ΕΙΣΑΓΩΓΗ
«Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ διωχθήσονται».
Σκοπὸς τοῦ βιβλίου εἶνε ἡ καταγραφὴ μιᾶς δύσκολης ἱστορικῆς περιόδου γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ.
Ἕνας μικρὸς ἀγωνιστὴς τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ὁ π. Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης, ἀποφασίζει τὸν εἰκοστὸ αἰῶνα, μέσα σὲ δύσκολες συνθῆκες ν᾿ ἀκολουθήσῃ τὰ βήματα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ δρόμος δὲν εἶνε ἄγνωστος, εἶνε ὁ δρόμος τοῦ Γολγοθᾶ. Τὸν βάδισαν γενεὲς γενεῶν καὶ βγῆκαν ἅγιοι καὶ μάρτυρες. Ὁ π. Αὐγουστῖνος εἶνε ἕτοιμος νὰ τὸν βαδίσῃ μὲ κάθε κόστος. «Ἠτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην…» ψαλμ. 119, στ. 60). Γνωρίζει καλὰ τὸν λόγο τῆς Γραφῆς· «Οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ διωχθήσονται».
Φορᾷ τὸ τιμημένο ράσο καὶ μπαίνει στὴ μάχη. Ὅπλό του; τὸ αἰώνιο Εὐαγγέλιο, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Τὸν ὑπηρετεῖ μὲ κάθε συνέπεια.
Οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους ὀρθώνονται ἀπειλητικὰ μπροστά του. Ὁ π. Αὐγουστῖνος μὲ τὴν σφενδόνη τοῦ θείου λόγου καὶ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, πολεμᾷ πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις.
Φαίνεται νάνος μπροστὰ στοὺς κολοσσοὺς τῆς ἀδικίας καὶ τῆς ἀπάτης ποὺ συγκρούεται, καὶ ἀνθρωπίνως ἡ ἧττα του καὶ ἡ συντριβή του φαίνεται βεβαία.
Τὰ βάζει μὲ τοὺς κατακτητὰς Ἰταλούς, Γερμανοὺς, Βουλγάρους. Βγαίνουν ἐντάλματα συλλήψεως ἀπ’ ὅλους, ὅμως ὁ Θεὸς τὸν σκεπάζει, καὶ τὰ ἐντάλματα πᾶνε στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων.
Ἔρχεται ἀντιμέτωπος μὲ τοὺς μαυραγορῖτες τῆς Κατοχῆς στὴν Κοζάνη καὶ τοὺς σκληροὺς πλουσίους ὅλης τῆς Ἑλλάδος, ποὺ ἀπομυζοῦν τὸ αἷμα τοῦ πτωχοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ζητοῦν τὴν κεφαλή του ἐπὶ πίνακι, ἀλλὰ δὲν κατορθώνουν οὔτε τρίχα τῆς κεφαλῆς του νὰ πειράξουν.
Ἔρχεται ἀντιμέτωπος μὲ τὰ μεγάλα συμφέροντα, ποὺ διοχετεύουν τὴν διαφθορὰ στὴν πατρίδα μας. Πάει νὰ τοὺς φράξῃ τὸν δρόμο. Βγάζει πύρινους λόγους καὶ τοὺς καταγγέλλει στὸν Ἑλληνικὸ λαό. Κάνει συλλαλητήρια καὶ τοὺς πολεμᾷ μὲ κάθε χριστιανικὸ τρόπο. Οἱ ἐχθροί του εἶνε πολλοί καὶ πνέουν μένεα ἐναντίον του.
Τί κατορθώνουν; Μόνο νὰ βγάλουν ἔνταλμα συλλήψεως ἐναντίον του ὡς ταραξία καὶ νὰ τὸν φυλακίσουν. Ἐξέρχεται καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν δοκιμασία πιὸ ἐνισχυμένος. Ὁ πιστὸς λαὸς τὸν ἀκολουθεῖ.
Φορᾷ τὸ τιμημένο ράσο καὶ μπαίνει στὴ μάχη. Ὅπλό του; τὸ αἰώνιο Εὐαγγέλιο, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Τὸν ὑπηρετεῖ μὲ κάθε συνέπεια.
Οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους ὀρθώνονται ἀπειλητικὰ μπροστά του. Ὁ π. Αὐγουστῖνος μὲ τὴν σφενδόνη τοῦ θείου λόγου καὶ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, πολεμᾷ πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις.
Φαίνεται νάνος μπροστὰ στοὺς κολοσσοὺς τῆς ἀδικίας καὶ τῆς ἀπάτης ποὺ συγκρούεται, καὶ ἀνθρωπίνως ἡ ἧττα του καὶ ἡ συντριβή του φαίνεται βεβαία.
Τὰ βάζει μὲ τοὺς κατακτητὰς Ἰταλούς, Γερμανοὺς, Βουλγάρους. Βγαίνουν ἐντάλματα συλλήψεως ἀπ’ ὅλους, ὅμως ὁ Θεὸς τὸν σκεπάζει, καὶ τὰ ἐντάλματα πᾶνε στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων.
Ἔρχεται ἀντιμέτωπος μὲ τοὺς μαυραγορῖτες τῆς Κατοχῆς στὴν Κοζάνη καὶ τοὺς σκληροὺς πλουσίους ὅλης τῆς Ἑλλάδος, ποὺ ἀπομυζοῦν τὸ αἷμα τοῦ πτωχοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ζητοῦν τὴν κεφαλή του ἐπὶ πίνακι, ἀλλὰ δὲν κατορθώνουν οὔτε τρίχα τῆς κεφαλῆς του νὰ πειράξουν.
Ἔρχεται ἀντιμέτωπος μὲ τὰ μεγάλα συμφέροντα, ποὺ διοχετεύουν τὴν διαφθορὰ στὴν πατρίδα μας. Πάει νὰ τοὺς φράξῃ τὸν δρόμο. Βγάζει πύρινους λόγους καὶ τοὺς καταγγέλλει στὸν Ἑλληνικὸ λαό. Κάνει συλλαλητήρια καὶ τοὺς πολεμᾷ μὲ κάθε χριστιανικὸ τρόπο. Οἱ ἐχθροί του εἶνε πολλοί καὶ πνέουν μένεα ἐναντίον του.
Τί κατορθώνουν; Μόνο νὰ βγάλουν ἔνταλμα συλλήψεως ἐναντίον του ὡς ταραξία καὶ νὰ τὸν φυλακίσουν. Ἐξέρχεται καὶ ἀπὸ αὐτὴ τὴν δοκιμασία πιὸ ἐνισχυμένος. Ὁ πιστὸς λαὸς τὸν ἀκολουθεῖ.
* * *
Ἔρχεται σὲ σύγκρουσι μὲ τὴν μασονία.
Καταγγέλει τὸ βασιλιᾶ τῶν Ἑλλήνων ὡς μασόνο, «διότι μὲ βασιλικὸ διάταγμα ἡ μασονία τέθηκε ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ ὑπουργείου Προνοίας, καὶ ἔτσι νομίμως κατωχυρωμένη μπορεῖ νὰ κινῆται ἐλευθέρως σ’ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Πατρίδα, νὰ ἱδρύῃ παραρτήματα, νὰ δέχεται δωρεές ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ τὶς Μονές!». Οἱ ἐπίσκοποι καὶ τὰ θρησκευτικὰ περιοδικὰ σιωποῦν. Ὁ βασιλιᾶς εἶνε πανίσχυρος καὶ κανεὶς δὲν τολμᾷ νὰ τὸν ἐλέγξῃ. Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἀποφασίζει νὰ μιλήσῃ, ἀγνοώντας τὶς συνέπειες. Ξεσηκώνει τὸν Ἑλληνικὸ λαό ἀπὸ τὴν μιὰ ἄκρη τῆς Ἑλλάδος ὡς τὴν ἄλλη, μὲ τὸ μαχητικὸ περιοδικὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα», ποὺ ἐκδίδει (φυλ. 99, Νοέμβριος 1949).
Καταγγέλει τὸ βασιλιᾶ τῶν Ἑλλήνων ὡς μασόνο, «διότι μὲ βασιλικὸ διάταγμα ἡ μασονία τέθηκε ὑπὸ τὴν προστασίαν τοῦ ὑπουργείου Προνοίας, καὶ ἔτσι νομίμως κατωχυρωμένη μπορεῖ νὰ κινῆται ἐλευθέρως σ’ ὅλη τὴν Ἑλληνικὴ Πατρίδα, νὰ ἱδρύῃ παραρτήματα, νὰ δέχεται δωρεές ἀκόμα καὶ ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ τὶς Μονές!». Οἱ ἐπίσκοποι καὶ τὰ θρησκευτικὰ περιοδικὰ σιωποῦν. Ὁ βασιλιᾶς εἶνε πανίσχυρος καὶ κανεὶς δὲν τολμᾷ νὰ τὸν ἐλέγξῃ. Ὁ π. Αὐγουστῖνος ἀποφασίζει νὰ μιλήσῃ, ἀγνοώντας τὶς συνέπειες. Ξεσηκώνει τὸν Ἑλληνικὸ λαό ἀπὸ τὴν μιὰ ἄκρη τῆς Ἑλλάδος ὡς τὴν ἄλλη, μὲ τὸ μαχητικὸ περιοδικὸ «Χριστιανικὴ Σπίθα», ποὺ ἐκδίδει (φυλ. 99, Νοέμβριος 1949).
Διαβάστέ την ‘εδω: https://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=27859
Διαβάστε και εδω: http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=66134#more-66134
Η «Χριστιανικὴ Σπίθα» κυκλοφορεῖ σ’ ὅλη τὴν Ἑλλάδα καὶ στὸ ἐξωτερικό. Τὸ περιοδικὸ ταχυδρομεῖται από την ανάποδη για να μη φαινεται ο τίτλος καὶ οἱ ἀρχές δὲν προλαβαίνουν νὰ τὸ δοῦν καὶ νὰ τὸ κατασχέσουν.
Ὁ ἀγωνιστὴς ἱεροκήρυκας δὲν σταματᾷ ἐκεῖ. Ἀνεβαίνει στὸν ἄμβωνα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στὴν Κοζάνη καὶ καταγγέλλει τὸν βασιλιᾶ Παῦλο ὡς μασόνο, παύει καὶ τὸ πολυχρόνιο του, παρουσίᾳ τῶν στρατιωτικῶν ἀρχῶν. Τὸ τί ἀκολουθεῖ δὲν περιγράφεται! Ὁ π. Αὐγουστῖνος εἶνε στρατιωτικὸς ἱερεύς, ὑπηρετεῖ τὸ Β΄ Σῶμα στρατοῦ. Ἡ τιμωρία του εἶνε βεβαία καὶ παραδειγματική. Τὰ ἀπόρρητα ἔγγραφα, πηγαινοέρχονταν στὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες γιὰ τὸν διωγμό του. Ὁ ἐπίσκοπος Κοζάνης, Κωνσταντῖνος Πλατῆς, ποὺ τὸν φθονεῖ, βρίσκει εὐκαιρία νὰ πυροδοτήσῃ τὴν κατάστασι. (βλ. «Μιὰ Ζωντανὴ Ἰστορία Β΄», σελ…). Καὶ ὅμως ὁ μικρὸς Δαυΐδ νικᾷ τὸν Γολιάθ. Ὁ βασιλιᾶς ἀναγνωρίζει τὸ λάθος του καὶ ἀνακαλεῖ τὸ μασονικὸ διάταγμα!
Ὁ ἀγωνιστὴς ἱεροκήρυκας δὲν σταματᾷ ἐκεῖ. Ἀνεβαίνει στὸν ἄμβωνα τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου στὴν Κοζάνη καὶ καταγγέλλει τὸν βασιλιᾶ Παῦλο ὡς μασόνο, παύει καὶ τὸ πολυχρόνιο του, παρουσίᾳ τῶν στρατιωτικῶν ἀρχῶν. Τὸ τί ἀκολουθεῖ δὲν περιγράφεται! Ὁ π. Αὐγουστῖνος εἶνε στρατιωτικὸς ἱερεύς, ὑπηρετεῖ τὸ Β΄ Σῶμα στρατοῦ. Ἡ τιμωρία του εἶνε βεβαία καὶ παραδειγματική. Τὰ ἀπόρρητα ἔγγραφα, πηγαινοέρχονταν στὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες γιὰ τὸν διωγμό του. Ὁ ἐπίσκοπος Κοζάνης, Κωνσταντῖνος Πλατῆς, ποὺ τὸν φθονεῖ, βρίσκει εὐκαιρία νὰ πυροδοτήσῃ τὴν κατάστασι. (βλ. «Μιὰ Ζωντανὴ Ἰστορία Β΄», σελ…). Καὶ ὅμως ὁ μικρὸς Δαυΐδ νικᾷ τὸν Γολιάθ. Ὁ βασιλιᾶς ἀναγνωρίζει τὸ λάθος του καὶ ἀνακαλεῖ τὸ μασονικὸ διάταγμα!
* * *
Ἐλέγχει τοὺς κακοὺς ἐπισκόπους, ποὺ ζοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ὄχι γιὰ τὴν Ἐκκλησία. Ἕνας μικρὸς παπαδάκος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὰ βάζει μὲ τὴν δεσποτοκρατία. Ὁ ἀγῶνας εἶναι ἄνισος καὶ ὅλα δείχνουν ὅτι ἀπ’ αὐτοὺς δὲν θὰ γλυτώσῃ. Τοὺς ἔχει προϊσταμένους του καὶ βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴν ἐξουσία τους.
Πέφτει στὴν δυσμένειά των, καὶ γίνεται φουτ-μπὼλ στὰ πόδια των. Ἀπαγορεύεται τὸ κήρυγμά του καὶ διώκεται ἀπὸ τὴν μία μητρόπολι στὴν ἄλλη. Πρὶν φτάσῃ στὴν νέα του θέσι, χαρακτηρίζεται ὡς ἀνεπιθύμητος. Τὸν καταδιώκουν καὶ δίνουν ἐντολὲς στὶς ἀστυνομικὲς ἀρχὲς νὰ τὸν συλλάβουν ἂν περάσῃ ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν Μητροπόλεών των. (Τὸ βιβλίο «Μιὰ Ζωντανὴ Ἱστορία», Β΄ τόμος εἶνε ἀποκαλυπτικὸς αὐτοῦ τοῦ διωγμοῦ).
Πέφτει στὴν δυσμένειά των, καὶ γίνεται φουτ-μπὼλ στὰ πόδια των. Ἀπαγορεύεται τὸ κήρυγμά του καὶ διώκεται ἀπὸ τὴν μία μητρόπολι στὴν ἄλλη. Πρὶν φτάσῃ στὴν νέα του θέσι, χαρακτηρίζεται ὡς ἀνεπιθύμητος. Τὸν καταδιώκουν καὶ δίνουν ἐντολὲς στὶς ἀστυνομικὲς ἀρχὲς νὰ τὸν συλλάβουν ἂν περάσῃ ἀπὸ τὰ ὅρια τῶν Μητροπόλεών των. (Τὸ βιβλίο «Μιὰ Ζωντανὴ Ἱστορία», Β΄ τόμος εἶνε ἀποκαλυπτικὸς αὐτοῦ τοῦ διωγμοῦ).
