«Να είστε πάντοτε έτοιμοι να απολογηθείτε σε καθένα που σας ζητάει λόγο... (για την πίστη σας)» (Α’ Πέτρ. γ’, 15)
ΕΑΝ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ «ΝΑ ΣΟΥ ΞΕΡΑΘΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ», ΣΚΕΨΟΥ ΟΤΙ Η ΓΡΑΦΗ ΛΕΓΕΙ: Α)«ΕΥΧΕΣΘΑΙ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΑΤΑΡΑΣΘΕ», Β) «ΟΡΓΙΖΕΣΘΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΜΑΡΤΑΝΕΤΕ» (Ψαλμ. δ’ 5), ΚΑΙ Γ) ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟ ''ΧΕΡΙ'' ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στην ιδιόχειρη* «Ομολογία Πίστεως» που συνέταξε λέγει: <<Για να κάνουμε λοιπόν γνωστή την αλήθεια, αναγκαζόμαστε να εκθέσουμε εδώ την παρούσα ιδιόχειρη ομολογία της Πίστεως μας και να απολογηθούμε με συντομία τι φρονούμε για εκείνα (τα θέματα) για τα οποία αδίκως μας κατηγορούν γιατί ακούμε τον κορυφαίο (απόστολο) Πέτρο που μας παραγγέλλει: «Να είστε πάντοτε έτοιμοι να απολογηθείτε σε καθένα που σας ζητάει λόγο... (για την πίστη σας)» (Α’ Πέτρ. γ’, 15). Και τούτο, αφενός, για να κλείσουν τα στόματα τους με το να φοβηθούν τον Θεό και την μέλλουσα ανταπόδοση εκείνοι που με εμπάθεια εκτοξεύουν εναντίον μας αυτές τις κατηγορίες και αφετέρου, οι αδελφοί πού αγνοώντας (την αλήθεια) σκανδαλίζονται και ψυχραίνονται από όσα λέγονται εναντίον μας, να πάψουν να σκανδαλίζονται, βλέποντας ήδη να φανερώνονται και προφορικά και γραπτά και έντυπα τα φρονήματα που έχουμε στην καρδιά μας επειδή σύμφωνα με τον απόστολο (Παύλο) «Με την καρδιά πιστεύει κανείς εκείνο, που οδηγεί στη δικαίωσή του, ενώ με το στόμα ομολογεί εκείνο που οδηγεί στη σωτηρία» (Ρωμ, Γ, 10)>> [1].
Αγαπητοί αδελφοί,
Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε και ακούμε πιστούς ανθρώπους, ιερείς και λαϊκούς να λένε ότι «στὸ τέλος θὰ νικήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία»! Μην αγωνιάτε- μας λένε- και μην ταράσσεστε «Καί πύλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς», της Εκλησίας, και έτσι χαλαρώνουν τους εαυτούς τους, και μαζί και όλο το οικείο περιβάλλον τους! Οι άνθρωποι αυτοί ίσως να ξεχνούν την αγωνία του Κυρίου μας στον κήπο της Γεθσημανής-λίγο πριν την προδοσία- αλλά και τον ιδρώτα του! Για τον «Ιδρώτα» Του, ο άγιος Λουκάς, ο Ευαγγελιστής γράφει ότι «Ο ιδρώτας του έγινε σαν σταγόνες αίματος, που έπεφταν στην γη» (Λουκ. 22, 44), και ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης εξηγεί το γιατί ο Χριστός ίδρωσε στον κήπο με ιδρώτα που έμοιαζε με θρόμβους αίματος!
«Γιατί ο Χριστός ίδρωσε στον κήπο με ιδρώτα που έμοιαζε με θρόμβους αίματος;
Α’. Διότι προέβλεπε όλα τα πάθη που επρόκειτο να πάθη.
Β’. Διότι λυπόταν για τις αμαρτίες μας.
Γ’. Διότι προγνώριζε την αχαριστία μας» [1]
Αδελφοί, λόγω και της δικής μας αγωνίας από τα τρία αυτά αίτια του «Ιδρώτα», θα θέλαμε να σταθούμε για λίγο στο Β’, στο «Διότι λυπόταν για τις αμαρτίες μας». Ο λόγος αυτός του άγιου Νικόδημου γίνεται τώρα η αφορμή για να μεταφερθούμε-μέσω της Ευαγγελικής περικοπής της εορτής του Αγίου Ελευθερίου- εκεί όπου ο Κύριος θεραπεύει (μέσα στην Εβραϊκή Συναγωγή), τον άνθρωπο με το ξερό χέρι... Αχ, άγιε Νικόλαε!
Αδελφοί, θυμηθείτε την σκηνή αυτή, όπου όλα τα μάτια των υποκριτών Ιουδαίων είχαν πέσει πάνω στον Ιησού και στο άνθρωπο με το ξερό χέρι. Ημέρα αργίας, Σάββατο. Αλήθεια θα τολμήσει ο Ιησούς να θεραπεύσει τον άνθρωπο αυτό ή όχι; Πολλές φορές «βεβήλωσε» την ημέρα αυτή, της αργίας, θα το τολμήσει και σήμερα εκεί μέσα όπου βρίσκεται ή όχι; Ο Μάρκος θα γράψει: <<Και εισήλθε πάλι στη συναγωγή. Και ήταν εκεί ένας άνθρωπος έχοντας ξεραμένο το χέρι. 2 Και τον παρατηρούσαν αν θα τον θεραπεύσει το Σάββατο, για να τον κατηγορήσουν. 3 Και λέει στον άνθρωπο που είχε το ξερό χέρι: «Σήκω στο μέσο». 4 Και τους ρωτά: «Επιτρέπεται κανείς το Σάββατο να κάνει αγαθό ή να κακοποιήσει, να σώσει ζωή ή να σκοτώσει;» Εκείνοι σιωπούσαν. 5 Και αφού τους κοίταξε γύρω με οργή, λυπημένος συγχρόνως για την πώρωση της καρδιάς τους, λέει στον άνθρωπο: «Έκτεινε το χέρι σου». Και το εξέτεινε και αποκαταστάθηκε το χέρι του. 6 Και όταν εξήλθαν οι Φαρισαίοι, ευθύς έκαναν συμβούλιο μαζί με τους Ηρωδιανούς αποφασίζοντας εναντίον του, για να τον σκοτώσουν>> (Μάρκ. 3, 1-6).
Τώρα, <<Σκέψου, αδελφέ, τα αίτια που προξένησαν ένα τόσο παράξενο αποτέλεσμα στον Υιό του Θεού, ώστε, ολόκληρος να στάζη ιδρώτα, που έμοιαζε με αίμα από κάθε μέρος του αγιώτατου σώματός του· «Ο ιδρώτας του έγινε σαν σταγόνες αίματος, που έπεφταν στην γη» (Λουκ. 22, 44)>>... Και σκέψου ξανά αυτά τα τρία·
α. Η πρόβλεψις των παθών, που επρόκειτο να πάθη·
β’. η λύπη που δέχθηκε για τις αμαρτίες μας· και
γ’. η πρόγνωσις της αχαριστίας μας….
Βέβαια «Όποιος θέλει να γίνει τέλειος και επιθυμεί να αγωνισθεί τον πνευματικό αγώνα νόμιμα, πρέπει να αποξενωθεί από κάθε ελάττωμα οργής και θυμού. Ας ακούσει [και] τι του παραγγέλλει το σκεύος της εκλογής, ο Απ. Παύλος: « πάσα πικρία και οργή και θυμός και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ’ υμών συν πάση κακία»[3]…
Τα λόγια αυτά αποτελούν όμως το τέλος και της δικής μας ιστορίας που θέλει τον π. Αυγουστίνο Καντιώτη πρωταγωνιστή και επί των ημερών μας! Είναι γνωστό το χωρίο της Μίας Αγίας Γραφής όπου ο Κύριος λέει: «ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινός, ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων» (Ιωάν. 4, 27), δηλαδή «Γιατί σε αυτό αληθεύει το ρητό, “άλλος είναι που σπέρνει και άλλος που θερίζει”. Εγώ-συνεχίζει- σας απέστειλα να θερίζετε αυτό για το οποίο εσείς δεν έχετε κοπιάσει. Άλλοι έχουν κοπιάσει και εσείς έχετε εισέλθει στον κόπο τους» (Ιωάν. 4, 27-28)…
«Στὸ τέλος θὰ νικήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία»! Από τις 6 αυτές λέξεις εξάγεται ένα εύκολο συμπέρασμα, αλλά όχι μια εύκολη ζωή! Ο απόστολος Παύλος λέει: «καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β Τιμ. 3,12), δηλαδή «Αλλά και όσοι θέλουν να ζουν με την ευσέβειαν, που διδάσκει και εμπνέει ο Ιησούς Χριστός, θα υποστούν διωγμούς»...
Λοιπόν, «Να είστε πάντοτε έτοιμοι να απολογηθείτε σε καθένα που σας ζητάει λόγο... (για την πίστη σας)» (Α’ Πέτρ. γ’, 15), και να μην ξεχνάτε ότι από την Μητρόπολή μας πέρασε ένας μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας μας που μεταξύ πολλών άλλων είπε:
Ή ΜΟΝΟΣ Ή ΜΕΤ᾽ ΑΛΛΩΝ ΤΑ ΟΣΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΘΑ ΤΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΩ
«Τὰ παλληκάρια τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος ἐπάνω στὴν Ἀκρόπολι τῶν Ἀθηνῶν ὁρκιζόταν καὶ λέγανε: Ἤ μόνος μετ᾽ἄλλον τὰ ὅσια καὶ τὰ ἱερὰ ὑπερασπιῶ. Καὶ ἐγὼ μικρός στρατιώτης τὸ δηλώνω παρησία ἢ μόνος ἢ μετ᾽ἄλλων τὰ ὅσια καὶ ἱερὰ τῆς πίστεως θὰ τὰ ὑπερασπίσω μέχρι τελευταίας ρανίδος τοῦ αἵματός μου. Ἐσεῖς νὰ προσευχηθῆτε πολύ, γιατί οἱ ὀρθόδοξοι ἔμειναν ὀλίγοι καὶ ἡ μάχη ἐκτραχύνεται καὶ θὰ βρεθῶμεν πρὸ νέων γεγονότων, ὄχι μόνο στὴν μικρά μας Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ σ᾽ὅλα τὰ πλάτυ καὶ τὰ μήκη ὁ ἐωσφόρος ἔχει ἐκστρατεύσει καὶ λυσσάει, γιὰ νὰ ξεριζώσῃ μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῶν ἀνθρώπων τὴν Ὀρθόδοξι πίστι.
Δὲν ξέρω τί θὰ γίνῃ καὶ τί διωγμοὺς θὰ ὑποστοῦμε ποὺ κόψαμε τὸ μνημόσυνο τοῦ Ἀθηναγόρα…, ἀλλὰ ὅτι καὶ ἐὰν γίνῃ στὸ τέλος θὰ νικήσῃ ἡ Ὀρθοδοξία» (Τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, Ἀθήνα 1970)[2]
Για να κάνουμε λοιπόν γνωστή την αλήθεια, αναγκαζόμαστε να εκθέσουμε εδώ την παρούσα ‘’ιδιόχειρη’’ ομολογία της Πίστεως……
ΜΕ ΤΙΜΗ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ
[1]( ΜΕΛΕΤΗ ΚΖ’) ΠΗΓΗ: (ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΦΙΛΟΙ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ» ΤΕΥΧΗ 2004-2005)http://nefthalim.blogspot.gr/2015/07/blog-post_374.html
[3] Κασσιανού του Ρωμαίου Μικρή Φιλοκαλία Αποστολική Διακονία της Εκκλ. της Ελλάδος
Ιδιόχειρη* κάτι που έχει φτιάξει κάποιος με το δικό του χέρι ή που το έχει παραδώσει ο ίδιος
