ΟΥΑΙ ΤΟΙΣ ΔΕΙΛΟΙΣ
ΟΥΑΙ ΤΟΙΣ ΔΕΙΛΟΙΣ
Aπο το βιβλίο του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ», εκδοση Β΄, 2008, σελ 127-128
Η ανδρεία είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του γνησίου χριστιανού. Χριστιανός και δειλός είναι δύο έννοιες εντελώς ασυμβίβαστες. Ο Ιωάννης εις την Αποκάλυψη του είδε φρικτόν θέαμα· Λίμνην καιομένη εις την οποία εις τα παφλάζοντα κύματα πρώτους είδε τους δειλούς.
Τοις δειλοίς και απίστοις και εβδελυγμένοις και φονεύσι και πόρνοις και φαρμακοίς και ειδωλολάτραις και πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω (Απ. 21, 8).
Τοις δειλοίς και απίστοις και εβδελυγμένοις και φονεύσι και πόρνοις και φαρμακοίς και ειδωλολάτραις και πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω (Απ. 21, 8).
Και ερωτώμεν. Ημείς οι λεγόμενοι χριστιανοί του αιώνος τούτου έχομεν την αρετήν αυτήν; Ασφαλώς η ανδρεία, η περιφρόνησις των κινδύνων εις την εκτέλεσιν των καθηκόντων ως αρετή έχει και αυτή τας διαβαθμίσεις της.
Αρχίζει από τα μικρά και προχωρεί και φθάνει εις τας υψίστας βαθμίδας της αυτοθυσίας. Πριν φθάσωμεν εις τας υψίστας όμως αυτάς βαθμίδας καλώ τους αγαπητούς μου ακροατάς να γυμνάσωμεν τους εαυτούς μας εις τα χαμηλά εκείνα επίπεδα, εις τα οποία δεν χρειάζεται και τόση μεγάλη τόλμη.
ΝΑ ΓΥΜΝΑΖΩΜΕΘΑ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ
Ιδού, αγαπητέ μου, ταξιδεύεις. Είναι μεσημέρι και εισέρχεσαι εις ένα εστιατόριο της πόλεως. Εις τα τραπέζια του εστιατορίου έρχονται και κάθονται χιλιάδες ανθρώπων, γυναικών και ανδρών, αλλά κανείς απ” αυτούς, ούτε εις την αρχήν ούτε εις το τέλος του φαγητού του κάνει το σημείον του Σταυρού. Τρώγουν ως κτήνη, χωρίς καμμίαν ανάμνησιν της Θεότητος. Αλλά συ εν μέσω ενός κόσμου που έχει λησμονήσει τον Ευεργέτην, όστις τροφοδοτείαενάως ολόκληρη την κτίσιν, υπενθύμισε την στιγμήν αυτήν την εξαρτησίν μας από τον Κύριον. Τόλμησε να κάμης το σημείον του Σταυρού. Μη φοβηθής τις ειρωνείες των παρακαθημένων. Το θεωρείς μικρόν; Δοκίμασε λοιπόν, και θα δης ότι μια μωρά ιδέα που ενσφηνωθη μέσα εις τον εγκέφαλόν σου περί του πώς ο κόσμος θα σχολιάση την εκδήλωσιν αυτήν της πίστεως σου, σε τρομοκρατεί και παραλύει το χέρι σου και θα χρειασθή τόλμη δια να φέρεις τα δάκτυλά σου εις το μέτωπο και κάμης το σημείον του Σταυρού.
Άλλη περίπτωση που καλείσαι να δείξης τόλμη, ελαχίστη τόλμη. Ευρίσκεσαι κάπου και αίφνης και τα δύο τύμπανα της ακοής σου κινδυνεύουν να διαρραγούν από μίαν αισχράν βλασφημίαν, που με φωνήν Κύκλωπος και με λύσσαν δαιμονικήν εξεσφενδόνισε δημόσια κάποιος. Τον ακούεις και τον βλέπεις. Είναι ενώπιόν σου! Πιστέ, τί κάθεσαι; Τόλμησε να τον πλησιάσης και μ” όλην την σοβαρότητα να διαμαρτυρηθής και να του πης, ότι χριστιανός αυτός βαπτισμένος δεν επιτρέπεται εις τον 20ον αιώνα να γίνεται χειρότερος των Εβραίων και με τας αισχράς του βλασφημίας να σταυρώνη δημόσια τον Κύριον της δόξης. Και εάν την ενέργεια σου αυτή μιμηθούν άλλοι 10-20 τολμηροί χριστιανοί, να είσαι βέβαιος, ότι είσθε αρκετοίι για να εξαλείψετε την βλασφημία από ολόκληρη την πόλι σας.
Τρίτη περίπτωσις. Ευρίσκεσαι εις κύκλον διανοουμένων και κάποιος, δια να φανή ως πνεύμα ανώτερον, αρχίζει να εκφράζεται με πολλήν ειρωνείαν δι” ό,τι δια σε και εκατομμύρια πιστών αποτελεί το αντικείμενον της λατρείας σου. Όλοι τον ακούουν και ίσως δεν συμφωνούν με τα λεγόμενά του, αλλ” εν τούτοις σιωπούν εκ του φόβου μήπως χαρακτηρισθούν άνθρωποι θρησκευτικοί απηρχαιωμένων αντιλήψεων! Θα σιωπήσης λοιπόν και σύ; θα κλεισθής μεσα εις το καβούκι της δειλίας σου; Αλλ” όχι! Όπως ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας και ο Νικόδημος έβγα από την κρύπτην σου και λάβε θέσιν και μη αφήνης τον άπιστον να περιϋβρίζη την πίστιν σου και να κερδίζη ευκόλους νίκας και να παρασύρει τους αφελής. Αντιτάχθητι γενναίως και πολέμησον την απιστίαν του αιώνος μας. Δώσε να ενοήση, ότι παρήλθεν η εποχή, καθ” ην η απιστία δια του στόματος ημιμαθών και κούφων επιστημόνων εφλυάρει και οι πάντες ήκουον και εχειροκρότουν.
