Ο πατήρ Αυγουστίνος Μύρου μίλησε στο Λύσανδρο Ρήγα και το ραδιοΛόγος για τη ζωή του Μητροπολίτη Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας Αυγουστίνο Καντιώτη. Το 1985 εξέδωσε ο ίδιος ένα βιβλίο για το βίο του με τίτλο «Η αντίσταση της αγάπης». Αυτό αναφέρεται στα γεγονότα της προσφοράς της εκκλησίας και του μακαριστού το 1943-45 και επανεκδόθηκε εμπλουτισμένο σε τρίτη έκδοση. Έχει μια καταπληκτική ιστορία, όπως ανέφερε από το Μεσολόγγι στα Ιωάννινα, στην Μακεδονία και τέλος στην Κοζάνη οριζόμενος να πάει από τη Σύνοδο στα Γρεβενά όπου δεν μπορούσε να πλησιάσει γιατί ήταν τουρκοκρατούμενα.
Αντικατέστησε τον Ιωακείμ Λιούλια, ο οποίος εκτελέστηκε το 1943 στο στρατόπεδο του Παύλου Μελά στην Θεσσαλονίκη. Ήρθε την πιο φριχτή περίοδο στην Κοζάνη, υπήρχαν πολλά ορφανά, χήρες, παιδιά απροστάτευτα και μαυραγορίτες, τους οποίους κατακεραύνωνε. Προσπαθούσε με το λόγο του να στηρίξει, να εμπνεύσει και να ξυπνήσει τις συνειδήσεις. Αντιλήφθηκε ότι το σημαντικότερο πρόβλημα ήταν η επιβίωση του λαού για αυτό έθεσε στόχο το πώς θα τον σώσει.
Ο Νάσης Αλευράς περιγράφει ένα σκηνικό σε ένα καφενείο όπου ζήτησε ένα κομμάτι ψωμί και ένα σαλέπι και δυο παιδιά όρμησαν να πάρουν τα ψίχουλα. Αναστατώθηκε και τότε πήγε στον Άγιο Κωνσταντίνο και τους είπε να σώσουμε τα παιδιά. Ζήτησε βοήθεια από τον κόσμο. Να πάτε στα σπίτια σας και να μοιράσετε στην μέση ό, τι έχετε, μισά θα τα κρατήσετε στο σπίτι σας και τα υπόλοιπα θα τα δώσετε σε αυτούς που πεινούν, τους είπε.
Τα συσσίτια
Έμενε στο γκαράζ του Τέγου, απέναντι από το Βαλταδώρειο Γυμνάσιο , εκεί στήθηκαν τα καζάνια. Βρέθηκαν δέκα νέοι άνθρωποι, ο Γιώργος Παφίλης, Ευθύμιος Καρμαζής, Αλέξανδρος Μπιλιώνης, Γκατζόφλιας, Κωνσταντίνος Τιάλιος , Γκορτσούλης, Δημήτριος Τοπάλης, Απόστολος Πούχιας , οι οποίοι τον πλαισίωσαν μαζί με μια ομάδα γυναικών. Στις 2 Φεβρουαρίου του 1944 έκαναν το πρώτο συσσίτιο με 50 μερίδες φαγητό. Το Σεπτέμβριο οι μερίδες έγιναν 8.500.Τα παιδιά περνούσαν και έπαιρναν το γάλα για να πάνε στο σχολείο. Δεν δοκίμαζε ποτέ ο ίδιος, έτρωγε στη λέσχη νερόβραστα.
Οι διώξεις
Κάποιος ήθελε να του κάνει δώρο παπούτσια επειδή ήταν γεμάτα λάσπες τα πόδια του και ζήτησε να του πάρει μέτρα. Τότε ο ίδιος πρότεινε να πάρουν μέτρα σε δύο παιδιά. Στην περίοδο της γερμανική κατοχής τον κατηγόρησαν σε ένα κήρυγμα που έκανε για τα κόκκινα βιβλία. Συγκεκριμένα τον κατηγόρησαν ότι τρέφει παιδιά κομμουνιστών που είναι στο βουνό. Πήγε στο κρατητήριο και εξήγησε ότι εγώ είμαι μια πηγή, για να δίνω σε όλους. Πάλι καταδόθηκε, αλλά ο μπαρμπά Μπόσιος, έβγαλε την ποδιά του νοσοκόμου και τον έκρυψε. Όταν ήρθαν οι αντάρτες στην πόλη της Κοζάνης, αρχικά τον θεώρησαν δικό τους, αλλά εκείνος εξήγησε ότι εμείς έχουμε ένα σύνθημα την Χριστοκρατία σε απάντηση στη λαοκρατία, ολιγαρχία. Τον καταδίωξαν πάλι και σώθηκε από έναν άλλο που ήταν στις ομάδες των κομμουνιστών το Γιάννη της κα Άννας Χαλβατζή, όπως περιγράφει ο πατήρ Αυγουστίνος Μύρου.
«Δεν πήρε την θέση κανενός. Την περίοδο της δικτατορίας κράτησε την ίδια στάση» τόνισε. Εκεί προσπάθησαν να τον εξοντώσουν με τους ψυχίατρους, τον επισκέφτηκαν τρεις ψυχίατροι στην Φλώρινα για βεβαιώσουν ότι είναι ψυχασθενής και να τον καθαιρέσουν. Δεν τα κατάφεραν και όταν έφυγαν συγκέντρωσε το λαό στην Φλώρινα και τους είπε για το Μιχάλαγα, ο οποίος τον κυνήγησε, κι όταν άλλαξε το καθεστώς τον έριξαν στην φυλακή. Πήγε εκεί στις φυλακές, οι άλλοι του έλεγαν τι κάνεις , τον εχθρό σου , αλλά εκείνος δεν άκουγε. Ήθελε μια εκκλησία ελεύθερη από την πολιτεία, ελευθέρα και ζώσα η εκκλησία ήταν το σύνθημά του .
«Μεγάλωσα, σπούδασα σε δικό του οικοτροφείο στους Σαράντα Μάρτυρες και μετά στην Αθήνα» τόνισε ο πατήρ Αυγουστίνος. Στην Φλώρινα βάφτιζε τους αθίγγανους, έκανε ορφανοτροφεία, έκανε ιερατικές σχολές και σχολές βυζαντινής μουσικής . « Ήταν ένας αυθεντικός άνθρωπος, γνήσιος που έδωσε τον εαυτό του γι αυτό που διακονούσε. Ένας άνθρωπος που πολεμήθηκε πολύ και αγαπήθηκε πολύ» με ένα μεγάλο έργο που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, κατέληξε.
Ιωάννα Παπαδημητρίου