Τρίτη 27 Αυγούστου 2019

ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ π.ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΜΑΝΑΔΗ: "Κι ὁ μὲν χριστιανὸς χαίρεται καὶ ἀναγαλλιάζει νὰ σταυρώνεται ὁ ἴδιος ἢ νὰ τὸν σταυρώνη ἄλλος εἴτε λειτουργὸς τῆς ἐκκλησίας εἴτε ἀγαπητό του πρόσωπο"

ΕΝ ΤΕΛΕΙ "Ὁ Σταυρς γιάζει τν θείαν λειτουργίαν καὶ κάθε κολουθίαν." Ή Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ;


Αποτέλεσμα εικόνας για ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ π. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΜΑΝΑΔΗΣ

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΙΣ ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ.... ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ π. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΜΑΝΑΔΗΣ

«ΝΑΧΕΤΕ Σταυρὸ στὸ μέτωπο, γιὰ νὰ σς γνωρίσουν, τι εσθε χριστιανοί», λεγε ὁ γιος Κοσμς, τν εχή του νχουμε. Ατν τν λόγο του τν παρέλαβαν καὶ τν φάρμοσαν οἱ χριστιανς κυρίως γυνακες. Κι ταν ταν κόμη στν παιδικὴ λικία, τὰ μεγαλύτερα κορίτσια φτιαχναν μὲ εδικὴ τεχνικὴ καὶ πόνο κανονικὸ Σταυρὸ στὸ μέτωπο ἢ στν καρπὸ τν χεριν σχηματίζοντας τν χρονολογία γεννήσεως καὶ τὰ ρχικὰ τοῦ νόματος τν μικρότερων. πάρχουν  κόμη στὰ χωριά μας γυνακες σὲ γεροντικὴ πλέον λικία ποὺ χουν Σταυρὸ στὸ μέτωπο ἢ στὰ χέρια τους σβυστο καὶ ερὸ σημάδεμα πὸ τν παιδική τους λικία. Ὁ Σταυρς ατς πηχεῖ τὰ λόγια τοῦ γίου Κοσμᾶ κόμη ς τς μέρες μας.
Ὁ Σταυρς τοῦ γίου Κοσμᾶ στὸ μέτωπο μπορεῖ νὰ πηχῆ κόμη καὶ τὸ σημάδεμα πὶ τν μετώπων, ποὺ λέγει ὁ προφήτης εζεκιλ 9,4-6. ρίζει ὁ Κύριος διὰ τοῦ προφήτου, νὰ σημαδευτον στὰ μέτωπά τους οἱ νδρες, ποὺ στενάζουν καὶ δυννται πὸ τς νομίες, ποὺ γίνονται στν ερουσαλήμ, στε ρχόμενος ὁ κδικητς νὰ ξαλείψη τος πάντες, λλὰ νὰ μν πλησιάση τος σημαδεμένους.

Ὁ πώτερος λόγος καὶ σκοπς γιὰ τν ποο συνιστοσε ὁ γιος νχουν Σταυρὸ στὸ μέτωπο τολάχιστον οἱ χριστιανές, κορίτσια, κοπέλλες καὶ γυνακες, ταν νὰ πωθται ἡ βρωμερὴ λύσσα τν τούρκων καὶ νὰ γλυτώνουν πὸ τὰ κολασμένα μαντριά τους. Ατς λόγος του βέβαια παρέμεινε ς παράδοσι καὶ στν καιρὸ ποὺ λευθερώθηκε ἡ πατρίδα μας καὶ τσι φθασε ς τς μέρες μας.
Τότε φτιαχναν τὰ κορίτσια Σταυρὸ στὸ μέτωπό τους, γιὰ νὰ γλυτώνουν τος δαίμονες, νῶ σήμερα δυστυχς φτιάχνουν τὰ παιδιά μας δαίμονες καὶ δαιμονικὰ τατουάζ πάνω στὸ σμα τους, γιὰ νὰ ποφεύγουν τν Χριστὸ καὶ τν Σταυρό του. Κρμα!
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ εχε στς διδαχές του πάντα κτενῆ ναφορὰ γιὰ τν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας, γιὰ τν θαυματουργικὴ καὶ τν γιαστικὴ δύναμί του. λεγε ὁ γιος. «ποιος κάμνει τν Σταυρόν, ποτὲ δν χει ζημίαν, λλὰ τν φυλάγει πὸ κάθε λογς φαρμακερν πργμα καὶ πὸ κάθε δαιμονικν πείραξιν. Καὶ ὁ νθρωπος τν χει σημαδεμένον πάνω του. Νὰ νταμώση τὰ τρία δάκτυλα τς δεξις χειρός του καὶ νὰ τὰ βάλη πρτον ες τὸ μέτωπον, ετα ες τν μφαλόν,  πειτα ες τὸ δεξιν βυζίον, στερα ες τὸ ζερβὶ βυζίον, καὶ νὰ σκύπτη ως χαμηλὰ καὶ πάλιν νὰ σηκώνεται.
Καὶ ὁ Σταυρός, δελφοί μου, πς ενε, μάθετε: ταν βάνωμεν τὸ χέρι μας ες τὸ κεφάλι, φανερώνει ὁ Θεός, ποὺ τον ες τν ορανόν. Καὶ ταν τὸ βάλωμεν ες τν μφαλόν, φανερώνει πς κατέβη ες τν γν καὶ σαρκώθη. Καὶ ταν τὸ βάνωμεν ες τὸ δεξιν μέρος νωθεν τοῦ βυζίου, φανερώνει πς ενε δίκαιος καὶ θάνατος καὶ πς θέλει βάλη τος δικαίους ες τὰ δεξιά του μέρη. Καὶ ταν τὸ βάλωμεν ες τὸ ζερβιν μέρος, φανερώνει πς θέλει κρίνη λα τὰ θνη καὶ θέλουν στέκονται ες τὸ ζερβιν μέρος καὶ νὰ τος βάλη ες τὴ κόλασιν».
Μέσα σὲ λίγες σειρς λόγου σκιαγραφεῖ ὁ πρακτικς γιος Κοσμς λην τν θεολογία τοῦ ελογημένου σημείου τοῦ Σταυρο, μὲ τὸ ποο σφραγίζει ὁ χριστιανς τν ψυχοσωματική του παρξι πὸ τν μέρα ποὺ γεννιέται μέχρι καὶ τν σχατη στιγμὴ τοῦ πίγειου βίου του. Κι ὁ μν χριστιανς χαίρεται καὶ ναγαλλιάζει νὰ σταυρώνεται ὁ διος ἢ νὰ τν σταυρώνη λλος ετε λειτουργς τς κκλησίας ετε γαπητό του πρόσωπο. Φρίττουν μως καὶ καίγονται οἱ δαίμονες, ταν ντιληφθον, τι τος κουμπάει ὁ Σταυρς τοῦ Χριστο. Γνωστός μας ερέας κούμπησε κάποτε να ταλαιπωρημένο παιδὶ πὸ τν δράσι τοῦ δαιμονίου κι ατὸ κραξε «πάρτο π‘δ, μὲ καίειιιιιιιι...». πέσυρε ὁ ερέας τν ξύλινο Σταυρὸ πὸ τὸ παιδὶ καὶ τν δωσε στὰ δέλφια του, ποὺ παρακολουθοσαν ντρομα καὶ τν φίλησαν, χωρς νὰ καον. Γιὰ δεύτερη καὶ τρίτη φορὰ τν ξανακούμπησε στὸ παιδ, καὶ ατὸ κραξε καὶ πάλι τὸ διο, «πάρτο ατὸ π‘δ. Μὲ καίειιιιι....».
Τὸ διο πάλι ζησε λλος λειτουργός, ταν σχημάτισε μὲ τὸ χέρι του ναν Σταυρὸ πάνω στὸ μπράτσο νεαροῦ τούρκου στν Κωνσταντινούπολι. Κατάλαβε ὁ νεαρς τὶ σήμαινε ατὴ ἡ κίνησι τοῦ ερέα καὶ πετάχθηκε δύο μέτρα μακρύτερα φωνάζοντας καὶ προσπαθώντας μὲ τὸ λλο του χέρι νξ εσκονίση τὸ σημάδεμα τοῦ Σταυροῦ πὶ τοῦ σώματός του, σν νὰ ταν σκόνη!!!
Ὁ καημένος ὁ διάβολος γνωρίζει καλλίτερα πὸ λους τος θεολόγους καὶ πτος γίους μας κόμα, πόσο κάηκε καὶ συνεχίζει νὰ καίγεται πὸ κείνην τν μέρα ποὺ κατάφερε τν πνευματικὴ ξουσία τν εροσολύμων νὰ καρφώσουν τν Κύριο τς δόξης πὶ τοῦ Σταυρο. Νόμισαν λοι τους πς θὰ τελείωναν μαζί του, λλὰ δυστυχς μὲ τν σταύρωσι τοῦ Χριστοῦ τότε ρχιζε ἡ μόνιμη πανωλεθρία τους. «Ὁ ρχέκακος καὶ βύθιος δράκων γκιστρεύτηκε στὸ γκίστρι τοῦ Σταυροῦ μὲ τὸ Θεόσοφο δέλεαρ τς νθρωπίνης φύσεώς του» καὶ βεβαίως τότε παθε τν μεγάλη ζημιά του. κεῖ στν σταύρωσι τοῦ Κυρίου «λαβε νθρωπο καὶ Θεῷ περιέτυχε». Γιατὸ καὶ ταν ασθάνεται κοντά του τν νάσα τοῦ Σταυροῦ καίγεται, καὶ μόνο καίγεται. Καίγεται ὁ καημένος, διότι κεῖ σβύσθηκε τὸ «χειρόγραφο τν μαρτιν μας φοῦ ὁ Χριστς τὸ ξαφάνισε καρφώνοντάς το στν Σταυρό» (Κολασσαες 2,14). Παγκόσμια χρέη αώνων κάηκαν σὲ μιὰ στιγμή. Παρέμεινε μως ς διαρκς παρακαταθήκη ἡ πυρακτωμένη καὶ εεργετικὴ νάσα τοῦ Σταυρο, γιὰ νὰ καίγονται μονίμως καὶ τὰ μαρτήματα λων τν μαρτωλν τοῦ μέλλοντος.
Πάλι κάμνει νακεφαλαίωσι τν εεργεσιν τοῦ σταυροῦ ὁ γιος Κοσμς λέγοντας. «Ὁ τίμιος Σταυρός, δελφοί μου, ενε αλαξ λης τς γς. Ὁ τίμιος Σταυρς γιάζει λα τὰ πέρατα, λα τὰ θεα καὶ για τν κκλησιν. Ὁ Σταυρς γιάζει τν θείαν λειτουργίαν καὶ κάθε κολουθίαν. Ὁ Σταυρς γιάζει καὶ στερεώνει τν βάπτισιν. Ὁ Σταυρς ελογεῖ τὰ νδρόγυνα. Ὁ Σταυρς κυνηγᾶ τος δαίμονες καὶ φεύγουσιν σν πὸ στραπήν. Ὁ Σταυρς ενε πλον φωτεινν καὶ ποιος τν κάμνει, τν φωτίζει καὶ τν γιάζει κενον τν νθρωπον, καὶ ενε σν δίστομον σπαθίον, καὶ δν ζυγώνουν σιμὰ οἱ δαίμονες νὰ παρακινον τος νθρώπους, διὰ νὰ κάμνωσιν μαρτήματα. Καὶ που κινήση νὰ πηγαίνη ὁ νθρωπος, πρτον νὰ κάμη τν Σταυρν καὶ νὰ λέγη τὸ «Κύριε ησοΧριστέ». Ἢ ες τὸ παζάρι κινς ἢ ες τὸ χωράφι ἢ ες τὸ μπέλι ἢ ταν φάγης ψωμὶ ἢ ταν πίνης κρασὶ ἢ νερν ἢ πωρικν ἢ ταν κοιμηθς, νὰ προσκυνήσης τν Θεόν, νὰ σταυρώνης καὶ τὸ σμά σου, καὶ στερον νπ λαγιάσης. Νὰ κοιμηθς, καὶ θέλεις σηκωθῆ τὸ πρωΐ γερς καὶ χαρούμενος. θεν, δελφοί μου, καταλάβετε καὶ τὸ ξεύρετε λοι σας».
ΜΕ τν Σταυρὸ τοῦ Κυρίου νὰ σφραγίζουμε, δελφοί μου τν αυτό μας ξωτερικὰ καὶ σωτερικά, στε νὰ ντέχουμε πσα πίθεσι τοῦ πονηρο. Εθε νὰ ξιωθομε νὰ τν προσκυνήσουμε καὶ στν παράδεισο. μήν.        

 Πανήγυρις 24.8.2019