Ο σεβαστός αγιορείτης ιερομόναχος και πνευματικός Γρηγόριος, από το στενότατο περιβάλλον του, ρώτησε τον πατέρα Παΐσιο για το θέμα των μεταμοσχεύσεων και τα συναφή με αυτό αναφυόμενα προβλήματα. Ο Γέροντας απαντώντας επέτρεψε μεν την μεταμόσχευση ενός εκ των διπλών οργάνων, εφ’ όσον ο δότης το προσφέρει εκούσια, αλλά απέκλεισε κατηγορηματικά την αφαίρεση και μεταμόσχευση οργάνων αναγκαίων για την επιβίωση (του δότη) σε οποιαδήποτε περίπτωση, αφού έτσι προξενείται η θανάτωση του δότη.
Σημείωση : Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.κ. Χριστόδουλος, το 1991, σαν Μητροπολίτης Δημητριάδος, σε ομιλία του ανέφερε ότι «επιτρέπεται η αφαίρεση μόνο δίδυμων οργάνων (πχ οφθαλμού – νεφρού), ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο η ζωή του δότη και εφ’ όσον το απομένον όργανο είναι υγιές».
Ο Γέροντας, όταν απορρίπτει την μεταμόσχευση αναγκαίων για την επιβίωση οργάνων ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, εννοεί, φυσικά και την περίπτωση των εγκεφαλικά νεκρών. Χρησιμοποίησε μάλιστα, για την κατοχύρωση της άποψής του, τα εξής δύο επιχειρήματα :
Πρώτον ότι αποτελεί ανεπίτρεπτη παρέμβαση, αντιστρατευόμενη το δημιουργικό έργο του Θεού, από τη μια να θανατώνουμε τον δότη και από την άλλη να δημιουργούμε την έπαρση για την ζωοποίηση του λήπτη.
Δεύτερον ότι αυτό θα γίνει αιτία εφεύρεσης τρόπων να σκοτώνουν τους ασθενείς για να τους παίρνουν τα όργανά τους.
Θεωρούμε ότι ο μακαριστός Γέροντας με την ανωτέρω φωτισμένη και διορατική θέση του έδωσε σαφή απάντηση προς όλους τους υποστηρικτές των μεταμοσχεύσεων από εγκεφαλικά νεκρούς, καθ’ όσον :
1. Θεωρεί και τον εγκεφαλικά νεκρό ως ζώντα
2. Απαντά (με το πρώτο επιχείρημα) σε όσους, εξαναγκασμένοι από αντίθετες θεολογικές και ιατρικές θέσεις, υπερέβησαν δήθεν το πρόβλημα (αν δηλαδή ο εγκεφαλικά νεκρός είναι ζων ή νεκρός βιολογικά), το οποίο και ονομάζουν δυτικό σχολαστικισμό (!) και αντιπροβάλλουν την δήθεν «αγάπη» και «θυσία» του εγκεφαλικά νεκρού (οι οποίες όμως είναι στην πραγματικότητα ασυνείδητες και ανύπαρκτες και μάλλον ταυτόσημες της ευθανασίας).
3. Προορά (με το δεύτερο επιχείρημα) ότι η πρακτική αυτή, των μεταμοσχεύσεων από εγκεφαλικά νεκρούς, θα αποτελέσει κακή αρχή και αντί αφαίρεσης και άλλων τρόπων να αφαιρούν την ζωή των ανθρώπων για να λάβουν τα όργανά τους.
Επίσης θα θέλαμε να αναφέρουμε ότι ο Γέροντας επιπλέον θεωρούσε την «δωρεά» οργάνων μετά θάνατον και ως στερούμενης ουσιαστικής ηθικής αξίας. Έτσι, όταν υψηλόβαθμος δημόσιος άνδρας δήλωσε δωρητής οργάνων, ο πατέρας Παΐσιος σχολίασε απαξιωτικά το γεγονός.
Τέλος, θα πρέπει να προστεθεί ότι σύμφωνα με μαρτυρία του ανωτέρω ιερομονάχου (Η) και ο μακαριστός Γέροντας Πορφύριος είχε την ίδια τοποθέτηση, για το θέμα των μεταμοσχεύσεων, με τον πατέρα Παΐσιο.
ΠΗΓΗ:
