Ολλανδία: Δικαίωμα στην ευθανασία και για άτομα που είναι υγιή
13 Οκτωβρίου 2016
Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις: Είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της μεθόδου της Νέας Εποχής, η εισαγωγή απάνθρωπων καινοφανών πρακτικών που διαφημίζονται ως ελεύθερη επιλογή, με αφορμή περιπτώσεις όπως εκείνες π.χ. των ανιάτων ασθενειών με φριχτό πόνο και πολύ σύντομα ακολουθεί η γενίκευση ως ΔΙΚΑΙΩΜΑ. Το δυτικό μοντέλο ζωής, το κοινωνικό πρότυπο της Ευρώπης που μας παρουσιάστηκε ως "γη της επαγγελίας" (στη Σουηδία τούτο, στην Ολλανδία εκείνο, στο Βέλγιο το άλλο) αποκαλύπτεται με τραγικό τρόπο πως δεν οδηγεί πουθενά. Απόλυτο και σκοτεινό αδιέξοδο. (Συνεχίζεται...)
Η ολλανδική κυβέρνηση ανακοίνωσε χθες ότι σκοπεύει να παρουσιάσει ένα σχέδιο νόμου που θα νομιμοποιήσει την χρήση ευθανασίας από άτομα που νιώθουν ότι έχουν «ολοκληρώσει τη ζωή τους» αλλά δεν βρίσκονται απαραίτητα στο τελευταίο στάδιο κάποιας θανατηφόρου ασθένειας.
Η Ολλανδία είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε την ευθανασία (το 2002), αλλά μόνο για τις περιπτώσεις ασθενών που υπέφεραν από αφόρητους πόνους χωρίς καμία προοπτική θεραπείας.
Σε επιστολή στο κοινοβούλιο, οι υπουργοί Υγείας και Δικαιοσύνης είπαν ότι οι λεπτομέρειες δεν έχουν αποσαφηνιστεί ακόμα, αλλά τα άτομα που «έχουν μια σταθμισμένη γνώμη ότι η ζωή τους έχει ολοκληρωθεί θα πρέπει, υπό αυστηρά και προσεκτικά κριτήρια, να πάρουν την άδεια να τελειώσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια».
Η πολιτική της ευθανασίας στηρίζεται από μεγάλο μέρος της ολλανδικής κοινωνίας, και οι περιπτώσεις εφαρμογής της έχουν αυξάνονται με διψήφια νούμερα κάθε χρόνο για πάνω από μια δεκαετία, καθώς την αποζητούν περισσότεροι ασθενείς και περισσότεροι γιατροί είναι πρόθυμοι να την εξασκήσουν. Το 2015 υπήρξαν στην Ολλανδία 5.516 θάνατοι με ευθανασία, ποσοστό που αποτελεί το 3,9% όλων των θανάτων στη χώρα.
Οι επικριτές της πρότασης δηλώνουν ότι η πρακτική της ευθανασίας έχει ήδη εξαπλωθεί πέρα από τα όρια για τα οποία είχε σχεδιαστεί αρχικά, και ότι η φράση «αφόρητος πόνος (ή βάσανο)» έχει εφαρμοστεί όχι μόνο σε περιπτώσεις ατόμων σε τελικά στάδια ασθενειών, αλλά και σε άτομα με ψυχικές νόσους ή άνοια.
Η υπουργός Υγείας Έντιθ Σίπερς έγραψε στην επιστολή ότι «επειδή η επιθυμία για μια προσωπική επιλογή τερματισμού ζωής συναντάται κυρίως στους ηλικιωμένους, το νέο σύστημα θα περιοριστεί σε αυτούς». Η υπουργός δεν έδωσε το κατώτερο όριο ηλικίας.
Ο νέος νόμος θα χρειαστεί «προσεκτική καθοδήγηση και έγκριση εκ των προτέρων με “πάροχο βοήθειας στο θάνατο” που έχει ιατρική εκπαίδευση, μαζί με συμπληρωματική εκπαίδευση». Μεταξύ άλλων, θα περιλαμβάνει και μηχανισμούς ασφαλείας, όπως ελέγχους από τρίτους, επανεξετάσεις και εποπτεία.
Η κυβέρνηση προσδοκά να έχει το σχέδιο νόμου έτοιμο μέχρι το τέλος του 2017, μετά από διαβουλεύσεις με γιατρούς, ηθικολόγους και άλλους ειδικούς.
