"ΤΟΛΜΩ ΚΑΙ ΕΓΩ"!!! [...]γιατί η σιωπή δεν του παρείχε πια ασφάλεια!
ΣΤΟ "ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΕΧΘΕΙΤΕ...
"θα ήθελα να δείξετε ανοχή σε μια μικρή ανοησία μου, και πιστεύω πως θα την ανεχθείτε' σας ζηλεύω με θείο ζήλο''
(Β' Κορινθ. 11,1-2)
[ΤΑ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΑ ΤΕΙΧΗ ]
"Επειδή λοιπόν υπήρχαν ανάμεσά τους πολλοί ψευδαπόστολοι, που τους ονομάζει εργάτες δόλιους, λέγει αυτά' "τέτοιοι άνθρωποι είναι ψευδαπόστολοι, εργάτες δόλιοι, μεταμφιεσμένοι σε αποστόλους του Χριστού. Και δεν είναι παράξενο αυτό, γιατί και ο ίδιος ο σατανάς μεταμφιέζεται σε άγγελο φωτός. Δεν είναι λοιπόν μεγάλο πράγμα, όταν και οι υπηρέτες του μεταμφιέζονται σε υπηρέτες της δικαιοσύνης" ( Β' Κορινθ. 11, 13-15).
Επειδή λοιπόν αυτοί επινοώντας εναντίον του άπειρες συκοφαντίες έβλαπταν τους μαθητές, πείθοντάς τους να μην έχουν τη γνώμη που άρμοζε γι' αυτόν, αναγκάζεται στη συνέχεια να έρθει στη διήγηση των δικών του επαίνων, γιατί η σιωπή δεν του παρείχε πια ασφάλεια.
Επειδή λοιπόν πρόκειται να μας διηγηθεί τα δικά του κατορθώματα και τις αποκαλύψεις που είδε και τους κόπους που κατέβαλε, θέλοντας να δείξει σε όλους πως χωρίς να θέλει και αναγκαζόμενος να το κάνει αυτό και βλέποντας ότι υπήρχε ανάγκη, όμως το ονόμασε αυτό το πράγμα ανοησία, λέγοντας, "θα ήθελα να μου ανεχθείτε μια μικρή ανοησία". Πρόκειται, λέγει, να κάνω πράγμα ανόητο, δηλαδή να εγκωμιάσω και να επαινέσω τον εαυτό μου. Δεν είμαι όμως εγώ αίτιος γι' αυτά, αλλά εκείνοι που με οδήγησαν σε μια τέτοια ανάγκη. Γι' αυτό σας παρακαλώ να με ανεχθείτε και να καταλογίσετε σ' εκείνους την αιτία.
Και πρόσεχε τη σύνεση του Παύλου. Αφού είπε, "θα ήθελα να δείξετε ανοχή σε μια μικρή ανοησία μου, και πιστεύω πως θα την ανεχθείτε' σας ζηλεύω με θείο ζήλο'', δεν ήρθε αμέσως στην διήγηση των εγκωμίων, αλλά παρεμβάλλοντας πάλι ανάμεσα κάποια λόγια, λέγει τα εξής' "σας επαναλαμβάνω, μη με θεωρήσει κανείς ανόητο' αν όμως δε γίνεται διαφορετικά, δεχθείτε με έστω και ως ανόητο" (Β' Κορινθ. 11,16).
Και ούτε έτσι καταπιάστηκε με τη διήγηση, αλλά πάλι προσθέτει και λέγει' "αυτό που λέγω δεν το λέγω με εντολή του Κυρίου, αλλά σαν ένας ανόητος που νομίζει ότι έχει το δικαίωμα να καυχηθεί" (Β' Κορ. 11,17).
Και ούτε ύστερα απ' αυτά τα λόγια τόλμησε να προχωρήσει, αλλά πάλι, αφού ξεκίνησε, επανέρχεται και λέγει' "αφού πολλοί καυχιώνται για κοσμικά πράγματα, θα καυχηθώ και εγώ. Γιατί παρ' όλο που είστε φρόνιμοι ανέχεστε με ευχαρίστηση τους ανοήτους" (Β' Κορ. 11,18-19).
Στη συνέχεια πάλι υποχωρεί και διστάζει, και αφού είπε κάποια άλλα προσθέτει πάλι' "για ό,τιδήποτε όμως τολμάει κανείς να καυχηθεί-μιλώ ως ανόητος-τολμώ και εγώ" (Β' Κορ. 11,21)...''
* ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Ι. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΕΡΓΑ 27, ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ 'ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ", ΣΕΛ. 399-401
