ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣΕΩΣ ΕΝ
ΤΩ ΝΥΝ ΑΙΩΝΙ
«Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη»
(Λουκ. 12,49)
Αγαπητοί, αυτό που μας παρακίνησε να γράψουμε
λίγα λόγια για το φοβερό αμάρτημα της άρνησης της Αγίας Πίστεως ημών των
Ορθοδόξων είναι η ανάγνωση του 62ου Αποστολικού ιερού Κανόνα και συγκεκριμένα
τα παρακάτω λόγια του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου που υπάρχουν στην 1η
υποσημείωση. Ιδού: «Τόσον γαρ λεπτόν πράγμα είναι η πίστις, ώστε οπού
ημπορεί να την αρνηθή και όποιος παραβή μίαν μοναχήν συλλαβήν, ή κάμη ένα νεύμα
μοναχόν κατά της πίστεως» [1].
Μελετώντας κάνεις την "Ερμηνεία" του
Κανόνα που δίνει ο Άγιος Νικόδημος καθώς και τα της " Συμφωνίας" με
άλλους Ιερούς Κανόνες, τρομάζει σκεπτόμενος κυρίως πράξεις συγχρόνων
(οικουμενιστών και μη) κληρικών της ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Αν και ο Ιερός Κανών ελέγχει τον κληρικό εκείνο όπου δια φόβο ανθρωπίνων τιμωριών και βασανιστηρίων αρνήθηκε είτε το όνομα του Χριστού είτε το όνομα του κλήρου του (δηλ. πως είναι ο δείνα Κληρικός ή Αναγνώστης ή κάτι άλλο), ο ερμηνευτής του Κανόνα άγιος Νικόδημος μακραίνει το ερμηνευτικό λόγο του καταθέτοντας ενώπιών μας τους ποικίλους και διαφόρους τρόπους άρνησης του αληθινού Θεού. Επιπλέον τοποθετεί στα χέρια μας έναν ολόχρυσο κανόνα, αυτόν του αποστόλου Παύλου («Θεόν ομολογούντες ειδέναι, τοις δε έργοις αρνούνται» Τίτ. 1,16), με σκοπό να προφυλάξει και απαλλάξει όλους εμάς τους αμαθείς από τον κίνδυνο να απολέσουμε την χάρη του αγίου βαπτίσματος εξαιτίας άχαρων λόγων που προφέρουν απερίσκεπτα τα χείλη μας, π.χ. «αυτά τα ‘γράψαν παπάδες», «ποια ανάσταση, κανείς δεν γύρισε να μας πει», «εδώ είναι ο παράδεισος, εδώ και η κόλαση», «ποια Εξομολόγηση, εγώ τα λέω στην εικόνα», «ποια εκκλησία (ενν. Θεία Λειτουργία), εγώ ανάβω το κερί σε ένα εκκλησάκι και αυτό αρκεί», «οι ιεροί Κανόνες είναι ξεπερασμένοι»...
Ας ακούσουμε τώρα τα σχετικά και τόσο
διδακτικά λόγια του Αγίου Νικοδήμου περί των τρόπων της αρνήσεως:
«Σημείωσε δε, ότι κατά τον Χρυσόστομον (ομιλ.
γ'. εις την Άνναν) δεν είναι ένας τρόπος αρνήσεως, αλλά πολλοί και διάφοροι,
τους οποίους ο Παύλος υπογράφων έλεγε' Θεόν ομολογούντες ειδέναι, τοις δε
έργοις αρνούνται (Τίτ.α',16) και πάλιν, ει δε τοις των ιδίων, και μάλιστα των
οικείων ου προνοεί, την πίστην ήρνηται και εστιν απίστου χείρων· (α’. Τιμόθ.
ε’.) και πάλιν, φεύγετε την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρεία, όθεν και ο
μέ. (ενν. ιερός Κανών) του Βασιλείου λέγει, ότι, όποιος
Χριστιανός υβρίζει με τα έργα του τον Χριστόν, τίποτε δεν ωφελείται από
μόνον το όνομα του Χριστιανισμού» [2].
Όποιος Χριστιανός υβρίζει με τα έργα του τον
Χριστόν
Αδελφοί, ακούσαμε εξ αρχής για το πόσο λεπτό
πράγμα είναι η πίστις: «Τόσον
γαρ λεπτόν πράγμα είναι η πίστις, ώστε οπού ημπορεί να την αρνηθή και όποιος
παραβή μίαν μοναχήν συλλαβήν, ή κάμη ένα νεύμα μοναχόν κατά της πίστεως».
Ακούσαμε τον χρυσό κανόνα του αποστόλου
Παύλου: «Θεόν ομολογούντες ειδέναι,
τοις δε έργοις αρνούνται» (Τίτ. α',16), δηλαδή, "Ομολογούν
με τα λόγια, ότι γνωρίζουν τον Θεόν, με τα έργα των όμως τον αρνούνται".
Και τέλος τον σε συμφωνία λόγο του Μεγάλου Βασιλείου,
ότι: «Όποιος Χριστιανός υβρίζει με τα έργα του τον Χριστόν, τίποτε δεν
ωφελείται από μόνον το όνομα του Χριστιανισμού».
Αγαπητοί, αυτό που υπολείπεται είναι να
αναλογιστούμε κάποια από τα έργα των οικουμενιστών κληρικών μας, όλων των
βαθμίδων (δηλαδή εκείνων που με τα λόγια και τα εγκύκλια γράμματά τους υμνούν
τον Θεό αλλά καταπατούν το θέλημά Του στην πράξη), για να εννοήσουμε, πως οι καιροί είναι πολύ πονηροί, ότι η ευθύνη ημών των πιστών
είναι τεράστια, και πως ο κίνδυνος άρνησης της Πίστεως είναι πλέον ορατός εφόσον
με λόγια και έργα δικαιολογούμε και υποστηρίζουμε όλους εκείνους που αρνούνται
έργω την πίστη την Αγία του Ιησού Χριστού, του Κυρίου και Θεού ημών.
«Όποιος παραβή μίαν μοναχήν συλλαβήν»
Ακούσαμε ότι «όποιος παραβή μίαν μοναχήν
συλλαβήν» δύναται να θεωρείται ως αρνητής. Αν και χιλιάδες κληρικοί και ψάλτες
αλλά και λαϊκοί την ώρα της απαγγελίας του Συμβόλου της Πίστεως προφέρουν (εις
το 5ο Άρθρο) τα
λόγια «Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα κατὰ τὰς
Γραφάς», εντούτοις στην πράξη - προ καιρού - τέλεσαν την αγία Ανάσταση
του Κυρίου «τη δεύτερη ημέρα», δηλαδή την ημέρα του Σαββάτου! Αν και με το
στόμα τη ημέρα εκείνη έκραζαν:«Καὶ ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα
κατὰ τὰς Γραφάς», δια τον φόβο των Ιουδαίων! τελείωσαν κάθε
ιεροπραξία εντός της ημέρας του Σαββάτου. Πράγματι με το έργο αυτό ύβριζαν
τον Χριστό αρνούμενοι την τριήμερη ταφή Του, αρνούμενοι το ίδιο το Ευαγγέλιο
(«κατὰ τὰς Γραφάς»).
«Όποιος κάμη ένα νεύμα μοναχόν κατά της
πίστεως»
Με τον όρο νεύμα εννοούμε την επικοινωνία χάρη σε ελαφρές κινήσεις του
κεφαλιού, των ματιών ή των χεριών (Βικιλεξικό).
Αλίμονο αδελφοί, σ’ όλους εμάς που ονομάζουμε
τον εαυτό μας Χριστιανό… Θέλετε να αναλογιστούμε την
«ελαφριά κίνηση» του κεφαλιού, εννοείται του Αρχιεπισκόπου Γερμανίας έμπροσθεν
αιρετικού παπικού ιερέως δια να χρισθεί εις μέτωπον; Όπως διαβάζουμε: «Στις
5 Μαΐου (2012) πραγματοποιήθηκε στη Γερμανία εκδήλωση για την ημέρα του
οικουμενισμού. Έλαβαν μέρος όλες οι «εκκλησίες» της Γερμανίας, ενώ την Ορθόδοξη
Εκκλησία εκπροσώπησε ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος. Στις φωτογραφίες
είδαμε να ομιλεί επί του βήματος μία «παπαδίνα» και το χειρότερο ένα καρδινάλιο
να χρίζει προφανώς με παπικό «αγιασμό» τον κ. Αυγουστίνο» [3].
Αλίμονο, πόσοι πιστοί με ελαφριά την καρδιά
σκύβουν το κεφάλι τους ενώπιον αυτού και ακολουθούν τα (οικουμενιστικά) βήματά
του, βήματα που ποδοπατούν πλείστους όσους ιερούς Κανόνες!
Θέλετε να αναλογιστούμε την πράξη ορθόδοξου
Πατριάρχη που υψώνει με τα δυο του χέρια το Κοράνι - ενώπιον πλήθους ανθρώπων -
ονομάζοντάς το «Άγιο Κοράνιο» (ότι δηλαδή το περιεχόμενό του είναι προϊόν του Αγίου Πνεύματος;). Ιδού:
«Αξιότιμοι Μουχτάρ και Δάφνη Κεντ [ο μουσουλμάνος Πρόεδρος της Coca Cola και η
σύζυγός του] πoλυαγαπημένοι φίλοι και οικοδεσπότες… Αγαπητοί στον Κύριο […].
Αγαπητέ φίλε Μουχτάρ… Έχω ένα μικρό αναμνηστικό. Μικρό και σπουδαίο. Αναμνηστικό
για την Δάφνη και τον Μουχτάρ. Αυτό είναι το Άγιο Κοράνιο. Το ιερό βιβλίο των
μουσουλμάνων αδελφών μας»[4]. Αλίμονο, πόσοι ιερείς και Αρχιερείς
συλλειτουργούν μαζί του ασπαζόμενοι αυτόν με τρόπο τελετουργικό! Αλίμονο και
στους λαϊκούς που λειτουργούνται μετά των αρνητών του
Χριστού!
Θέλετε να αναλογιστούμε τα πρακτικά της δήθεν
Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης και το πώς οι αποφάσεις αυτής γίνονται στο
σήμερα πράξη; Ιδού πώς, όταν κληρικός της Εορδαίας ενώνει με τα δεσμά του Γάμου
προτεστάντη αβάπτιστο με ορθόδοξη κόρη (Μικτοί Γάμοι)! Αλίμονο, διότι οδηγούν
εαυτούς και το ποίμνιό τους στο γκρεμό της άρνησης!
Θέλετε ακόμη να θυμηθούμε; Μητροπολίτης Δ. Μακεδονίας εν ώρα Θείας Λειτουργίας στις 27
Δεκεμβρίου 2018 μνημονεύει (ενν. ο Διάκονός του) ως 15η ορθόδοξη
Εκκλησία, δηλαδή ως αυτοκέφαλη, μία σχισματική και από καθηρημένους
απαρτιζόμενη «εκκλησία», μια σκοτεινή ομάδα ανθρώπων στην οποία τελικά και
αντικανονικά δόθηκε το όνομα «Εκκλησία» και μαζί το αυτοκέφαλο στις 6
Ιανουαρίου 2019. Δέκα μέρες πριν ο βιαστικός Δεσπότης της Φλώρινας κοινωνεί με
ακοινωνήτους... Αλίμονο σε όσους συλλειτούργησαν με την ψευδεκκλησία των
Ουκρανών, με ανθρώπους που έχουν όχι απλή επικοινωνία αλλά εκκλησιαστική
κοινωνία με ουνίτες και παπικούς αιρετικούς! Αλίμονο γιατί στον γκρεμό
αυτό παρασύρουν και τον απλό λαό.
Ας έχουμε τέλος κατά νου την καταπάτηση
εκείνων των ιερών Κανόνων που απαγορεύουν τις συμπροσευχές, τα
συλλείτουργα αλλά και την αποδοχή ως ορθού και αληθινού του βαπτίσματος
των αιρετικών!
Η σύντομη κατάθεση δύο αποστολικών Κανόνων
αρκεί να πείσει και τον πιο αδιάφορο Χριστιανό που όμως νοιάζεται για τη
σωτηρία του, ότι οι «πράξεις» που αποτελούν ύβρεις προς τον Θεό δεν είναι
τίποτε άλλο από πράξεις παραβίασης της ιεράς μας Παράδοσης, δηλαδή των ιερών
Πρακτικών - Κανόνων της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής του Χριστού
Εκκλησίας.
Α'. Αποστολικός 45ος Κανών (Ερμηνεία) :
«Ο παρών Κανών διορίζει, ότι όποιος Επίσκοπος
ή Πρεσβύτερος, ή Διάκονος ήθελε συμπροσευχηθή μονάχα, αλλ' όχι και να
συλλειτουργήση με αιρετικούς ας αφορίζηται. Επειδή όποιος με τους αφωρισμένους
συμπροσεύχηται ( καθώς τοιούτοι είναι οι αιρετικοί), πρέπει να συναφορίζηται
και αυτός, κατά τον ι'. των αυτών Αποστόλων. Ει δε και εσυγχώρησεν εις τους
αιρετικούς αυτούς να ενεργήσουν καν ένα λειτούργημα, ωσάν Κληρικοί, ας
καθαίρηται, επειδή όποιος Κληρικός συλλειτουργήσει με καθηρημένους (καθώς
τοιούτοι είναι και οι αιρετικοί, κατά τον β'. και δ'. της γ'.) συγκαθαιρείται
και αυτός, κατά τον ια'. των Αποστόλων...» [5].
Β'. . Αποστολικός 46ος Κανών (Ερμηνεία):
«Οι ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει να
αποστρέφωνται τους αιρετικούς, και τας των αιρετικών τελετάς. Μάλλον δε αυτοί,
οι αιρετικοί δηλ. πρέπει να ελέγχωνται και να νουθετώνται από τους Επισκόπους
και Πρεσβυτέρους, μήπως ήθελαν καταλάβουν και επιστρέψουν από την πλάνη των.
Δια τούτο ο παρών Κανών διορίζει ότι, όποιος Επίσκοπος, ή Πρεσβύτερος ήθελεν
αποδεχθή ως ορθόν και αληθινόν το βάπτισμα των αιρετικών ή την παρ' αυτών
προσαγομένην θυσίαν, ο τοιούτος, προστάζομεν να καθαιρεθή. Επειδή ποίαν
συμφωνίαν έχει ο Χριστός με τον διάβολον; ή ποίαν μερίδα έχει ο πιστός με τον
άπιστον;».
Και καταλήγει με τα εξής καταπληκτικά αλλά και
άκρως ανησυχητικά λόγια: «Διότι εκείνοι οπού δέχονται τα παρά των
αιρετικών, ή τα όμοια φρόνηματα εκείνων έχουσι και αυτοί, ή το ολιγώτερον δεν έχουσι προθυμίαν να
ελευθερώσουν αυτούς από την κακοδοξίαν των. Οι γαρ συνευδοκούντες εις τας
εκείνων τελετάς, πως δύνανται να ελέγξουσιν αυτούς δια να παρατήσουν την
κακόδοξον και πεπλανημένην των αίρεση;» [6].
Αδελφοί, όσοι Χριστιανοί των ημερών μας
(διάκονοι, ιερείς και Αρχιερείς, αλλά και πτυχιούχοι θεολόγοι),
α) δέχονται «τα παρά των αιρετικών»,
β) έχουν «όμοια φρονήματα» με τους αιρετικούς,
γ) δεν έχουν «προθυμίαν να
ελευθερώσουν αυτούς από την κακοδοξίαν των»,
δ) συνευδοκούν «εις τας εκείνων
τελετάς», και
ε) αδυνατούν να ελέγξουν τους κακοδόξους ώστε
«να παρατήσουν την κακόδοξον και πεπλανημένην των αίρεση»,
είναι ή όχι αρνητές του Χριστού;
Όσοι πάλι φοβούνται τα σχίσματα, τι προτείνουν
στους πιστούς που θέλουν να μείνουν πιστοί;
Εν τέλει, δύνανται οι πιστοί ακωλύτως να
Κοινωνούν (μυστηριακά) μετ’ αυτών, να τους ακολουθούν, να εμπιστεύονται εις
αυτούς την υπόθεση της πνευματικής τους καθοδήγησης και
σωτηρίας;
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Π. Ηράκλειο 19-11-2022
……………………………..
[1] ΠΗΔΑΛΙΟΝ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ (2003),
σελ. 80
[2] βλ. παραπομπή Νο1
[3] http://www.agioskosmas.gr/antiairetika.asp?isue=88&artid=4239
[4] https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=8512
[5]βλ. παραπομπή Νο1, σελ. 50-51
[6] βλ. παραπομπή Νο1, σελ. 53-54
