγοριά της ζωής μου και θα είναι η παρηγοριά του θανάτου μου.»
Αυτή τη στιγμή οι Βέδες βρίσκονται στη βάση της εναλλακτικής (μη χριστιανικής) πνευματικότητας στη Δύση.
Τα τραγούδια που θα ακούσετε είναι ύμνοι προς τους ανθρώπους εκείνους που αναβάθμισαν το σώμα τους από ύλη σε ενέργεια και έγιναν αθάνατοι. Τους αποκαλούμε φωτισμένους, άγιους ή θεούς. Μερικά τραγούδια είναι για τη θεά Αθηνά - τη θεά που έδωσε το όνομά της στην πρωτεύουσα της χώρας μας. Στην Ινδία τη λένε «Σαρασουάτι». Ένα τέτοιο τραγούδι ο Παντμανάμπαν το τραγουδούσε κάθε μέρα στην αρχή του μαθήματος μέσα στις τάξεις. Γενικά οι μαθητές παραληρούσαμε γι’ αυτόν. Τον βρίσκαμε πιο εμπνευστικό απ’ ό,τι μπορώ να περιγράψω.
Θα παρατηρήσετε ότι δεν υπάρχουν μουσικά όργανα. Σε κάποια στιγμή χτυπάει το χέρι του στο γόνατο για ρυθμό. Η μαγνητοφώνηση έγινε μέσα σε ένα δωμάτιο γυμνό από έπιπλα, καθόμασταν σταυροπόδι πάνω σε θρανία. Σε κάποια στιγμή θα ακούσετε επίσης το τρένο που περνά στο βάθος, σφυρίζοντας.
Τι από όλα αυτά έχει σημασία όμως, όταν υπάρχει ψυχή;
Εκείνη τη νύχτα, αφού τον μαγνητοφώνησα, είδα στο όνειρό μου ότι έκλαιγα, και το κλάμα μου ήταν ένα τραγούδι σαν το δικό του.
Τραγουδά ο Παντμα-νάμπαν, ένας πενηντάχρονος συμφοιτητής μου που είχε κάνει καριέρα στο τραγούδι και είχε βραβευτεί από την κυβέρνηση της Κεράλα (Νότια Ινδία) για την τέχνη του.
Ο Παντμανάμπαν είχε σπουδάσει για έξι χρόνια τα τραγούδια της αρχαίας κουλτούρας της γιόγκα, του πολιτισμού που έγραψε τις Βέδες και περιέγραψε το σύμπαν παρόμοια με τον τρόπο που το περιγράφει σήμερα η κβαντική φυσική - δηλαδή ως μια κατ’ ουσίαν μη υλική και ενιαία οντότητα που εξαρτάται από τη νόηση και στην οποία ο χώρος και ο χρόνος έχουν περιορισμένη, και σχετική μονάχα, αλήθεια και ισχύ.
Αλλά η φιλοσοφία της Βεδάντα δεν ήρθε σε εμάς με την κβαντική φυσική του εικοστού αιώνα. Αντανακλάται στον Πυθαγόρα και τον Πλάτωνα, με ιδέες όπως η πνευματική σημασία της γεωμετρίας και των αριθμών, η μουσική των σφαιρών, το κακό κάρμα ως αιτία επώδυνων μετενσαρκώσεων μέχρι τον τελικό εξαγνισμό, η σημασία του συντονισμού με τον συμπαντικό νου για την προσωπική κάθαρση, τα ανώτερα πεδία στα οποία υπάρχουν οι ψυχές που έχουν θεωθεί, η ψευδαίσθηση του υλικού κόσμου (που στη Βεδάντα αποκαλείται «μάγυα», ενώ στον Πλάτωνα εκφράστηκε γλαφυρά στην Αλληγορία του Σπηλαίου). Παρόμοια ο Ηράκλειτος μίλησε για τη συνεχή ροή/αλλαγή των πάντων και το πυρ ως πηγή του κόσμου. Η συνεχής ροή είναι στις Βέδες ο αεικίνητος νους, τον οποίο προσπαθείς να ακινητοποιήσεις μέσω του διαλογισμού και της πνευματικής ζωής. Είναι εκείνοςπου φέρνει στην ύπαρξη το παροδικό και το μεταβλητό, που επικαλύπτουν και κρύβουν το αιώνιο υπόβαθρο. Το πυρ δε, είναι η ενέργεια κουνταλίνι, η συμπαντική ενέργεια, μέσα από την πτώση της οποίας ήρθες στον θνητό κόσμο, και μέσα απ’ την άνοδο της οποίας γυρίζεις στον αθάνατο κόσμο.
Όλες αυτές οι ιδέες δεν εκφράστηκαν για πρώτη φορά στην αρχαία Ελλάδα. Προϋπήρχαν στην Ινδία των Βεδών, και μετά, απ’ εκεί, στην Αίγυπτο, όπου ταξίδεψαν ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας (Δεν υπονοώ βέβαια ότι οι μυστικιστές της αρχαίας Ελλάδας δεν ήταν από μόνοι τους μεγαλοφυείς. Απλώς λέω ότι αυτά που είπαν, δεν ήταν οι πρώτοι που τα είπαν. Οι φιλοσοφίες και οι θεοί στον αρχαίο κόσμο ταξίδευαν από κουλτούρα σε κουλτούρα, όπως σήμερα το MTV βρίσκεται σε όλα τα σπίτια και οι πορνοστάρ στο κεφάλι όλων των αντρών, μέσα από τα DVD και την εξάπλωση του ίντερνετ).
Στα νεότερα χρόνια, η ινδική φιλοσοφία άρχισε να γίνεται γνωστή στη Δύση μετά την κατάληψη της Ινδίας από τους Βρετανούς. Ο φιλόσοφος Σοπενάουερ (1788-1860) είπε:
«Οι Ουπανισάδες (μέρος των Βεδών) είναι παράγωγα της πιο μέγιστης ανθρώπινης σοφίας και θεωρώ την προέλευσή τους σχεδόν υπεράνθρωπη. Η μελέτη τους ήταν για την ψυχή μου πηγή μεγάλης έμπνευσης και παρηγοριάς. Από κάθε τους πρόταση ανέρχονται βαθιές, αυθεντικές και μεγαλειώδεις ιδέες, και στο σύνολό τους διέπονται από ένα υψηλό και άγιο και ειλικρινές πνεύμα. Σε όλο τον κόσμο δεν υπάρχει μελέτη τόσο επωφελής και εξυψωτική όσο η μελέτη των Ουπανισάδων. Αυτές ήταν η παρηγοριά της ζωής μου και θα είναι η παρηγοριά του θανάτου μου.»
Αυτή τη στιγμή οι Βέδες βρίσκονται στη βάση της εναλλακτικής (μη χριστιανικής) πνευματικότητας στη Δύση.
Τα τραγούδια που θα ακούσετε είναι ύμνοι προς τους ανθρώπους εκείνους που αναβάθμισαν το σώμα τους από ύλη σε ενέργεια και έγιναν αθάνατοι. Τους αποκαλούμε φωτισμένους, άγιους ή θεούς. Μερικά τραγούδια είναι για τη θεά Αθηνά - τη θεά που έδωσε το όνομά της στην πρωτεύουσα της χώρας μας. Στην Ινδία τη λένε «Σαρασουάτι». Ένα τέτοιο τραγούδι ο Παντμανάμπαν το τραγουδούσε κάθε μέρα στην αρχή του μαθήματος μέσα στις τάξεις. Γενικά οι μαθητές παραληρούσαμε γι’ αυτόν. Τον βρίσκαμε πιο εμπνευστικό απ’ ό,τι μπορώ να περιγράψω.
Θα παρατηρήσετε ότι δεν υπάρχουν μουσικά όργανα. Σε κάποια στιγμή χτυπάει το χέρι του στο γόνατο για ρυθμό. Η μαγνητοφώνηση έγινε μέσα σε ένα δωμάτιο γυμνό από έπιπλα, καθόμασταν σταυροπόδι πάνω σε θρανία. Σε κάποια στιγμή θα ακούσετε επίσης το τρένο που περνά στο βάθος, σφυρίζοντας.
Τι από όλα αυτά έχει σημασία όμως, όταν υπάρχει ψυχή;
Εκείνη τη νύχτα, αφού τον μαγνητοφώνησα, είδα στο όνειρό μου ότι έκλαιγα, και το κλάμα μου ήταν ένα τραγούδι σαν το δικό του.
