Συγκλονιστικός ο Μωϋσής μοναχός εκ Πρεβέζης … ΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΤΩΝ ΝΕΟΤΑΞΙΤΩΝ ΗΓΟΥΜΕΝΩΝ
Το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ολοκλήρωση της αποχαύνωσης και καθυποταγής του Ελληνικού λαού δεν ήταν η πολιτική ηγεσία αλλά η Θρησκευτική.
Αν οι κεφαλές της Εκκλησίας ήταν ορθόδοξες με βαθιά πίστη, και ψυχή Έλληνα, δεν θα είχαν προχωρήσει οι δυνάστες έως εδώ.
Γνωρίζουν άριστα το παρελθόν μας, οι διαβολεμένοι κυρίαρχοι του κόσμου. Είδαν ότι με τα όπλα δεν καθυποτάσετε ο Ελληνικός λαός και φρόντισαν με πάρα πολλούς τρόπους να μας αφανίσουν, χωρίς να το καταλαβαίνουμε!
Ένας απ΄αυτούς είναι η καθυποταγή του μικρού ποιμνίου της Εκκλησίας στους προϊσταμένους της ποιμένες, αφού φρόντισαν πρώτα να μην έχουν αυτοί, το φρόνημα και την πίστη των προπατόρων τους, για να μην εξεγείρουν τον λαό και αποτινάξουν τον εχθρικό ζυγό της πολιτικής ηγεσίας. Το είχαν προνοήσει και σχεδιάσει προ πολλού.
Η εκοσμίκευση της Εκκλησίας, σε συνδυασμό με το μισθοδοσία, αλλά και την μόρφωση των Ηγουμένων, Αρχιμανδριτών, και Δεσποτάδων σε Θεολογικές σχολές με πνεύμα Ορθολογισμού, έδρασαν τέλεια στην υποταγή άνευ αντιλογίας.
Έτσι λοιπόν και το τελευταίο κάστρο αντίστασης έπεσε εκ των έσω.
Όλοι οι Μητροπολίτες και οι ηγούμενοι, μορφωμένοι και σπουδασμένοι στο νεοεποχήτικο πνεύμα του Οικουμενισμού και ανθελληνισμού (οι περισσότεροι δεν έχουν πάει στρατό) κρατάνε τον λαό σε λήθαργο, πιστεύοντας μάλιστα ότι λειτουργούν προς όφελος του κοινού παγκοσμίου συμφέροντος. Οι περισσότεροι απ΄αυτούς είναι θύματα μιας καλοσχεδιασμένης απάτης καταστολής των Χριστιανών, από τα γεννοφάσκια τους.
Στο όνομα της αγάπης, αλλά όχι στο πνεύμα της, αποδέχονται παθητικά κάθε αποδόμηση των Ορθοδόξων και ηθικών αξιών του Έθνους που μας κράτησαν ζωντανούς έως σήμερα.
Η Εκκλησία μεταλλάχτηκε κατ΄εντολήν, σε παθητική (θηλυκή) στάση, γεγονός που δεν συνάδει ούτε με τα λόγια του Χριστού, ούτε με την δισχιλιετή ιστορία της.
Η υπακοή εξυπακούεται ότι είναι επιβεβλημένη σε Ορθοδόξους και σε Έλληνες. Εάν δεν συμβαίνει αυτό, τότε οι εντολές του Κυρίου είναι καθ΄ολοκληρίαν αντίθετες, δηλαδή ανυπακοή.
Επί του παρόντος θα σταθώ σε κάτι που είπε ο Κύριος και περνά απαρατήρητο:
«Να είσαστε φρόνιμοι όπως τα φίδια και ακέραιοι όπως τα περιστέρια». Αυτά δεν τα εκπληρώνουν οι Ιεράρχες, αλλά και πολλοί ρασοφόροι. Μία από τις ιδιότητες του φιδιού είναι να εκχύει το δηλητήριο του όταν κινδυνεύει, από αυτοπροστασία στον κίνδυνο της ζωής του.
Οι ηγεσία της νυν Εκκλησίας θέλει τον λαό να συμπεριφέρεται σε όλα ως πρόβατο, ακόμα και όταν κινδυνεύει. Σχέδιο είναι, εντολές εκτελούνται, γιατί δεν είναι εκπρόσωποι του Χριστού, αλλά των Σιωνιστών υπήκοοι.
Ο Χριστός μίλησε με λόγια που εκ πρώτης αναγνώσεως φαίνονται αντιφατικά, δεν είναι φυσικά, αλλά χρίουν πολύ διακρίσεως και ειλικρινούς διαθέσεως αυτών που τα μελετούν, για να τα αντιληφθούν.
Θέλουν να πείσουν το ποίμνιο ότι ο Χριστιανός πρέπει να σταυρώνει τα χέρια του μόνο για προσευχή και δεν τα ξεσταυρώνει, ούτε για να σώσει τη ζωή του όταν κινδυνεύει, αλλά όλα να τα περιμένει απ΄το Θεό, γιατί δεν κάνει λέει να σκοτώνουμε!!
Ο Χριστός και μαστίγιο πήρε όταν βεβηλώθηκε ο εξωτερικός χώρος του ναού Του και φωνή ύψωσε και σκληρά λόγια είπε στους Αρχιερείς του, και τον λόγο ζήτησε από αυτόν που τον χαστούκισε. Η Εκκλησία όμως μεταδίδει ένα πνεύμα χριστιανού καρπαζοεισπράκτορα, ηλίθιου, όπως θέλετε πέστε το, που να μη μιλάει, να μην λέει την γνώμη του, σε όλα να λέει ναι στους παπάδες και στους Πνευματικούς που μόνο πνευματικοί δεν είναι.
Είναι σχέδιο καθυποταγής του τελευταίου κάστρου αντίστασης, με απώτερο σκοπό να αφανιστούμε χωρίς αντίσταση.
Σας θυμίζω ξανά, ότι πάνω από 70 επαναστάσεις έγιναν στα υπόδουλα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όλες από ρασοφόρους ηγέτες. Η τελευταία πέτυχε και ανδρώθηκε στο μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας στα Καλάβρυτα.
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα των 100 μοναχών και Ιερομονάχων που έβγαλαν τα ράσα και φόρεσαν φουστανέλες από την Μονή του Μεγάλου σπηλαίου, για να πολεμήσουν τα στρατεύματα του Ιμπραήμ στην Αχαΐα. Νίκησαν και ουδείς σκοτώθηκε!
Ρασοφόροι πολέμησαν και στο Ελληνικό Βυζάντιο και στις τελευταίες μάχες, εκδίωξης της Κουμμουνιστικής λαίλαπας στη δεκαετία του ΄40.
Τι γίνεται λοιπόν σήμερα που δεν βλέπουμε σχεδόν κανένα πατριώτη Ηγούμενο, η Ιερέα, οι μοναχούς, σε χειρότερη εποχή σκλαβιάς. Φυσικά δεν μιλάω για Μητροπολίτες, γιατί ανήκουν αλλού. (Ίσως μοναδική εξαίρεση ο Αμβρόσιος Καλαβρύτων, σε θέματα πατριωτισμού).
Δεκαετίες εργάστηκαν οι εχθροί του Ελληνισμού με κινητήριους μοχλούς το χρήμα (μισθοδοσία των Ιερέων) και τις κατευθυνόμενες ιδεολογίες, για την καθυποταγή των υφισταμένων στους προϊσταμένους. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Εκκλησία, στα μοναστήρια, αλλά και στο στρατό, στην αστυνομία και παντού.
Χαφιέδες, ανθρωπάκια σάρκες, και ράσα χωρίς ψυχή να κατεργάζονται έναν αργό θάνατο, όχι μόνο για μας, αλλά και για τους ίδιους, οι ανόητοι.
Το σύστημα των επικυρίαρχων Σιωνιστών έφτασε να διοχετεύει ακόμα και μέσα στα μοναστήρια, πράκτορες οι οποίοι υποδύονται τους μοναχούς, έχουν κατηχηθεί τέλεια πριν παίξουν το θέατρο τους μέσα στις μονές!
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα που συνέβη στην Μονή του Αγίου Γρηγορίου, όταν ο Άγιος Παϊσιος σε μια επίσκεψή του εκεί είπε στον τότε Ηγούμενο π. Γώργιο Καψάνη να διώξει έναν μοναχό από την Μονή. Ο π. Γεώργιος του απάντησε με απορία, μα γιατί αυτός είναι μοναχός που εξομολογείται σε μένα. Τελικά υπάκουσε και τον έδιωξε, γιατί ο Άγιος καθ΄υπόδειξη του Θεού του είπε ότι είναι πράκτορας. Σκεφθείτε πόσο έχουν προχωρήσει σήμερα!
Άλλοι εξ αυτών δεν πήγαν ποτέ σε μοναστήρια, αλλά αγόρασαν με χρήματα των Τραπεζιτών που ρέουν άφθονα, πλούσια κελιά στο Άγιο Όρος και κυκλοφορούν με ράσα, ενώ φυσικά δεν έχουν καμιά σχέση με το μοναχικό ένδυμα. Με σκοπό να διαβρώνουν με την σπερματολογία τους το Ορθόδοξο πνεύμα, να διασπούν την ενότητα και την ειρήνη των μοναχών, αλλά και να σκανδαλίζουν πλήθους πιστών, αφού δεν εμπνέουν πνευματικότητα, ούτε με την εμφάνιση, ούτε με τα λόγια.
Αφήστε που τα βράδια, εξορμούν με κότερα και αυτοκινητάρες για ξεφαντώματα!
Οι υπόλοιποι αληθινοί μοναχοί σε μια εποχή αποσύνθεσης και ηθικής κατάρρευσης των Ελλήνων επιμένουν και μάλιστα το θεωρούν ύψιστο χρέος να ασχοληθούν με την υπακοή που σώζει κατά τα μοναχικά ιδεώδη και την προσευχή για τον κόσμο! Αλλά σε ποιους υπακοή; Στο θέλημα του Θεού ή στα θελήματα των Αρχιερέων;
Ας κάτσουν λοιπόν οι δυνατοί στην προσευχή στα μοναστήρια και ας βγούν οι ικανοί στην ελεημοσύνη στον κόσμο. Υπάρχει κανείς που να το σκέφτηκε από τους ειδήμονες και συνάμα να το προώθησε; Σιγά μη τους μέλει για λαό!
Συγνώμη αλλά μέσα σε αυτή την αληθοφάνεια, συμβαίνει το εξής πανούργο. Έτσι μας έμαθαν μπαίνοντας στο μοναστήρι, εκμεταλλευόμενοι την αρετή την υπακοής και της προσευχής, ως δούρειο Ίππο, για να προχωρούν αυτοί το αφανισμό μας, φοβούμενοι την αντίδραση και το ξεσηκωμό, από τους γενναίους του μοναχικού τάγματος.
Ο λαός να μην κατηχείτε, οι μοναχοί να μην γνωρίζουν τι κατεργάζονται οι κεφαλές με τον Οικουμενισμό. Η φράση που παπαγαλίζουν, τα παπαγαλάκια των νεοταξιτών, οι Ηγούμενοι, είναι, εσύ να φροντίσεις να σώσεις την ψυχή σου, σαν να σου λένε ας τους άλλους να καίγονται.
Η προσευχή για τον κόσμο έχει αντίκτυπο στο Θεό όταν αυτός που την κατεργάζεται, πονάει τον κόσμο, αφού ζει τα προβλήματα του κόσμου, γνωρίζει καλά το μέγεθος της αποστασίας.
Η ιστορία των παππούδων μας μοναχών έχει να επιδείξει αντίθετη συμπεριφορά τουλάχιστον για ένα μεγάλο αριθμό μοναχών και Ιερέων σε ανάλογες εποχές καταδυνάστευσης και υποδούλωσης του Έθνους.
Ο Μακρυγιάννης είχε στο στράτευμά του πολλούς μοναχούς που σκοτώθηκαν για την πατρίδα, το ομολογεί ο ίδιος. Και θυσία για την πατρίδα, σημαίνει θυσία για τον συνάνθρωπο, γεγονός ευάρεστο στο Θεό.
300 Μακεδονομάχοι Αγιορείτες μοναχοί πολέμησαν επί εποχή Π. Μελλά.
Ο Άγιος Κοσμάς όταν κινδύνευαν χιλιάδες Ελλήνων από τον εξισλαμισμό, θεώρησε χρέος του να αφήσει το μοναστήρι του, για να βοηθήσει τον λαό. Σήμερα η κατάσταση είναι κατά πολύ πιο χειρότερη.
Ο Χριστός πουθενά δεν λέει στο Ευαγγέλιο στους πιστούς να καθίσετε να σας σφάξουν. Αλλά να με ομολογήσετέ, να μην με αρνηθείτε εάν σας πιάσουν.
Όταν ο λαός κινδυνεύει, όσο ποτέ άλλοτε όπως σήμερα, υποχρεούνται οι πιο δυνατοί στην πίστη και θαρραλέοι να βγούν στον κόσμο και να βοηθήσουν τον λαό παντοιοτρόπως.
Η βοήθεια στον συνάνθρωπο όταν πάσχει, είναι ανώτερη από την υπακοή στους Νεοταξίτες Ηγουμένους, όταν αυτά συγκρούονται; Εδώ χρειάζεται η διάκριση συμπορευόμενη με την γνώση του νόμου του Θεού.
Ο Χριστός άφησε την ανάπαυσή του, την δόξα του και ήρθε στον ανθρώπινο κόσμο της διαφθοράς, χάνοντας και παθαίνοντας τα πάνδεινα, αφήνοντάς μας παράδειγμα για να περπατήσουμε στα ίχνη του, όταν η ανάγκη το επιτάσσει. Το είδατε εσείς αυτό το φρόνημα και το έργο, στο ίδρυμα της Εκκλησίας των μισθωτών παππάδων και των αφεντικών τους Δεσποτάδων!!
Ένας λαός με ιστορία, βορά και θέατρο στα μάτια όλων των λαών και η Εκκλησία, να ασχολείται με τα του οίκου της!!
Ρε στειλιάρι που θέλουν, καθώς λέει και ο εκατονταετής π. Σωφρόνιος που έχει περάσει πολλά απ΄αυτούς. Θα το βρουν από τον Κύριο, ο καιρός εγγύς.
Εσείς αδέρφια μου συνεχίστε να κάνετε υπακοή στους λυκοποιμένες σας!
Αλλά για να δούμε τι λέει και το Ευαγγέλιο περί αυτού: «Καθένας που αθετεί την διδασκαλία του Χριστού, δεν έχει τον Θεό. Όποιος μένει στη διδαχή, αυτός έχει και τον Πατέρα και τον Υιό. Αν κάποιος έρχεται προς εσάς, ως διδάσκαλος και δεν φέρει αυτή τη διδαχή, μην τον δέχεστε στην οικία σας και μην τον χαιρετάτε. Διότι εκείνος που τον χαιρετά γίνεται συμμέτοχος στα πονηρά του έργα». Β΄ Ιωάννου 9-11.
Σας τα λέω για να ξυπνήσετε, και να αγωνιστείτε για την πατρίδα σας ανεξάρτητα απ΄αυτούς. Έξω απ΄το κατευθυνόμενο πνεύμα υπακοής στην «Εκκλησία», γιατί η υπακοή αυτή έχει τελικούς αποδέκτες τους εχθρούς της πίστεως και της πατρίδος.
Μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας του Χριστού και μάλιστα ασκητές, όπως ο Άγιος Λουκάς ο εν Στειρίω, ο Άγιος Νίκων ο μετανοείτε, Ο Παπουλάκος, άφησαν τα ασκητήρια τους και την ανάπαυσή τους, για να βοηθήσουν το λαόν που κινδύνευε από την αμαρτία και τον εξισλαμισμό. Ευτυχώς για αυτούς και τον λαό, δεν είχαν ποιμένες σαν τους δικούς μας.
«Μηδείς το εαυτού ζητείτο, αλλά το του ετέρου έκαστος». Απ. Παύλος.
Μοιράστε τον λόγο σε κανένα μοναστήρι μπας και ξυπνήσει κανένας μοναχός και αντιδράσει. Αλλά που, τους αφήνουν τα κοράκια οι Ηγούμενοι!!
Εγώ ο αμαρτωλός που σας τα γράφω αυτά, δεν τα βρήκα κάπου γραμμένα, αλλά τα έζησα πολλάκις στα μοναστήρια που μόνασα. Συνάμα τα βλέπω και καθ΄ εκάστην ημέρα στα έργα τους.
Όσο τους έκανα υπακοή, αφού δεν είχα καταλάβει τι παίζεται, ήμουν καλός, όταν ζήτησα εξηγήσεις και αντέδρασα, εκδιώχθηκα, βγήκα πλανεμένος, απατεώνας, ψευδοπροφήτης, χίλια δυό. Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.
